"Odprawa posłów greckich" - polska tragedia humanistyczna (związek z tragedią antyczną, tematyka utworu, jego wymowa ideowa)


function saveas()
{
document.execCommand('SaveAs');
}








Drukuj prace | Zapisz prace | Powrót
"Odprawa posłów greckich" - polska
tragedia humanistyczna (związek z tragedią antyczną, tematyka utworu, jego
wymowa ideowa)- Utwór odwołuje się do tradycji antycznej:
osadzony w czasie mitologicznej Troi (z Homera), obejmuje to przyjazd
posłów greckich, którzy chcieli odebrać porwaną przez Parysa Helenę. Misja
posłów kończy się klęską i staje się faktycznym początkiem wojny
trojańskiej; Autor zachowuje wiele zasad typowej antycznej tragedii:
Jedności: czasu (zaczyna się rano, a kończy wieczorem), miejsca (przed
pałacem króla Priama), akcji (odprawa posłów); podział sztuki na
epejsodiony i stasimony; klasyczna struktura akcji: prolog (monolog
Antenora: sytuacja Troi przybywają posłowie greccy, Parys zbiera
zwolenników, przekupuje); zawiązanie akcji (przybycie posłów); punkt
kulminacyjny (rada trojańska podejmuje decyzją pozostawienia Heleny w
Troi); katastrofa (przepowiednia Kasandry); Ograniczenie liczby aktorów do
trzech na scenie; podniosły styl dla ważnych rzeczy. Jednak Kochanowski
nie trzyma się jednak niewolniczo założeń greckich: nie ma ty samego
momentu klęski - jest tylko jej zapowiedź; bohaterowie nie są tu w
sytuacji bez wyjścia (Parys może oddać Helenę, posłowie greccy mogą
zadecydować inaczej); nie ma fatum - ludzie sami decydują o swym losie;
Autor używa nazewnictwa Rzymskiego; nie liczy się z epoką (używa nazw
typowych dla Renesansu - szlachta, Bóg, Rzeczpospolita, sejm, itp. ogólnie
realia tamtejszej Polski) tematyka (patrz punkt 21) humanizm: zmiany w
klasycznej tragedii powstały pod wpływem szerokiej edukacji Kochanowskiego
u innych wielkich humanistów europy (Włoch); krytyka głupoty (Erazm) i
innych przywar ludzkich (dotyczących głównie Polaków) Idee: potrzeba
zmian, gdyż w przeciwnym wypadku nastąpi katastrofa; propaguje wzorce
(parenetyka), np. Antenora; interesy państwa są ważniejsze niż prywata;
krytyka braku konsekwentności; wskazuje na boskie pochodzenie władzy, co
zobowiązuje do przestrzegania pewnych zasad, oraz wiąże się z
odpowiedzialnością przed Bogiem. (co jeszcze humanizm, jaka wymowa
ideowa?)