Tematyka patriotyczna do oświecenia.











Piątek, 21 Kwietnia Imieniny obchodzą: Anzelm, Feliks, Bartosz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Renesans >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Tematyka patriotyczna
do oświecenia.










kategoria:   J.polski
zakres:   Renesans
dodano:   1999-08-19




RENESANS
Mikołaj Rej - Krótka rozprawa między 3 os. Utwór ten
stanowi odbicie konfliktu, jaki w ówczesnej Polsce miał miejsce
pomiędzy szlachtą, duchowieństwem a chłopami. Rej staje tu w obronie
chłopów, uciskanych przez wyższe stany. Oprócz tego "Krótka
rozprawa..." zawiera obszerną i szczegółową krytykę wad zauważonych
u wszystkich trzech klas. Szczególnie ostro zaatakowane zostaje
duchowieństwo, któremu Rej zarzuca lenistwo, spóźnianie się na
poranne msze, lekceważenie swych obowiązków i odprawianie nabożeństw
byle jak. Autor zarzuca również klerowi, że zmienił kościół w
jarmark handlu odpustami, ukazuje dokładnie chciwość księży i ich
zamiłowanie do przepychu. Rejowi nie podoba się również zawyżana
bezustannie liczba świętych, jak sam to określa "od wszystkiego", a
także dziesięcina, którą uważa za nic innego, jak tylko kolejny
pretekst do bogacenia się kosztem prostego chłopa. Atakowana jest
również szlachta. Pod jej adresem padają zarzuty chciwości i
wewnętrznych sporów, które tylko osłabiają państwo. Szlachta jest
również oskarżana o prywatę, przedkładanie własnego interesu nad
dobro kraju, zrywanie obrad Sejmu, przekupstwo i nierzetelność. Te
wyższe warstwy skupiają się głównie na obżarstwie, pijaństwie i
rozpuście, a tymczasem w Polsce kwitnie zabobon, nieuctwo i ogólna
głupota. Cała rozmowa kończy się niewesołym wnioskiem, że nikt nie
jest zainteresowany jakimikolwiek reformami, więc wszystkie spory i
dyskusje i tak niczego nie zmienią. Rej wskazuje tu na kolejną wadę
polskiego społeczeństwa. Cechuje je powszechne gadulstwo przy
jednoczesnym braku umiejętności zmobilizowania się i podjęcia
jakichkolwiek konkretnych działań. Jan Kochanowski - Odprawa
Posłów greckich. Jan Kochanowski ukazuje w "Odprawie posłów
greckich" różne postawy obywatelskie, wyraźnie dając tym samym swoim
rodakom wskazówki, przestrzegając ich przed popełnianiem błędów
bohaterów negatywnych, a zachęcając do pójścia w ślady bohaterów
pozytywnych. Pierwszym modelem postawy jest zachowanie Antenora.
Jest to bohater pozytywny, rozumiejący, że dobro ojczyzny jest
ważniejsze od kaprysu jednostki, choćby był to królewski syn. Kiedy
ponosi klęskę nie załamuje się, ale wzywa do wojny obronej, do
rozpoczęcia przygotowań mających na celu obronę ojczyzny. Antenor
jest patriotą, rozsądnie myślącym, szczerym, nieprzekupnym i
odważnym człowiekiem. Drugi model postawy reprezentuje przeciwnik
Antenora, Parys. Jest to bohater zdecydowanie negatywny, ukazany
przez Kochanowskiego jako samolubny egoista, uciekający się w swych
niecnych postępkach do szantażu i przekupstwa. Jego zwycięstwo nad
Antenorem jest jednoznacznie klęską całego państwa. Choć Trojanie
nie wydają Heleny Grekom, to wiadomo, że po wieloletniej wojnie
miasto zostanie całkowicie zburzone, a jej mieszkańcy w większości
wymordowani. "Odprawa posłów greckich" jest utworem uniwersalnym.
Mimo, iż powstała kilkaset lat temu, to jest aktualna do dziś,
porusza bowiem problemy dotyczące każdego z nas. Najważniejszą
nauką, jaką możemy wyciągnąć z lektury utworu jest przeświadczenie,
że nie przetrwa żadne państwo, w którym jednostki będą stawiały
własny interes nad dobrem ogółu i sprawiedliwością. Andrzej
Frycz Modrzewski - O poprawie RP. W pracy tej autor zestawił
obraz ówczesnej Rzeczypospolitej, z obrazem doskonałego państwa,
które chciał zbudować. Zanalizował ustrój społeczny i państwowy
Polski i przedstawił projekt jego przebudowy. Jego głównymi tezami
była obrona chłopa przed uciskiem pańszczyzny, niemożność naruszenia
ziemi chłopa przez szlachtę, obrona mieszczan przed szlachtą i
równość wszystkich stanów. W części swego utworu poświęcone teorii
państwa i prawa występuje jako zwolennik zjednoczonego państwa,
mającego silną władzę królewską (ale nie absolutną) i praworządnego
sądownictwa. W księdze "O szkole" pisał o zaostrzeniu wychowania,
podniesieniu stanu oświaty i nauki, której wartość niezwykle sobie
cenił. W księdze "O kościele" natomiast ostro krytykując Kościół,
żądał wolności religijnej i wolności sumienia i niezależności
kościoła narodowego od papiestwa. barok O Sarmatach
(J. C. Pasek, W. Potocki, I. Krasicki) Z "Pamiętników"
pisanych przez Jana Chryzostoma Paska wyłania się obraz ciemnego,
zabobonnego warchoła i nieprawdopodobnego awanturnika, typowego
sarmaty. Podobnie jak w utworach Wiesława Potockiego bohater
uwielbia przesadzać z alkoholem, kłócić się i pojedynkować. W
książce dostrzegamy przede wszystkim bezustanne bijatyki, pojedynki,
zaczepki i prowokacje. Nawet będąc już w stanie spoczynku, po
małżeństwie z postarzałą, bogatą wdową, bohater bez przerwy wplątuje
się w spory i awantury z sąsiadami. W "Pamiętnikach" prezentuje swój
portret, ukazując się czytelnikowi jako szlachcic i żołnierz,
patriota i świtny kompan, słowem, pozornie wzór do naśladowania.
Natomiast to samo przekonanie, chociaż bardziej dobitnie prezentuje
Ignacy Krasicki. W powieści "Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki"
ukazuje nieprawidłowe wychowanie młodzieży, praktycznie brak
zainteresowań ówczesnej szlachty, jej ciemnotę, nieuctwo, samowolę i
pijaństwo, pogoń za zagranicznymi nowinkami, niechęć wobec służby i
lenistwo umysłowe sarmatów. Autor zdecydowanie krytykując taki
sposób życia, prowadzący zarazem do rozkładu ojczyzny, wyznacza
drogę, którą powinien kierować się każdy człowiek i konieczność
powrotu do natury. oświecenie Ignacy Krasicki -
Monachomachia. Główną ideą poematu jest ukazanie obrazu oraz
krytyka ujemnych stron życia polskich zakonów żebraczych. Utwór
poprzez swój komizm ma na celu pokazanie obrazu życia wielu
ówczesnych zakonników, czyli kleru, co już raz mieliśmy okazję
zaobserwować w utworze Mikołaja Reja. Wnioski jakie się nasuwają są
takie, że to wcale nie habit czyni człowieka świętym. Krasickiego
bowiem wyjątkowo drażniły zakony żebracze, a szczególnie niski
poziom moralny i intelektualny zakonników. Z dużą dozą subtelnej
ironii, autor stara się zwalczyć takie cechy jak pijaństwo,
lenistwo, głupotę i brak jakichkolwiek chęci do poszerzenia własnych
horyzontów. Wady te zakonnicy tuszowali bardzo często pod maskami
doświadczenia życiowego, czy samego faktu noszenia habitu. Autor
więc nie szczędzi więc dosadnych uwag i docinków. Ksiądz biskup
Krasicki nie atakuje w "Monachomachii" konkretnych osób, krytykując
natomiast wady i negatywne cechy wszystkich, czyli charakteru
ludzkiego. Utwór ten ma więc pouczać czytelnika o tym, że
reprezentując taką postawę nie osiągnie się nic dobrego ani dla
siebie, ani dla otoczenia, ani dla narodu. J. U. Niemcewicz
- Powrót posła "Powrót posła" ma charakter komedii
politycznej pokazującej konflikt pomiędzy sarmatami a zwolennikami
reform. Głównym celem było ukazanie konieczności zmian w
Rzeczypospolitej, jak obu obozów tak, aby ośmieszyć przeciwników
reform. Postawy bohaterów są więc podzielone. Ci pozytywni są
prawymi, wzorowymi i rozsądnymi obywatelami, zaś negatywni jako
głupcy, łotry, ludzie nie uznający żadnych wartości moralnych, ani
etycznych. Problematyką utworu są warunki bardzo ważne dla w pełni
sprawnie funkcjonującego państwa. Program Niemcewicza zakładał
przede wszystkim zniesienie liberum veto, wprowadzenie
dziedziczności tronu, zwiększenie ilości wojsk, jak również pomoc
chłopom. Autor w swoim utworze przedstawia dwie różne koncepcje
Polski. Pierwsza z nich to koncepcja obozu reform z takimi
przedstawicielami jak Dobrójscy, ich syn Walery czy Teresa. Obóz
przeciwny to obóz wrogi reformatorom. Jest on zaprezentowany głównie
przez Starostę Gadulskiego, Starościną i młodego oszusta -
Szarmanckiego. Utwór ten jest kolejnym przykładem na
sarmacką głupotę i brak jedności narodowej, co autorowi skutecznie
udało się podchwycić i kompromitując szlachtę ukazać czytelnikowi
właściwą drogę postępowania. Hugo Kołłątaj - Do Stanisława
Małachowskiego... W pierwszym roku obrad Sejmu Wielkiego,
ukazał się zbiór listów Kołłątaja, będący zbiorem uwag o ustroju i
kształcie Rzeczypospolitej. Zbiór został zatytułowany "Do Stanisława
Małachowskiego". Listy te były zbiorem propozycji reform, jakie
zdaniem autora powinien przeprowadzić sejm. Proponował podobnie jak
jego poprzednicy, między innymi zniesienie liberum veto, wzmocnienie
władzy królewskiej, armii, sytuacji chłopa, uważając swoje
propozycje za jedyny sposób uzdrowienia państwa. Kołłątaj zwraca też
uwagę czytelnika na nierówne traktowanie warstw społecznych,
słusznie twierdząc, że wszyscy tak samo podlegają prawom
Rzeczypospolitej i wszyscy są równi. Proponuje zatem, aby panowie
podpisywali z chłopami kontrakty będąc na takich samych warunkach.
Autor twierdzi, że tylko sprawiedliwe prawa, rozum i miłość,
kierujące obywatelami i ich wzajemnymi stosunkami mogą podnieść
ojczyznę z upadku i doprowadzić ją do dawnej wielkości.








Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000