"Celem ludzkiego życia jest szczęście..." - rozważania o szczęściu











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Pozytywizm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















"Celem ludzkiego życia
jest szczęście..." - rozważania o szczęściu










kategoria:   J.polski
zakres:   Pozytywizm
dodano:   2000-03-03




Temat: „Celem
ludzkiego życia jest szczęście, którz z nas wie, jednak jak je
osiągnąć” Rozważania o szczęściu (nie jest to rodzaj eseju).
Szczęście jest pojęciem względnym. Dla bardzo dużej
grupy bohaterów literackich pojęcie szczęścia było jednoznaczne ze
zdobyciem ukochanej kobiety. Werter, Giaur, ale także pozytywista
Stanisław Wokulski wierzyli, że życie u boku wymarzonej kobiety
będzie dla nich rajem. Poświęcali życie dążąc do szczęścia.
Natomiast bohaterowie z „Trylogii” nie poddawali się i za wszelką
cenę, nawet ryzykując życiem, walczyli o ukochaną. Dla innych
szczęściem jest wierność zasadom moralnym. Moralne postępowanie,
choć często okupione ogromnym poświęceniem, daje szczęście. Joseph
Conrad uważał, że tylko wierność podstawowym zasadom moralnym jest
gwarancją szczęśliwego życia. Najważniejsze dla niego były: honor,
braterstwo, odwaga, pomoc bliźniemu, wierność danemu słowu. Ja
jednak chciałbym rozważyć temat szczęścia z punktu widzenia Mikołaja
Reja, Jana Kochanowskiego i Elizy Orzeszkowej. Ich zdaniem życie w
zgodzie z naturą, praca na roli i godne postępowanie prowadzą do
szczęścia. „Żywot człowieka poczciwego” Mikołaja Reja zawiera
wzorcowy przykład szlachcica – ziemianina. Utwór ukazuje wartości,
uroki i pożytki płynące z poczciwego życia, a zarazem jest zachętą
do prowadzenia takiego właśnie prawego, statecznego, uczciwego i
zgodnego z naturą żywota, który może dać człowiekowi wiele radości i
zadowolenia, a także pozwoli zachować spokój wewnętrzny. Zawarty tu
opis ludzkiego losu, obejmuje koleje losu człowieka od dzieciństwa,
przez młodość i dojrzałość, aż do starości. Rej ukazuje w swoim
utworze jak powinny kształtować się osobowości każdego obywatela, a
więc radość i wiara w sprawiedliwość, uczciwość, skromność i
pracowitość. To są według Reja atrybuty człowieka szczęśliwego.
Człowiek raduje się z pracy, z tego co ma, z tego co go otacza i
czym został obdarzony przez stwórcę. Ten sam temat podejmuje w
„Pieśni świętojańskiej o Sobótce” Jan Kochanowski. Człowiek jest
częścią przyrody podlega jej powszechnym prawom nadanym przez Boga.
Ład przyrody to gwarancja ładu na ziemi. Ład przyrody, piękno
przyrody to powód dobrego samopoczucia i szczęścia ludzi żyjących w
harmonii z naturą. Bohater pieśni panny XII, oracz nie żyje kosztem
innych, pracuje na roli, ziemia żywi jego , całą rodzinę i dobytek.
Bogaci go sama natura, sady dają mu owoce, pszczoły miód, owce
wełnę. To jego bogactwo, które daje mu szczęście. Po ciężkim dniu
pracy, w której pomaga mu gospodyni licząc dobytek, dojąc krowy i
przygotowując posiłek, może zasiąść spokojnie przy kominku ze swoją
dziatwą : „Tam już pieśni rozmaite, Tam będą gadki pokryte,
Tam trefne plęsy z ukłony, Tam cenar, tam i goniony.” We
fraszce „ Na dom w Czarnolesie” dokładnie określa, że szczęście to
opieka i błogosławieństwo Boga, zdrowie i zachowanie czystego
sumienia, ludzkiej życzliwości i doczekani pogodniej starości. Można
tylko tego doczekać żyjąc w harmonii z przyrodą i czerpiąc z niej
korzyści nadane przez Boga. W Pieśni IX, ks I Jan Kochanowski
pisze: „Chwalcie szczęście stateczne”. Było to związane ze
światopoglądem pisarza. Przejął on filozofię od stoików. Czym jest
szczęście, powinni najlepiej wiedzieć filozofowie, i oni właśnie w
swoich dziełach rozważali te pojęcie. Dla stoików szczęściem był
spokój i zachowanie obojętności wobec wszelakich doświadczeń
życiowych i zdarzeń świata. Odrzucali oni emocje, a kierowali się
rozumem. Bo sam Kochanowski pisze w Pieśni IX: „Ale na szczęście
wszelakie serce ma być jednakie”. Należy niezależnie od okoliczności
zachować umiar i spokój w życiu, nie należy się poddawać skrajnej
rozpaczy, ani ulegać nadmiernej radości. Tylko to jest źródłem
szczęścia. Droga do szczęścia wiedzie przez pracę, tak głosili
pozytywiści. Taki był program tej epoki. Bohaterowie „Nad Niemnem”
Elizy Orzeszkowej w pracy odnajdywali szczęście. Żniwa były wielkim
świętem. Wszyscy ubierali kolorowe stroje i śpiewając szli do pracy.
Towarzyszy im przy niej radość i zabawa, a bohaterowie przyrównani
są do pracujących pszczół. Praca przedstawiona jest jako samo dobro.
Janek w rozmowie z Justyną mówi, że dla niego to sama przyjemność:
„Zaorać murg ziemi to jakby na spacer iść”. Ta ziemia jest
częścią jego, jest dumny, że może pracować na swojej ziemi, że może
się nią opiekować. Nie wyobraża sobie życia bez pracy. Janek chce
być szczęśliwy, a może tylko tego dokonać przez ciężką pracę.
Szczęście to po prostu wypełnianie wszystkich swoich codziennych
obowiązków. Szczęście to pojęcie względne i niezwykle trudne do
zdefiniowania ale na pewno jest pozytywną częścią naszej duszy. Dla
jednych szczęściem jest miłość, dla drugich to wierność zasadom
moralnym, jednak inni szczęśliwi są z wyznaczeniem sobie pracy jako
celu istnienia. Szczęście osiągają pracując i ufając, że owa praca
jest częścią ich samych. Kochają przyrodę i rozumieją jej prawa,
starają się z nią współżyć, a nie walczyć. To doprowadza ich do
szczęścia.







Autor: Blanusia

Ocena : 3.2 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000