Ewolucja bohatera romantycznego w twórczości A. Mickiewicza.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Ewolucja bohatera
romantycznego w twórczości A. Mickiewicza.










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-08-17




W utworach A.
Mickiewicza można zauważyć zmienność typu bohatera romantycznego. W
zależności od stanu uczuć poety i wydarzeń z jego życia bohater w
dziełach ewoluuje od (będącego pozostałością z klasycyzmu) typu
bohatera "zbiorowego" ("razem młodzi przyjaciele, w szczęściu
wszystkiego są wszystkich cele") ukazanego w "Odzie do młodości" i
"Pieśni filaretów", aż do Jacka Soplicy, patrioty przygotowującego
powstanie i chcącego wyzwolić ojczyznę ("Pan Tadeusz").
Bohatera, którym jest zbiorowość można znaleźć w utworach z
młodzieńczego okresu życia Mickiewicza.Na wprowadzeniu przez Adama
tego typu do utworów zaważyły nie tylko klasyczne "naleciałości",
ale i własne doświadczenia poety (założenie i działalność w
organizacjach filomatów i filaretów). W sonetach natomiast
pojawia się bohater - pielgrzym, który podróżuje po świecie opisując
swe doznania i krajobrazy. Bohater ten "wpływa na suchego przestwór
oceanu", opisuje swe wrażenia zmysłowe("Stepy akermańskie", Tryptyk
morski) lub też ogranicza się do bezosobowego opisu widoków i
zawarcia refleksji ("Czatyrdach", "Bakczysaraj", "Ajudach". Autor
utożsamia się zwykle z bohaterem, gdyż opisuje w "Sonetach
krymskich" swe wrażenia z podróży na Krym (1825) Dzięki
powieści poetyckiej "Konrad Wallenrod" możemy poznać kolejnego
bohatera. Jest nim tytułowy Konrad, który to dał początek powstaniu
wallenrodyzmu oraz wzorca bohatera wallenrodycznego. Wymieniony
bohater jest postacią tragiczną, gdyż musi wybierać pomiędzy
drogami, z których każda prowadzi w ten, czy inny sposób do
katastrofy(wybór między niehonorowym podstępem dla dobra ojczyzny,
oraz otwartą walką i klęską Litwy). Ponadto jego miłość do kobiety
jest wielka, lecz nie doprowadza go do takich ostateczności, jak
bohatera opisanego poniżej. Gustaw, występujący w IV części
"Dziadów" jest typowym wzorem romantycznego kochanka. W utworze jest
on upiorem stopniowo odkrywającym swe dzieje i tożsamość w ciągu
trzech godzin wyznaczonych gasnącymi świecami(miłości, rozpaczy,
przestrogi) Poznajemy go jako Pustelnika, następnie okazuje się
Gustawem a pod koniec upiorem. Jest on bezgranicznie zakochany w
kobiecie, która go porzuciła dla innego. Nie może on Przestać myśleć
o ukochanej, więc w/g wyznanej przez niego myśli "kto na ziemi choć
raz był w niebie, po śmierci nie trafi od razu", błąka się po
świecie,cierpiąc z powodu nieszczęśliwej miłości. Bohater ten ma
bardzo bogaty świat uczuć, wygłasza nawet teorię miłości, śmierci i
geniuszu, a w swym monologu ukazuje zmienność uczuciową (od
"Kobieto, puchu marny" do "ja jej winić nie mogę". Jest zamknięty w
sobie, "obłąkany", prowadzi także z księdzem (klasykiem) spór
światopoglądowy z punktu widzenia romantyka (świat żyje, ale żyje
jak kościotrup nagi", "O kołach, sprężynach rozum was naucza, lecz
nie widzicie ni ręki ni klucza"). Konrad ("Dziady" cz III)
jest natomiast jak gdyby przeciwieństwem Gustawa. Kocha on "cały
naród", nie jedną osobę. W czasie swej rozmowy z Bogiem ("Wielka
Improwizacja") odnosi się do niego z dumą i pychą, gdyż twierdzi, że
jako twórca, ma w sobie cząstkę boskości. Gotów jest nawet ( w imię
narodu) rzucić Bogu obelgę prowadzącą do potępienia (Bóg carem).
Jest to więc bohater prometejski, gotowy poświęcić się za wszystkich
ludzi i sprzeciwić Bogu. Jego pycha zostaje jednak ukarana, gdyż nie
otrzymuje on odpowiedzi na dręczące go pytania o sens cierpienia i
przyszłe losy Polski. Odpowiedź tą dostaje pokorny ksiądz Piotr
(wizja Polski - Chrystusa narodów). W widzeniu tym jest zawarta idea
mesjanizmu (niewinni Polacy cierpią za wszystkie narody uciśnione
Europy). Jacek Soplica ("Pan Tadeusz") jest bohaterem
dynamicznym. Z początku to zwykły hulaka, drobny szlachcic, który
zyskiwał przyjaźń Stolnika tylko dlatego, iż miał poparcie dużej
części drobnej szlachty. Stolnik chciał więc pozyskać ich "kreski".
Kiedy jednak "podano mu czarną polewkę, gdy się oświadczył jego
córce, obraził się i wyjechał. W czasie oblężenia siedziby Stolnika
zemścił się i zabił go, jednak zrozumiał co uczynił i swymi czynami
starał się zrehabilitować. Wstąpił do zakonu i jako ksiądz Robak
dążył do przygotowania ogólnonarodowego powstania. Ponieważ w "Panu
Tadeuszu" rody Horeszków i Sopliców łączą się i tworzą naród, w
walce ze wspólnym wrogiem zapominają o swym sporze, więc i Jacek
jednoczy się ze swym zawziętym wrogiem Gerwazym. Widać więc,
że bohater mickiewiczowski zmienia się z czasem i w miarę osiągania
przez poetę dojrzałości społecznej i nabierania doświadczeń, dąży do
realizacji szczytnych celów (wyzwolenie ojczyzny). Można więc
stwierdzić, że mnogość wydarzeń w życiu A. Mickiewicza pozytywnie
wpłynęła na rozwój literatury, gdyż dzięki takiej różnorodności
bohaterów wykształciły się wallenrodyzm, mesjanizm. Wielość
bohaterów wzbogaca literturę i pozwala spojrzeć na świat z różnych
punktów widzenia.







Autor: Nieznany

Ocena : 4.5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000