Ignacy Krasicki - najwybitniejszy pisarz i poeta polskiego oświecenia. Urodził się w Dubiecku jako szlachcic. Ukończył kolegium jezuickie i został kapelanem króla Augusta. W swych utworach porusza sprawy kraju i patriotyzmu. Pisał bajki, satyry, wiersze, powieści, poematy listy poetyckie i komedie.
Bajka - to krótki utwór zwykle wierszowany, posiadający fabułę. Bohaterami bajki zwykle są zwierzęta lub przedmioty martwe symbolizujące cechy ludzi. Bajka zawiera pouczenie, sąd moralny naucza poprzez morał. Bajka krytykuje wady ludzkie, dzielimy ją na: narracyjne - dłuższe, i epigramatyczne krótkie. Do najbardziej znanych bajek Krasickiego możemy zaliczyć:
„Wstęp do bajek” - poeta sugeruje, że bajki nie należy traktować zbyt serio. Bajką może być wszystko, tematy do bajek leżą wśród nas np. przedstawiciele różnych zawodów: autor, aktor, żołnierz, łotr.
„Szczur i kot” - przyczyną śmierci szczura stała się jego duma, wywyższanie się ponad innych. Poeta posłużył się tu tak zwaną maską: pod postaciami zwierząt ukrył ludzi. Morał bajki jest oczywisty: nie należy się wywyższać i chwalić (szczur), bo zawsze znajdzie się ktoś silniejszy (kot).
„Ptaszki w klatce” - siedzą dwa ptaszki w klatce. Starszy płacze bo kiedyś był wolny, a teraz jest w niewoli, natomiast młodszy nie wie co to wolność bo urodził się w niewoli i takie życie go zadowala. Autor ukazuje tu sytuacje polityczną po drugim rozbiorze Polski, starszy to Polak patriota który nie może się pogodzić z rozbiorem.
„Jagnię i wilcy” - niewinne jagnię zostaje napadnięte w lesie przez grasujące dwa wilki. Jagnie tylko pyta „jakim prawem”, wilki odpowiadają „boś smaczne” i zjadają je. Bajka wyraża przekonanie, w świecie panuje prawo silniejszego, racja i prawda będą stały zawsze po stronie silniejszego.
„Malarze” - Krasicki pisze, że Piotr i Jan byli malarzami portretów. Jan wzbogacił się, ponieważ malował piękniejsze twarze. Piotr natomiast „malował podobnie” i żył w biedzie. Morał jest następujący: ludzie wolą siebie widzieć piękniejszymi niż są w rzeczywistości, kłamstwo i obłuda opłaca się bardziej niż prawda.
„Filozof” - uczony człowiek przestaje wierzyć w Boga, ale gdy spada na niego choroba, natychmiast się nawraca. Bajka ta pokazuje chwiejność ludzkich poglądów. Nic w życiu nie jest pewne, nie możemy przewidzieć co się zdarzy, więc trzeba ufać Bogu.
„Dewotka” - przedstawiona Gospodyni modli się i stwarza pozory pobożnej, prosi Boga o łaskę. Sama jednak nie potrafi wybaczyć służącej drobnego przewinienia.
Bajki w obrębie oświecenia były bardzo popularnym gatunkiem, uprawiali go prawie wszyscy. Bajka ma swój rodowód ludowy - przekazany w mowie. Największy poziom w bajkopisarstwie w dobie oświecenia osiągną Krasicki. W bajkach Krasickiego możemy odnaleźć samego siebie, wszystkie nasze słabości i negatywne cech charakteru. Problem w tym abyśmy umieli wyciągnąć wnioski z morału płynącego z bajki. Można powiedzieć że bajki Krasickiego bawią i uczą nas zarazem.
Czego uczą nas bajki I. Krasickiego.