Bułhakow








Michaił A. Bułhakow
Urodził się 3 maja 1891 roku w Kijowie jako syn profesora Kijowskiej Akademii
Duchownej i nauczycielki. Zmarł 10 marca 1940 w Moskwie. Czyli dokładnie na
trzydzieści siedem lat przed moimi urodzinami. Praktykował w Kijowie, na
prowincji, podczas wojny domowej walczył w szeregach białej armii, był
uzależniony od morfiny.
Cała jego twórczość przesycona jest nienawiścią do reżimu, ciągłą próbą
uzyskania wolności słowa. Częstym problemem jego utworów jest godność jednostki
rzuconej w wir historii, dramat ludzi uwikłanych w system, chcących się od niego
uwolnić. Wszystko to tchnie silnym autobiografizmem, od doświadczeń wojennych
poprzez nałóg morfinizmu aż do zmagań z własną osobowością. Ale - Bułhakow nie
stroni od satyry, dowodu samodzielnego myślenia, jedynej możliwej broni przeciw
takiej sytuacji. Atrakcyjna wydaje się być zwłaszcza rola absurdu w codzienności
poprzez duży ładunek komizmu sytuacyjnego. Jego spojrzenie na świat potrafi
totalnie wypaczyć (albo skorygować) nasze własne, sprawić, że już zawsze
pozostanie w nas szacunek dla czarnego kota trzymającego w łapach karnister z
benzyną czy podejrzanego osobnika z charakterystycznym olbrzymim kłem.
Ten bardzo twórczy i energiczny kijowski lekarz (!) dzięki swemu talentowi
literackiemu zyskał wiele innych zawodów: dziś pisze się o nim jako o
powieściopisarzu, noweliście czy dramaturgu. Jego dorobek jest znaczny, pomimo
to postaram się wymienić wszystkie znane mi utwory (do niektórych podaję daty
wydania):

Mistrz i Małgorzta. Bułhakow pisał tę powieść ponad dziesięć
lat, wielokrotnie ją redagując. Pozostało po niej wiele rękopisów, między
innymi Czarny Mag (to pierwotny tytuł powieści). Pierwszego wydania
swojego dzieła pisarz niestety nie doczekał - zostało wydane pośmiertnie i to
w dodatku w wersji okrojonej w Moskwie (nr 11/1966 i 1/1967). Warto
dodać, że w tym roku podczas wspólnego rankingu wydawnictwa "Prószyński i Ska"
oraz Kluczewskiej Fabryki Papieru (chyba) zatutyłowanego "Dzieła XX wieku"
książka zajęła pierwsze miejsce. Dlatego też będzie wydana kolejny raz jako
pierwsza z serii najważniejszych utworów naszego wieku.
nowele, felietony i dzienniki: Morfina, Zabiłem, Niezwykłe przygody
doktora, Czerwona korona, Zapiski na mankietach, Cyganeria, Jezioro samogonu,
Traktat o dachu nad głową, Miasto Kijów, Do Przyjaciółki, Pod butem, Listy do
władz.
Zapiski nieboszczyka. Powieść teatralna(1965).
dramaty: Samoobrona (1920), Dni Turbinów(1926), Mieszkanie Zojki
(1926), Szkarłatna wyspa, Molière, czyli Zmowa świętoszków (1938), Adam i Ewa,
Iwan Wsiljewicz, Ucieczka, Aleksander Puszkin (chyba Ostatnie dni. Puszkin,
1940), Don Kichot.
Powieść poetycka Biała Gwardia (1925), Życie pana Molièra (1962).
Znane utwory satyryczne z elementami science fiction: Diaboliada
(1924), Fatalne jaja (1925), Psie serce, Perspektywy przyszłości, Napad,
Przygody Cziczikowa, Seans spirytystyczny, Ogień w pałacu Chanów, W kawiarni,
Sowiecka inkwizycja (z notatnika reportera).
Jeśli znasz może jeszcze jakieś inne jego utwory, możesz dać mi znać, a ja
natychmiast postaram się uaktualnić powyższą listę oraz prywatną bazę
danych.
A tu linki dla zainteresowanych:

http://bestbook.home.pl/strony/Bulhakow.htm

http://www.proszynski.com.pl/ksiazki/serie/bulhakow.html



Kilka słów | Schulz | Na koniec