Szatan i jego poplecznicy w ataku

"Tajemnica bezbożności"
Ostatnia księga Pisma świętego zwana Apokalipsą zapowiada bardzo groźny okres dla człowieka na ziemi. Wtedy wyzwolą się moce ciemności i przypuszczą frontalny szturm, szczególnie na ludzi szczerze oddanych Bogu, aby ich zgubić. Z letnimi i złymi upora się szybko.
Działając podstępnie, diabeł zaskoczy wielu i będzie działał bezwzględnie. Aby mu się przeciwstawić, trzeba szczególnej pomocy Bożej. "Gdy się skończy tysiąc lat, z więzienia swego szatan zostanie zwolniony. I wyjdzie, by omamić narody z czterech narożników ziemi Goga i Magoga, by ich zgromadzić na bój, a liczba ich jak piasek morski" (Ap 20:7-8).
Św. Paweł apostoł w Liście do Tessaloniczan zapowiada powtórne przyjście Chrystusa i pełen zatroskania przestrzega: "Już działa tajemnica bezbożności. Niech tylko ten, co teraz powstrzymuje, ustąpi miejsca, wówczas ukaże się Niegodziwiec, którego Pan Jezus zgładzi tchnieniem swoich ust i w niwecz obróci samym objawieniem swego przyjścia.
Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów, działanie z wszelkim zwodzeniem ku nieprawości tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia. Dlatego Bóg dopuszcza działanie na ich oszustwa, tak iż uwierzą kłamstwu, aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie nieprawość" (2 Tes 2:6-12).

Wzmożona aktywność diabła
Szereg symptomów wskazuje na to, że w obecnych czasach diabeł wzmógł swoją aktywność. Stara się kuszeniem wpływać na myślenie i działanie człowieka. Wszystko czyni, aby go sobie podporządkować. Posługuje się ułudą, kłamstwem, podstępem, brutalnym atakiem, wikła ludzi w różnego rodzaju przekłamania i malwersacje. To on reżyseruje deprawację, szczególnie młodych, uzależnia ich od siebie, gubi dusze i zabija ciała.
W jego interesie jest deformowanie obrazu prawdziwego Boga. Dąży do tego, aby życie jednostkowe, rodzinne i społeczne obywało się bez Stwórcy i Pana wszechrzeczy. Dzięki jego wpływom powstają błędy religijne, odstępstwa, mnożą się sekty, aktywizują wyznawcy satanizmu. Pod hasłem prawa do absolutnej wolności zło wypiera dobro, szerzy się grzech, coraz więcej jest zbrodni, ludzie wpadają w sidła mocy ciemności.
Gdy cierpliwość miłosiernego Boga powie: "dosyć!" - wtedy nastąpi apokaliptyczna zagłada. Wypełni się zapowiedź Księgi Objawienia św. Jana: "I ujrzałem wychodzące z paszczy Smoka i z paszczy Bestii i z ust Fałszywego Proroka trzy duchy nieczyste jakby ropuchy (symbolizują one gadatliwą propagandę szatańską - przypis), a są to duchy czyniące znaki - demony, które wychodzą ku królom całej zamieszkałej ziemi, by ich zgromadzić na wojnę w wielkim dniu Wszechmogącego Boga. Oto przyjdę jak złodziej. Błogosławiony, który czuwa i strzeże swych szat, by nago nie chodzić i by sromoty jego nie widziano. I zgromadziły ich na miejsce, zwane po hebrajsku Har-Ma-gedon (co oznacza symboliczne miejsce światowej klęski wrogów Boga -przypis) (Ap 16:13-16).
Sw. Jan apostoł, komentując tą niezwykłą wizję, tak dalej pisze w Księdze Objawienia: "Stało się! I nastąpiły błyskawice i głosy i gromy, i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd jest człowiek na ziemi... A wielkie miasto rozpadło się na trzy części (oznacza to doszczętne zniszczenie - przypis) i miasta pogan runęły. I wspomniał Bóg na Wielki Babilon(symbol mocarstwa wrogiego Bogu; takim określeniem posługiwali się prorocy Izajasz, Jeremiasz, Daniel), by mu dać kielich wina - gniewu swej zapalczywości" (Ap 16:17-19).
Bałwochwalstwo, różne błędy religijne zalewają współczesny świat szeroką falą. Nie omija ono krajów o wielowiekowej tradycji chrześcijańskiej. Musimy być czujni wobec rozlicznych zagrożeń. Zachęca do tego św. Piotr apostoł w Pierwszym Liście: "Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni we wierze przeciwstawiajcie się jemu" (1 P 5:8-9).
Już od pewnego czasu prasa, szczególnie katolicka, podaje w swoich doniesieniach szereg przypadków uaktywnienia się diabła i jego zauszników. Ma to miejsce na różnych kontynentach, w wielu krajach, w tym na terenie Polski. Terenem diabelskiej penetracji są ukryte spelunki, ruiny na ustroniu, jakieś przedziwne zakamarki, cmentarze. Tam sataniści sprawują swoje bałwochwalcze obrzędy, podczas których wyrządzają krzywdę ludziom i zwierzętom, niekiedy w sposób makabryczny, bluźnią Bogu, a hołd poddańczy składają "diabłu i aniołom jego".
Jak za czasów Chrystusa, tak i dzisiaj coraz więcej trafia się przypadków opętań. Szatan opanowuje wnętrze człowieka.

Diabeł atakuje Włochy
Poważny niepokój budzą zdarzenia w północnej części Włoch. Jak wynika z napływających informacji, ten zasobny okręg katolickiego kraju osłabł we wierze i pieniądzem zasłania sobie wartości nadprzyrodzone. Wielu ludzi w tamtym regionie odwraca się od prawdziwego Boga, odrzuca Jego przykazania i zwraca się ku przemijającym marnościom, szuka złudnych, często importowanych namiastek. Znawcy zagadnienia analizują to zjawisko i przestrzegają przed niebezpieczną infiltracją.
Ostatnio na łamach katolickiego miesięcznika "30 Giorni" (Trenta Dziorni) ks. Amorth, egzorcysta diecezji rzymskiej wyraża swój wielki niepokój. Pisze między innymi o gwałtownym wzroście sekt satanistycznych i ezoterycznych. Mówi, że Kościół przestał prawidłowo ewangelizować, osłabł w gorliwości, do minimum ograniczył głoszenie Ewangelii. Zdumiewa dość powszechna ignorancja problemu zła i szatańskiego działania w świecie.
Nadmieniony ks. Amorth od przeszło dziesięciu lat pracuje w sercu Włoch, udziela się duszpastersko w diecezji rzymskiej. Zdobył sobie duży autorytet i uznanie za ofiarną pracę. Wiele osób szuka u niego rady w sprawach trudnych, szczególnie w bolesnych zranieniach duchowych. Tego typu rany szatan zadaje nie tylko opętanym, ale także innym, którzy zostali w jakikolwiek sposób zaatakowani przez moce ciemności.
Ogólnie można powiedzieć, że gdy szatan jest w akcji i nie spotyka się ze zdecydowanym odporem, zagrożenie wzrasta. Diabeł nasila ataki, staje się coraz bardziej brutalny i wyrządza wielkie szkody. Środkiem zaradczym w tych sprawach nie może być psychoanaliza, nie wystarczy tylko doszukiwanie się zła bezosobowego, ale należy je nazywać po imieniu. Po stwierdzeniu ingerencji diabła we wnętrze i życie człowieka, konieczna jest zdecydowana walka.
Zachęca do niej św. Jakub apostoł w swoim Liście: "Bądźcie więc poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was" (Jk 4:7). A gdy diabeł opiera się, należy użyć środków zaleconych przez Chrystusa. Czytamy o tym w Ewangelii: "Gdy (Jezus) przyszedł do domu, uczniowie pytali Go na osobności: Dlaczego my nie mogliśmy go (tj. diabła) wyrzucić? Rzekł im: Ten rodzaj można wyrzucić tylko modlitwą i postem" (Mk 9:28-29).
Nadmieniony ks. Amorth zarzuca pewnej części duchowieństwa osłabienie wiary w istnienie szatana oraz brak przeświadczenia, że działalność szatana powoduje głęboką destrukcję, której skutków się nie docenia. Pewna część osób Kościoła ponosi odpowiedzialność za panoszenie się szatana, ponieważ doktryna wiary o diable nie została dostatecznie pogłębiona i nie zmobilizowano sił do walki. Ks. Amorth uważa, że dawny tekst egzorcyzmów w Rytuale powinien bardziej odpowiadać dzisiejszym potrzebom duszpasterskim, o czym była mowa na Soborze Watykańskim II, ale dotychczas nie przygotowano i nie wydano tak bardzo potrzebnego nowego tekstu.

Potrzebna gorliwość apostolska
Wobec nasilenia się aktywności mocy piekielnych, trzeba pogłębienia wiary i gorliwości apostolskiej. Warto czytać teksty Ewangelii o atakach mocy piekielnych, wymierzonych przeciw człowiekowi, rozważać nad stosownymi wówczas sposobami poskramiania szatana i sposobić się do walki w aktualnych warunkach. Do najskuteczniejszych środków przezwyciężania zła należą: dbanie o stan łaski, czuwanie, modlitwa oraz gorąca ufność w pomoc Jezusa Chrystusa, w uzyskaniu której wspiera nas nieustannie Ta, która zdeptała węża - Ta, która jest Matką Zbawiciela świata "Zwycięzcy śmierci, piekła i szatana".





ks. Walerian M. Moroz CSMA




Artykuł pochodzi z czasopisma "EFFATHA-Otwórz się!" nr 53/1996 r.; str. 213-215.