W butelce chodziło o odnawialne wiązania van der valsa, to znaczy to są siły vandervalsa, które do pewnego momentu istnieją i przy odkształceniu butelki wymuszają powrót do
pierwotnego kształtu, natomiast mocniejsze przegięcie powoduje zerwanie wiązań
kowalencyjnych i trwałe odkształcenie tworzywa sztucznego.
W ramie okna PCV chodzi o temperaturę zeszklenia, która wynosi 60°C, dlatego okna w
warunkach pokojowych wyglądają jak wyglądają i można to tam stosować.
Kubek aluminiowy dozna nie wielkich naprężeń wewnętrznych. Można się zastanowić z
jakiej wysokości się go zrzuca. Jeżeli z niewielkich to nie dozna on żadnych odkształceń
plastycznych ponieważ naprężenia będą się znajdowały w zakresie sprężystym. W przypadku
zrzucenia ze znacznej wysokości można przekroczyć zakres sprężystości i powstanie
wgniecenie w kubku.
Kubek z polietylenu jest zbudowany z materiału polimerowego a więc tworzą go długie
łańcuchy o wiązaniach kowalencyjnych. Takich łańcuchów jest wiele i są splątane między
sobą. Oprócz wiązań kowalencyjnych które są mocnymi wiązaniami (to jest istotne) między
cząsteczkami polietylenu które w tej plątaninie łańcuchów znajdują się blisko siebie
wytworzą się dodatkowo wiązania Van der Waalsa które nie są mocnymi wiązaniami,
natomiast są to wiązania odkształcalne. W związku z tym spadający kubek w kontakcie z
podłogą dozna odkształceń zrywając wiązania Van der Waalsa natomiast po odjęciu siły,
czyli jak się kubek odbije łańcuchy polimerowe (o wiązaniach kowalencyjnych) wrócą do
dawnego położenia i odtworzą się wiązania Van der Waalsa i kubek wróci do poprzedniego
stanu.
Wiązania kowalencyjne to są te mocniejsze (trwalsze i to dużo) natomiast są nieodwracalne i
jak je zerwiemy rozrywając materiał lub tworząc 'zgięcie' na powierzchni to już nie odzyska
pierwotnej formy. Jak już to trzeba ją odtworzyć w procesie wulkanizacji.
Kubek ceramiczny posiada wiązania jonowe, kowalencyjne lub oba na raz. Ceramika jest to
materiał porowaty posiadający budowę krystaliczną. Możliwe jest też że ma defekty takie jak
wakanse i atomy międzywęzłowe bo takie tam występują. Jak widać jest wiele inicjatorów do
pękania. Na granicach ziaren lub w defektach w strukturze. Od inicjatora naruszona struktura
ceramiki pęka na kawałki. "