Wyższe Ja cz. III
(Dział Huna)

Na poziomie symbolicznym, Wja przejawia się jako nasz przewodnik, postać będąca gwarantem bezpieczeństwa w szamańskiej rzeczywistości, jako element naszego ja, który ma obiektywne widzenie sprawy i moc kontrolowania biegu wydarzeń (elementów wizji).
Kluczem do udanego kontaktu z Przewodnikiem (czy jak kto woli Opiekunem) jest po pierwsze zdanie sobie sprawy, że towarzyszy on nam cały czas (również w rzeczywistym śnie), od momentu naszych narodzin, a nawet jeszcze wcześniej, aż do ...do chwili kiedy pojawia się nowa postać.
Drugą istotną sprawą jest to, że Przewodnik nigdy nie odzywa się nie pytany, nie mówi do nas, do momentu w którym świadomie zadamy pytanie. Tak samo postać jego nie jest niczym niezwykłym - forma w jakiej go widzimy pochodzi z naszego wnętrza, jest odbiciem naszego zaufania do postrzegania świata, do naszej własnej zdolności analizy i przebywania z tym co się dzieje w naszej wewnętrznej i zewnętrznej rzeczywistości. Im mniej wykorzystujemy tą zdolność tym dziwniejszą postacią jawi się nam w wizjach ta postać, im mniej mamy do siebie zaufania tym bardziej przerażającym potrafi się on wydawać, pomimo tego, że wskaźnikiem prawdziwości opiekuna oprócz milczenia i skuteczności odpowiedzi na pytania jest odczucie wewnętrznego ciepła, serdeczności kiedy wchodzimy w nim kontakt.
Ta postać nigdy nas nie osadza w jakikolwiek sposób. Warto powiedzieć, że wrażenia "świetlistości" wyjątkowości tych istot bardziej wiążą się z naszym postrzeganiem i zmianami percepcji w stanie relaksu lub pobudzenia emocjonalnego, niż z jakąś "wyższością" ich w stosunku do nas, powiedzmy to tak: z perspektywy tamtej strony widać, że jesteśmy równi i wszyscy w tej samej sytuacji.
Inną postacią przewodników są Zwierzęcia Mocy, w praktyce są to symbole energii, które w nas samych wyrażają się jako pozytywne cechy (np. mądrość, włącznie z instynktowymi zachowaniami) i najczęściej przybierają postać zwierzęcą przy czym równie dobrze mogą zmieniać się w wizjach w postacie ludzkie. W zależności od podejścia czy chcemy rozwijać podstawową cechę jaką mamy (lub jakiej uważamy, że nam brakuje) "pracuje się" z jednym lub z wieloma gatunkami (cechami). Przy czym za główne uznaje się dzikie zwierze, które najczęściej pojawia się w naszych snach i wizjach.
Kolejną postacią jest "mistrz duchowy" wewnętrzny nauczyciel jego obecność i postać wiąże się z uznawaniem i poczuciem oddzielenia od wartości, które chcemy realizować (wiąże się to również z relacją z wewnętrznym Rodzicem), w pewnym sensie jest wyrazem naszej bezsilności w stosunku do życia oraz "dobroci" naszego Wyższego Ja. Zazwyczaj przejawia się to na zewnątrz w poszukiwaniu nauczycieli - guru. Forma ta uczy nas bardzo podstawowej zasady odnośnie naszej własnej relacji z Wyższym ja - mianowicie tego, że sens i skuteczności "duchowej" komunikacji, leży w psychologicznym Dorosłym: dojrzałości i wzajemnym zaufaniu (głównie z naszej strony), a nie w dziecinnych żądaniach czy "rodzicielskich" sztywnych zasadach. Należy przy tym wspomnieć, że w tym dorosłym łączy się spontaniczność żywiołowość dziecka z umiejętnością tworzenia sobie zasad. Mamy prawo żądać i kształtować siebie swoje wartości i swoje życie, tylko to nie ma wiele wspólnego z naszymi zachciankami i oczekiwaniem, że świat będzie się zachowywał tak jak mu każemy.