Podstawowe prądy epoki: realizm i naturalizm.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Pozytywizm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Podstawowe prądy
epoki: realizm i naturalizm.










kategoria:   J.polski
zakres:   Pozytywizm
dodano:   1999-08-17




Zasadniczą metodą
twórczą pisarzy pozytywizmu był realizm, pojmowany jako zasada
prawdziwego i wiernego odtwarzania rzeczywistości w literaturze.
Terminem "realizm" posługujemy się jako nazwą historyczną
dominującego w sztuce europejskiej XIX wieku prądu, związanego
ściśle z rozwojem prozy artystycznej. W powieści bowiem kształtuje
się odmiana realizmu, zwana "wielkim" lub "dojrzałym". Za jego
twórcę uważany jest wybitny francuski powieściopisarz, Honoriusz
Balzac. Polscy pozytywiści przejęli realizm jako metodę
zarówno z dzieł twórców europejskich, jak i swoich poprzedników z
lat czterdziestych i pięćdziesiątych ubiegłego stulecia (przede
wszystkim Korzeniowskiego i Kraszewskiego). Przejmując ją,
udoskonalili ją i stworzyli najwybitniejsze powieści
dziewiętnastowieczne: "Lalkę", "Nad Niemnem", "Bez dogmatu" itd.
Nowoczesne rozumienie kategorii realizmu opiera się na
uogólnieniu zjawisk, które w prozie dziewiętnastowiecznej
spowodowały zmiany w modelu kultury i w społeczeństwie, wywołane
przede wszystkim rozwojem cywilizacji miejskiej i przemysłowej. Nic
więc dziwnego, że współcześni badacze nazywają dziewiętnastowieczną
powieść "mieszczańską epopeją". Dziewiętnastowieczny realizm
opierał się na przekonaniu, iż dzieło literackie jest pełnym
sprawozdaniem z ludzkich doświadczeń, opisem zachowań i stosunków,
przedstawieniem szczegółów życia i jego tła, wreszcie dokładnym
odwzorowaniem typowych charakterów. Dlatego też celem pisarza -
realisty było stworzenie obrazu świata możliwie najbardziej
adekwatnego do obiektywnie istniejącego stanu. W tym celu dokonywał
on selekcji dostępnego mu materiału, by wydobyć typowe zjawiska,
postacie, sytuacje (typowe tzn. reprezentatywne dla danej klasy
społecznej, grupy ludzkiej, itp.). Poprzez silne zindywidualizowanie
postaci, nadanie im głębi psychologicznej i stworzenie wrażenia
unikalności i niepowtarzalności dążył on do stworzenia złudnego
prawdopodobieństwa istnienia świata przedstawionego. Obiektywizm
obrazowania osiągał on poprzez rezygnację z komentarza odautorskiego
lub stylizację na list, pamiętnik czy dziennik. Język tego utworu
zbliżony był do języka potocznego. Utwór realistyczny
nastawiony był krytycznie wobec rzeczywistości, ale wyrażał
przeświadczenie o możliwości jej poznania i przeobrażenia. Dla
realizmu charakterystyczne są nowela i powieść. Naturalizm
jako prąd literacki powstał i osiągnął największe znaczenie we
Francji. W tym kraju działał bowiem jego najwybitniejszy twórca -
Emil Zola (1840 - 1902). W sformułowanych przez Zolę i
rozwiniętych przez jego zwolenników koncepcjach obrazu świata
społecznego na plan pierwszy wysuwa się motywacja biologiczna w jej
ewolucyjnej, Darwinowskiej wersji, wraz z teorią dziedziczenia,
doboru naturalnego, walką o byt. Dlatego też przedstawiona w
naturalistycznych utworach rzeczywistość ma wyraźny charakter
pesymistyczny. Świat współczesny, w którym panują kapitalistyczne
prawa, jest patologiczny; społeczeństwem rządzą zasady bezwzględnej
walki i przemocy, a jednostkami - popędy i instynkty. Człowiek jest
przede wszystkim cząstką przyrody. W powieści
naturalistycznej dominują ciemne barwy. W tym tonie przedstawiane są
z niezwykłą, wręcz fotograficzną dokładnością, różnego rodzaju
anomalie społeczne i jednostkowe. Opis góruje nad opowiadaniem.
Drastyczność w ukazywaniu erotyki, procesów fizjologicznych i stanów
chorobowych nasyca teksty brzydotą. Można wręcz mówić o estetyce
brzydoty w twórczości naturalistów. Wyjaskrawiając biologiczne
aspekty ludzkiego życia, pisarze starają się zasugerować
czytelnikowi swój pełny obiektywizm w przedstawianiu świata.
Odrzucają romantyczną emocjonalność i wczesnopozytywistyczną
tendencyjność. Dążą do zbliżenia swych utworów do gatunków
paraliterackich: dzienników, pamiętników, reportaży, a w
konsekwencji - do potoczego języka. Te odwołania miały gwarantować
rzetelność i prawdziwość przedstawionego świata. Narrator
naturalistyczny z zasady nie opatruje tego świata komentarzem, lecz
po prostu go opisuje.







Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000