Przepływ kapitału i usług.
Dyrektywa z 18.XII.1962
Postanawiała, iż państwa członkowskie będą udzielać
niezbędnych zezwoleń dewizowych na zawarcie lub przeprowadzenie transakcji.
Dyrektywa ta wyróżniła 4 kategorie przepływu:
Bezwarunkowej liberalizacji (lista A i B);
Warunkowej liberalizacji (lista C);
Bez liberalizacji (lista D).
Lista A objęła następujące pozycje:
Inwestycje bezpośrednie- budowa nowych przedsiębiorstw od podstaw;
Likwidacja inwestycji bezpośrednich;
Inwestycje w nieruchomości;
Ruch kapitału o charakterze prywatnym;
Transfery oszczędności pracowników;
Transfery środków niezbędnych do wykonywania usług.
Do liberalizacji bezwarunkowej zobowiązano kraje członkowskie w zakresie listy
B. Obejmowała ona obrót papierami wartościowymi.
Lista C dotyczyła warunkowej liberalizacji. Jeżeli przepływ kapitału powodował
pewne utrudnienia kraje członkowskie mogły przywrócić ograniczenia dotyczące
przepływu kapitału.
Lista C obejmowała:
Emisję i umieszczenie papierów wartościowych przedsiębiorstwa narodowego na
rynku zagranicznym;
Udzielanie i zwrot kredytów związanych z transakcjami handlowymi.
Lista D obejmowała operacje bez liberalizacji:
Bony skarbowe;
Zaopatrzenie kont bieżących depozytów;
Inwestycje w obligacje bieżące.
Powiązania inwestycyjne kształtowały się głównie między RFN, Francją, Holandią
i W. Brytanią. Obejmowały one przemysł maszynowy, surowcowy, chemiczny i
spożywczy, a także handel i usługi oraz banki, towarzystwa ubezpieczeniowe.
Pozbawione inwestycji były rolnictwo oraz transport.
Usługi.
Traktat Rzymski poświęca zaledwie 7 artykułów dotyczących usług. Określał
trans-graniczną sprzedaż usług z danego terytorium, konsumpcję usług za
granicę, obecności handlowej przedstawicielstwa zagranicznego na terytorium
nabywcy usługi w przypadku usług bankowych lub i ubezpieczeniowych czy
obecności pracowników.
Art. 59 stwierdzał, że ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług będą
stopniowo znoszone w okresie przejściowym.
Art. 60 mówił, że osoba świadcząca usługi może w celu ich wykonania czasowo
przebywać na terytorium kraju, dla którego usługi te są przeznaczone, na tych
samych warunkach, na jakich kraj ten stosuje dla swoich obywateli.
Usługi- są to świadczenia wykonywane z reguły odpłatnie, o ile nie są
uregulowane przez postanowienia dotyczące swobodnego przepływu kapitału,
towarów i usług. Cechą wyróżniającą przepływ usług jest transfer wiedzy. Dla
wykonania artykułów Traktatu Rzymskiego, dotyczących usług wydano dyrektywę o
zniesieniu restrykcji wobec obywateli krajów wspólnoty odnośnie do ustanowienia
i świadczenia usług.
Art.1 dyrektywy- obejmuje swoim zakresem obywateli wspólnoty, którzy chcą
wykonywać, otrzymywać lub dostarczać usługi za granicą. Dyrektywa określała
również prawo do przebywania na terytorium kraju członkowskiego, jeśli
trans-graniczne świadczenie usług nie przekracza 3 miesięcy. Usługobiorcami
mogli być także uczniowie. Byli oni traktowani na równi ze studentami zarówno
szkół prywatnych jak i dziennych.