Bohater romantyczny.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Bohater
romantyczny.










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-08-17




Charakterystycznym
"produktem" tej epoki jest konstrukcja bohatera romantycznego.
Typowość owej literackiej osobowości polega na tym, że jej biografia
układa się w pewien schemat - powtarzalny (z niewielkimi zmianami) w
najważniejszych dziełach romantyzmu. Gustaw z IV. cz.
"Dziadów" jest to człowiek wrażliwy, poeta, samotny, nie rozumiany
przez ludzi, wyobcowany i nieszczęśliwie zakochany. Gustaw z IV. cz.
"Dziadów" to romantyczny bohater na miarę Wertera Goethego. Jest
nieszczęśliwym, porzuconym kochankiem. Siła jego uczuć jest tak
wielka, że przestał istnieć dla świata, został skrzywdzony przez
jego sztuczne konwenanse. Nie obchodzi go nic, poza własnym
cierpieniem i wspominaniem ukochanej. Szaleństwo popycha go ku
myślom samobójczym. Konrad Wallenrod jest bohaterem
tragicznym, który nie widząc innego sposobu decyduje się na walkę
poprzez podstęp i zdradę. Jest to pierwszy z Mickiewiczowskich
bohaterów, pokazany w całym skomplikowaniu psychologicznym, postać
niejednoznaczna i wywołująca kontrowersyjne oceny. Nie jest to
postać papierowa. Heroiczne poświęcenie Konrada Wallenroda łączy się
z chwilami zwątpienia, wahania, odwlekania momentu decydującego
ciosu. Spełniwszy misję spiskowca, Konrad musi zginąć. Jego śmierć
jest z góry wpisana w tragiczny los. Nawet gdyby zdołał ujść zemście
Krzyżackiej, nie mógłby wieść zwyczajnego życia. Jego czyn, choć
podyktowany patriotyzmem, był zbyt przytłaczający. Gustaw z
IV. cz. "Dziadów" przechodzi przez punkt bardzo ważny w życiu
bohatera romantycznego - przeistacza się z nieszczęśliwego kochanka,
zaopatrzonego tylko we własny problem w bojownika o sprawę ogólną
(wyzwolenie narodu). Jest to moment wyraźnie zaznaczony przez
samobójstwo (Gustaw zabił się lecz żyje nadal) i zmianę imienia -
Gustaw zmienia się w Konrada. Metamorfoza w "Dziadach"zaznaczona
jest szczególnie wyraźnie - bohater zapisuje na ścianie celi
więziennej: Umarł Gustaw - narodził się Konrad. Poeta Konrad
odnalazł własne miejsce w życiu, w chęci poświęcenia się za
ojczyznę, konieczności walki z tyranią zaborcy. Bohater z cz. IV
"Dziadów" odnajduje sens życia, doznaje przemiany duchowej.
Konrad podejmuje walkę o wielką, ogólną ideę. Teraz
charakteryzuje bohatera prometeizm (poświęcenie się dla dobra
ogółu), tytanizm (próby podjęcia totalnego wysiłku dla dobra spraw),
mesjanizm (chęć spełnienia swojej misji, rola Mesjasza
poświęcającego się dla idei), a nawet zdolność popełniania czynów,
które z punktu widzenia moralności są dyskusyjne lub wręcz
nieetyczne (mord, bluźnierstwo, zdrada). Czyny takie zawsze
posiadają motywację, jaką są intencje bohatera. W przypadku Konrada
takim czynem jest bluźniercze wystąpienie przeciwko Bogu. Bohater
romantyczny zwykle nie wygrywa - nie osiąga postawionego sobie celu,
lecz także nie przegrywa, gdyż idea okazuje się zwycięska. Bohater
taki obdarzony jest poczuciem dziejowej misji, własnej siły i
potęgi. Romantyczny indywidualizm Konrada płynie z jego wiary w siłę
poezji, jej oddziaływania na naród, w sens poświęcenia się
nieprzeciętnej jednostki. W Wielkiej Improwizacji Konrad nie waha
się wadzić z Bogiem. Ofiarowuje siebie, ale w zamian chce wolności i
szczęścia narodu (idea prometeizmu - poświęcenia się jednego
człowieka w imię dobra in- nych). Konrad - jak inni bohaterowie
romantyczni - w samotności przeżywa klęski i mistyczne uniesienia.
Konrad ma bolesną świadomość tragicznej sytuacji narodu i swoich
przyjaciół, prześladowanych za wolnościowe dążenia. Pomimo zwątpień
jest w nim żarliwa wiara we własne posłannictwo i moc poezji.
Decyduje to o tym, iż na ogół nie odbieramy bohatera "Dziadów" jako
postaci znajdującej się w sytuacji bez wyjścia. Ożywia go wielka
idea, która dodaje mu sił. Grzech pychy (wyzwanie Boga na pojedynek)
dzięki księdzu Piotrowi zostaje wymazany, a Konrad uwalnia się z
mocy szatana. W epopei "Pan Tadeusz" głównym, choć nie
tytułowym bohaterem jest Jacek Soplica. Jest to postać na wskroś
romantyczna. Nieszczęśliwa miłość popchnęła gwałtownego młodzieńca
do zbrodni. Splamiony polską krwią do końca życia miał obciążone
sumienie. Samotny i nieszczęśliwy szukał odkupienia w służbie
ojczyźnie i społeczeństwu. Przywdział mnisi habit i przybrał imię
Robaka. Ksiądz Robak - niezmordowany emisariusz polityczny -
przygotował szlacheckie zaścianki do powstania przeciw zabor- cy,
przyłączenia się do Legionów Dąbrowskiego. Był cichy i skromny,
osłaniał twarz kapturem. Nikt nie znał jego tajemnicy. Zła sława i
hańba musiały mu bardzo ciążyć. Dopiero na łożu śmierci wyznał: "Jam
jest Jacek Soplica.". Ksiądz Robak, podobnie jak tajemniczy mnich z
"Giaura" Byrona w duchownej szacie szukał ochrony przed cierpieniem.
Nie ukrył się jednak w klasztorze, nie uciekał od rzeczywistości.
Przy wszystkich typowo romantycznych cechach tej postaci jest w niej
zupełnie nowy element. Ksiądz Robak to pierwszy z wielkich bohaterów
Mickiewicza, który działa wśród społeczeństwa, wierzy w sens
wspólnego wysiłku. Nie ma w nim złudzeń Konrada, że sam jeden
potrafi dokonać czegoś wielkiego. Warto może dodać, że ów
typ psychologiczny, jakim był bohater romantyczny utrwalił się w
świadomości odbiorców jako młody zapaleniec, idealista próbujący
przenosić góry i walczyć sam jeden przeciw potęgom. Jako taki
rozumiany jest wzorcowy typ Polaka - kierującego się uczuciem, ideą,
mniej zaś racjonalnym obliczeniem czy rozsądkiem. Całe pokolenia
pisarskie będą na nowo podejmować ten temat, polemizować z taką
konstrukcją postaci literackiej lub ją powielać.







Autor: Nieznany

Ocena : 3.2 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000