Kronika na tle średniowiecznego dziejopisarstwa.




















 
 

Matura 2007
 

Motywy
literackie
 

Matura
ustna
 

Matura
pisemna
 

Powtórka z epok
 

Matura CD
 

Linki
 





WYPRACOWANIA

TEMATY MATURALNE


Antyk
Średniowiecze
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Młoda
Polska
Dwudziestolecie
Współczesność
Biologia
Geografia
Historia
Fizyka
Informatyka


język polski
Matura
pisemna
Matura
ustna
Motywy
literackie
Powtórka z epok
inne przedmioty
Matura z
fizyki
Matura z
matematyki
Matura z
geografii
Matura z
historii







Kronika na tle średniowiecznego dziejopisarstwa.
Okres średniowiecza przyniósł ze sobą rozwój kronikarstwa,
którego dzieła, traktowane tradycyjnie jako utwory
historyczne, przy bliższym badaniu okazują się być, jak pisze
J. Krzyżanowski, literackimi opowieściami "na tematy
historyczno-baśniowe". Najstarszą znaną kroniką polską jest
tekst Galla Anonima. Z późniejszego okresu pochodzi Kronika
polska biskupa krakowskiego Wincentego Kadłubka, której barwna
treść ujęta została w stylistycznie wyrafinowaną formę.
Ukoronowaniem średniowiecznego dziejopisarstwa stanie się
monumentalna Historia Polonica Jana Długosza, pochodząca z XV
wieku. W przeciwieństwie do poprzednich utworów dzieło
Długosza powstało w oparciu o krytycznie zbadane naukowe
materiały źródłowe. Kroniki polskie pisane między XII a XV w.
stanowią ogniwa powiązane ze sobą, bowiem każdy z kolejnych
autorów nawią zywał do swego poprzednika.Kompozycję
utworu cechuje regularność Kronika składa się z trzech części.
Każda z nich opatrzona jest listową dedykacją oraz epilogiem w
formie wiersza. Dedykacje poświęcone zostały biskupom
wspomagającym Galla oraz Michałowi Awdańcowi, a także
książęcym kapelanom, którzy mogliby upowszechnić dzieło
Anonima. Epilogi (umieszczone po dedykacji) zawierają
streszczenia poszczególnych ksiąg (z wyjątkiem epilogu drugiej
części, nawiązującego do poprzedniego listu). W Księdze I
zawarł Gall wielkopolskie podania oraz ukazał początki państwa
polskiego. Księga II obejmuje wydarzenia z lat 1086-1108 i
poświęcona została dojrzewaniu i ugruntowaniu władzy przez
Bolesława. Ostatnią, nie ukończoną część Krorriki doprowadził
autor do 1113 roku. Ukazanie zwycięskich walk księcia z
Niemcami (1109) i Pomorzanami (1113) dało możliwość głębszej
analizy osoby i rządów Krzywoustego. W każdej księdze
umieszczone są po trzy mowy bohaterów. Kronika zawiera
polityczny, historyczny i geograficzny opis ziem polskich.
Wydarzenia przedstawione zostały w porządku chronologicznym,
aczkolwiek autor nie podaje ani jednej daty.Kronika
jako gatunek jest przykładem historiograficznej prozy,
ukazującej minione lub współczesne dzieje, przedstawione
zazwyczaj w porządku chronologicznym. Gatunek ten, łączący w
sobie elementy historycznej wiedzy i fikcji, podporządkowany
jest z reguły celom politycznym, dydaktycznym lub
panegirycznym. Szczególnie popularne w epoce średniowiecza
kroniki, stanowiące dłuższe formy narracyjne, występowały w
różnych odmianach. Ukazywały dzieje państwa, świata, regionu
bądź jednej dynastii. Utwory te, posiadające walory
historyczne, były świadectwem rozwoju narodowego piśmiennictwa
i niejednokrotnie stawały się tematycznym źródłem epiki:
romansów, sag, powieści historycznych.Kronika w
całości napisana została po łacinie, prozą rytmiczną, chwilami
przechodzącą w wiersz. Dłuższe wierszowane wstawki określa
Gall mianem: carmen (pieśń) lub cantilena (kantylena).
Najczęściej stosowaną przez Anonima miarą wierszową jest
piętnastozgłoskowiec: w Epilogu I Księgi wprowadza autor
ośmiozgłoskowiec. Dobór tematów oraz sposób ich ujęcia
wskazują na duży talent artystyczny kronikarza. Gall
wielokrotnie sięga do podań i legend; ukazywane przez niego
obrazy mają charakter epicki, postaci wybitnych władców
przedstawione zostały w podobny sposób, jak to czynili autorzy
rycerskiej epiki (chansons de geste). Wprowadzając motywy
cudowne, kronikarz niejednokrotnie osłabia je humorystycznym
dystansem do opisywanych wypadków. Obrazy bitew i walk
sprawiają wrażenie wiernych wobec rzeczywistości, chociaż
niekiedy od naleźć w nich można typowe motywy literackie. W
tekst Kroniki wplata Gall liczne anegdoty (często o
charakterze wędrownym) oraz fikcyjne listy i mowy bohaterów.
Łącząc elementy historii i fikcji, autor ukazuje opisywane
wydarzenia w sposób poruszający wyobraźnię czytelnika. Kronika
ma charakter panegiryczny, jest pochwałą osoby i rządów
Bolesława Krzywoustego.Średniowiecze
- wypracowania

zobacz także
Matura
CD
Spis
uczelni
Pojęcia
Pisarze
Cytaty







Akcesoria
GSM, Hurtownia GSM - kobieta
- Hotele
Tokyo nieruchomości | Sklepy Internetowe | Atw | Acne | Tachanie Za Darmo | Tczew Noclegi | Teksty | Bilety Autokarowe