WITAJ W KOLOROWEJ KLASIE!
Sprawdzenie rozwoju funkcji percepcyjno-motorycznych oraz wiadomości
i umiejętności ucznia rozpoczynającego naukę w klasie 1
Wprowadzenie
Droga Koleżanko, Drogi Kolego!
Po raz kolejny  a może po raz pierwszy  rozpoczynasz pracę w klasie pierwszej. Oto siedzą
przed Tobą dzieci, których jeszcze nie znasz. Twoim zadaniem jest wychowywanie ich i ucze-
nie, dzień po dniu, przez najbliższe trzy lata. Każde dziecko odczuwa ciekawość, ale i obawę
 jak będzie w szkole? Ten niepokój dotyczy również nas, nauczycieli. Jaka będzie nowa kla-
sa? Co już umieją moi uczniowie? Z jaką wiedzą przyszli do szkoły? Jak szybko będą się
uczyć? Czy będą uważni? Jak wielu spośród nich potrzebuje szczególnej pomocy, nauczyciel-
skiej troski? W tych pierwszych dniach z całą pewnością możemy stwierdzić tylko tyle, że każ-
de dziecko jest& inne. Jest indywidualnością, obdarzoną niepowtarzalnymi cechami,
predyspozycjami, własnym tempem rozwoju. Musimy koniecznie tę odrębność uszanować,
przyjąć jako rzecz naturalną i piękną, choć  trudno zaprzeczyć  niekiedy kłopotliwą. Dla-
tego powinniśmy jak najszybciej i jak najdokładniej poznać tych siedmio- i sześciolatków,
których nam z zaufaniem powierzono. Poznać  ale nie ocenić! Poznać  to znaczy dowie-
dzieć się, kim są teraz. Poznać  unikając za wszelką cenę wygodnego, ale z gruntu niespra-
wiedliwego szufladkowania i etykietowania. Poznać  przy zachowaniu świadomości, że każdy
dzień życia dziecka przynosi rozwój, a rozwój oznacza nieustanne zmiany.
Narzędzie, które Wam wręczamy, temu właśnie służy  jak najlepszemu poznaniu pierw-
szoklasisty. Pamiętajmy o tym, że różnice w poziomie wiadomości, umiejętności i funkcji
percepcyjno-motorycznych są właśnie tym, czego po dziecku w tej klasie należy się spo-
dziewać. Dlatego badanie poziomu umiejętności powinno być przeprowadzane na różnych
poziomach. Wśród naszych uczniów znajdą się tacy, którzy znają kilka liter, tacy, którzy
czytają wyrazy, ale być może i tacy, którzy czytają już teksty przewidziane dla drugo- czy
nawet trzecioklasistów. Niektóre dzieci będą się mylić, przeliczając przedmioty w zakresie
dziesięciu, a inne będą dodawać i odejmować liczby dwucyfrowe.
Dziecko  tak jak człowiek dorosły  pragnie nieustannego rozwoju. Aby go osiągać,
potrzebuje zadań dostosowanych do swoich aktualnych możliwości  nie za trudnych, ale
i nie za łatwych, ponieważ zarówno jedne, jak i drugie zniechęcają do pracy. Dobrze do-
brane zadanie stanowi dla dziecka trudność, którą jest w stanie z pewnym wysiłkiem, a cza-
sem z naszą pomocą, pokonać. Tylko wtedy odczuwa satysfakcję i radość będące bodz
cem
do dalszego wysiłku. Sprzyjajmy temu rozwojowi! Nie oceniajmy! Nie porównujmy dzieci!
Zestawmy to, co prezentuje dziś dane dziecko z tym, co  w dużej mierze dzięki nam  bę-
dzie umiało za jakiś czas.
A na dobry początek  poznajmy naszych uczniów!
Małgorzata Barańska