PRAWO KARNE MATERIALNE
1. DEFINICJA I PODZIAA
PRAWA KARNEGO
2. y
RÓDA
A PRAWA KARNEGO
3. FUNKCJE PRAWA KARNEGO
4. OBOWI
ZYWANIE USTAWY KARNEJ POD WZGL
DEM CZASU.
5. OBOWI
ZYWANIE USTAWY KARNEJ PO WZGL
DEM OBYWATELSTWA SPRAWCY
6. OBOWI
ZYWANIE USTAWY KARNEJ PO WZGL
DEM MIEJSCA POPEA
NIENIA
PRZEST
PSTWA (CZYNU ZABRONIONEGO)
7. DEFINICJA PRZEST
PSTWA, PRZEST
PSTWO A CZYN ZABRONIONY
8. CZAS I MIEJSCE POPEA
NIENIA PRZEST
PSTWA
9. SPOA
ECZNA SZKODLIWOŚĆ
10. USTAWOWE ZNAMIONA PRZEST
PSTWA.
11. PRZEDMIOT PRZEST
PSTWA
12. PODMIOT PRZEST
PSTWA
13. PRZEDMIOTOWA STRONA PRZEST
PSTWA
14. CZYN I SKUTEK W PRAWIE KARNYM, ZWI
ZEK PRZYCZYNOWY.
15. PODMIOTOWA STRONA PRZEST
PSTWA
16. WINA W PRAWIE KARNYM, ZWI
ZEK PRZYCZYNOWY
17. PODZIAA
Y PRZEST
PSTW
18. POSTACIE POPEA
NIENIA PRZEST
PSTW- POJ
CIE, RODZAJE
19. SPRAWSTWO, SPRAWSTWO KIEROWNICZE I SPRAWSTWO PRZEZ POLECENIE
20. WSPÓA
SPRAWSTWO
21. PODŻEGANIE
22 POMOCNICTWO
23. STADIA PRZEST
PSTWA, POJ
CIE, RODZAJE,
24. PRZYGOTOWANIE
25. USIA
OWANIE
26. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA OKOLICZNOŚCI WYA

CZAJ
CYCH ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARN

27. OBRONA KONIECZNA
28. STAN WYŻSZEJ KONIECZNOŚCI
29. ZGODA DYSPONENTA DOBREM
30. RYZYKO
31. DZIAA
ANIE W RAMACH UPRAWNIEC
I OBOWI
ZKÓW
32. NIEPOCZYTALNOŚĆ, POCZYTALNOŚC OGRANICZONA, WYA

CZENIE STOSOWANIA
33. BA

D I JEGO RODZAJE
34. ROZKAZ
35. ZBIEG PRZEST
PSTW
36. ZBIEG PRZEPISÓW USTAWY
37. KARA, POJ
CIE, FUNKCJE
38. SYSTEM ŚRODKÓW PRAWNO-KARNYCH W POLSKIM PRAWIE KARNYM
39. KARA GRZYWNY
40. KARA OGRANICZENIA WOLNOŚCI
41. KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI
42. CHARAKTERYSTYKA I SYSTEMATYKA ŚRODKÓW KARNYCH
43. ŚRODKI ZABEZPIECZAJ
CE
44. DYREKTYWY S
DOWEGO WYMIARU KARY
45. NADZWYCZAJNE ZA
AGODZENIE KARY
46. POWRÓT DO PRZEST
PSTWA
47. ŚRODKI ZW. Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA, SYSTEMATYKA
48. WARUNKOWE UMORZENIE POST
POWANIA KARNEGO
49. WARUNKOWE ZAWIESZENIE WYKONANIA KARY
50. WARUNKOWE PRZEDTERMINOWE ZWOLNIENIE
51. PRZEDAWNIENIE, ISTOTA, RODZAJE
52. PRZEDAWNIENIE KARALNOŚCI
53. PRZEDAWNIENIE WYKONANIA KARY
54. WYA

CZENIE PRZEDAWNIENIA
55. ZATARCIE SKAZANIA
1. DEFINICJA I PODZIAA
PRAWA KARNEGO
Prawo karne materialne (zwane krócej prawem karnym) to zespół norm prawnych
określających czyny społecznie szkodliwe, zwane przestępstwami, zasady odpowiedzialności
za te czyny oraz kary, środki karne i zabezpieczające stosowane wobec ich sprawców.
Prawo karne możemy rozpatrywać w sensie szerokim i w sensie wąskim.
Prawo karne w sensie szerokim dzielimy na:
a) Prawo karne powszechne dzielimy na:
1. prawo karne materialne - znajdujące swój wyraz ustawowy w Kodeksie Karnym z 06.06.97r.
2. prawo karne procesowe - znajdujące wyraz w Kodeksie postępowania karnego z 06.06.97r.
3. prawo karne wykonawcze - znajdujące wyraz w Kodeksie karnym wykonawczym z 6.06.97r.
b) Prawo karne specjalne dzielmy na;
1. prawo karne skarbowe - zawarte w kodeksie karnym skarbowym,
2. prawo karne wojskowe - nie ma swej odrębnej ustawy, jest unormowane w części
wojskowej " Kodeksu Karnego oraz w Dziale XV Kodeksu postępowania karnego ( który
normuje postępowanie karne przed Sądami wojskowymi).
Prawo karne w sensie wąskim - to tylko i wyłącznie prawo karne materialne.
Prawo karne materialne to zespól norm prawnym określających czyny społecznie szkodliwe zwane
przestępstwami, zasady odpowiedzialności za te czyny oraz kary, środki karne i zabezpieczające
stosowane wobec ich sprawców.
Prawo karne materialne ma:
a) podstawę prawną w ustawie - nie może być regulowane aktem prawnym niższym niż ustawa,
b) prawo karne materialne, procesowe i wykonawcze w rozumieniu szerokim określa:
- prawo karne materialne - co jest przestępstwem i co za to grozi,
- prawo karne procesowe - co zrobić gdy popełniono przestępstwo i jak doprowadzić
do reakcji karnej,
- prawo karne wykonawcze - określa sposób wykonywania kary i środków karnych.
Skuteczność i surowość przepisów to surowość represji -jest to najskuteczniejsze działanie (jest to
pogląd powszechny) jednak w chwili popełniania przestępstwa człowiek nie myśli
o konsekwencjach.
2. y
RÓDA
A PRAWA KARNEGO
y
ródłami prawa karnego materialnego są:
a) Konstytucja,
b) Ustawy, (przede wszystkim Kodeks Karny ),
c) Ratyfikowane umowy międzynarodowe,
Konstytucja wyznacza ramy prawa karnego, których ustawodawcy nie wolno przekroczyć.
Wszystkie przepisy prawa muszą być zgodne z Konstytucją.
Prawo karne obowiązujące w Polsce zawarte jest głównie w Kodeksie karnym z 1997 roku,
stosowanym od 01.01.1998.
Kodeks karny jest obecnie głównym, ale nie jedynym z
ródłem obowiązującego prawa karnego.
Przepisy karne zawarte są również w tzw. ustawach dodatkowych. Ustawy te mają dwojaki
charakter. Mogą to być ustawy karne szczególne, które zawierają wyłącznie lub prawie wyłącznie
przepisy karne albo ustawy typu administracyjnego, które regulują, pewną dziedzinę życia
społecznego, ale zawierają też przepisy karne.
Kodeks karny dzieli się na trzy części:
- ogólną ( zawiera głównie przepisy określające zasady odpowiedzialności karnej,
reguły obowiązywania ustaw karnych, katalog kar i zasady ich wymierzania ),
- szczególną (zawiera przepisy o poszczególnych typach przestępstw)
- wojskową (zawiera przepisy karne odnoszące się do żołnierzy).
Ratyfikowane umowy międzynarodowe, po ich opublikowaniu w Dzienniku Ustaw RP, są
częścią krajowego porządku prawnego, a umowy ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w
ustawie mają pierwszeństwo przed ustawami.
W Polsce nie są z
ródłem prawa karnego orzeczenia sądów. Jedynym wyjątkiem są
orzeczenia Trybunału konstytucyjnego, które mają moc powszechnie obowiązującą i są
ostateczne. Mimo to orzecznictwo sądów, a zwłaszcza Sądu Najwyższego wpływa na kształt
obowiązującego prawa karnego poprzez jego interpretację. Podobnie wygląda sytuacja
http://notatek.pl/prawo-karne-materialne-wyklady?notatka
interpretacji przepisów prawa karnego przez naukę prawa karnego.
y
ródłem prawa karnego nie jest również zwyczaj, mimo, że wywiera wpływ na stosowanie
prawa karnego.
3. FUNKCJE PRAWA KARNEGO
Wyróżniamy następujące funkcje prawa karnego:
1. Funkcja ochronna - prawo karne chroni najważniejsze dobra społeczne i jednostkowe przed
zamachami przestępnymi niezależnie od regulacji innych dziedzin prawa  wynika to ze
społecznego znaczenia ochrony tych dóbr, a także niezbędności prawa karnego operującego
silnymi środkami przymusu.
2. Funkcja gwarancyjna - zasady tej funkcji maja charakter norm nadrzędnych, opartych na
Konstytucji i konwencjach międzynarodowych, funkcja ta wyrażona jest w najważniejszych
zasadach:
" nie ma przestępstwa bez zakazu ustawowego, czyn zabroniony musi być określony
w ustawie,
" nie można stosować kar, które nie są określone w ustawie,
" ustawa nie działa wstecz, czyn nie może być uznany za przestępstwo bez
wcześniejszego zakazu ustawowego, nie ma przestępstwa, jeżeli sprawcy
czynu zabronionego nie można przypisać winy,
3. Funkcja sprawiedliwościowa - stosowanie prawa karnego powinno zaspokajać społeczne
poczucie sprawiedliwości. Chodzi o utwierdzenie w społeczeństwie przekonania, że sprawcy
przestępstw są sprawiedliwie karani, proporcjonalnie do winy i szkodliwości społecznej
popełnionego czynu.
4. Funkcja prewencyjne wychowawcza -celem kary i innych środków karnych nie jest
wyłącznie represja za popełnione czyny, lecz także zapobiegawcze i wychowawcze
oddziaływanie na sprawcę oraz społeczeństwo, przeciwdziałające naruszeniu prawa (np.
poddanie sprawcy próbie),
5. Funkcja kompensacyjna -jest to funkcja związana z nauką wiktymologii (nauki i ruchu
społecznego) ukierunkowanej na ofiarę przestępstwa i jej interes. Funkcję tą w prawie karnym
z 97r. realizuje grzędę wszystkim obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej
pokrzywdzonemu.
4. OBOWI
ZYWANIE USTAWY KARNEJ POD WZGL
DEM CZASU.
Odpowiedzialności karnej podlega tylko ten, kto dopuszcza się czynu zabronionego przez
ustawę karną obowiązującą w czasie jego popełnienia.
Zasada lex criminalis retro non agit (ustawa karna nie działa wstecz)  oznacza to, że nikt nie
może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej za czyn, który nie został zabroniony pod
groz
bą kary przed jego popełnieniem przez należycie uchwaloną i ogłoszoną ustawę, tzn, nie
można wymagać przestrzegania zakazów lub nakazów, z którymi nie można było się zapoznać,
zanim zaczęły obowiązywać.
Ustawa karna z reguły określa datę wejścia jej w życie w swoich przepisach
wprowadzających, z tym że nie może to być data wcześniejsza od daty ogłoszenia tej ustawy w
Dzienniku Ustaw (naruszenie zakazu lex retro non agit}. Okres między ogłoszeniem ustawy a jej
wejściem w życie, który nosi on nazwę vacatio legis, ma umożliwić społeczeństwu zapoznanie się
z treścią wprowadzonych zakazów lub nakazów, co jest warunkiem świadomego ich
przestrzegania.