Schemat stanowiska:
Obliczenia:
h1 |
q |
D |
d |
β |
x/l |
hx |
[m] |
[m3/s] |
[m] |
[m] |
[-] |
[-] |
[m] |
0,718 |
0,000367 |
0,02 |
0,012 |
0,6 |
0,1 |
0,706 |
|
|
|
|
|
0,2 |
0,691 |
|
|
|
|
|
0,3 |
0,672 |
|
|
|
|
|
0,4 |
0,648 |
|
|
|
|
|
0,5 |
0,618 |
|
|
|
|
|
0,6 |
0,579 |
|
|
|
|
|
0,7 |
0,529 |
|
|
|
|
|
0,8 |
0,463 |
|
|
|
|
|
0,9 |
0,374 |
|
|
|
|
|
1 |
0,252 |
Podsumowanie:
Wyniki otrzymane doświadczalnie i teoretycznie na konfuzorze są bardzo bliskie. Krzywa teoretyczna na wykresie pokrywa się z niektórymi punktami wyznaczonymi doświadczalnie. Świadczy to o dużej dokładności pomiaru a także dokładności równania Bernoulliego, które choć opisuje płyn idealny, dostarcza miarodajnych wyników dla cieczy nieidealnych. Na dyfuzorze wyniki otrzymane doświadczalnie zaczynają co raz bardziej odbiegać od wyników teoretycznych im dalej znajdujemy się od środka zwężki. Wysokość słupa wody na wylocie zwężki nie jest taka sama jak na wlocie. Obserwujemy zatem spadek ciśnienia za zwężką w porównaniu do jego wartości przed zwężką. Fakt ten można wytłumaczyć stratami energii, których równanie Bernoulliego, na podstawie, którego wyliczaliśmy krzywą teoretyczną, nie uwzględnia.