Strona ramki
Czym jest Huna?
Huna to starożytny system wiedzy
psychologicznej i socjologicznej obejmujący wyjątkowo skuteczne praktyki
poznania pozazmysłowego, uzdrawiania, czy kreacji.
Huna to też styl życia oparty na
powszechnej życzliwości i miłości, na doskonałej harmonii.
Samo słowo Huna oznacza "opowieść". Kiedy
jednak jest użyte w formie huna huna, wówczas "ci, którzy mają uszy do
słuchania", wiedzą, że opowieść zaczyna przybierać głębsze - ukryte
znaczenie.
Huna zadziwiająco sprawdza się w naszej
rzeczywistości. Nowoczesna psychologia zamiast obalać jej twierdzenie, musi się
z nimi godzić. A jeszcze niedawno wydawały się one czymś niezwykłym.
Okruchy wiedzy przetrwały w różnych kulturach
i stanowią dziś osnowę rożnych szkół rozwoju duchowego bądź magii. Szkoda
jednak, że owe szkoły często trzymając się części wiedzy zapomniały o
jej całości, a także o celach jakim służyła.
Celem Huny zawsze było służenie człowiekowi z
miłością. Służenie z miłością to uzdrawianie, poprawa jakości życia, a
nawet czynienie dla jego dobra cudów. To wprowadzanie uniwersalnej
harmonii do społeczności poprzez umysły poszczególnych jednostek.
Człowiek, który zdaje sobie sprawę ze swych
możliwości, który ma cel życia, i który realizuje swoje plany, jest
zdrowy i szczęśliwy. Ponadto czuje się spełniony - zrealizowany. Kahuni
znali i stosowali sposoby łatwego realizowania planów. Jeszcze dziś wydają się
nam one nieprawdopodobne. A jednak działają.
Huna to najwyższej jakości wiedza o tajemnicach
naszego umysłu, o jego mocy i możliwościach, od pokoleń zweryfikowana w
praktyce. Dlatego okazuje się niezawodna w każdej sytuacji.
Owszem, ktoś, kto zapoznał się z kilkoma
prawdami Huny i zaczął wykonywać jej specyficzną i niezwykle skuteczną
modlitwę, może się czasem czuć zawiedziony. Ale powinien wiedzieć, że to nie
Huna zawiodła, lecz jego nieznajomość własnego umysłu i własnych intencji. A to
jest najtrudniejsze do odkrycia.
Mianem Huny określano też część wiedzy
technicznej, rolniczej, medycznej. Dziś nie używa się już określania Kahuna
(strażnik tajemnicy) wobec inżyniera, czy lekarza. Ale przecież jeszcze
niedawno w Europie na chemii znali się tylko wtajemniczeni - alchemicy.
Wiedza ulega upowszechnieniu. I to jest
naturalny proces. Ale oprócz uczniów, którzy nauczyli się chemii, mamy i
zawodowych specjalistów chemików. Tak jest w każdej dziedzinie. Nie ma w tym
więc nic dziwnego, że przekazywaniem i wykorzystywaniem wiedzy
psychologicznej na temat możliwości i zdolności umysłu ludzkiego, zajmowali
się specjaliści, a nie zwykli ludzie. To dzięki nim owa wiedza dotrwała do
naszych czasów.
Aż się wierzyć nie chce, że jest tak
nowoczesna! Mając to na uwadze, niektórzy wybitni etnografowie
amerykańscy, którzy badania w terenie prowadzą nie ruszając się ze swego
gabinetu, zaczęli rozpowszechniać tezę, że Kahunów wymyślił sobie M.F. Long -
Amerykanin, który pierwszy napisał w USA o ich istnieniu. Ich twierdzenia są
jednak zupełnie bezpodstawne, ponieważ o Kahunach (m in. w kontekście
fascynacji ich magią ognia) pisał w okresie międzywojennym prof. Godlewski
- wybitny znawca kultury polinezyjskiej (w czasach PRL jakoś mu ta
fascynacja minęła, albo skrzętnie ją ukrywał).
Huna jest bardzo prosta do zrozumienia i do
praktykowania. Jest prosta, jeżeli sami nie skomplikujemy swego pojmowania. Jest
też w pełni logiczna. Odznacza się ponadto wysoką skutecznością i
powtarzalnością eksperymentów. Nawet tych, które zahaczają o nieznane,
jak jasnowidzenie, kreacja mentalna, magia czy egzorcyzmy.
Jakim cudem ta wiedza dotarła do nas we
względnie kompletnym stanie?
Zawdzięczać to należy kapłanom, którzy wymyślili
genialny sposób kodowania przekazu.
Jak on funkcjonuje?
Będzie nam łatwiej pojąć go na polskich
przykładach. Okazuje się, że w naszym języku też można znaleźć fragmenty zapisu
właściwego dla Huny.
Zasada jest prosta. Pewne stany lub funkcje są
opisywane w obrazowy sposób. Ich opis nie zmienia się nawet gdy zmianie ulegają
słowa w danym języku.
Odbierając zewnętrzną
warstwę określenia: "zzieleniał z zazdrości" mamy na myśli tylko to, że jego
zazdrość była głęboka i że nie potrafił jej ukryć. Tymczasem osoba, która ma
zdolność jasnowidzenia "widzi", że ten człowiek rzeczywiście zzieleniał!. Ta
część komunikatu jest jednak ukryta przed wszystkimi, którzy nie posiadają
zdolności jasnowidzenia. Dla nich jest po prostu niezrozumiała - tajemna!
Inne przykłady
funkcjonowania tego szyfru to: "coś mu leży na wątrobie (sercu)", "nie mogę tego
strawić" (co w mowie potocznej nie oznacza niestrawności), "czacha dymi",
"zazdrość go zżera", ma "duszę na ramieniu". Przykłady można mnożyć.
Podobne szyfry i klucze
do "nie poznanego" funkcjonują we wszystkich językach. Zwykle określa się je
mianem idiomów
zwrotów nie przetłumaczalnych w prosty sposób. Słowa, które do
dziś określają w językach słowiańskich osoby wtajemniczone i ich zajęcia,
kojarzą się z czymś zupełnie innym. Warto tu przytoczyć: gadałka (ros. wróżka),
żertwa (pol. ofiara), żrec (czes. kapłan), wiedźma (pol. ta, która ma
wiedzę).
Owe określenia przetrwały
stulecia, ale dziś nikt nie zastanawia się nad ich ukrytym (tajemnym?)
znaczeniem. Na Polinezji zawsze jednak byli ludzie, którzy znali klucz do owego
szyfru.
W procesie ewolucji
języka zmieniają się znaczenia słów. Doszło więc i do tego, że słowo "ubogi"
zostało pozbawione swego prawdziwego znaczenia i dziś oznacza nędzarza zamiast
człowieka, który zaufał Bogu. A przecież zastanawiając się nad pochodzeniem
owego słowa można zrozumieć, co ono naprawdę określa!
Jak widać na tych prostych
przykładach, szyfr Huny niczego nie ukrywa. On opisuje tylko to, co jest. Ale co
... dla większości (laików, niewtajemniczonych?) wydaje się ukryte. Znając się
co nieco na etymologii (nauce o pochodzeniu słów) można wiele wywnioskować ze
starych legend, nie tylko polinezyjskich.
Dzięki prostemu zabiegowi
"ukrycia" starożytna wiedza o możliwościach człowieka i funkcjonowaniu jego
psychiki wiedza mogła być przekazywana przez niczego nieświadomych opowiadaczy
bajek i podań historycznych. A trafiała tylko do tych, co "mają uszy do
słuchania, a oczy do patrzenia". Dziś jest tak samo. Dzięki temu Huna odkrywa
przed takimi ludźmi tajemnice ludzkiego umysłu.
Huna stosuje kilka prostych zasad,
pomagających dogadać się z samym sobą i z innymi. Oto one:
Twój świat jest taki, jaki myślisz, że jest
Jeśli chcesz zmieniać
świat, musisz zacząć od siebie (strategia dla świata rodzi się w domu).
Stwarzasz myślą, emanujesz
uczuciem.
Podstawą zdrowia, szczęścia
i sukcesów jest miłość. Miłość to wewnętrzny stan radości i szczęścia.
Uczucia pozytywne są
wrodzone, zaś emocje negatywne są nabyte w procesie rozwoju społecznego.
Energia życiowa podąża za
uwagą.
Wszystko jest dostępne.
Teraz (teraźniejszość) jest
czasem mocy (moment mocy jest teraz).
Wszelka moc pochodzi z
wnętrza.
Każdy skutek ma swoją
przyczynę.
Podobne przyciąga podobne.
Wybór należy zawsze do
ciebie.
Rezultat końcowy jest miarą
prawdy.
Zasady te zostaną omówione w kolejnych odcinkach
cyklu.
Friko.pl - Darmowe serwery WWWFriko_stopka.style.display = 'none';
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Huna Co to takiegoCo to jest dziennik, prawo prasoweco to jest hiv i aidsco to jest prawo przyciaganiaco to jest dioda ledUtrwalić siebie i swój czas co to znaczyło w kulturze barokowejco to jest duchowosc39 Co to jest i czemu służy misja przedsiębiorstwa Przykłady58 22 Lipiec 1995 Co to znaczy niezależnośćCo to jest so uruchamianie pol dos unixZioło Ilona Co to jest CyberprzemocCo to jest świadectwo charakterystyki energetycznejwięcej podobnych podstron