Kult ludzi wielkich w poezji Norwida.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Kult ludzi wielkich w
poezji Norwida.










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   2000-04-16




Kult ludzi
wielkich w poezji Norwida. Cyprian Kamil Norwid był
wszechstronnym artystą. Interesował się nie tylko literaturą ale
także malarstwem. W 1842 roku zdecydował się na emigrację, czyli na
czterdziestoletnią tułaczkę w świecie najzupełniej mu obcym. Jego
życie nie było łatwe. Po straceniu skromnego funduszu wywiezionego z
kraju nastąpił okres niepowodzeń i rozczarowania. Był skazany na
ciężką pracę, aby zarobić na swoje utrzymanie. Był poetą, który
miał świadomość własnej odrębności, indywidualności twórczej.
Kroczył własnymi drogami, niezrozumiałymi dla otoczenia. Jego
twórczość była odpychana, lecz on wierzył, że to co wielkie musi być
w końcu docenione. Norwid oprócz poezji tworzył i inne gatunki
literackie np. dramat, opowiadanie. W swych utworach często ukazywał
ludzi wielkich, przedstawiał ich jako ideały, wzory do naśladowania.
Jednym z takich ludzi był John Brown - amerykański farmer, który
walczył za wolność Murzynów. Zorganizował on nieudane powstanie, za
które został skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok został
wykonany 2 grudnia 1859 roku. Norwid popierał walkę wolnościową.
Miał nadzieję, że Ameryka stanie się krajem wolnym dla ludzi bez
względu na kolor skóry: „Bo pieśń nim dojrzy człowiek nieraz
skona, A niźli skona pieśń, naród pierw wstanie”. Johna
Browna Norwid uznał za bohatera, który nie bał się stawić czoła
wrogowi wolności. Walczył za słuszną ideę, za którą oddał życie.
Norwid ubolewa nad tym, że John Brown ginie w ojczyźnie Waszyngtona,
na ziemi, o wyzwolenie której walczył niegdyś Kościuszko.
Innym wielkim człowiekiem, któremu Norwid składa poetycki hołd
jest Józef Bem - major artylerii w powstaniu listopadowym i
bohaterski wódz powstania węgierskiego w 1849 roku. Oddając mu część
Norwid popierał ideę walki „za wolność waszą i naszą”. Józef Bem
miłość narodu zespalał z uczuciem braterstwa dal całej ludzkości, za
co był ceniony. Norwid w swym utworze przekazał, że śmierć wodza nic
nie zmieni, bo pamięć o nim żyje, pobudza do walki następne
pokolenia. Korowód pogrzebowy idący za trumną wodza zmienia się w
postępowy ruch ludzkości: „Aż się mury Jerycha porozwalają jak
kłody, Serca zemdlałe ocucą - pieśń z oczu zgarną narody...”.
Norwid za najwyższego twórcę kultury polskiej uznał Fryderyka
Chopina. Wyraził to w utworze pt. „Fortepian Chopina”. Poeta
uznał kompozytora jako tego, „co Polskę śpiewał od zenitu
wszechdoskonałości dziejów, wziętą, tęczą zachwytu - / Polskę -
przemienionych kołodziejów”. Polska była skazana na cierpienie. Ich
symbolem były losy fortepianu, przez żołnierzy carskich wyrzuconego
z balkonu i roztrzaskanego o bruk Krakowskiego Przedmieścia. Niewola
kraju odbiła się na losach sztuki skazanej na poniewierkę. Muzyka
Chopina jest największym osiągnięciem ludzkości do czasów
najdawniejszych. Dlatego Norwid imię Chopina stawia obok imion
takich twórców jak Dawid, Fidiasz i Ajschylos. Norwid uważa, że
sztuka wielkiego kompozytora osiągnęła doskonałość, ale ludzkość
jeszcze do niej nie dorosła. Dlatego poeta mówi: „Ideał sięgnął
bruku”. Norwid złożył także hołd Mickiewiczowi w wierszu pt.
„Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie”. W liryku tym mówi on o
niedocenionych zasługach ludzi wielkich, którzy dopiero później
zyskują uznanie: „Każdego z takich jak Ty świat nie może Od
razu przyjąć nigdy, jak wiek wiekiem”. Niedocenieni byli także
Sokrates, Kolumb, Kościuszko, którzy dopiero po śmierci zyskali
sławę. Podobnie Mickiewicz uzyska sławę, a ludzie „łez wylanych dziś
będą się wstydzić, / J lać ci będą łzy potęgi drugiej”. Norwid
uważał, że tacy ludzie nie mogą umrzeć, bo zawsze będą trwać w
pamięci pokoleń. Ich dzieła są niepowtarzalne, wspaniałe.
Cyprian Kamil Norwid w swych utworach złożył hołd wielkim
ludziom. Chciał aby i inne pokolenia pamiętały o ich wielkich
czynach. Podając ideały chciał stworzyć świat, w którym panowałaby
równość i braterstwo. Utwory poety są źródłem natchnienia dla
wielu dzisiejszych artystów, starających się o osiągnięcia takiego
artyzmu swych utworów, jaki cechuje poezję Norwida. Jego poezja
emanuje pięknem, mądrością i pewną oryginalnością, co przyciąga
uwagę czytelników.







Autor: Johny Walker

Ocena : 3.5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000