Konwergencja.
Lata 90te i nowe zdobycze technologiczne spowodowały, że granice między różnymi sektorami zaczynały się rozmywać. Trudno jest wyróżnić telekomunikację i media. Konwergencja mediów oznacza zbieganie się usług informatycznych, telekomunikacyjnych, elektronicznych, cyfrowych i medialnych w jedną niemal nierozróżnialną całość.
Mówi się o konwergencji transgranicznej TIME: telekomunikacja, informacja, media, rozrywka.
Coraz wyraźniej widać, że telewizja, która pełniła funkcję informacyjną, edukacyjną i wychowawczą, traci znaczenie na rzecz mediów propagujących szeroko pojętą rozrywkę.
Konwergencja to nietylko konwergencja mediów i kultury. Istnieje konwergencja techniczna, ekonomiczna i prawna. W zakresie mediów i komunikacji, konwergencja jest upodabnianiem się urządzeń. Jest to rezultat rewolucji cyfrowej. Siłą napędową konwergencji jest internet, biznes elektroniczny, rozwój aplikacji informatycznych i multimedialnych.

Modele komunikacji.
Kto nadaje, co nadaje, jakim kanałem, do kogo, z jakim skutkiem.
Wskazano dwa podmioty komunikacji: centrum - inaczej nadawcę, oraz pojedynczego użytkownika informacji - odbiorcę. Alokucja, konwersacja, konsultacja i rejestracja są naszkicowane w zależności od roli jaką pełni nadawca i odbiorca, przy czym istotną kwestią jest kto jest autorem informacji i kto posiada prawa do dystrybucji tej informacji.
Symbol C oznacza centrum nadawcze.
I1, I2, I3, I4 to indywidualni odbiorcy.
Jeśli informacja należy do centrum i jest przez centrum kontrolowana, to wzorami są alokucja i rejestracja.
Jeśli informacja należy do indywidualnego odbiorcy, inaczej konsumenta, wzorami są konsultacja i konwersacja.
Model alokucji.
Centrum określa czas i miejsce komunikacji. Odbiorca jest uzależniony także od jego decyzji do do zawartości przekazu. Alokucja jest zawsze komunikacją przebiegającą zawsze jednokierunkowo, w której duża ilość informacji jest w jednym czasie dostarczana wielu odbiorcom. Przykładem alokucji są sytuacje komunikacyjne kreowane przez tradycyjne media: masowa telewizja, masowe radio, np. transmitowany koncert w telewizji. Nową formą alokucji jest narrow casting, komunikowanie ściśle skierowane do wydzielonej, wąskiej grupy.
Konwersacja jest wzorcem, w którym indywidualne podmioty komunikacji oddziałują na siebie bez udziału centrum nadawczego, same decydują o miejscu i czasie, oraz zawartości dostarczanej informacji, centrala istnieje, ale jedynie jako pośrednik w sensie technicznym. Nie interweniuje, nie ma prawa ingerować w treść komunikacji, czy decydować o czasie dystrybucji informacji.
Przykładem są rozmowy telefoniczne, lub wysyłanie wiadomości mailowych.
Cechą charakterystyczną tego modelu są równe szanse wymiany komunikatów także w przypadku kilku indywidualnych odbiorców informacji.
Konsultacja - indywidualny odbiorca posiada narzędzia do selektywnego wybierania informacji, które oferuje centrum. Wymagana jest aktywność i zaangażowanie po stronie indywidualnego odbiorcy. To z jego inicjatywy powstaje sytuacja komunikacyjna, w czasie dla niego dogodnym. Posiada on wolność i elastyczność w doborze informacji i musi się wykazać samodzielnością w selekcjonowaniu informacji.
Przykładem może być przeszukiwanie baz danych.
Rejestracja - indywidualny odbiorca jest posiadaczem informacji. Stroną poszukującą danych, inicjującą jest centrala. Centrala może zbierać, pozyskiwać, wykorzystywać informacje indywidualnego odbiorcy bez jego wiedzy. Nie może jednak modyfikować tych informacji.
Nadzór, kontrola społeczna, ochrona danych osobowych to pojęcia wiążące się z modelem rejestracji.
Cechą wspólną tych modeli jest ich komplementarność. W tej samej infrastrukturze informacyjnej mogą się przenikać.

Narzędzia komunikacji globalnej.
Agencje informacyjne, rozgłośnie radiowe, sieci telewizyjne, internet.
Agencje prasowe gromadzą, opracowują i udostępniają prasie, telewizji, portalom internetowym, informacje i publicystykę. Na działalność agencji prasowych składa się wiele ogniw. Podział agencji prasowych: światowe, regionalne, krajowe, lokalne. Agencje prasowe są podwaliną komunikacji globalnej. Początki to Xvii wiek, rozwój przypada na wiek Xix.
1835 - agencja Ch.Havas w Paryżu,
1851 - agencja Reuters - branża ekonomiczna i finansowa.
Można wyróżnić strefy wpływów agencji prasowych.
W 1870 zawarto porozumienie, w wyniku którego Havas przejął europejskie kraje romańskie, oraz część północnej Afryki,
Reuters - Wielka Brytania i posiadłości w Afryce i Azji,
Wolf - środkowa i północna Europa.
Dzisiejsze agencje, to associated press, Reuters, Unitet Press International, Agence France Press, Itar-tass.
Agencje regionalne:
ANSA, Deutsche prass agentur, Kyodo, Chinhua.
Agencje polskie: 1944 Polska Agencja Prasowa, Katolicka Agencja Informacyjna 1993.