A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
ASK  wykład 1.
Sprawy organizacyjne. Systemy liczbowe. Konwersja liczb.
1. Sprawy organizacyjne
Celem wykładu jest zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami budowy komputerów
oraz ich systemów zarówno w aspekcie praktycznym jak i teoretycznym. Realizacja
przedmiotowego celu obejmuje między innymi poznanie i zrozumienie:
" podstaw teoretycznych, związanych z technikami reprezentacji danych i układami
cyfrowymi,
" maszynowej reprezentacji danych i realizacji operacji arytmetycznych,
" organizacji i architektury systemów pamięci oraz interfejsów,
" komunikacji oraz organizacji jednostki centralnej komputera,
" podstawowych zagadnień grafiki komputerowej,
" podstawowych operacji uruchamiania komputera.
Warunkiem uczestnictwa w zajęciach jest wcześniejsza znajomość wybranych zagadnień z
zakresu: Matematyki Dyskretnej, Analizy Matematycznej, Podstaw Elektroniki, Podstaw
Programowania oraz Podstaw Techniki Cyfrowej.
1.1 Plan wykładu
1. Sprawy organizacyjne. Systemy liczbowe: dziesiętne, binarne, ósemkowe i szesnastkowe.
Konwersja liczb w różnych systemach.
2. Kodowanie liczb i tekstów. Typy i formaty danych. Typ całkowitoliczbowy  zapisy U1,
U2. Podstawowe działania arytmetyczne. Typ stałoprzecinkowy. Typ zmienno
przecinkowy. Standard IEEE 754.
3. Podstawy architektury komputera. System mikrokomputerowy a specjalizowany układ
cyfrowy. Architektura systemu mikroprocesorowego. Bloki funkcjonalne - ich organizacja
i architektura. Rejestry.
4. Działanie komputera. Podstawowy cykl rozkazu. Cykl rozkazu z przerwaniami. Klasy
przerwań. Lista i format rozkazu.
5. Magistrale. Architektura komputera z magistralą PCI. Arbitraż w magistrali PCI. Układy
otoczenia procesora  chipset, mostek północny, mostek południowy. Zakres
wykonywanych funkcji.
6. Pamięci komputerów. Podstawowe definicje i klasyfikacja. Hierarchia pamięci. Pamięci
dynamiczne i statyczne RAM. Pamięci ROM.
7. Mechanizm korekcji błędów w modułach pamięci. Bit parzystości. Kod Hamminga.
Pamięć podręczna  jej funkcje i struktura. Zasada lokalności odniesień.
8. Układy wejścia  wyjścia. Moduł wejścia-wyjścia: funkcje, struktura, ogólna architektura
interfejsu. Urządzenia zewnętrzne. Zasady realizacji operacji wejścia-wyjścia.
Bezpośredni dostęp do pamięci.
9. Klasyfikacja interfejsów wejścia-wyjścia. Standardy interfejsu szeregowego i
równoległego. Zasada działania. Konfiguracje dwu i wielopunktowe modułów wejścia-
wyjścia. Wielopunktowa konfiguracja szeregowa: USB, IEEE 1394 FireWire.
Wielopunktowa konfiguracja równoległa: magistrala SCSI.
10. Realizacja grafiki komputerowej. Obrazy cyfrowe  piksele, rozdzielczość. Podstawy
przetwarzania obrazu na przykładzie wygładzania lub segmentacji obrazu. Grafika
rastrowa i wektorowa. Karty graficzne. Monitory LCD  zasady działania.
1
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
11. Proces uruchamiania komputera. System BIOS. Podstawowe operacje sterujące i
nadzorujące. Test początkowy. Wykrywanie urządzeń. Rozruch systemu operacyjnego.
12. Powtórzenie przerobionego materiału. Egzamin zerowy.
1.2 Literatura
Podstawowa
1) W. Stallings, Organizacja i architektura systemu komputerowego, WNT, Warszawa, 2008.
2) S.H.A. Clarke, W sercu PC, Helion, Gliwice, 2003.
Uzupełniająca
1) J. Biernat, Architektura komputerów, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej,
Wrocław, 2002.
2) J. Hennessy and D. Patterson, Computer Architecture - A Quantitative Approach,
Elsevier, 4th Edition, 2007.
3) P. Metzger, Anatomia PC, Helion, Gliwice, 2002.
4) P. Norton, S.H.A. Clark, Peter Norton s New Inside the PC, Sams, 2002.
5) D. Patterson, J. Hennessy, Computer Organization and Design, 4th Edition, Morgan
Kaufmann 2009
6) A. Skorupski, Podstawy budowy i działania komputerów, WKA
, Warszawa, 2000.
7) W. Stallings, Computer Organization and Architecture, Prentice Hall, 8th Edition, 2010.
8) A. Tanenbaum, Structured Computer Organization, Prentice Hall, 5th Edition, 2005.
9) R. White, T.E. Downs, How Computer Works, Que, 2007.
1.3 Metody i kryteria oceny pracy studenta
Wykład kończy się egzaminem pisemnym. Warunkiem koniecznym zaliczenia wykładu jest
uzyskanie minimum 51 punktów na 100 możliwych.
W trakcie trwania semestru, od pierwszych do przedostatnich zajęć, student może uzyskać
łącznie od 0 do 50 punktów poprzez:
" samodzielne studiowanie literatury i zreferowanie w czasie zajęć wybranego w
porozumieniu z wykładowcą i opracowanego przez siebie zagadnienia z programu
wykładu  od 0 do 20 punktów,
" poprawne napisanie kolokwiów lub kartkówek w trakcie zajęć  od 0 do 20 punktów,
" wykonanie zleconego projektu (np. szczegółowy opis wskazanego procesora,
rozwiązanie wskazanych zadań) - od 0 do 10 punktów,
" wykładowca zastrzega sobie prawo zmiany przydziału punktów do każdej z
powyższych pozycji.
Na ostatnich zajęciach w semestrze odbędzie się egzamin zerowy. Egzamin zerowy będzie
miał charakter pisemny. W wyniku tego egzaminu student będzie mógł uzyskać od 0 do 50
punktów. Punkty uzyskane przez studenta w trakcie semestru oraz w trakcie egzaminu
zerowego są sumowane i przeliczane na oceny obowiązujące na Uczelni według następującej
skali:
2
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
Liczba punktów Ocena
od 0 do 50 2,0
od 51 do 60 3,0
od 61 do 70 3,5
od 71 do 80 4,0
od 81 do 90 4,5
od 91 do 100 5,0
Uzyskanie oceny co najmniej dostatecznej oznacza zaliczenie wykładu. Studenci, którzy nie
uzyskają takiej oceny mają możliwość ponownego przystąpienia do egzaminu w terminie
wyznaczonym przez Dziekana Wydziału.
Student, który z powodu braku możliwości uczęszczania na zajęcia, problemów zdrowotnych
lub innych losowych nie uzyska w trakcie semestru jakichkolwiek punktów, w porozumieniu
z wykładowcą, może przystąpić do pisemnego egzaminu zerowego lub innego w terminie
wyznaczonym przez Dziekana. Student taki musi przystąpić do egzaminu ustnego i wykazać
się znajomością zagadnień teoretycznych i praktycznych z programu wykładu. Warunkiem
zaliczenia wykładu jest uzyskanie przez takiego studenta co najmniej 50% + 1 punkt z
łącznej liczby punktów możliwej do uzyskania z egzaminu pisemnego i ustnego.
Każdy student, który zaliczy przedmiot a będzie chciał poprawić swoją ocenę może to zrobić
w porozumieniu z wykładowcą w kolejnych terminach egzaminu wyznaczonego przez
Dziekana Wydziału.
Wykładowca zastrzega sobie prawo zmiany liczby punktów wymaganych do zaliczenia
przedmiotu. Niemniej warunkiem zaliczenia wykładu będzie uzyskanie przez studenta co
najmniej 50% + 1 punkt z łącznej liczby punktów możliwej do uzyskania z egzaminu
pisemnego i/lub ustnego.
3
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
2. Systemy liczbowe.
Już w trzecim tysiącleciu p.n.e. używano w Egipcie hieroglifów do oznaczania liczebności.
Innych cyfr używano w Babilonii, jeszcze innych w starożytnej Grecji i Rzymie. Umiejętność
nazywania liczb znacznie wyprzedziła umiejętność ich zapisywania, z czasem jednak
wprowadzono znaki, za pomocą których zapisywano liczby. Powstawały też zasady tworzenia
nowych liczb i tak powstały systemy liczbowe.
Systemem liczbowym nazywamy sposób zapisywania liczb oraz zbiór reguł
umożliwiających wykonywanie działań na tych liczbach.
Dla każdego systemu liczbowego istnieje zbiór znaków, za pomocą których tworzy się liczby.
Znaki te zwane cyframi można zestawiać ze sobą na różne sposoby otrzymując nieskończoną
liczbę kombinacji. Najbardziej prymitywny systemem liczbowy, to jedynkowy system
liczbowy, w którym występuje tylko jeden znak. W systemie tym kolejne liczby są tworzone
przez proste powtarzanie tego znaku. Z bardziej złożonych systemów rozróżniamy pozycyjne
i niepozycyjne systemy liczbowe. W systemach liczbowych pozycyjnych liczbę przedstawia
się jako ciąg cyfr. Wartość jej jest zależna od położenia (pozycji) cyfry w liczbie. Systemy
niepozycyjne posiadają osobne symbole kilku liczb, a następnie posiadają kolejne symbole
dla ich wielokrotności. W systemach tych liczby tworzy się przez dodawanie kolejnych
symboli.
2.1 System pozycyjny dziesiętny
Cyfry: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9
N
i
Liczba całkowita: L= d 10
" i
i = 0
Przykład 1: 100=1, 101 = 10, 102 = 100
L= 405 = 4*100+0+5=4*102+0*101+5*100
2.2 System dwójkowy (binarny)
Najprostszym układem pozycyjnym jest dwójkowy układ numeracji zwany też systemem
binarnym. Podstawę jego stanowi liczba 2, wszystkie więc liczby można pisać dwiema tylko
cyframi: 0 i 1, a więc dowolna liczba dwójkowa zawiera same zera i jedynki. Liczby
naturalne w systemie dwójkowym zapisujemy analogicznie jak w systemie dziesiętnym 
zamiast kolejnych potęg liczby dziesięć, stosujemy kolejne potęgi liczby dwa.
Zapis liczby całkowitej w systemie dwójkowym ma postać:
ai-1ai-2 & a2a1a0 = ai-1 � 2i-1 + ai-2 � 2i-2 + & + a2 � 22 + a1 � 21 + a0 � 20
przy czym ai-1, ai-2, ... a2, a1, a0 " {0, 1}.
Dodawanie liczb binarnych
Do wykonywania dodawania niezbędna jest znajomość tabliczki dodawania, czyli wyników
sumowania każdej cyfry z każdą inną. W systemie dwójkowym mamy tylko dwie cyfry 0 i 1,
zatem tabliczka dodawania jest prosta i składa się tylko z czterech pozycji:
4
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
0 + 0 = 0, 0 + 1 = 1, 1 + 0 = 1, 1 + 1 = 10
Dodając dwie liczby binarne podpisujemy je jedna pod drugą tak, aby w kolejnych
kolumnach znalazły się cyfry stojące na pozycjach o tych samych wagach. Operacja jest
podobna do dodawania w systemie dziesiętnym, gdzie dodawanie rozpoczynamy od ostatniej
kolumny. Sumujemy cyfry w kolumnie zgodnie z podaną wyżej tabelką zapisując wynik pod
kreską. Jeśli w słupku musimy dodać dwie jedynki, to jest to sytuacja analogiczna do tej, jaka
występuje w systemie dziesiętnym, gdy musimy dodać dwie piątki. A więc 1 i 1 to 0 i 1 w
pamięci. Pod kreską zapisujemy tylko ostatnią cyfrę 0, a 1 przechodzi do następnej kolumny,
gdzie dodajemy ją do wyniku sumowania cyfr w tej kolumnie. Jeśli w krótszej liczbie
zabrakło cyfr, to dopisujemy zera.
1 1
110100
+ 10101
1001001
Mnożenie liczb binarnych
Mnożenie liczb w układzie dwójkowym jest szczególnie proste, gdyż cała tabliczka mnożenia
przedstawia się następująco:
0 � 0 = 0, 0 � 1 = 0, 1 � 0 = 0, 1 � 1 = 1
Odejmowanie można zastąpić dodawaniem, jeżeli utworzy się dopełnienie odejmowanej
liczby. Dzielenie w układzie dwójkowym to wielokrotne odejmowanie.
2.3. Konwersja między liczbami dziesiętnymi i binarnymi
2.3.1 Konwersja liczby binarnej na liczbę dziesiętną
Należy pomnożyć każdą pozycję liczby binarnej przez odpowiednia potęgę liczby 2 i
zsumować uzyskane liczby.
Przykład: Przekształć liczbę binarną 111010 na równoważną liczbę dziesiętną.
543210 �! pozycje
1110102 = 1*25 + 1*24 + 1*23 + 0*22 + 1*21 + 0*20 = 32 + 16 + 8 + 0 + 2 + 0 = 5810
2.3.2 Konwersja liczby binarnej na dziesiętną
Przypadek 1: L jest liczbą dziesiętną całkowitą. Algorytm konwersji jest następujący:
" Krok 1: Wyznacz liczbę L1 taką, że: L=2*L1 + R0 (dzielenie przez 2); reszta R0 " {0, 1}.
" Krok 2: Wyznacz liczbę L2 taką, że L1=2*L2 + R1
" Krok 3: Wyznacz liczbę L3 taką, że L2=2*L3 + R2
" Powtórz dzielenie przez 2 aż zostanie tylko 0.
L10 = 1*2 m-1 + Rm-2 *2m-2 + & .+ R2 * 22 +R1*21 + R0 = 1 Rm-2 & R2 R1 R0
Liczba dziesiętna liczba binarna
5
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
Przykład: Zapisz liczbę dziesiętną 67 w postaci binarnej.
67 :2 | 1
33 :2 | 1
16 :2 | 0
8 :2 | 0
4 :2 | 0
2 :2 | 0
1 :2 | 1
6710 = 10000112
Przypadek 2: L jest liczbą dziesiętną ułamkową, tj. 0 d" L d" 1. Algorytm konwersji polega na
mnożeniu liczby L przez 2.
Liczba L ma postać:
L = b-1*2-1 + b-2*2-2 + b-3*2-3 + & . = 2-1*(b-1 + 2-1*(b-2+2-1*(b-3+& & ) & )
Po przemnożeniu przez 2 otrzymujemy
2*L = b-1 + 2-1*(b-2+2-1*(b-3+& & ) & )
skąd otrzymujemy b-1 " {0, 1}. Procedurę tę powtarzamy aż do otrzymania wszystkich
wyrazów b-i.
Przykład: Zapisz liczbę dziesiętną 0,875 w postaci binarnej.
0,875 * 2 = 1,75 1
0,75 * 2 = 1,5 1
0,50* 2 = 1,00 1
0,87510=1*2-1+1*2-2+1*2-3=1112
2.4 System ósemkowy (oktagonalny)
Do zapisu liczb w tym systemie wykorzystuje się 8 cyfr: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 Podstawą pozycji
zaś są kolejne potęgi liczby 8.
Przykład:
17410 = 4*80 + 7*81 + 1*82 = 4+ 56+ 64 = 124 8
Zapis dwójkowy Zapis ósemkowy
000 0
001 1
010 2
011 3
6
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
100 4
101 5
110 6
111 7
Zasada konwersji dwójkowo ósemkowej jest następująca. Liczbę binarną (kod binarny)
rozdzielamy na grupy 3 bitowe idąc od strony prawej ku lewej. Jeśli w ostatniej grupie jest
mniej bitów, to brakujące bity uzupełniamy zerami. Teraz każdą z 3 bitowych grup
zastępujemy cyfrą ósemkową zgodnie z tabelką konwersji. W wyniku otrzymujemy liczbę
ósemkową o identycznej wartości jak wyjściowa liczba binarna.
Przykład:
Konwertujemy liczbę dwójkową na ósemkową:
1110101000101010111101010101
001 110 101 000 101 010 111 101 010 101
1 6 5 0 5 2 7 5 2 5
1110101000101010111101010101(2) = 1650527525(8)
Konwersja w drugą stronę jest jeszcze prostsza. Każdą cyfrę ósemkową zastępujemy grupą 3
bitów wg tabelki konwersji. Grupy łączymy w jedną liczbę binarną.
Przykład:
Konwertujemy liczbę ósemkową na dwójkową:
7266501472
7 2 6 6 5 0 1 4 7 2
111010110110101000001100111010
7266501472(8) = 111010110110101000001100111010(2)
7
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
2.5 System szestanstkowy (hexagonalny, hexadecymalny)
Zapis dwójkowy Zapis szesnastkowy
0000 0
0001 1
0010 2
0011 3
0100 4
0101 5
0110 6
0111 7
1000 8
1001 9
1010 A
1011 B
1100 C
1101 D
1110 E
1111 F
Zalety notacji hexadecymalnej:
1) notacja bardziej zwarta niż binarna
2) dane zajmują wielokrotność 4 bitów, co oznacza wielokrotność pojedynczych cyfr
szesnastkowych
3) konwersja pomiędzy notacją binarną a szesnastkową jest bardzo prosta
Konwersja liczby szesnastkowej na dziesiętną
Konwersja ta odbywa się podobnie jak w przypadku liczb binarnych, z tym, że podstawą jest
nie 2 a 16. Rozważmy dowolnie wymyśloną liczbę w zapisie szesnastkowym, na przykład
AB12, (co czytamy: a b jeden dwa).
Bierzemy cyfrę wysuniętą najbardziej w prawo i postępujemy tak samo jak w przypadku liczb
dwójkowych, ale zamiast mnożnika 2 mamy 16. Zatem jest to: 2*160 + 1*161 + 11*162 +
10*163, a więc jest to 2 + 16 + 2816 + 40960, a więc jest to liczba 43794 w zapisie
dziesiętnym.
AB1216=4379410
Konwersja liczby dziesiętnej na szesnastkową
Najpierw musimy sobie napisać, jakie są kolejne wielokrotności liczby 16. A są to: 1, 16, 256,
4096, 65536 itd. Jak widać nasza liczba w systemie dziesiętnym, czyli 43794 jest między
liczbą 4096, a 65536. Bierzemy pod uwagę liczbę mniejszą od naszej, czyli 4096. Jest ona
czwartą wielokrotnością, więc nasza liczba w systemie szesnastkowym będzie miała 4 cyfry
8
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
(na razie wszystko się zgadza). Teraz sprawdzam, ile razy liczba 4096 mieści się w naszej
liczbie konwertowanej, czyli 43794. Okazuje się, że mieści się 10 razy. 10 w systemie
szesnastkowym to A, zatem pierwsza cyfra to A. Jak widać, w dalszym ciągu wszystko się
zgadza. Teraz, skoro liczba 4096 zmieściła się dziesięć razy w 43794, to jeszcze zapewne
została jakaś reszta. Obliczamy sobie tą resztę. Mnożymy, zatem 4096*10 co daje 40960.
Teraz odejmujemy wynik od naszej liczby i obliczamy resztę. Zatem 43794 - 40960 = 2834.
To jest nasza reszta. Następnie z resztą postępujemy tak samo, jak na początku konwersji. Już
na oko widać, że w następnym kroku sprawdzamy ile razy 256 mieści się w 2834. Mieści się
11 razy, zatem kolejna cyfra szukanego zapisu to B. Następnie znowu: obliczamy resztę, itd.
Końcowy wynik powinien wynosić AB12. Tak oto skonwertowaliśmy liczbę z zapisu
dziesiętnego na szesnastkowy.
2.6 Notacja BCD
BCD  Binary coded decimal (liczba dziesiętna kodowana binarnie)
17510 = 001 111 101BCD
Literatura:
1) W. Stallings, Organizacja i architektura systemu komputerowego, WNT, Warszawa,
2008.
2) S.H.A. Clarke, W sercu PC, Helion, Gliwice, 2003.
9
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
ASK - Wykład 2.
Kodowanie liczb i tekstów. Typy i formaty danych. Typ całkowitoliczbowy  zapisy U1, U2. Podstawowe działania
arytmetyczne. Typ stałoprzecinkowy. Typ zmienno przecinkowy. Standard IEEE 754.
1. Typy i formaty danych
" Całkowitoliczbowy, rzeczywisty, zespolony, stałopozycyjny, zmiennoprzecinkowy
" Znakowy, tekstowy
" Wskaz
nikowy, strukturalny, obiektowy (klasa)
" Logiczny
1.1 Typ znakowy ASCII
ASCII  American Standard Code for Information Interchange
1. 7 bitowy kod przyporządkowujący liczby z zakresu 0  127 literom alfabetu
angielskiego, cyfrom, znakom przestankowym i innym symbolom oraz poleceniom
sterującym,
2. zbiór znaków ASCII  95 znaków o kodach 32  126 obejmujących cyfry, litery,
inne znaki drukowane. Pozostałe 33 kody (0  31, 129) są kodami sterującymi np.
drukarką, terminalem,
3. większość komputerów operuje na bajtach 8 bitowych. Dodatkowy bit wykorzystuje
się na powiększenie zbioru kodowanych znaków. Powstało wiele różnych
rozszerzeń zbioru znaków ASCII wykorzystujących ósmy bit zwanych stronami
kodowymi. Norma ISO/IEC 646 określa zasady modyfikowania 7 bitowego
kodowania ASCII. Norma ISO/IEC 8859 określa zestaw standardów służących do
kodowania znaków za pomocą 8 bitów,
4. używając 8 bitów można zakodować 256 znaków. Jest to liczba niewystarczająca do
zmieszczenia w jednym zestawie znaków ze wszystkich alfabetów. Problem
różnorodności stron kodowych został rozwiązany po wprowadzeniu systemu
UNICODE.
Przykład 1.1.
Dec Hex Symbol
12 0C Form Feed FF
48 30 0
97 61 a
161 
Latin2
243 a Latin2
1.2 System kodowania UNICODE
1. Komputerowy zestaw znaków mający w zamierzeniu obejmować wszystkie pisma i
znaki używane na świecie,
2. Każdemu znakowi jest przypisany unikalny numer niezależny od platformy,
programu, języka,
3. Reprezentuje znaki w postaci abstrakcyjnej pozostawiając ustalenie postaci
wizualnej znaku innemu programowi,
4. Definiowany jest przez dwa standardy: Unicode oraz ISO/IEC 10646
5. Zaimplementowany jest w XML, Java, nowych systemach operacyjnych,
10
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
6. Rozwijany od 1991 roku przez konsorcjum firm komputerowych
(WWW.unicode.org)
7. Koduje ponad 100 000 znaków graficznych.
Unicode definiuje kody numeryczne przypisane poszczególnym znakom, ale nie określa
sposobu bajtowego kodowania znaków. Kodowanie określa sposób, w jaki znaki ze zbioru
mają być zapisane w postaci binarnej.
Najpopularniejszą metodą kodowania jest UTF  8 (Unicode Transfer Format). Jest to
kodowanie 8 bitowe ze zmienna długością kodowania zgodne z ASCII.
Znaki z zakresu:
0000  007F odpowiadają zakresowi Basic Latin (czyli to samo co w ASCII)
0080  00FF odpowiadają zakresowi Latin1 (czyli to samo, co w ISO/IEC 8859-1)
Przykład 1.2
0107 ć
0104 

11
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
2. Reprezentacja liczb w systemach komputerowych
2.1 Liczby stałoprzecinkowe
12
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
13
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
14
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
15
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
16
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
17
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
18
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
19
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
20
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
21
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
2.2 Liczby zmiennoprzecinkowe
22
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
23
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
24
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
25
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
26
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
27
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
28
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
29
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
30
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
31
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
32
A. Myśliński  materiały pomocnicze do wykładu ASK
Literatura:
1) J. Forenc, Informatyka 1, Wykład dla studentów Wydziału Elektrotechniki, Politechnika
Białostocka, 2009.
2) W. Stallings, Organizacja i architektura systemu komputerowego, WNT, Warszawa, 2008.
3) S.H.A. Clarke, W sercu PC, Helion, Gliwice, 2003.
Internet:
4) http://en.wikipedia.org/wiki/Signed_number_representations
5) http://en.wikipedia.org/wiki/Two's_complement
6) http://en.wikipedia.org/wiki/Floating_point -
http://ieeexplore.ieee.org/xpl/freeabs_all.jsp?arnumber=4610935 - IEEE 754-2008
Standard for Floating-Point Arithmetic
7) http://en.wikipedia.org/wiki/IEEE_754-2008 - IEEE 754 (2008)
8) http://en.wikipedia.org/wiki/IEEE_754-1985 - IEEE 754 (1985)
9) http://en.wikipedia.org/wiki/Significant_digits
33