Wizja rewolucji w Nie-Boskiej komedii











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Wizja rewolucji w
Nie-Boskiej komedii










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-12-14




W "Nie-Boskiej
komedii" rewolucja ma charakter bardzo radykalny, burzy
dotychczasowy porządek. Krasiński jest przeciwnikiem takiej
rewolucji. Świadczy o tym sposób przedstawienia obozu
rewolucjonistów. Są to ludzie bezwzględni, gotowi na wszystko,
pozbawieni humanitaryzmu. Rządzi nimi nienawiść, żądza władzy.
Rewolucjoniści tańczą wokół szubienic przygotowanych dla
arystokracji, chcą zająć jej miejsce, stworzyć nową kulturę. Jest to
wręcz groteskowe, karykaturalne, bo nowa kultura jest tylko parodią
starej. Krasiński pokazuje dwa walczące obozy - obóz arystokracji i
rewolucjonistów. Przywódcami obozów są hrabia Henryk i Pankracy (gr.
Wszechwładca). Rewolucjoniści to chłopi, rzemieślnicy, robotnicy
fabryczni, lokaje, natomiast arystokracja to hrabiowie, baronowie,
bankierzy, kupcy i fabrykanci. Występuje podobny podział jak w
Wielkiej Rewolucji Francuskiej na tych, co posiadają i nie
posiadają. Tych drugich do buntu pchnął odwieczny ucisk, głód i
nędza. Buntują się przeciwko dotychczasowym wartościom: religii,
filozofii, sztuce, tradycji, porządkowi społecznemu. Oburzeni są
przepychem, niemoralnością i zbrodniami szlachty. W zamian za to
głoszą równość, wolność, powszechną własność, ateizm. Arystokracja
ma swoje kontrargumenty: uważają się za odwiecznych obrońców i
nauczycieli prostego ludu, budowniczych tradycji i historii wielu
pokoleń. Głoszą hasło honoru, obrony własności rodów i wiary
chrześcijańskiej. Krasiński przedstawia rewolucjonistów jako
zdemoralizowany motłoch, głoszący apoteozę zbrodni, bluźnierstwa i
grabieży. Natomiast arystokraci z pozoru pobożni i dumni, w chwili
klęski tchórzliwi, podli, nie brzydzący się zdradą (jedynym
wyjątkiem jest hrabia Henryk). Przywódcy dwóch obozów prezentują
sprzeczne, ale nie wykluczające się racje. Pankracy widzi, że
arystokracja to klasa przeżyta, zestarzała, obciążona wieloma
zbrodniami (trwonienie pieniędzy, kupczenie ojczyzną, rozpustne,
amoralne życie). Musi więc ponieść za to karę. Występuje jako
obrońca uciśnionych klas. Wierzy, że po zwycięskiej rewolucji
stworzy przyszłym pokoleniom wspaniałe perspektywy. Hrabia Henryk
broni zasług swojej klasy. Mówi, że budowała ona szpitale i
kościoły, walczyła w obronie kraju i religii. Zdaje sobie jednak
sprawę, że jest przeżyta, a rewolucja jest nieuniknioną formą
przewrotu. Widzi, że rewolucjoniści popełniają podobne zbrodnie jak
arystokracja. Pankracy występuje przeciw przeszłości i reakcji, a
hr. Henryk przeciwko przyszłości i rewolucji. Obaj ponoszą klęskę -
hr. Henryk popełnia samobójstwo, gdy rewolucjoniści zdobyli Okopy
Św. Trójcy, natomiast zwycięzca Pankracy pada porażony wizją
Chrystusa-sędziego (mściciela, który wymierza karę za szaleństwo).
Krasiński uważa, że świat rozwija się przez przelew krwi, cierpienie
oraz zmianę formy życia społecznego. Zdaje sobie sprawę z tego, że
rewolucja jest dziejową koniecznością, ale nie może się z nią
pogodzić, bo niesie ona zagładę starego świata i dawnych wartości.
Klęska przywódców i zakończenie utworu nawiązują do Sądu
Ostatecznego z Apokalipsy św. Jana: upadek wartości ludzkich i
zwycięstwo racji nadrzędnych - boskich. KULA








Autor: KULA

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000