Na podstawie zapamiętanych lub zaobserwowanych podczas nauki szkolnej sytuacji wychowawczo-dydaktycznych spróbuj określić metody oddziaływania wychowawczego zastosowane przez nauczyciela wychowawcę. Oceń te metody z punktu widzenia ich przydatności lub szkodliwości.





Problem: Dzieci nie panują nad sobą.



Rozwiązanie:



Najpierw przedstawiamy dzieciom typy zachowań ludzkich, np.:

1. Sangwinik: płomienny, zmienny, krewki.

2. Choleryk: wybuchowy, gwałtowny, zapamiętały.

3. Flegmatyk: mało ruchliwy, spokojny, zasiedziały.

4. Melancholik: spokojny, zgorzkniały, niezadowolony.



Tłumaczymy dzieciom , że od charakteru i osobowości zależy natężenie przeżywania i sposób reagowania człowieka na różne sytuacje:

Stres – stan psychiczny wywołany sytuacją, w której jest zagrożona realizacja ważnych zadań, wartości.

Frustracja – reakcja organizmu na stres.



Omawiamy reakcję na frustrację (podział według psychologów):

Depresja – zahamowanie aktywności, apatia, przygnębienie.

Izolacja – unikanie kontaktów społecznych; tworzenie idealnego, nierealnego świata marzeń,; „odludek”.

Agresja – bicie, krzywdzenie: przedmiotu wywołującego frustrację(bezpośrednia) lub innych (pośrednia); siebie.

Regresja – cofanie się na niższy poziom rozwoju, np. tupanie, krzyk, odmowa jedzenia.

Fiksacja – zahamowanie rozwoju społecznego dziecka na poziomie odpowiadającym okresowi życia, w którym doznał frustracji, np. dziecko traci rodziców, występuje u niego infantylizm lub oschłość; uporczywe powtarzanie tych samych czynności, mimo że nie przynoszą efektów.



Nawiązujemy dyskusję na następujące tematy:

Czy można uniknąć stresów (nie) ?

(trzeba się na nie uodpornić i prawidłowo reagować).

Co wywołuje stresy?

Jak reagujecie na stresy i jak je opanowujecie?



Tłumaczymy dzieciom (wychowankom) jak reagować na stresy i mechanizmy obronne u człowieka.

MECHANIZMY OBRONNE

A) Wypieranie - polega na niedopuszczaniu do świadomości myśli, które mogą wywołać lęk i niepokój (słynne „jakoś to będzie”)

B) Projekcja – rzutowanie na innych i przypisywanie im cech, których nie akceptuje się u siebie (tłumaczy się siebie).

PRAWIDŁOWE REAKCJE NA STRESY.

1. Poznać źródło stresu i zauważyć je.

2. Prawidłowo ocenić, np. nie rozpoczynam drażliwej dyskusji z rodzicami, bo wiem, że skłania mnie do tego nie chęć rozwiązania problemu, ale zwykłe wyładowanie złości.

3. Relaks

A) oddychanie, liczenie, skupienie się na określonym przedmiocie wywołującym miłe uczucia;

B) rozmowa z kimś bliskim (zwierzenia), pisanie pamiętników;

C) muzykoterapia;

D) psychozabawa – wyładowanie emocji w czasie inscenizacji wymyślonych historyjek.

Namawiamy dzieci do wypróbowania wyżej podanych sposobów.