Usługi remontowo  budowlane:
" Tynki gipsowe i cementowo-wapienne, suche tynki,
" Ścianki działowe i murowanie, wylewki,
" Gładzie, malowanie, wykończenia wnętrz;
Informacje: Tel. [phone];
[e-mail],
http://tynkowanie-krakow.blogspot.com/
TYNKI CEMENTOWO  WAPIENNE:
Maszynowe tynki cementowo  wapienne
Materiałami do wykonywania maszynowych tynków cementowo-wapiennych są fabrycznie
przygotowane suche mieszanki spoiw mineralnych, lekkich wypełniaczy i domieszek
poprawiających własności użytkowe. Po wymieszaniu z woda stanowią jednorodna masę.
Tynki cementowo wapienne mogabyć ostatecznym wykończeniem ściany, lub stanowić
podłoże pod gładzie gipsowe, tynki mineralne lub akrylowe.
Zalety maszynowych tynków cementowo - wapiennych:
" jednorodność frakcji
" wodoodporność,
" mrozoodporność
" małe uziarnienie (0,5 - 1,2mm)
" dobra wytrzymałość mechaniczna
Tynki cementowe  są mieszanką cementu, piasku i wody. Układa się je głównie na sufitach i
ścianach pomieszczeń narażonych na działanie wilgoci (sauny. baseny). Są bardzo odporne na
uszkodzenia, i ciężkie do wyrabiania.
Tynki cementowo-wapienne można przygotować bezpośrednio na budowie. W ich składzie są
cement, piasek, woda oraz wapno. Jednak aby uzyskać dobry tynk, trzeba bardzo starannie
dobrać proporcje składników, co w warunkach budowy rzadko się udaje. Pewniejszym
rozwiązaniem są więc dostępne na rynku gotowe suche mieszanki cementowo-wapienne z
dodatkami uszlachetniającymi. Mieszankę stanowią cement, wapno i wypełniacze kwarcowe.
Zadaniem dodatków uszlachetniających jest zapewnienie materiałom plastyczności i
odpowiedniej przyczepności do podłoża.
Tynki cementowo-wapienne mogą być ostatecznym wykończeniem powierzchni ściany albo
stanowić podłoże do wykonania wypraw, takich jak gładzie gipsowe, sztablatury, tynki
mineralne czy akrylowe. Grubość naniesionego tynku, podobnie jak cementowego, wynosi 2-
3 cm. Gruby, a więc i ciężki tynk dobrze akumuluje ciepło i zwiększa komfort akustyczny
domu. Tynk cementowo-wapienny jest mniej wytrzymały na uszkodzenia i wilgoć niż
cementowy. Jest za to łatwiejszy do wyrobienia i ma lepszą paroprzepuszczalność.
Tynki cementowe i cementowo-wapienne można układać w trzech warstwach (obrzutka,
narzut i gładz
) lub w dwóch (obrzutka i narzut). Trójwarstwowe są niezastąpione wówczas,
gdy mamy do czynienia z nierównymi ścianami. Dzięki nim można wyrównać ich krzywizny,
pod warunkiem że nie przekraczają one 1,5-2 cm. Tynki dwuwarstwowe polecane są do
wykańczania ścian równo wymurowanych. Tanie tynki cementowe są chętnie stosowane jako
1
obrzutka w tynkach cementowo-wapiennych. Obniżają wówczas nieco ogólny koszt
tynkowania.
http://www.toptynk.com/Oferta,Tynki
TYNKI CEMENTOWO  WAPIENNE 2
Zaprawy będące połączeniem wapna i cementu istnieją na rynku od ponad 100 lat. Tynki
cementowo-wapienne są rozwiązaniem uniwersalnym i trwałym.
Ich uniwersalność polega na możliwości stosowania zarówno na zewnętrz jak i wewnątrz
budynku, w pomieszczeniach suchych (pokoje, salony, klatki schodowe, piwnice, garaże) lub
o dużej wilgotności (kuchnia, łazienka, pralnia). Uniwersalność oznacza również, że bez
stosowania chemicznych środków adhezyjnych i gruntujących poprawiających przyczepność
tynków do podłoża, tynki cementowo-wapienne dają się nakładać zarówno na podłożach
betonowych jak i z cegły silikatowej, ceramiki czerwonej, bloczków betonowych oraz
bloczków betonu komórkowego. Dodatkowo oferują one odporność na korozję biologiczną
(grzyby, algi, etc).
Jedną z podstawowych funkcji tynków jest nie tylko to, że są one ozdobą budynku, ale przede
wszystkim to, aby w skuteczny sposób chronić budowlę przed negatywnym wpływem
zewnętrznych warunków (woda, wilgoć, zanieczyszczenia). Tynki gdzie jednym z materiałów
wiążących jest wapno są jedynymi, w których występuje efekt samoleczenia, zasklepiania się
mikropęknięć tynku, kiedy w wyniku odkształceń pojawią się w nim drobne nieszczelności. A
jeśli mur uległ zawilgoceniu to tynki powinny pozwalać na usunięcie wody z podłoża. I
również w tym procesie wapno odgrywa niezmiernie istotną rolę.
Początek ubiegłego wieku oraz lata póz
niejsze to okres stosowania silnych, zwartych,
nieprzepuszczalnych zapraw tynkarskich. Wydawało się wówczas, że jeśli wapno zastąpimy
materiałem mocnym, nieprzepuszczalnym dla wody (cement), to uzyskamy znaczącą poprawę
ochrony budynków przed działaniem warunków atmosferycznych. Bardzo szybko okazało
się, że mocne wcale nie oznacza trwałe, a nienasiąkliwe nie oznacza, iż w murze nie ma
wilgoci. Po tych smutnych doświadczeniach powrócono do koncepcji łączenia w zaprawach
wapna i cementu. Każdy z nich wnosi do zaprawy coś istotnego.
W tynkach wielowarstwowych zawarta jest myśl techniczna, która z powodzeniem
wykorzystywana jest również współcześnie. Ten sposób dekorowania ścian istniał zarówno w
starożytnej Grecji (nawet do 11 warstw) jak i starożytnym Rzymie (7 warstw). W nieco
zmodyfikowanej formie przetrwał on do dziś (3 warstwy zróżnicowane, co do właściwości).
Każda z warstw pełni specjalną funkcję (Tabela 1). Wytrzymałość obrzutki powinna być tak
dobrana, aby jej wytrzymałość na ściskanie nie przekraczała wytrzymałości podłoża. Wniosek
z tego jest taki, że dla materiałów bardziej porowatych, mniej wytrzymałych należy
zwiększać ilość wapna w obrzutce, a dla podłoży takich jak beton ilość wapna może być
mniejsza. W okresach letnich należy zwiększyć dawkę wapna, gdyż posiada ono właściwości
utrzymywania wody w zaprawie. Ta jego cecha szczególnie jest przydatna przy pracach w
2
wysokich temperaturach, gdy parowanie wody jest większe niż zazwyczaj. Utrzymanie
urabialności zaprawy na odpowiednim poziomie gwarantuje uzyskanie odpowiedniej
przyczepności tynku do podłoża. Granulacja piasku odgrywa tutaj dużą rolę w wielkości
tworzących się kapilar. Największe są w warstwie tuż przy murze (obrzutka), a najmniejsze w
warstwie zewnętrznej (gładz
).
W tynkach wielowarstwowych wykorzystuje się zjawisko podciągania kapilarnego cieczy.
Dzięki temu zjawisku, tynki wielowarstwowe są naturalną pompą ssącą odciągającą z murów
wilgoć. Ale nie tylko. Pierwsza warstwa, bardziej porowata niż pozostałe, jest doskonałym
miejscem do magazynowania soli bez uszkodzenia tynku. Kolejne warstwy są bardziej
elastyczne (rośnie ilość wapna), a przez to są one zdolne do kompensowania naprężeń
pojawiających się przy rozroście kryształów soli. Gdy po latach funkcjonowania opisanego
mechanizmu wyczerpią się zdolności magazynujące, należy tynki skuć do podłoża, i położyć
je od nowa. Trwałość tynków cementowo-wapiennych i wapiennych szacuje się na minimum
50-80 lat.
Zdolność tynków cementowo-wapiennych do magazynowania soli jest ich istotną zaletą. No,
ale skąd w murze sole? Uszkodzona izolacja pozioma, uszkodzone dachy, popękana elewacja,
uszkodzone tynki cokołowe, parapety, to wszystko powoduje, że do wnętrza muru dostają się
zanieczyszczenia z otoczenia. Dobór kolejnych warstw pod kątem wielkości kapilar to nie
wszystko, o czym należy pamiętać w systemach wielowarstwowych. Zwiększanie ilości
wapna w kolejnych warstwach przynosi dodatkowe korzyści. Stają się one coraz bardziej
przepuszczalna dla pary wodnej. Ponadto wapno powoduje, że tynki są elastyczne, zdolne do
odkształceń. Pracując razem z podłożem nie tracą z nim kontaktu. Jest to szczególnie istotne,
ponieważ zmieniająca się wilgotność oraz temperatura otoczenia powodują rozszerzanie i
kurczenie się murów.
Jeśli natomiast przepuszczalność warstw tynku będzie malała w kierunku zewnętrznym, to
pojawiają się w nim strefy kondensacji pary wodnej. W wyniku cykli zamrażania/rozmrażania
(póz
na jesień  zima  wczesna wiosna) lub wskutek rosnącej prężności par w wysokich
temperaturach (gorące lato) nastąpi stopniowe rozwarstwianie tynku. Proces będzie tym
szybciej postępował im mocniejsza jest wyprawa oraz im bardziej jest ona nieprzepuszczalna.
Cechą charakterystyczna opisanego procesu jest odchodzenie tynku całymi płatami, a w
przypadku, gdy wytrzymałość pierwszej warstwy (obrzutki) przekraczała wytrzymałość
podłoża, również z fragmentami tego podłoża. Dotyczy to również sytuacji, kiedy
przepuszczalne tynki cementowo-wapienne pokryte zostały farbami nieprzepuszczalnymi dla
pary wodnej. Obserwujemy wówczas łuszczenie się farby, która całymi płatami schodzi z
elewacji. Nie należy zewnętrznej warstwy tynku zacierać na gładko (tzw. szkiełko). Powoduje
to zamknięcie porów, a tym samym prowadzi do pojawienia się stref kondensacji, z
wszystkimi tego negatywnymi konsekwencjami. Pod żadnym pozorem nie wolno również
odnawiać starych tynków cementowo-wapiennych przy pomocy tynków cementowych.
Prowadzi to do zamknięcia tynku cementowo-wapiennego, co z czasem doprowadzi do jego
uszkodzenia.
------------------------
Dlaczego wapno i tynki trójwarstwowe?
Ale nie każdy przecież chce się  bawić w gromadzenie poszczególnych składników na
budowie, oraz póz
niejsze ich odpowiednie dozowanie. Do tych osób i wykonawców
skierowana jest oferta producentów suchych zapraw. Oferta ta jest tak bogata, że każdy
znajdzie dla siebie coś odpowiedniego. Dostępne są gładzie wapienne, tynki wapienno-
cementowe i cementowo-wapienne. Zarówno maszynowe jak i do nakładania ręcznego.
3
Dla uzyskania satysfakcjonującego rezultatu należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń
producenta. Przestrzegać należy zakres temperatur otoczenia, w jakich należy prowadzić
prace tynkarskie jak i ilość wody dodawanej do mieszanki. Nie należy stosować mieszadeł
szybkoobrotowych, bo prowadzi to zwykle do zbytniego napowietrzenia zapraw, a przez to
do częściowej lub nawet całkowitej utraty przyczepności tynku do podłoża.
Decydując się na tynki wielowarstwowe wykonywane z suchych mieszanek, należy upewnić
się u producenta, czy oferowane przez niego produkty przewidziane są do stosowania w
układach wielowarstwowych. Zwykle są one pomyślane jako produkty jednowarstwowe, więc
stosowanie ich w układach wielowarstwowych niesie ze sobą ryzyko złego dobrania
granulacji oraz paro-przepuszczalności poszczególnych warstw, a w konsekwencji
pojawieniem się stref kondensacji. Po kilku latach może się okazać, że to, co miało mieć
walory trwałości, nie spełniło pokładanych w nim nadziei. A wszystko to przez drobne
zdawałoby się niedopatrzenie.
4