Artykuł pobrano ze strony eioba.pl
Aura i zorza polarna
Aurora borealis
Aurora borealis
Aury galaktyk
Naukowcy zaobserwowali, że galaktyki są otoczone przez masywne aureole ciemnej materii. Co
ciekawe, podobnej obserwacji dokonał pół wieku temu pewien hinduski mistyk. Widział również
aureole wokół galaktyk - były one jednak albo ciemne, albo niewidoczne. Mistyk Paramahansa
Jogananda w 1946 roku mówił: "Boskie rozproszone promienie lały się z wiecznego y
ródła,
oświetlając galaktyki, przemienione przez nieopisane aury". Określenie "aura" często jest
używane w metafizyce dla określenia kolorowego promieniowania emanującego od danego
przedmiotu. Sferyczne aureole otaczające świętych, takie jak przedstawione na niektórych
obrazach, są uznawane za aury otaczające główny rejon.
Niewidoczne dla naukowców aureole otaczające galaktyki okazały się widoczne dla świętego,
który dostrzegł je pół wieku temu. Czy widział on to, czego nie mogą dostrzec nasze przyrządy
naukowe - ciemne odpowiedniki materii tych galaktyk?
Aurora australis
Aurora australis
Zorze polarne
Kristian Birkeland wysunął na temat zórz polarnych teorię, ktora została szeroko przyjęta przez
naukowców. Według niego, naładowane elektrycznie cząsteczki wyrzucane z plam słonecznych
są przechwytywane przez ziemskie pole magnetyczne i kierowane wzdłuż linii pola w pobliże
biegunów. Naładowane cząsteczki podążają spiralnymi ścieżkami wokół linii mocy. Napływające
cząsteczki pobudzają atomy i cząsteczki znajdujące się w powietrzu i jonizują je - pozbawiając je
ich nienautralnych części składowych. Wywołuje to kolorowe widoki, które są łączone z zorzami
polarnymi.
Aurora australis
Birkeland do udowodnienia swojej teorii użył prostego urządzenia - umieścił kulę zawierającą
elektromagnes wewnątrz dużej komory próżniowej, które udawały przestrzeń dookoła Ziemi i jej
pole magnetyczne. Następnie w stronę kuli udającej Ziemię wystrzelił chmurę elektronów, aby
wywołać zjawisko świetlne podobne do zorzy polarnej. Ten układ jest dokładnie taki sam, jak w
ciele subtelnym, co zresztą zostanie za chwilę wyjaśnione.
Anatomia ciała subtelnego
Według metafizyki plazmy, ciało subtelne jest ciałem składającym się z magnetycznej plazmy
(lub "magmy"). Znajduje się wewnątrz skorupy pokrytej "auryczną" plazmą (odpowiednik kuli w
urządzeniu Birkelanda) i zawiera namagnetyzowany kanał centralny (odpowiednik
elektromagnesu w urządzeniu Birkelanda).
Fotografia kirlianowska aury ludzkiej
Jak powstaje aura?
Aura, która wydostaje się z ciała subtelnego, jest generowana przez proces podobny do tego
powodującego powstawanie zorzy polarnej. Wśród naładowanych cząsteczek istnieje tendencja
do podążania za magnetycznymi liniami mocy. Naładowane energetycznie supercząsteczki
(identyfikowane jako cząsteczki "qi", "prana" lub "kundalini") gnają do różnych węzłów czakr
(które zawierają silne pole magnetyczne) z bardzo dużą szybkością. Zanim zostaną wchłonięte
przez czakry znajdujące się w pobliżu głowy i stóp (tzw "bieguny") i inne czakry, gwałtownie
skaczą wokół spiralnych ścieżek. Podczas tego procesu cząsteczki wywołują w ciałach subtelnych
zjawisko świetlne - bardzo podobne do tego powstającego podczas zorzy polarnej. Ktoś, kto
porównuje obrazy kirlianowskie ludzkich aur (lub ktoś, kto te aury widzi) z obrazem zorzy
polarnej, bez wątpienia dostrzega duże podobieństwo.
Jednakże, gdy zorza polarna jest wspaniałym pokazem światła plazmy zawierającym zwykłe
cząsteczki, aura jest naturalnym pokazem światła plazmy supercząsteczek!
Procesy elektromagnetyczne powodujące ukazywanie się zorzy polarnej są takie same, jak
procesy powodujące wzrost ludzkiej aury. Jeśli przyjmiemy tą teorię, wtedy uzyskamy
potwierdzenie tego, że ciała subtelne mogą się składać z magnetycznej plazmy supercząsteczek
- które aktualnie są sklasyfikowane jako ciemna materia.
Jay Alfred, Unexplained-Mysteries.com
Tłumaczenie: Ivellios
Creative Commons LicenseTen utwór utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie
autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 2.5 Polska.
Serwis Paranormalium.pl jest licencjonowany na warunkach Creative Commons. Możesz
wykorzystywać wszelkie materiały pod warunkiem podania ich autora i z
ródła jako serwisu
www.paranormalium.pl
Autor: paranormalium.pl
Przedruk ze strony: http://www.paranormalium.pl/artykul.php?id=682
Artykuł pobrano ze strony eioba.pl