Boletus erythropus (borowik ceglastopory)


www.grzyby.pl| Menu główne | Klucz do oznaczania grzybów >Boletaceae>Boletus
| Grzybowy kalendarz pór roku | Grzyby jadalne warte polecenia | Słowniczek pojęć |

Boletus erythropus - borowik ceglastopory
synonim: Boletus luridiformis młody owocnik, w młodym lesie dębowym, owocniki wyrastały w grupach po kilkamłody owocnik, cały i rozcięty; las liściasty
Kapelusz
  Średnicy (5)8 - 15(20) cm. Ciemny. Barwy zazwyczaj ciemnobrązowej (kasztanowobrązowy); może też być ciemno-ceglasto-czerwony lub z oliwkowym odcieniem. Kształt kapelusza u młodych egzemplarzy półkulisty, potem poduszkowaty, u starych płaski. Mocny i mięsisty. Powierzchnia gdy sucha matowa, zamszowata. Lepka tylko podczas deszczu. Skórka nie daje się oddzielić od miąższu.

Hymenium
  Pory drobne. Za młodu żółtawooliwkowe, szybko pomarańczowe do krwistoczerwonych (ceglastoczerwone, ciemnokarminowe). Stare bledsze, z oliwkowym odcieniem. Pory i rurki po uszkodzeniu momentalnie sinieją. Rurki żółte, z wiekiem oliwkowe. Dość długie, 10 - 30 mm. Zatokowato wycięte przy trzonie. Miąższ nad rurkami barwy żółtej.

Trzon
  Na żółtym tle są widoczne czerwone kosmki lub ziarenka - brak rysunku siateczki. Powierzchnia lekko filcowata. Już przy lekkim ucisku przebarwia się ciemnogranatowo. 4(13) - 15(18) x 2 - 4(6) cm. Za młodu pękaty lub nieco maczugowaty (ze zgrubiałą podstawą) potem coraz bardziej cylindryczny i smukły.

Miąższ
  Żółty. Po przecięciu momentalnie intensywnie sinieje, staje się czarnobłękitny. Przebarwienie po pewnym czasie ustępuje. Bardzo zwarty i twardy; jędrny. Smak łagodny. Zapach słaby, przyjemny.

Występowanie
  Częsty w górach, w lasach świerkowych i pod jodłami. Poza górami rzadki. Rośnie na ziemi w lasach iglastych, liściastych (pod dębami i bukami) i mieszanych. Preferuje kwaśne gleby. Owocniki od maja do października (listopada). Częściej latem i wczesną jesienią.

Wartość
  Jadalny po dokładnym ugotowaniu lub usmażeniu. Gdy surowy lub częściowo surowy to trujący - powoduje wtedy zaburzenia przewodu pokarmowego. Smaczny.

Gatunki podobne
  Podobne są inne borowiki o czerwonych porach. Różnią się przeważnie jaśniejszym kapeluszem i brakiem kosmków na trzonie.
  Borowik ponury (Boletus luridus). Bardzo podobny. Ma trzon na całej długości z rysunkiem czerwonej siateczki i jaśniejszy, brązowooliwkowy kapelusz. Miąższ wolniej błękitnieje.
  Boletus queletii. Bardzo rzadki. Kapelusz oliwkowożółty lub oliwkowobrunatny z czerwonym odcieniem. Trzon prawie gładki. U góry żółtawy, u dołu czerwonawy. Preferuje gleby zasadowe. Błękitnienie miąższu powolne i niewyraźne.
  Borowik szatański (Boletus satanas). Jasny, jasnoszary kapelusz. Miąższ błękitnieje powoli. W Polsce nie notowany, choć przeważnie na każdy grzyb o siniejącym miąższu i wyglądającym jak borowik mówi się "szatan".





| Menu główne | Klucz do oznaczania grzybów >Boletaceae>Boletus
| Grzybowy kalendarz pór roku | Grzyby jadalne warte polecenia | Słowniczek pojęć |