Przyklady:
PREPROCESOR
1)
Preprocesor jest wywoływany w pierwszym kroku tłumacze- #define YES 1
nia programu; przed rozpocz¸ wÅ‚aÅ›ciwej kompilacji.
eciem
2)
#define then
Preprocesor przetwarza tekst z
ródłowy progarmu !!!
#define begin {
#define end ;}
Wstawianie plików
Cz¸ na pocz¸ programu pojawiaja sie jeden lub dwa
esto atku ¸ ¸
Nast¸ można pisać:
epnie
wiersze postaci:
if (i>0) then
begin
#include a=1;
albo b=2;
#include "nazwa_pliku" end
Makro z argumentami
Oznaczaj¸ one, że w miejscu wysc
apienia polecenia inc-
a
lude zostanie wstawiona zawartość pliku określonego przez
nazwa_pliku.
#define identyfikator(lista-identyfikatorow) \
oznacza, ze plik bedzie poszukiwany zgodnie z
ciag-leksemow
zasadami obowiazujacymi w implementacji
¸ ¸
"nazwa_pliku"oznacza, że poszukiwanie pliku zaczyna si¸ tam,
e
gdzie znaleziono progarm z
ródłowy, a jeśli w tym miejscu go nie
ma, to plik jest poszukiwany zgodnie z zasadami obowiazuj¸ PrzykÅ‚ad:
¸ acymi
w implementacji.
Ograniczenia w przypadku użycia pierwszej formy:
#define max(a,b) ((a)>(b)?(a):(b))
" W nazwa_pliku nie może wystapić znak > oraz znak
¸
nowego wiersza Nawiasy w definicji sa istotne, ponieważ np.
" Skutek tej instrukcji jest nieokreÅ›lony, jeżeli wyst¸
api
x=max(p+q,r+s);
kt6óryś ze znaków "  \ lub para znaków /* .
zostanie zastapione przez
x=((p+q)>(r+s)?(p+q):(r+s);
Ograniczenia w przypadku użycia drugiej formy:
" skutek użycia znaków  \ oraz pary znaków
Kilka reguł:
/* jest nadal nieokreślony
" definicja może korzystać z poprzednich definicji (zagnież-
dżenie),
" znak > jest dozwolony
" makrorozwini¸ nie obowiazuje w staÅ‚ych tekstowych
ecie ¸
Możliwe jest również użycie wiersza postaci:
ograniczonych znakami cudzysłowu, np.
printf("YES");
#include ciag_leksemow
nie spowoduje zast¸ YES.
apienia
Ciag leksemów jest rozwijany wówczas zgodnie ze zwykłymi re-
¸
Przykład 2:
gułami, natomiast w wyniku musi doprowadzić do jednej z po-
staci: <...> albo "...".
/* makro zamieniajace miejscami argumenty */
Stosowanie #include jest zalecanym sposobem sporz¸ #define SWAP(x,y) { \
adzania
deklaracji dla dużego programu. Gwarantuje to identyczność double tmp; \
definicji i deklaracji zmiennych i funkcji. tmp=x; \
Uwaga: W¸ plików może być zagnieżdżone. x=y; \
aczanie
y=tmp; \
Makrorozwini¸  zast¸ nazwy przez ci¸ zna-
ecia apienie ag
}
ków
Zas¸ dyrektywy  od miejsca wyst¸ do koÅ„ca pliku.
ego apienia
Przykład 3:
Wiersz sterujacy o postaci
¸
#define DOPISZ(name,f,thing) \
{\
FILE *out; \
#define identyfikator ciag-leksemow
out=fopen("a:\\kat\\"#name,"a");\
fprintf(out,f,thing); \
fclose(out); \
zleca preprocesorowi zast¸ dalszych wyst¸ identyfi-
epowanie apień
}
katora wskazanym ciagiem leksemów. Opuszca si¸ odstepy ota-
¸ e ¸
czajace ciag leksemów.
¸ ¸
UWAGA: Należy unikać jako argumentów wyrażeÅ„ maj¸
acych
Uwaga Ponowne wystapienie #define z tym samym
¸
efekty uboczne, a także wywołań funkcji, ponieważ po roz-
identyfikatorem traktuje si¸ jako bÅ‚edne, jeżeli ciagi leksemów
e ¸
wini¸ makrodefinicji tekst może zostać wstawiony kilkakrot-
eciu
nie s¸ w obu przypadkach identyczne (przy tym wszystkie biaÅ‚e
a
nie.
plamy rozdzielajace leksemy traktuje si¸ jako równoważne).
¸ e
Przykłady:
#define max(x,y) ((x)>(y)?(x):(y)) var123
maximum=max(++a,10);
Wynik wywolania
/* wynikiem b\c edzie 10 albo a+2 */
/* a bedzie zwiekszone o 1 lub 2 */
cat(cat(1,2),3)
maximum=max(fgetc(file),maximum);
jest nieokreślony; obecność operatora ## zapobiega roz-
/* tak mozna sasiada najwiekszego
wini¸ argumentów wewn¸ wywoÅ‚ania.
eciu etrznego
znaku w pliku */
W rezultacie powstanie cat( 1 ,2 )3 , w którym lek-
sem )3 (wynik sklejenia ostatniego leksemu pierwszego ar-
maximum=max(rand(),maximum);
gumentu z pierwszym leksemem drugiego jest niepoprawny.
/* !!!!!! */
Po wprowadzeniu makra drugiego poziomu
Uwaga: Ostrożnie z używaniem średnika w makrodefinicjach.
#define xcat(x,x) cat(x,y)
Wiersz sterujacy o postaci
¸
wszystko to działa bardziej przyzwoicie: xcat(xcat(1,2),3) rze-
#undef identyfikator czywiście tworzy leksem 123, ponieważ w samym xcat nie
wyst¸ operator ## .
epuje
Podobnie ABSDIFF(ABSDIFF(a,b),c) tworzy wynik w
zleca preprocesorowi, aby zapomniaÅ‚ definicj¸
eidentyfikatora. Za- pełni rozwiniety zgodnie z oczekiwaniem.
¸
stosowanie #undef do nie zdefiniowanego identyfikatora nie
Kompilacja warunkowa
jest bÅ‚¸
edem.
Fragmenty programu mog¸ być kompilowane warunkowo
a
Znaki # i ##
zgodnie z poniższ¸ schematyczn¸ skÅ‚adnia:
a a ¸
Jeśli parametr poprzedzany znakiem # , to identyfikator
parametru wraz ze znakiem # zostan¸ ¸ odpowied-
azastapione
nim argumentem otoczonym znakami cudzysłowu " . Kompilacja warunkowa:
Każdy ze znaków " i \ wyst¸ acy na pocz¸ w wiersz-if tekst czesci-elif czesc-else #endif
epuj¸ atku,
Å›rodku lub na koÅ„cu staÅ‚ych znakowych i napisów tworz¸
acych
argument zostanie poprzedzony znakiem \ . wiersz_if:
#if wyrazenie-stale
JeÅ›li w ciagu leksemów definiuj¸ makro wyst¸ opera-
¸ acych api
#ifdef identyfikator
tor ## , to po zastapieniu parametrów napisami  operator
¸
#ifndef identyfikator
## wraz z otaczajacymi go biaÅ‚ymi plamami zostanie usuni¸
¸ ety.
Jeśli tak utworzony leksem jest niepoprawny lub wykonanie
czesci el-if:
zależy od kolejności, to skutek jest niezdefiniowany.
wiersz-elif tekst
Niezależnie od postaci makrodefinicji zast¸ acy ciag lek-
epuj¸ ¸
czesci-elif
semów jest wielokrotnie przegladany w poszukiwaniu innych
¸
tak zdefiniowanych identyfikatorów. Jeżeli jednak identyfikator
wiersz-elif:
zast¸ już w danym rozwinieciu, znów pojawi si¸ przy po-
apiony ¸ e
#elif wyrazenie stale
nownym przegladaniu, to pozostanie w rozwini¸ tekÅ›cie bez
¸ etym
zmiany.
czesc-else
wiersz_else tekst
Mechanizm makrodefinicji przydaje si¸ do definiowania
e
 wżnych stałych
czesc-else:
Przykład:
wiersz-else tekst
#define ABSDIFF(a,b) ((a)>(b)?(a)-(b):(b)-(a))
wiersz-else:
#else
Definiuje makro zwracaj¸ wartość absolutn¸ różnicy jego ar-
ace a
gumentów.
W przeciwieństwie do funkcji zwracana wartość może być dowol- Kilka reguł:
nego typu.
" Wyrażenia staÅ‚e wyst¸ ace w #if i #elif s¸ ob-
epuj¸ a
liczane kolejno, aż do wyst¸ wyrażenia z niezerow¸
apienia a
#define tempfile(dir) #dir "/%s"
wartościa.
¸
" Tekst nastepuj¸ po wyrażeniach z zerow¸ wartoÅ›cia
¸ acy a ¸
Wywołanie tempfile(/usr/tmp) daje w wy-
opuszcza si¸ w czasie kompilacji.
e
niku
" Tekst wyst¸ acy po wyrażeniach z pozytywn¸ ¸
epuj¸ awartoÅ›cia
jest właczany do programu.
¸
"/usr/tmp" "/%s"
" Po znalezieniu wyrażenia z pozytywn¸ ¸ i jego ob-
awartościa
sÅ‚użeniu to kolejne wiersze #elif lub #else s¸ po-
a
co nast¸ zostaje sklejone w jeden napis. Przy definicji
epnie
mijane wraz z ich tekstami.
" Jeżeli wszystkie wyrażenia s¸ równe zero i wysc
epuje
a
#define cat(x,y) x ## y
#else , to obsÅ‚uguje sie tekst nast¸ acy po
¸ epuj¸
#else .
Wywolanie
epuj¸ eziach
cat(var,123) " Tekst wyst¸ acy w gaÅ‚¸ nieaktywnych jest ignoro-
wany, ale sprawdza si¸ najpierw, czy nie wyst¸ a wnim
e epuj¸
produkuje leksem zagnieżdżone konstrukcje warunkowe.
Wyrzżenia staÅ‚e w #if i #elif s¸ przedmiotem zwy- zleca kompilatorowi, aby dla celów diagnostycznych przyjaÅ‚, że
a ¸
kÅ‚ych makrorozwini¸ nast¸ wiersz z
ródÅ‚owy b¸ miaÅ‚ numer okre:
ony przez
eć. epny edzie
Wyrażenia postaci: staÅ‚a, a nazw¸ bieżacego pliku z
ródÅ‚owego b¸ nazwa-pliku.
¸ a ¸ edzie
Makra wyst¸ ace w takich wierszach s¸ rozwijane przed
epuj¸ a
interpretacja instrukcji.
¸
defined identyfikator
Generowanie bÅ‚¸
edów
lub
defined ( identyfikator )
Wiersz sterujacy o postaci
¸
przed rozwijanie makr otrzymuja wartość:
¸
#error ciag-leksemow
1L - jeśli identyfikator jest zdefiniowany w preprocesorze
zleca procesorowi wypisanie komunikatu diagnostycznego zawie-
0L - jeśli nie jest zdefiniowany
raj¸ podany ciag leksemów.
acego ¸
Wszystkie identyfikatory pozostaÅ‚e po makrorozwini¸
eciach
Instrukcja pragma
otrzymuja wartość 0L , a cała arytmetyka na stałych jest
¸
Wiersz sterujacy o postaci
¸
przeprowadzana na liczbach całkowitych długich lub długich bez
znaku.
Wynikowe wyrażenie stałe ma ograniczenia:
#pragma ciag-leksemow
" musi być całkowite
zleca procesorowi podj¸ akcji zależnej od implementacji. Nie-
ecie
" nie może zawierać operatora sizeof, rzutowania i stałych
znana akcja jest ignorowana.
wyliczeń.
Pusta instrukcja preprocesora
Wiersze sterujace postaci:
¸
Wiersz zawieraj¸ jedynie znak # nie ma żadnego
acy
skutku.
#ifdef identyfikator
Nazwy zdefiniowane w preprocesorze
#indef identyfikator
Definicji tych nazw, jak rówmież operatora defined
(wyst¸ acego w wyrażeniach preprocesora), nie można odwo-
epuj¸
s¸ równoważne:
a
łać ani zmienić.
" LINE  Dziesi¸ staÅ‚a caÅ‚kowita zawierajaca numer
etna ¸
#if defined identyfikator
bież¸ wiersza programu z
ródłowego
acego
#if ! defined identyfikator
" FILE  StaÅ‚a napisowa zawieraj¸ nazw¸ tÅ‚umaczo-
aca e
nego pliku
Przykłady:
" DATE  StaÅ‚a napisowa zawieraj¸ dat¸ tÅ‚umaczenia
aca e
1) /* Kompilowanie programu w kilku wersjach */
programu w formacie  "Mmm dd rrrr"
#define DEMO
" TIME  StaÅ‚a napisowa zawierajça czas tÅ‚umaczenia
#ifdef DEMO
programu w formacie  "gg:mm:ss"
/* kod tylko dla wersji demonstracyjnej */
" STDC  Stała 1. Z zamierzenia identyfikator ten po-
instrukcje
winien być zdefiniowany z wartościa 1 jedynie w imple-
¸
mentacjach dostosowanych do standardu.
#endif
#ifndef DEMO
/* Kod tylko dla wersji normalnej */
#endif
2) /* Uniemozliwienie wielokrotnego przetwarzania
tego samego kodu zrodlowego */
/* poczatek pliku naglowkowego okienka.h */
#ifndef OKIENKA
#define OKIENKA
/* tresc pliku */
#endif
/* Koniec pliku okienka */
Numeracja wierszy
Dla potrzeb innych preprocesorów, które generuj¸ programy
a
wjezyku C, wiersz majacy jedn¸ z postaci
¸ ¸ a
#line stala "nazwa-pliku"
#line stala