Biografia polskiego poety romantycznego
zbuduj jej model na podstawie
wybranych faktów z życia poznanych pisarzy tego okresu.
Są takie epoki, które wpływają na los młodych i podobnie kształtują ich
życiorysy. Biografia staje się wówczas niejako "wykładnikiem" czasów,
specyficznej historii, określonych zdarzeń. W przypadku romantyków, losy ich
określiła sytuacja kraju, romantyczny światopogląd i powstanie listopadowe.
Życie twórcy romantycznego można podzielić na kilka etapów:
Dzieciństwo, szkoła.
Poeta romantyczny przeważnie pochodzi z dobrego, zasobnego domu. Kończy szkołę
bez większych problemów. Warto zauważyć, że zarówno Adamowi Mickiewiczowi jak i
Juliuszowi Słowackiemu we wczesnych latach życia umarł rodzic.
Studia, praca.
Obaj studiowali na Uniwersytecie Wileńskim z tym, że, Słowacki robił to nie z
własnej woli, lecz z woli jego matki, która chciała, aby skończył prawo.
Zazwyczaj w okresie studiów romantyczny poeta przeżywał nieszczęśliwą miłość,
która odciskała piętno na ich całej twórczości. W przypadku Mickiewicza było to
uczucie do panny Maryli Wereszczakówny, której rodzina uznała młodego poetę za
partię nieodpowiednią dla swojej córki. Natomiast Słowacki przeżył
nieszczęśliwą miłość do Ludwiki Śniadeckiej, córki profesora, która lekceważąco
potraktowała młodszego od niej młodzieńca. W młodości poetów łączyła
romantyczna "pogarda dla świata", izolacja, pesymizm.
Praca, którą wykonywał młody poeta zaraz po studiach, najczęściej go nie
satysfakcjonowała. Mickiewicz musiał podjąć pracę w szkole w Kownie, by
zapłacić dług zaciągnięty na opłaty studiów. Natomiast Słowacki, według woli
matki, po ukończeniu studiów podjął pracę urzędniczą w Warszawie. Już w tym
czasie zaczęły powstawać utwory tych młodych poetów. Mickiewicz napisał "Pieśni
filaretów" i "Ode do młodości"
były to jego pierwsze programowe utwory.
Słowacki, uciekając od monotonii życia, stworzył utwory : "Arab", "Jan
Bielecki", " Maria Stuart"
Powstanie Listopadowe,, emigracja.
Ważny jest fakt, że podczas powstania listopadowego, obu młodych petów nie było
w kraju. Mickiewicz po zesłaniu w głąb Rosji, wrócił do Europy i we Włoszech
zastała go wiadomość o wybuchu powstania w ojczyźnie. Zdecydował się wyruszyć
do polski, lecz nie był wstanie przedostać się do królestwa. W rezultacie nie
brał udziału w powstaniu i wraz z falą emigracji znalazł się w Dreźnie.
Słowacki natomiast był świadkiem przygotowań do powstania listopadowego, lecz
gdy wybuchło
wyjechał z depeszami rządu do Anglii. Tym nie mniej dla obu
poetów wydarzania w kraju stały się źródłem poetyckiego natchnienia. Mickiewicz
nawiązuje do powstania w trzeciej części "Dziadów", a twórczość powstaniowa
Słowackiego to : " Hymn" , "Oda do wolności", " Kulik", lecz przede wszystkim
"Kordian", w którym poeta zawiera ocenę powstania.
Życie za granicą
Większość dorosłego czasu poeci spędzali poza granicami kraju. Mickiewicz
przebywał w Paryżu, tam ożenił się z Cecylią Szymanowską oraz wydał "Pana
Tadeusza" w 1834 roku. Uczył w Szwajcarii jako profesor lit. łacińskiej, a w
1840 roku objął katedrę literatur słowiańskich w College de France w Paryżu.
Słowacki również przebywał w stolicy Francji, gdzie napisał utwory: " Lilla
Weneda", " Beniowski". Zetknął się, tak jak Mickiewicz, z kołem Towiańczyków,
lecz w rezultacie nie utożsamił się w Towianizmem. Obaj poeci starali się
wspomóc ojczyznę poza granicami kraju. W 1848 roku Mickiewicz próbował stworzyć
legion polski we Włoszech, który mógłby walczyć o wolność kraju
próba ta się
nie powiodła. Później, podczas wojny krymskiej, pragnął stworzyć oddziały
walczące przeciw Rosji. Natomiast Słowacki w 1848 roku wyrusz do Wielkopolski
by wspomóc walczących w antypruskim powstaniu, lecz misja ta nie powiodła się.
Śmierć.
Poeci giną za granicą. Mickiewicz umiera w Konstantynopolu, 26 listopada 1855,
powalony chorobą. Słowacki umiera w Paryżu, na gruźlicę, w kwietniu 1849 roku.
W okresie miedzy wojennym sprowadzono prochy Słowackiego do kraju i złożono na
Wawelu.