POPRZEDNIA
STRONA
System
Rezerwy Federalnej.
Jednym z etapów budowania Nowego Porządku Świata,  było stworzenie centralnego,
prywatnego systemu bankowego w Stanach Zjednoczonych - okręcie flagowym światowej
finansjery. Już wiele lat wcześniej
rodzina bankierska Rotschildów stwierdziła ,że kontrolując system kredytowy
danego państwa , kontroluje się jego gospodarkę i politykę. Podobnie Lenin
twierdził ,że ustanowienie banku centralnego to dziewięćdziesiąt procent komunizacji
kraju. W istocie jednak owe banki centralne nie były własnością państwa ,
tylko prywatnych korporacji. Dlatego też  Bank Anglii, Bank Francuski ,
czy Bank Niemiecki nie były w posiadaniu rządów, lecz wyłącznie prywatnie
posiadanymi monopolami, darowanymi zwykle przez głowę państwa za pożyczki ([5] str.
168). W przypadku Stanów Zjednoczonych początkowo korzystano  z tysięcy
zupełnie niezależnych banków , stanowiących własność na poziomie
lokalnym. W 1791 r. Kongres ustanowił bank centralny, pierwszy bank Stanów
Zjednoczonych , przyznając mu dwudziestoletni patent. Rząd posiadał jedynie
dwadzieścia procent udziałów, resztę posiadały osoby prywatne, z czego
zdecydowaną większość stanowiły udziały Rotschilda. W 1811 roku patent nie
został odnowiony z powodu sprzeciwu banków stanowych , które nie zgadzały się
z systemem centralnym. Jednak w 1816 roku Kongres po raz drugi koncesjonował
Bank Stanów Zjednoczonych ([5] str.
169). 
W 1822 roku "prezydent Andrew Jackson uśmiercił Bank Stanów
Zjednoczonych, zakładając veto wobec kolejnej ustawy odnawiającej patent. W
następnym roku zupełnie wycofał on stamtąd fundusze USA, mówiąc -
"jesteście gniazdem żmij - złodziei. Zamierzam wyrwać was z korzeniami
i na Boga wiecznego wyrwę was ."  Stwierdził on, że Bank stanowi
"władzę pieniężną" i monopol używany przez "bogatych i
silnych" dla ich wyłącznej korzyści (...) oskarżył otwarcie Bank o wtrącanie
się do polityki poprzez udzielanie kongresmenom pożyczek dla wywarcia wpływu
na ustawodawstwo (...) Jackson faworyzował politykę "twardego pieniądza"
, opierając walutę krajową na złocie i srebrze. 8 stycznia 1835 r. Jackson
spłacił ostatnią ratę długu państwowego. Był on jedynym prezydentem , który
tego dokonał ."   
Mimo
tego potęga międzynarodowych banków pozostawała nadal mocna. Jak się uważa
właśnie to one  sfinansowały wystąpienie Południa z Unii , co
spowodowało wybuch Wojny Domowej. Podobnie śmierć prezydenta Abrahama
Lincolna była najprawdopodobniej bezpośrednim następstwem tego ,że odmówił
on przyjęcia oferty złożonej przez Rotschildów i dotyczącej finansowania Północy.
Wedle tych ustaleń Rotschildowie działali poprzez Judaha P.Benjamina, agenta
Południa, by wynająć Wilkesa Bootha dla zabicia Lincolna ([5] str.
170). Wkrótce pojawiają się kolejne naciski , ze strony bankierów międzynarodowych
by przywrócić bank centralny, ale tym razem nie państwowy ,ale prywatny. Na początku XX wysłali oni swoich ekspertów ,
by asystowali oni przy ostatecznych narodzinach amerykańskiego systemu
bankowego. W 1907 roku na ich polecenie przybył do USA  Paul Moritz Warburg ,
ze sprzymierzonej z Rotschildami firmy bankowej. W tym samym roku J.P.Morgan
rozpuszcza pogłoski na temat niewypłacalności konkurencyjnego banku.
Jak stwierdza badacz Des Griffin ([5] str.
170) :
 "Stany
Zjednoczone pogrążyły się w kryzysie monetarnym, mającym wszelkie znamiona
sprytnie zaplanowanej "roboty" Rotschilda. Wynikła stąd panika zrujnowała
finansowo dziesiątki tysięcy niewinnych ludzi w całym kraju i - przyniosła
miliardy elicie bankowej. Cel "kryzysu" był dwojaki: (l) spowodować
finansowe "zabicie" krajowców i (2) wzbudzić w Amerykanach "wielką
potrzebę" banku centralnego ." 
Powstała
w 1907 roku panika sprawia ,że Kongres ustanawia Narodową Komisję Monetarną
z senatorem Nelsonem Aldrichem na czele, który jest związany bardzo ściśle z
bankierami międzynarodowymi. Jego córka  wyszła za Johna D.Rockefellera
Jr., którego wnuk, Nelson Aldrich Rockefeller został w 1974 roku
wiceprezydentem USA ([5] str.
171). Wspomniana Komisja straciła blisko dwa lata na badaniu centralnego
systemu bankowego w Europie. Pod
koniec 1910 roku 
dochodzi do niezwykle ważnego, tajnego spotkania bankierów
międzynarodowych, w czasie którego zapada ostateczna decyzja o powołaniu w
USA centralnego systemu bankowego pod nazwą Federal Reserve System. W wyniku
tego władza kreowania pieniądza została przeniesiona z rządu amerykańskiego
na małą grupę prywatnych bankierów :
"W 1910 roku grupa międzynarodowych
bankierów zebrała się pilnie na wyspie Jekyll koło Brunswicku (Georgia,
USA). Aby się mogło odbyć to tajne spotkanie , ewakuowano wszystkich mieszkańców
wyspy. Strażnicy uniemożliwili wejście intruzom w czasie trwania obrad. Później
dowiedziano się ,że "rząd niewidzialny" świata zachodniego
zdecydował się na utworzenie Federalnego Banku Rezerw i pozwolił rządowi i
kongresowi amerykańskiemu, aby bank dokonywał emisji pieniędzy i kredytów [2] str.
138) (...)  Na wyspie
Jekyll spotykają się senator Aldrich, Warburg, Vanderlip (od Rockefellera),
Davson, Strong (od Morgana), gdzie dyskutują możliwości centralizacji banków.
Kongres amerykański zmienia status dwunastu banków regionalnych, należących
do Rezerwy Federalnej. Banki te mają skupić w 1914 roku 7525 banków
narodowych ze średnimi obrotami 400 000 dolarów nie licząc rezerw. Również
zmiany obejmują 1064 banków prywatnych poza systemem, które muszą
przeprowadzić subskrypcje kapitału z Banków Rezerwy w wysokości 6% swoich
zasobów i złożyć kaucję 7, 10 albo 13 procent swoich zasobów.
Centralizacja obejmuje 14512 banków stanowych ze średnimi obrotami 135000
dolarów. Powstała organizacja bankowa z centralną władzą pod nazwą Federal
Reserve System ." ([2] str.
94) .

Wkrótce potem Aldrich wniósł do
Kongresu tak zwany Projekt Aldricha, który jednak wzbudził tyle podejrzeń, że
został odrzucony. Nieco później wprowadzono go ponownie pod nazwą Aktu
Rezerwy Federalnej, który to akt tworzył prywatny bank centralny i przyznawał
mu zupełną kontrolę stopy procentowej i rozmiaru narodowej podaży pieniądza
czyli mówiąc dosłownie dawał mu "licencję" na drukowanie pieniędzy. Ostatecznie zmęczony
obradami Kongres przyjął w dniu 23 grudnia 1913 roku  Akt Rezerwy
Federalnej ([5] str. 171).W wyniku tych decyzji, począwszy od
tego roku  prywatny system bankowy ma monopol na emisję pieniędzy oraz kontrolę kredytu
narodowego w USA. Co więcej Federalny System Rezerw nie podlega praktycznie żadnej kontroli
politycznej. Zdaniem niektórych w owym
spotkaniu na wyspie Jekyll  brali  udział nie tylko międzynarodowi
bankierzy , ale także wyżej postawieni w tajnej hierarchii realizatorzy Wielkiego
Planu. Okazuje się bowiem , że inną ważną konsekwencją
tej narady było podjęcie decyzji gospodarczo-finansowych zobowiązujących USA do udziału w wojnie , która
zresztą wkrótce wybuchła. Z kolei wiadomym jest iż plany mówiące o mających nastąpić  wojnach światowych pojawiały się
wielokrotnie w różnych pismach masońskich i to  w XIX wieku. Mimo
,że jeszcze w dniu 4 sierpnia 1914 r. Stany Zjednoczone formalnie deklarowały 
zachowanie
neutralności pod względem wojskowym, to w istocie od dłuższego czasu
wspomagały intensywnie walczące strony. Ogromne pożyczki z Federalnego Banku
Rezerw pomogły w znacznym stopniu w kontynuacji I wojny światowej, na długo
po tym jak cała Europa była już bankrutem
([1] str. 9). Od października 1914 roku rząd USA
pozwala na pożyczki i dostawy dla aliantów za pośrednictwem firmy Morgana
oraz na inną pożyczkę dla Francji  z banku Kuhn, Loeb & Co. W wyniku
tego, zanim jeszcze Amerykanie wysłali swe oddziały do Europy, Stany
Zjednoczone pożyczają aliantom 2500 milionów dolarów zaś Niemcom
"tylko" 45 milionów ([2] str.
95). Po przystąpieniu w 1916
roku  USA do wojny poprzez duże banki  płynie nadal ogromny strumień
pieniędzy. Rynek eksportowy  USA wzrasta z 2329 milionów dolarów w 1914
r. do 8080 milionów w 1920 r, zaś import z 1839 do 5278 milionów. W
wyniku tych działań Stany Zjednoczone przechwytują rynki handlowe Niemiec i
Anglii w Azji oraz w Ameryce Południowej , przenosząc ośrodek władzy
ekonomicznej z Londynu do nowego Jorku, a największe zyski uzyskują grupy
bankowe Morgana i Kuhn-Loeba [2] str.
139).  Niejednokrotnie tajne finansowanie różnych
światowych konfliktów i wojen przez bankierów międzynarodowych odbywało się
poprzez różnego rodzaju fundacje, zwolnione od opodatkowania. Najważniejsza z
nich to "Fundacja Carnegiego dla Pokoju Międzynarodowego" (Carnegie
Endowment for International Peace) , powołana w 1908 roku w czasie prac nad
Federalnym Bankiem Rezerw. Jej pierwszym prezesem był Daniel Gilman, absolwent
uczelni w Yale, gdzie w 1852 roku wstąpił  do elitarnego bractwa masońskiego
"Skull and Bones" (Czaszka i Piszczele), które było związane ściśle
z iluminizmem Weishaupta. Jak ujawniono
dopiero po wielu latach , członkowie Fundacji Carnegiego, jakby na przekór jej
nazwie, przez pierwszy rok
zastanawiali się nad tym "czy jest jakakolwiek znana człowiekowi
skuteczniejsza od wojny droga , która zmieniłaby w takim samym stopniu życie
całej ludzkości". Według Normana Dodda , w latach 1950-tych
przewodniczącego jednej z komisji amerykańskiej Izby Reprezentantów, członkowie
Fundacji dyskutowali nad włączeniem USA do wojny poprzez kontrolę nad
Departamentem Stanu. Dodd poświadczył także, iż po przystąpieniu Stanów
Zjednoczonych do I wojny światowej, prezydent Wilson otrzymał od owej Fundacji
telegram z radą ,żeby "nie spodziewał się że wojna skończy się
zbyt prędko ." Z pomocą Fundacji Rockefellera miała ona także przejąć
kontrolę nad systemem edukacji i zmienić nauczanie historii USA ([1] str.
8). Fedaralny Bank Rezerw
odegrał także pewną rolę w wywołaniu Wielkiego Kryzysu i wynikającej z
niego recesji w okresie międzywojennym. W tym samym czasie wprowadzono w
USA  podatek dochodowy i pozbawiono mocy amerykański system celny. Co
ciekawe "centralizacja handlu w rękach państwa poprzez bank narodowy z
kapitałem państwowym i wyłącznym monopolem " oraz "stopniowany
podatek dochodowy" zostały wymienione jako cele udanej rewolucji
komunistycznej w "Manifeście Komunistycznym"
([1] str. 9).
Tymczasem Mimo upływu
wielu lat System Rezerwy Federalnej przetrwał , rósł stale w siłę, nawet
mimo kwestionowania jego legalności przez niektóre znane osoby
([5] str. 172-173)
:
"W 1971 r. New York Times
Magazine doniósł, że kongresman Louis Fadden, członek Komisji Izby
Reprezentantów do Spraw Bankowości Waluty w latach 1920-1931, zauważył,
że przyjęcie Aktu Rezerwy Federalnej stworzyło "superpaństwo rządzone
przez międzynarodowych bankierów  międzynarodowych przemysłowców, działających
razem w celu zniewolenia świata dla swojej własnej przyjemności".
(...)  W niespełna
cztery lata od jej ustanowienia w 1913 r., w czasie I wojny światowej Rezerwa
Federalna pożyczyła amerykańskie dolary komunistom sowieckim natychmiast po
rewolucji rosyjskiej. Jak zobaczymy, podobny zastrzyk amerykańskiej gotówki
miał miejsce w niespełna trzydzieści później, w czasie następnej wojny światowej.
15 czerwca 1933 r. kongresmen Mc
Fadden wyjaśniał Kongresowi, co Rezerwa Federalna wraz z Chase Bank
Rockeffelerów (mającym wkrótce połączyć się z Manhattan Bank Warburga w
Chase-Manhattan Bank) uczyniła na rzecz nieopierzonego jeszcze rządu
komunistycznego. Rząd
sowiecki otrzymywał fundusze ze Skarbu Stanów Zjednoczonych z rąk Rady
Rezerwy Federalnej i Banku Rezerwy Federalnej, działając poprzez Chase Bank
... dostalibyście zawrotu głowy widząc, jak wiele pieniędzy amerykańskich
podjęto ze Skarbu Stanów Zjednoczonych na rzecz  Rosji.
W tym samym mniej więcej czasie
Chase Bank zaczął sprzedawać  bolszewikom
obligacje w USA ..."
Zdaniem Williama Gilla Federalny Bank Rezerw, którego
nowojorska siedziba mieści się oczywiście w jakże znanych okolicach 120
Broadway, jest
"największą fabryką długów w całej historii ludzkości na planecie
Ziemia"
([1] str. 8). Okazuje
się także ,że jest on głównym kredytodawcą Stanów Zjednoczonych
([5] str. 173) :
"Od 1835 r., gdy prezydent Jackson spłacił dług państwowy trzeba było 147
lat na to, by sięgnął on biliona dolarów. Potem trzeba było już  tylko
czterech lat, by doszedł on do dwóch bilionów. W
1989 r. dług państwowy osiągnął trzy biliony dolarów. Spłaty
odsetek  tylko  w roku podatkowym 1989 wzrosły do ponad 240 miliardów
dolarów. Łączna
kwota zebrana tytułem indywidualnego podatku dochodowego wynosiła tylko 445
miliardów dolarów.
Innymi słowy, ponad połowa tego  co Amerykanie wpłacają jako federalny podatek dochodowy, idzie do kieszeni bankierów. Jasnym jest, że
Stany Zjednoczone są dosłownie na łasce olbrzymiego monopolu prywatnego,
kontrolowanego przez garstkę ludzi, których nikt nie wybierał ."
Jak z powyższego wynika "produkcja" waluty
narodowej w USA należy do korporacji banków prywatnych , które pozostają w rękach
bardzo wąskiej grupy ludzi, a  "Kontrolując emisję waluty,
system kredytowy państwa, kontroluje się jego gospodarkę, a kontrolując
system kredytowy i gospodarkę jest się właścicielem całego państwa:
mianuje prezydentów, premierów , rządy , posłów, senatorów, ambasadorów;
kieruje polityką zagraniczną, wyznacza kierunki wewnętrzne. Steruje się zwłaszcza
mediami, propaganda bowiem jest tym czym pałka w ustroju totallitarnym ."
([7] str.
388).
Tak więc Amerykański  Federalny Bank Rezerw (US
Federal Reserve Bank) , jeśli chodzi o pieniądze, jest dyktatorem , który
posiada absolutną autokratyczną władzę nad narodem amerykańskim, a pośrednio
i nad resztą świata. W USA politykę monetarną kontroluje siedmiu członków
Zarządu Rezerw Federalnych , dwunastu prezesów i stu ośmiu dyrektorów
dwunastu Banków Rezerw Federalnych. W sumie jest to 127 osób , które 
działając potajemnie mają decydujący wpływ na politykę finansową USA.
Ponadto w Systemie Rezerw Federalnych istnieje jeszcze bardziej elitarna grupa
zwana Komitetem Otwartego Rynku (Open Market Comittee). Składa się ona z
siedmiu członków Zarządu Rezerw Federalnych oraz pięciu z dwunastu prezesów
Banków Rezerw Federalnych - w sumie dwanaście osób ([8] str.
34).  Komitet ten zbiera się co trzy tygodnie w
Waszyngtonie na tajnych, zamkniętych dla postronnych obserwatorów spotkaniach,
podczas których podejmowane są decyzje dotyczące polityki finansowej, systemu
monetarnego, wysokości odsetek itp. Co więcej w owych zebraniach nie może
uczestniczyć nawet prezydent USA. Jak pisze D.Manifold ([8] str.
34-35) :
"240 milionów rzekomo
wolnych Amerykanów zgadza się na taką absurdalną sytuację - i to jest nie
do wiary. Nie jest to jednak aż tak niewiarygodne gdy pojmuje się głębię
ich niewiedzy na temat tego, co dzieje się na najwyższych szczeblach. Owe
miliony ludzi traktowane są tak, jakby były gromadą opóźnionych w rozwoju
dzieci, których opiekunowie wiedzą najlepiej co jest dla nich dobre. Przez
dwadzieścia lat w biznesie, około pięć miesięcy w roku, miałam możliwość
spotykać Amerykanów codziennie. Nigdy nie traciłam okazji aby sprawdzić ich
wiedzę na temat spisku i tych, którzy władają pieniądzem. W ciągu tych
wszystkich lat spotkałam zaledwie jedną osobę, która coś wiedziała na
temat owej potęgi kontrolującej nasze życie. Był on urzędnikiem rządowym w
stanie Massachusetts.
Jedyną rzeczą, jakiej obawiają się ci ludzie, to dekonspiracja, a każdy kto
odważy się na takie przedsięwzięcie może oczekiwać, że wdepczą go w błoto,
a nawet pozbawią życia. Bank
Światowy (Worid Bank), Bank Eksportu i Importu (Export-Import Bank), Międzynarodowy
Fundusz Walutowy (Intemational Monetary Fund) - to wszystko są instrumenty
utworzone przez wtajemniczonych aby mogli kontrolować ludzkość ."
Niestety , ale w Polsce oraz w większości innych krajów
świata, system finansowy oparty na Wielkiej Światowej
Lichwie dziala dokładnie tak samo.
 
Literatura:
1. D.Cuddy - Nowy Porządek Świata
- Poznań 1997.
2. J.A.Cervera - Pajęczyna władzy
- Wrocław 1997.
3. R.Gładkowski - Myślącym pod
rozwagę - Toronto 1984.
4. H.Pająk - Piąty rozbiór Polski
- Lublin 1998.
5. W.T.Still - Nowy Porządek Świata
- Poznań 1995.
6. P.Virion - Rząd Światowy -
Warszawa 1999.
7. H.Pająk - Bestie końca czasu -
Lublin 2000.
8. D.Manifold - Fatima i wielki
spisek - Poznań 2000.
Opracowanie strony: �
P.Jaroszczak - 2001.