ASK  pytania na wejściówki
1. Rejestry.
- rejestry segmentowe:
CS  segment kodu,
SS  segment stosu,
DS  segment danych,
ES  dodatkowy segment danych (zewnętrzny/globalny),
- rejestry ogólnego przeznaczenia:
AX  akumulator,
BX  rejestr bazowy,
CX  licznik,
DX  segment danych,
- rejestry wskaz
ników:
SP  wskaz
nik stosu (bezpośrednio związany z SS),
BP  wskaz
nik bazy,
IP  wskaz
nik instrukcji (w tym status flagi), bezpośrednio związany z CS,
SI  wskaz
nik z
ródła,
DI  indeks celu,
2. Czy 32-bitowy mikroprocesor może wykonywać 8-bitowe operacje.
tak
3. Lista instrukcji  jest to zbiór wszystkich podstawowych rozkazów procesora, które
potrafi on wykonać
4. ALU  jednostka arytmetyczno-logiczna; realizuje operacje arytmetyczno-logiczne na
danych, elementy systemu komputerowego (jednostka sterująca, rejestry, pamięć)
dostarczają dane do ALU w celu ich przetworzenia, a następnie odbierają wyniki
operacji.
5. Układ synchroniczny i asynchroniczny.
Układ asynchroniczny  układ w którym zmiana sygnału wejściowego powoduje
natychmiastową zmianę wyjścia. Układy takie podatne są na zjawisko hazardu oraz wyścigu.
Układ synchroniczny  układ w którym zmiana sygnału wyjściowego następuje wyłącznie w
określonych chwilach, tj. w takt zegara.
Taki układ może być sterowany zboczem opadającym lub narastającym, lub też impulsem.
Wtedy jest to układ dynamiczny, natomiast jeśli reaguje na stan logiczny zegara wtedy
mówimy o układzie statycznym, wyzwalanym (sterowanym) poziomem.
6. Jak przesłać dane do rejestru 8-bitowego AL.
Mov AL, 100 100  przykład danych które przekazujemy do tego rejestru.
- 1 -
7. Rejestry ogólnego przeznaczenia  jest to 8 rejestrów (AX, BX, CX, DX, SI, DI, SP,
BP) są używane do najczęściej stosowanych rozkazów jako miejsce skąd pobieramy
dane, miejsce przeznaczenia, wskaz
niki do pamięci i jako liczniki. Każdy z tych
rejestrów może być załadowany zarówno z pamięci jak również można z nich
przesyłać dane do pamięci. Używane są również w operacjach arytmetyczno-
logicznych.
8. Rejestry wskaz
nikowe i indeksowe  mikroprocesor posiada 2 rejestry wskaz
nikowe
(SP, BP) i 2 indeksowe (SI, DI). Wszystkie są rejestrami 16-bitowymi.
Przechowywane w nich dane mogą być użyte jako argumenty większości operacji
arytmetycznych i logicznych. Jednak ich nazwy związane są z rolą jakie rejestry
pełnią podczas adresowania pamięci operacyjnej.
9. Rejestry segmentowe  służą do zapamiętywania adresów początków obszarów
dzięki czemu procesor może rozróżnić który obszar w pamięci zawiera instrukcje do
wykonania a który dane na których te instrukcje powinny zostać wykonane. Składa się
z 4 rejestrów CS, DC, SS, ES.
10. Rejestr znaczników (flagowy) - rejestr ten jest zbiorem poszczególnych bitów
kontrolnych zwanych znacznikami które wskazują wystąpienie określonego stanu.
Znaczniki mogą być wykorzystywane przez procesor jak i programistę i określają one
w jakim stanie znajduje się procesor.
11. Rejestr AX  rejestr 16 bitowy, nazywany rejestrem akumulatora. Używany zawsze
przy wykonywaniu mnożenia i dzielenia. Jest najbardziej efektywnym rejestrem w
operacjach arytmetycznych, logicznych, przesyłania danych. Podzielony jest na 2 8
bitowe części z czego górna nosi nazwę AH a dolna AL. Taki podział jest wygodny
przy operacjach na danych 1 bjtowych.
12. BX- zwany rejestrem bazowym, gdyz wykorzystywany jest w niektórych trybach
adresowania do przechowywania częście adresu nazywanej przesunięciem (offsetem).
Adres ten wskazuje komórkę w obszarze pamięci nazywanym segmentem danych.
Rejestr BX może być traktowany jako 2 8-bitowe rejestry BH i BL.
13. CX  używany głównie jako licznik odliczający powtarzające się fragmenty
programów bądz
pojedynczych rozkazów. Rejestr CX może być traktowany jako 2 8-
bitowe rejestry CH i CL.
14. DX- jego głównym przeznaczeniem jest użycie go jako wskaz
nika adresów w
rozkazach we/wy. Poza tym może być również użyty w operacjach mnożenia i
dzielenia jako rozszerzenie akumulatora. Rejestr DX można traktować jako 2 rejestry
8-bitowe DH i DL.
- 2 -
15. SI  pełni rolę rejestru indeksowego w instrukcjach łańcuchowych. Rejestr SI zawiera
offset z
ródła. SI razem z rejestrem DI współpracuje z rejestrem DS. w instrukcjach
związanych z adresowaniem łańcuchów znakowych.
16. DI - pełni rolę rejestru indeksowego w instrukcjach łańcuchowych. Jest bardzo
podobnym rejestrem do rejestru SI. Zawiera on offset przeznaczenia. DI razem z
rejestrem SI współpracuje z rejestrem DS. w instrukcjach związanych z adresowaniem
łańcuchów znakowych.
17. BP  podobnie jak rejestry BX, SI, DI może być użyty jako wskaz
nik pamięci z tym
że rejestry BX, SI, DI wskazując na adres w pamięci odnoszą się do rejestru
segmentowego DS. natomiast BP służąc za wskaz
nik pamięci odnosi się do rejestru
SS (segmentowego stosu).
18. SP  znany jest jako wskaz
nik stosu. Rejestr ten daje położenie bieżącego wierzchołka
stosu i jest analogiczny do rejestru IP. Zmieniając rejestr SP zmieniamy położenie
wierzchołka stosu.
19. CS - wskazuje na 64KB bloku pamięci lub na segment kodu w którym znajduje się
następny do wykonania rozkaz. Dokładne położenie tego rozkazu w segmencie kodu
wskazywane jest przez offset którego wartość zawiera rejestr IP. Procesor 8086 nigdy
nie pobiera rozkazów z segmentu innego niż CS. Rejestr CS może być zmieniony
przez niektóre rozkazy np. rozkaz skoków, wywołań, powrotów. Rejestru tego nie
można ładować bezpośrednio.
20. DS  wskazuje segment w którym SA zapamiętane zmienne używane w programie.
Rejestrami stowarzyszonymi z DS określającymi offset w tym egmencie są rejestry
BX, Si lub DI.
21. ES  wskazuje położenie dodatkowego segmentu danych. Stosowany jest nie tylko do
z góry określonych zastosowań a mianowicie stosuje się go gdy zachodzi potrzeba. Na
przykład do utworzenia dodatkowego 64KB bloku pamięci potrzebnego do
przechowywania danych jednak z nieco mniejsza dostępnością. Rejestr ES używany
jest w rozkazach łańcuchowych a także wszędzie tam gdzie dokonywane są operacje
na blokach pamięci, kopiowanie, porównywanie, przeszukiwanie, czyszczenie.
22. SS  rejestr segmentowy stosu wskazuje segment pamięci w którym pamięć może być
adresowana za pośrednictwem wskaz
nika stosu SP.
23. IP  nazywany wskaz
nikiem rozkazów i zawiera zawsze offset pamięci w którym
zawarty jest następny rozkaz do wykonania. Bazowy adres segmentu kodu zawarty
jest w rejestrze CS zatem pełny adres logiczny wykonywanego rozkazu jest w parze
rejestrów CS:IP. Jedynym sposobem na zmianę jego zawartości jest wykonanie
dowolnej instrukcji skoku.
- 3 -
24. Adres  jednoznaczny identyfikator komórki pamięci. Programista piszący programy
w asemblerze operuje na adresach logicznych (segment:offset). Na podstawie adresu
logicznego oblicza się adres fizyczny rozkazu w pamięci.
25. CMOS  64-bajtowy obszar pamięci zawierający dane konfiguracyjne komputera.
Dostep do obszaru CMOS możliwy jest poprzez funkcje systemu lub bezpośrednio
poprzez porty o adresie 71h  dwukierunkowy rejestr danych pamięci CMOS i 70h 
rejestr adresowy pamięci CMOS.
26. Port  miejsce w wyróżnionej przestrzeni adresów we/wy identyfikowany przez swój
adres będący liczbą od 0 do 65535. Każdy port pozwala wysłać/pobrać 1 bajt lub
słowo do lub z rejestru. W języku asembler operacje na portach wykonuje się za
pomocą rozkazów IN i OUT. Adres portu podaje się jako liczbę gdy jego wartość nie
przekracza 255 bądz
w rejestrze DX.
27. Segment  w języku asembler wielkość zawarta w rejestrze segmentowym CS,
określająca wraz z zawartością rejestru IP adres logiczny rozkazu zapisywany w
programie jako para Segment:Offset.
28. DMA  ma za zadanie odciążyć główny procesor od wielu czynności związanych z
przesyłaniem danych np. z dysku na dysk w sposób bezpośredni bez angażowania
przy tym procesora głównego dzięki czemu dane urządzenie chcące pobrać dane nie
musi czekać na obsłużenie go przez procesor który w danej chwili może być zajęty
wykonywaniem innej czynności. Urządzenie DMA posiada własne rejestry 16-bitowe
za pomocą których adresuje się obszary pamięci RAM.
29. Kod ASCII  jest specjalnym kodem lub systemem który zamienia duże, małe litery,
liczby znaki interpunkcyjne na liczby i na odwrót od 1 do 127, a także symbole
matematyczne, poste znaki graficzne, znaki specjalne reprezentowane liczbami od 128
do 255.
30. PSP  256 bajtowy blok wstępny programu, początek tego obszaru określony jest jako
początek segmentu programu. Blok wstępny programu, PSP, stanowi obszar
komunikacyjny między programem a systemem.
31. EU  jednostka wykonawcza, jej głównym zadaniem jest dekodowanie oraz
wykonywanie kolejnych rozkazów opuszczających, zapełnioną przez układ sprzężenia
z magistralą tzw. kolejkę rozkazów. Wykonanie rozkazów odbywa się przy udziale
ALU, związanego z nią rejestru znaczników, rejestrów arytmetycznych ogólnego
przeznaczenia oraz programowo niedostępnych rejestrów roboczych.
32. BIU  jednostka łączności z magistralą.
- 4 -
33. Rejestr  rejestr jest częścią pamięci wewnętrznej procesora o niewielkiej liczonej w
bitach pojemności. Jest to zwykle układ bistabilnych obwodów elektrycznych służący
do przechowywania informacji. Pewne rejestry procesora są związane określonymi
operacjami. Rejestry są na ogół szybsze niż układy pamięci operacyjnej. Rejestry
mogą być używane do modyfikacji adresów, pamiętania adresów powrotu z
podprogramu, jako liczniki rozkazów, akumulatory pomocnicze lub pamięci
podręczne.
34. Tryb adresowania  określanie miejsca gdzie jest umieszczony adres argumentu
rozkazu lub sposób w jaki jest on obliczany. Wyróżniamy 4 podstawowe tryby
adresowania: poprzez rejestr, bezpośrednie, natychmiastowe, pośrednie poprzez
rejestr.
35. Adres logiczny  to adres zbudowany z dwóch składowych z których jedna odnosi się
do początku segmentu danych a druga część do jakiegoś miejsca w tym segmencie
liczonego od początku tegoż segmentu i nazywa się offsetem.
36. Adres efektywny  adres danych, które trzeba wyznaczyć przez przeprowadzenie
odpowiednich operacji arytmetycznych.
37. Urządzenia we/wy  obsługa ich odbywa się w dwojaki sposób  za pomocą
rozkazów wejścia/wyjścia i za pomocą adresowania pamięci. Niektóre wejścia i
wyjścia urządzeń kontrolowane SA przez porty które określone są SA adresami I/O w
64KB przestrzeni adresowej oddzielonej od 1MB przestrzeni adresowej pamięci. Ze
względu na jej niewielką wielkość służy do zapewnienia właściwego sterowania
urządzeniami we/wy.
38. Magistrala  grupuje ona wspólne dla kilku urządzeń połączenia wykorzystywane do
przesyłania sygnałów, nadawanych z jednego z kilku możliwych z
ródeł do jednego
lub kilku miejsc przeznaczenia. Jeśli wysyłane sygnały mają być poprawnie odebrane
to w danej chwili liniami magistrali powinno sterować jedno urządzenie. Natomiast
Dan transmitowane magistralą mogą być odbierane przez wszystkie urządzenia
dołączone do niej. Procesor 8086 posiada magistrale 20-bitową.
39. Architektura von Neumanna.
Posiada standardowy podział na pamięć, procesor i urządzenia we/wy
Są w niej wykorzystywane trzy kluczowe koncepcje:
-dane i rozkazy ą przechowywane w tej samej pamięci umożliwiającej zapis i odczyt
-zawartość tej pamięci może być adresowana przez wskazanie miejsca, bez względu na rodzaj
zawartych tam danych
-wykonywanie rozkazów następuje w sposób szeregowy (z wyjątkiem określonych
przypadków np. skoków) rozkaz po rozkazie
W oparciu o nią budowane są praktycznie wszystkie komputery.
- 5 -
40. Architektura harwardzka  opiera się na użyciu dwóch oddzielnych szyn dla danych
i rozkazów dzięki czemu w trakcie pobierania argumentów wykonywanej właśnie
instrukcji można równocześnie zacząć pobieranie następnego słowa rozkazowego.
Skraca to cykl rozkazowy i zwiększa szybkość pracy. Obszary adresowe pamięci
danych i programu są rozdzielone. W architekturze tej stosuje się inne rozkazy dla
pamięci programu i inne dla pamięci danych. Wada tego rozwiązania jest utrudniony
przepływ danych z pamięci programu do obszaru pamięci operacyjnej.
41. Akumulator  Nazwa rejestru procesora w jednoadresowym formacie rozkazu.
Akumulator zawiera jeden z argumentów i jest używany do przechowywania wyniku.
42. Pamięć podręczna (cache)  specjalna pamięć buforowa, mniejsza i szybsza niż
pamięć główna, używana do przechowywania kopii rozkazów i danych z pamięci
głównej, które najprawdopodobniej będą potrzebne procesorowi jako następne i które
zostały automatycznie uzyskane z pamięci głównej.
43. Pamięć ROM  to pamięć stała zawierająca stały wzór danych który nie może być
zmieniony. Możliwe jest jedynie jej odczytywanie. Jej zaletą jest nieulotność. Pamięć
ROM stosuje się w mikroprogramowaniu np. programów systemowych, biblioteczne
dla często używanych funkcji.
44. Pamięć RAM  jej cechą charakterystyczna jest to że można w niej zarówno zapisać i
odczytać informacje. Zarówno odczyt jak i zapis jest dokonywany za pomocą
sygnałów elektrycznych. Inną własnością pamięci RAM jest jej ulotność tzn musi
mieć ciągłe z
ródło zasilania aby jej wartość nie znikła. Zatem jest używana to
przechowywania danych tymczasowych. Pamięci RAM można podzielić na statyczne
i dynamiczne. W pamięciach dynamicznych dane są przechowywane za pomocą
kondensatorów natomiast w statycznych za pomocą przerzutników.
45. Pamięć wirtualna  przestrzeń pamięci która może być traktowana przez
użytkownika systemu komputerowego jako adresowalna pamięć główna i w której
adresy wirtualne są odwzorowane w zbiorze adresów rzeczywistych. Rozmiar pamięci
wirtualnej jest ograniczony przez schemat adresowania systemu komputerowego oraz
przez wielkość dostępnej pamięci pomocniczej.
46. RDTSC  specjalna instrukcja która odczytuje rejestr mikroprocesora którego
zawartość zwiększa się z każdym taktem zegara systemowego procesora. Po
wykonaniu instrukcji w rejestrach EDX i EAX zostanie umieszczona aktualna wartość
licznika cykli.
47. Architektura systemu komputerowego - model RTL.
Mikroprocesor jest układem sekwencyjnym składającym się z bloków funkcyjnych. Typowy
układ mikroprocesora zawiera następujące elementy:
- układ pobierający instrukcje,
- układ sterujący (wykonujący instrukcję),
- układ arytmetyczno-logiczny,
- 6 -
- blok uniwersalnych rejestrów,
- blok akumulatora,
- układy sterujące przepływem danych na magistralach.
48. Adresowanie poprzez rejestr / adresowanie natychmiastowe jest najszybszym i
najprostszym sposobem wskazywania argumentów w którym stała 8,16 czy 32 bitowa
jako argument z
ródłowy zawarta jest w rozkazie a nie w rejestrze czy w komórce
pamięci.
49. Adresowanie bezpośrednie  to tryb adresowania podobny do adresowania
natychmiastowego z tym że w rozkazie zawarty jest adres efektywny a nie dane
natychmiastowe. Adres efektywny wyznacza położenie argumentu od początku
segmentu. Argumentem adresowania bezpośredniego jest najczęściej etykieta.
50. Adresowanie pośrednie poprzez rejestr  w trybie tym adres efektywny argumentu
znajduje się w rejestrze bazowym BX lub we wskaz
niku bazy BP, bądz
w rejestrze
indeksowym SI lub DI. Rejestry które są argumentami pośrednimi zapisujemy w
nawiasach kwadratowych.
51. Adresowanie pośrednie poprzez rejestr bazowy  w trybie tym asembler oblicza
adres efektywny przez dodanie zawartości offsetu (przesunięcia) do zawartości
rejestru BX lub BP. Tryb ten jest wygodny w przypadku uzyskiwania dostępów do
struktur danych umieszczonych w różnych miejscach pamięci.
52. Adresowanie indeksowane bezpośrednie  adres efektywny jest sumą dwóch
składników mianowicie przesunięcia i rejestru indeksowego DI lub SI. Taki rodzaj
indeksowania jest wygodny do operowania na tablicach. Przesunięcie wskazuje
początek tablicy natomiast rejestr indeksowy jej element.
53. Adresowanie indeksowane bezpośrednie poprzez rejestr bazowy  w trybie tym
adres efektywny jest sumą rejestru bazowego, indeksowego oraz ewentualnie
przesunięcia. Tryb ten nadaje się na operowaniu na tablicach dwuwymiarowych. W
rejestrze przechowywany jest adres początkowy tablicy, natomiast przesunięcie i
rejestr indeksowy dotyczyć będą wierszy i kolumny.
54. Znaczniki Arytmetyczne  informują o pewnych cechach otrzymanego wyniku po
wykonaniu operacji arytmetycznej bądz
logicznej. Można je badać za pomocą
specjalnego zestawu instrukcji skoków warunkowych. Dzięki temu w zależności od
stanu badanych flag można zmieniać działanie programu.
Do znaczników arytmetycznych zaliczamy:
C  znacznik przeniesienia (po wykonaniu operacji arytmetycznej nastąpiło przeniesienie
jedynki na najstarszej pozycji jej wyniku)
P  znacznik parzystości (wynik ostatniej operacji logicznej lub arytmetycznej zawiera
parzystą ilość jedynek)
- 7 -
A  przeniesienie pomocnicze (podobnie jak flaga c z tym że przeniesienie było z 3 na 4 bit
bądz
pożyczką z 4 na 3)
Z  znacznik zera (wynik ostatniej operacji arytmetycznej lub logicznej byłz erem)
S  znacznik znaku (określa wynik ostatniej operacji arytmetycznej (dodatni bądz
ujemny))
O (bądz
V)  znacznik przepełnienia (wynik ostatnij operacji arytmetycznej nie mieści się w
akumulatorze).
55. Znaczniki kontrolne - ustawiane lub zerowane programowo celem wymuszenie
odpowiedniego sposobu pracy procesorze)
Zaliczamy do nich:
T  znacznik pułapki (ustawiony w stan 1 powoduje wprowadzenie procesora w tryb pracy
krokowej umożliwiający po każdym wykonanym rozkazie wygenerowanie przerwania i
przejście do specjalnych procedur obsługi (np. programów uruchomieniowych), jego
wyzerowanie powoduje powrót procesora do normalnej pracy)
I - Znacznik przerwań (ustawiony na 1 powoduje odblokowanie systemu przerwań procesora.
Zewnętrzne przerwania maskowe mogą przerwać realizację wykonywalnego aktualnie
programu i uruchomienie procedury obsługi przerwania, jego wyzerowanie oznacza że tego
typu przerwania są ignorowane przez procesor)
D  znacznik kierunku (jest uwzględniany przy wykonywaniu działań na łańcuchach. Jeżeli
ma wartość 1 to przetwarzanie łańcuchów odbywa się w kierunku rosnących adresów a jeśli 0
to w kierunku malejących adresów).
56. FIFO  metoda kolejkowa polegająca na tym, że pierwszy element przychodzący
opuszcza kolejkę jako pierwszy.
57. LIFO  metoda kolejkowania polegająca na tym, że ostatni element przychodzący
opuszcza kolejkę jako pierwszy.
58. Offset  jest to tablica bądz
inna struktura danych zawierająca informacje o odległości
od początku pamięci.
59. Znacznik  wartość flagi  określony bit w rejestrze flagowym, którego ustawienie lub
wyzerowanie sygnalizuje wystąpienie określonej dodatkowej cechy wyniku
wykonywanej operacji.
60. Segment  obszar pamięci, w którym umieszczone są rozkazy, dane albo stos
programu. Wyróżniamy: segment programu, segment danych, segment stosu,
dodatkowy segment danych. Segment programu położony jest oddzielnie. Segment
danych, segment stosu i dodatkowy segment danych są na siebie częściowo nałożone.
Segment stosu i dodatkowy segment danych pokrywają się.
61. Segment pamięci  zapamiętuje adres początku obszaru, można użyć rejestrów
segmentowych.
62. Multiplekser  działa jak przełącznik, podając odpowiednie kombinacje na wejście
adresowe wybieramy które z wejść ma być połączone z wyjściem.
- 8 -
63. Sumator  dodaje binarnie liczby podane na wejście a wynik przesyła na wyjście, nie
zapamiętuje wyniku.
64. RTL  prosty język programowania niskiego poziomu, zrozumiały dla komputera i
człowieka.
65. Magistrala sterująca  szyna sterująca, steruje pracą układów współpracujących z
mikroprocesorem.
66. Magistrala danych  szyna danych, przesyła dane (wyniki operacji arytmetycznych,
kody instrukcji), 2 kierunkowa.
67. Magistrala adresowa  szyna adresowa, przesyła adresy komórek z procesora do
pamięci lub układów I/O, (1 kierunkowa).
68. Mikroinstrukcja - niepodzielna operacja, która jest wykonywana przez mikroprocesor.
Najczęściej jest to wzbudzenie jednego z bloków funkcyjnych mikroprocesora.
Rozkazy mikroprocesora są zbudowane z jednej lub wielu mikroinstrukcji, które są
wykonywane w odpowiednich cyklach pracy danego mikroprocesora.
69. Mikroprocesor  układ cyfrowy wykonany jako pojedynczy układ scalony o wielkim
stopniu integracji (LSI) zdolny do wykonywania operacji cyfrowych według
dostarczonego ciągu instrukcji.
70. Układ sterujący w mikroprocesorze - przepływ danych (i wyników) między rejestrami,
pamięcią i arytmometrem jest sterowany przez układ sterujący (ang. control circuit),
który decyduje o tym jakie operacje i na jakich danych mają być wykonywane. Układ
sterujący jest odpowiedzialny za pobieranie kolejnych rozkazów programu z pamięci,
interpretowanie ich treści pobranych rozkazów i ich wykonanie w układzie
operacyjnym.
71. Przerwanie - zawieszenie procesu, takiego jak wykonywanie programu
komputerowego, spowodowane przez zdarzenie zewnętrzne w stosunku do tego
procesu i wykonywane w taki sposób, że proces może być wznowiony.
72. Co może być z
ródłem przerwania.
w przerwaniach sprzętowych  zgłaszane przez urządzenia wejścia/wyjścia
w przerwaniach programowych - rozkaz Int.
73. Rodzaje przerwań.
- sprzętowe
- programowe
- wywołane przez procesor
74. Co to jest i do czego służy stos 8086.
Stos procesora - obszar w pamięci wydzielony dla danego wątku. Służy do przechowywania
zmiennych lokalnych i adresów powrotów. Stos jest strukturą danych zorganizowaną wg.
zasady LIFO (dana która ostatnia wchodzi, pierwsza wychodzi).
- 9 -
75. Kolejka rozkazów - jest to 6 bajtowa pamięć zorganizowana w słowa (trzy 2-bajtowe
komórki) wykorzystywane przez mikroprocesor do przechowywania pobranych
wcześniej rozkazów.
76. Cykl - pewna sekwencja stałych kroków, których celem jest realizacja całego rozkazu,
bądz
jego fragmentu.
77. CISC - nazwa architektury mikroprocesorów o następujących cechach:
- duża liczba rozkazów,
- mała optymalizacja,
- występowanie złożonych, specjalistycznych rozkazów,
- duża liczba trybów adresowania,
- do pamięci może się odwoływać bezpośrednio duża liczba rozkazów,
- powolne działanie dekodera rozkazów.
78. RISC - nazwa architektury mikroprocesorów o następujących cechach:
- zredukowana liczba rozkazów,
- redukcja typów adresowania,
- ograniczenie komunikacji pomiędzy pamięcią, a procesorem
- zwiększenie liczby rejestrów
- dzięki powtarzaniu potokowemu wszystkie rozkazy wykonują się w jednym cyklu
maszynowym.
79. Przerzutnik  element pamiętający każdego układu cyfrowego, przechowuje i
przetwarza informacje. Typy przerzutników: RS, D, T, JK, JK-MS.
80. Stos  obszar pamięci, liniowa struktura danych, w której dane są dokładane na wierch
i z wierchu stosu pobierane, (LIFO); zapisywane są tam stany rejestrów obecne w
chwili skoku do podprogramu.
81. Układ sterujący - jego zadaniem jest odpowiednie włączanie lub wyłączanie rejestrów
lub bloków funkcjonalnych. Najczęściej układ sterujący jest połączony z dekoderem
instrukcji.
82. Bit - najmniejsza ilość informacji potrzebna do określenia, który z dwóch równie
prawdopodobnych stanów przyjął układ. Jednostka logiczna.
83. Blok rejestrów  statyczna pamięć z dostępem swobodnym, zorganizowana w ten
sposób, że tworzy następujące rejestry: licznik rozkazów, wskaz
nik stosu, rejestry
uniwersalne, rejestr pomocniczy.
- 10 -