1. Kto ponosi odpowiedzialność za przestępstwa skarbowe?

Odpowiedzialność za przestępstwa skarbowe ponosi ten, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony pod groźbą kary, która obowiązuje w czasie jego popełnienia. Art.1 § 1 KKS, któremu można przypisać winę, nie zachodzą okoliczności wyłączające odpowiedzialność a zachowanie sprawcy jest umyślne. To podmiot czyli osoba fizyczna, która musi mieć ukończone 17 lat. W stosunku do sprawców, którzy dopuścili się przestępstw skarbowych w okresie 17-18 lat istnieje możliwość orzeczenia zamiast kary lub środków karnych - środków wychowawczych, opiekuńczo - wychowawczych, bądź środka poprawczego, przy czym muszą być spełnione warunki wynikające z okoliczności sprawy, jej stopnia rozwoju oraz właściwości i warunki osobiste sprawcy. Wówczas stosuje się środki wychowawcze art.5.

2. Jak rozumiesz pojęcie „stałe źródło dochodów” na podst. przepisów KKS?

Sprawca czyni sobie z przyjmowania korzyści majątkowych stałe źródło dochodu wówczas, gdy dopuszcza się przestępstwa wielokrotnie i regularnie, np.: unikanie opodatkowania, nie płacenie podatków a takie zachowania stanowią dla niego sposób na uzyskiwanie dochodu, przy czym nie musi to być jedyne ani główne źródło dochodu. Decydujące jest natomiast to, by zachowanie charakteryzowało się wielokrotnością i pewną regularnością. Kwotowe określenie sumy przyjętych korzyści majątkowych nie jest znamieniem przestępstwa przewidzianego w art. 228 § 3 k.k., ani okolicznością decydującą o zakwalifikowaniu tego przestępstwa jako stałego źródła dochodu w ujęciu art. 65 § 1 k.k. O majątkowym charakterze korzyści decyduje to, że ma ona pewną wartość ekonomiczną a zatem wielkość takiej korzyści może być wyrażona sumą pieniężną. Natomiast wyrażenie wielkości korzyści majątkowej w konkretnej sumie pieniężnej nie zawsze jest możliwe.

KKS nie definiuje „stałego źródła dochodów” w doktrynie podnosi się iż traktowanie przestępstw jako źródła stałego dochodu nie musi wiązać się z przestępczością zawodową w sensie wymagania specjalnej wiedzy lub też dysponowaniu specjalną aparaturą. Przykład: sprawca prowadzi działalność produkcyjną lub handlową uiszczanie podatków musi być wkalkulowane jako obciążające koszty produkcji. Uniknięcie opodatkowania oznacza osiągnięcie większego nienależnego dochodu, wobec czego stałe niepłacenie podatków oznacza uczynienie sobie z tego również stałego źródła dochodu.

3. Nadzwyczajne obostrzenie kary w KKS.

Sąd może zastosować nadzwyczajne obostrzenie kary, jeżeli sprawca:

• popełnia umyślne przestępstwo skarbowe uszczuplając należność publicznoprawną dużej wartości albo popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe a wartość przedmiotu czynu jest duża,

• uczynił sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu,

• dopuścił się już przestępstw w ramach tzw. przestępstwa ciągłego,

• dopuścił się przestępstwa w ramach recydywy skarbowej (sprawca w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności, 6 miesięcy ograniczenia wolności i uiszczenia 120 stawek dziennych grzywny popełnia przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju),

• dopuścił się przestępstwa w działaniu zorganizowanej grupy lub w związku mającym na celu popełnienie przestępstwa Skarbowego,

• dopuścił się przestępstwa z użyciem groźby jej użycia, przemocy lub wspólnie z inną osobą,

• dopuścił się przestępstwa poprzez wykorzystanie stosunku zależności lub krytycznego połączenia innej osoby.(art. 37 i 38 KKS)

Stosując nadzwyczajne obostrzenie kary sąd wymierza karę pozbawienia wolności:

• do 6 miesięcy lub karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone tylko karą grzywny do 360 stawek dziennych,

• do roku albo karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą grzywny przekraczającą 360 stawek dziennych, co nie wyłącza wymierzenia także kary grzywny grożącej za to przestępstwo,

• przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo skarbowe w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co nie wyłącza wymierzenia z takim samym obostrzeniem także kary grzywny grożącej za to przestępstwo obok kary pozbawienia wolności, co oznacza, że sąd może orzec karę pozbawienia wolności od 5 dni do 4 lat i 6 miesięcy,

• sąd może wymierzyć karę pozbawienia wolności w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego podwójnie, gdy sprawca dopuścił się przestępstwa, którego skutkiem jest tzw. wielka wartość, wówczas sąd może wymierzyć karę maksymalnie 6 lat pozbawienia wolności.

Konsekwencje:

• w przypadku kary pozbawienia wolności następuje jej obostrzenie do górnej granicy zwiększonej podwójnie

• w przypadku kary grzywny i kary ograniczenia wolności zaostrzenie nie może przekroczyć 1080 stawek dziennych grzywny i 18 m-cy kary ograniczenia wolności

4. Nadzwyczajne złagodzenie kary.

Sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary (art. 36 § 1-3KKS):

• w stosunku do młodocianego,

• w przypadku błędu wyłączającego bezprawność,

• przy ograniczeniu poczytalności,

• w przypadku usiłowania n nieudolnego, pomocnictwo,

• w sytuacji czynnego żalu bezskutecznego,

• wobec podżegacza lub pomocnika, gdy czynu zabronionego nie usiłowano dokonać,

• wobec współdziałających, gdy sprawca ujawnił informację organom ścigania dotyczącą czynu

zabronionego i osób w nim uczestniczących.

Stosując nadzwyczajne złagodzenie kary sąd może:

• wymierzyć karę ograniczenia wolności, gdy czyn zabroniony był zagrożony karą pozbawienia wolności,

• odstąpić od wymierzenia kary i orzec środek karny (przepadek przedmiotu, ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotu, zakazy, podanie do publicznej wiadomości),

• odstąpić od orzeczenia środka karnego nawet jeśli jego orzeczenie było obowiązkowe. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zachodzi konieczność orzeczenia przepadku przedmiotów zakazanych. Gdy sprawca przestępstwa dopuścił się czynu, którego skutki uszczuplają lub narażają na uszczuplenie należności publicznoprawne zobowiązany jest uiścić należność aby sąd mógł zastosować złagodzenie kary. W ramach tej instytucji sąd może orzec karę grzywny w wysokości nie przekraczającej połowy górnej granicy ustawowego zagrożenia za dane przestępstwo.

5. Scharakteryzuj usiłowanie w KKS.

Usiłowanie składa się z 3 elementów:

• zamiaru popełnienia czynu zabronionego - (bezpośredni lub ewentualny),

• zachowanie bezpośrednio zmierzające do dokonania czynu zabronionego,

• braku dokonania czynu zabronionego, czyli brak zaistnienia skutku w przypadku przestępstwa materialnego, bądź nie wypełnienie wszystkich znamion czynu zabronionego.

Wyróżniamy 2 rodzaje usiłowania:

1) udolne- gdy sprawca nie dokonuje czynu zabronionego chociaż ma taką możliwość;

2) nieudolne

a). sprawca nie uświadamia sobie, ze dokonanie czynu zabronionego nie jest możliwe z uwagi

przedmiotu lub,

b). z uwagi na użycie środka który nie nadaje się do popełnienia czynu zabronionego.

Jeżeli czyn zagrożony jest karą nieprzekraczającą roku pozbawienia wolności lub karą łagodniejszą to usiłowanie jest karalne tylko wtedy gdy ustawa tak stanowi (art. 69 § 4 KKS). Jeżeli usiłowanie jest karalne to zgodnie z art. 21 § 1 KKS sąd może wymierzyć karę w wysokości nieprzekraczającej 2/3 górnej granicy ustawowego zagrożenia dla przewidzianego przestępstwa skarbowego (art.21 §2 KKS). Jeżeli sprawca odstąpił od usiłowania i zapobiegł skutkowi, to nie podlega karze - konstrukcja czynnego żalu. Jeżeli sprawca odstąpił od usiłowania i starał się zapobiec skutkowi ale nie zapobiegł, to sąd może złagodzić karę lub odstąpić od jej wymierzenia. Usiłowanie nie jest karalne w przypadku usiłowania skarbowego.

W przeciwieństwie do k.k. który stwierdza, że usiłowanie jest zawsze karalne, na gruncie kks mamy dualizm - nie zawsze jest karalne.

6. Scharakteryzuj podżeganie, pomocnictwo, sprawstwo kierownicze i sprawstwo polecające w KKS.

Podżeganie - art. 20 § 2, to „nakłanianie” do czynu zabronionego, polegające na wzbudzeniu zamiaru u przyszłego sprawcy czynu zabronionego. Podżegacz zawsze działa z zamiarem bezpośrednim. Dla odpowiedzialności podżegacza nie jest istotne wzbudzenie zamiaru u innej osoby. Samo nakłanianie jest karalne. Wzbudzenie lub nie u innej osoby może być brane pod uwagę przy wymiarze kary.

Pomocnictwo - może mieć formę rzeczową (środki, przedmioty, narzędzia niezbędne to popełnienia przestępstwa) i formę intelektualną (rady, informacje) tzw. pomocnictwo intelektualne - to utwierdzenie w sensowności popełnienia przestępstwa. Osoba B namówiona przez osobę C ma zamiar popełnić czyn zabroniony a osoba A o tym nie wie, lecz jest namawiana do tego przez osobę B. Za pomocnictwo odpowiada ten kto w zamiarze aby inna osoba dokonała przestępstwa, swoim zachowaniem lub zaniechaniem ułatwia jego popełnienie dostarczając narzędzie, środek przewozu lub udzielając informacji (art. 18 § 3 KK).

Sprawstwo kierownicze - polega na kierowaniu przez jedną osobę w grupie przestępczej, zaś pozostałe osoby wykonują jego polecenia. Nie łączy ich żaden stosunek prawny lub faktyczny (w grupie są z własnej woli). Opiera się to na tym, że sprawca kierowniczy ma realną możliwość panowania nad czynem popełnianym przez sprawcę, sprawców. Ustala jak sprawca wykonujący ma wykonać zadanie, może też na każdym etapie przerwać wykonanie zadania i nie dopuścić do skutków czynu. Sprawca kierowniczy może być również współsprawcą nie tylko kieruje ale też uczestniczy w zajściu.

Sprawstwo polecające (art. 9 § 1 KKS) - polega na konfiguracji 2 osób - sprawca polecający i sprawca wykonujący. Osoby te są powiązane stosunkiem zależności, który może mieć charakter prawny lub faktyczny, stosunek ten musi wystąpić.

7. Kiedy nie można orzec przepadku przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego?

Przepadek przedmiotów nie można orzec, jeśli są własnością osoby trzeciej a sprawca nabył te przedmioty w drodze przestępstwa (art. 31 § 2 i 3 KKS). Przepadku przedmiotów nie można także orzec, jeśli jego orzeczenie byłoby niewspółmierne do wagi popełnionego przestępstwa skarbowego, uiszczono należność publicznoprawną przedmiotów zagrożonych przepadkiem, chyba że należność ta jest niewspółmiernie niska do kwoty równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów albo przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4 lub które zostały przysposobione do popełnienia czynu zabronionego.

8. Czy orzeczenie kary przez sąd zwalnia sprawcę przestępstwa Skarbowego od obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej?

Orzeczenie zapadłe w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe nie zwalnia sprawcy od obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej. Obowiązek ten wygasa w razie orzeczenia przepadku przedmiotów, ściągnięcia ich równowartości pieniężnej lub uiszczenia ich równowartości pieniężnej (art. 15 § 1 i 2 KKS). Jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności sąd może zamiast niej orzec karę ograniczenia wolności. Wymierzając karę ograniczenia wolności za przestępstwo skarbowe, w związku z którym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej i jej nie uiszczono, sąd określa także obowiązek uiszczenia należności w całości w wyznaczonym terminie. Jeżeli sąd lub organ postępowania przygotowawczego określa obowiązek, sposób lub termin uiszczenia należności, to powinien wziąć pod uwagę sytuację majątkową sprawcy, warunki osobiste i rodzinne oraz wysokość uszczuplonej należności publicznoprawnej.

9. Na czym polega instytucja czynnego żalu?

Polega na dobrowolnym zaniechaniu przez sprawcę realizacji znamion czynu zabronionego - sprawca zaniechał realizacji celu lub podjął działania zmierzające do zapobieżenia skutkom czynu (art.16 i 16a KKS).

Źródłem dobrowolności mogą być elementy wewnętrzne i zewnętrzne - np. strach, obawa przed karą, przekonanie sprawcy przez osobę trzecią o bezsensowności, możliwym ujęciu, odpowiedzialności karnej oraz braku narzędzi czy innych środków do zrealizowania znamion czynu zabronionego.

Pozytywne przesłanki czynnego żalu łączą się z zachowaniem sprawcy, z dokonaniem określonych czynności:

• musi nastąpić samodenuncjacja sprawcy (sprawca sam się ujawnia), ujawnienie wszystkich okoliczności czynu zabronionego, ujawnienie współsprawcy. Samodenuncjacja powinna nastąpić wtedy, kiedy organ nie posiada jeszcze informacji o czynie zabronionym,

• uregulowanie należności publicznoprawnej w terminie wskazanym przez organ,

• wobec osoby, która dokonała samo denuncjacji może zostać orzeczony przepadek przedmiotów, jeżeli nie może on nastąpić to należy uiścić kwotę o równowartości przepadku przedmiotów - wyjątek stanowi art. 29 § 4 przedmioty zabronione. Ujawnienie się sprawcy musi nastąpić ustnie do protokołu, na piśmie nie może być to anonim i nie może nastąpić gdy organ ma już udokumentowaną informację o czynie ale nie podjął jeszcze postępowania.

Przesłanki negatywne (podmiotowe) - wyłączają pewne grupy osób z możliwości skorzystania z instytucji czynnego żalu. Są to:

• osoby, które kierowały popełnieniem czynu zabronionego (sprawca kierowniczy),

• sprawcy, którzy wykorzystali uzależnienie innej osoby od siebie, a przez to wydali jej polecenie dokonania czynu zabronionego - (sprawca polecający),

• osoby, które organizowały grupę lub związek mający na celu popełnienie przestępstwa Skarbowego albo taką grupą lub związkiem kierowały,

• prowokatorzy - osoby, które nakłaniają do popełnienia czynu zabronionego a jednocześnie starają się aby skierować postępowanie karne przeciwko nakłanianej osobie (osoba taka nie może skorzystać z instytucji czynnego żalu i złagodzenia kary).

Czynny żal (art 16 kks)- polega na dobrowolnym odstąpieniu od popełnienia czynu zabronionego podejmuje działania zmierzające do zapobieżenia jego skutkom. Cechą charakterystyczna jest dobrowolność działania. Warunki aby sprawca mógł skorzystać z czynnego żalu:

a) sprawca musi dokonać samodenuncjacji

b) sprawca musi ujawnić wszystkie okoliczności popełnienia czynu, również z kim;

c)sprawca możne to uczynić w czasie w którym organ nie powziął jeszcze wyraźnie udokumentowanej

informacji o fakcie popełnienia czynu. W czasie kontroli sprawca może poddać się samodenuncjacji;

d) sprawca musi uiścić należność publicznoprawna;

e)warunek wyrażenia zgody na przepadek przedmiotu, ewentualnie wyrażenie zgody na uiszczenie kwoty równej przepadkowi przedmiotu (ten czynnik może wystąpić, ale nie musi). Uiszczenie kwoty równej przepadkowi nie może dotyczyć przepadku z art. 29 pkt 4.(tj. przedmiotów zabronionych)

Dopiero po spełnieniu tych pkt sprawca może ubiegać się o czynny żal. Oprócz tych pkt ważna jest również osoba sprawcy i tak z instytucji czynnego żalu nie mogą skorzystać:

1) sprawca kierowniczy, sprawca polecający;

2) osoba, która stworzyła grupę lub związek przestępczy lub taką grupę lub związkiem kieruje.

Wyjątek: jeżeli osoba kierującą grupą czy związkiem bądź twórca związku, czy grupy ujawni siebie

i członków może skorzystać z czynnego żalu;

3) prowokator.

10. Na czym polega odstąpienie od wymierzenia kary?

W przypadku przestępstwa skarbowego odstąpienie od wymierzenia kary może odnosić się do sprawców czynów zagrożonych karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat lub karą łagodniejszą, gdy stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny (art.19 § 1 pkt 1 KKS). Sąd bada społeczną szkodliwość czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy czynu, życie po popełnieniu czynu zabronionego. Odstępując od wymierzenia kary sąd może orzec środek karny:

- przepadek przedmiotów,

- równowartość pieniężną przedmiotów przepadku,

- podanie wyroku do publicznej wiadomości,

- zakaz prowadzenia działalności gospodarczej, zakaz wykonywania określonego zawodu, piastowania określonego stanowiska.

Sąd może odstąpić od środka karnego, ale jeden środek musi być zawsze orzeczony art. 29 pkt 4 - jest to zawsze przepadek przedmiotów.

11. Przesłanki dobrowolnego poddania się odpowiedzialności.

Sprawca dobrowolnie poddający się odpowiedzialności ponosi tę odpowiedzialność, kara zostaje orzekana a zgodę na dobrowolne poddanie się karze wyraża sąd po zbadaniu przesłanek (art.142 i 147 KKS).

Przesłanki pozytywne:

• instytucję tą stosuje się do sprawców czynów zagrożonych karą grzywny

• wina sprawcy i okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości,

• sprawca musi uiścić należność publicznoprawną,

• sprawca musi uiścić grzywnę jaką jest zagrożony dany czyn zabroniony (grzywna 10 najniższa najwyższa liczba stawek- 720 stawek),

• wyrażenie zgody na przepadek przedmiotów, ewentualnie uiszczenie kwoty przepadku przedmiotów (art. 29 pkt 4 - obligatoryjny przepadek przedmiotów).

Przesłanki negatywne:

• zagrożenie karą ograniczenia lub pozbawienia wolności,

• jeżeli zachodzą okoliczności do obostrzenia odpowiedzialności (art. 37 § 2 i 38 KKS) - to sprawca, który się dopuszcza czynu zagrożonego karą grzywny nie może skorzystać z tej instytucji, obostrzenia - recydywa, przestępstwo ciągłe,

• zgłoszenie interwencji co do przedmiotów podległych przepadkowi - chyba, że ta interwencja została wycofana przed sporządzeniem aktu oskarżenia.

12. Procedura w przedmiocie dobrowolnego poddania się odpowiedzialności.

Sprawca czynu może wystąpić z wnioskiem do organu dochodzenia o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności.

Sprawca - osoba musi:

• złożyć wniosek (za sprawcę między 17 a 18 rokiem życia wniosek składa rodzic lub opiekun),

• uiścić należność publicznoprawną,

• uiścić grzywnę i zryczałtowane koszty postępowania

• wyrazić zgodę na przepadek przedmiotów (art.17 i 18 KKS).

Po spełnieniu tych warunków rozpoczyna się droga formalna rozpatrzenia wniosku:

• cofnięcie wniosku nie może nastąpić przed upływem pierwszego miesiąca,

• wniosek nie może zostać cofnięty po doręczeniu zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności,

• po cofnięciu wniosku ponowne jego złożenie nie jest możliwe,

• sąd ocenia wniosek z punktu widzenia strony formalnej i merytorycznej.

Jeżeli sąd nie zezwoli na dobrowolne poddanie się karze, postępowanie toczy się dalej i może być kilka sposobów zakończenia postępowania. Jeżeli sprawca zostanie skazany - uiszcza grzywnę - grzywna wpłacona przy składaniu wniosku zostaje zaliczona w poczet kary.

13. Kiedy i na jaki okres czasu sąd może orzec zakaz prowadzenia działalności gospodarczej?

Jeżeli sprawca przy popełnieniu przestępstwa skarbowego nadużył stanowiska lub wykonywanego zawodu, albo dalsze zajmowanie stanowiska lub wykonywanie zawodu zagraża dobrom chronionym. Sąd może orzec zakaz wykonywania określonego typu działalności w okresie objętym zakazem.

Zakaz można orzec jedynie w wypadku skazania sprawcy przestępstwa skarbowego w warunkach nadzwyczajnego obostrzenia kary oraz w razie skazania za przestępstwa skarbowe np.

• podatnik uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia przedmiotu lub podstawy opodatkowania przez co naraża podatek na uszczuplenie,

• podatnik w celu zatajenia prowadzenia własnej dz. posługuje się imieniem i nazwiskiem nazwą innego podmiotu przez naraża podatek na uszczuplenie,

• podatnik składając organowi deklarację lub oświadczenie podaje nieprawdę przez naraża podatek na uszczuplenie.

Zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej można orzec tylko wtedy, gdy kodeks tak stanowi. Zakaz prowadzenia działalności gospodarczej orzeka się w latach od 1 roku do 5 lat. Może on być również orzeczony, jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności. Sąd orzeka ten środek bez oznaczenia terminu na jaki okres ten środek jest orzekany i uchyla go w razie ustania przyczyn jego orzeczenia. Kks nie przewiduje obligatoryjnego ich orzeczenia.

14. Scharakteryzuj środek karny w postaci ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.

Jeżeli nie można orzec w całości albo w części przepadku, o którym mowa w art.29 KKS (przedmiot pochodzący z przestępstwa skarbowego, narzędzie lub inny przedmiot będący mieniem ruchomym, które służyło lub było przeznaczone do popełnienia przestępstwa, opakowanie oraz przedmiot połączony z przedmiotem przestępstwa w taki sposób, że nie można ich rozdzielić bez uszkodzenia któregokolwiek z nich, przedmiot, którego wytwarzanie, posiadanie, obrót, przechowywanie, przewóz, przenoszenie lub przesyła nie jest zabronione), gdy przedmiot został zniszczony, zgubiony, ukryty lub z innych przyczyn nie może być objęty w posiadanie, sąd orzeka środek karny ściągnięcia równo- wartości pieniężnej przepadku przedmiotów oprócz przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4. Jeżeli równowartości nie można określić dokładnie oznacza się ją w przybliżeniu. Jeśli w przestępstwie skarbowym brało udział kilka osób, odpowiadają one solidarnie za uiszczenie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów (art. 32 § 1-3 KKS). Przedmioty objęte przepadkiem przechodzą na własność Skarbu Państwa z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

15. Omów karę grzywny za przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe.

Przestępstwa skarbowe

Wymierzając karę grzywny za przestępstwa skarbowe sąd określa liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki dziennej. Najniższa liczba stawek wynosi 10, najwyższa 720. Karę grzywny można wymierzyć w granicach nieprzekraczających wysokości 200 stawek dziennych, chyba że kodeks przewiduje karę łagodniejszą. Przy ustalaniu stawki dziennej sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Stawka dzienna nie może być niższa od 1/30 minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej czterystukrotności.

Wykroczenia skarbowe

Kara grzywny za wykroczenie skarbowe może być wymierzona w granicach od 1/10 do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Mandatem karnym można nałożyć karę grzywny w granicach nieprzekraczających podwójnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Wyrokiem nakazowym można wymierzyć karę grzywny w granicach nieprzekraczających dziesięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Jeśli osoba zostanie zatrzymana za wykroczenie skarbowe na poczet orzeczonej kary grzywny sąd zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień pozbawienia wolności jest równoważny karze grzywny w wysokości od 1/500 do 1/50 górnej granicy ustawowego zagrożenia karą grzywny (art. 23 i art. 48 § 1-5 KKS).

Formy wykonania kary grzywny:

• dobrowolne uiszczenie jej w terminie 30 dni od daty wezwania

• rozłożenie jej na raty

• zastępcza praca użyteczna

• egzekucja

• zastępcza kara pozbawienia wolności (ostateczna forma wykonania kary grzywny).

16. Co to jest tzw. firmactwo?

Firmanctwo jest to zachowanie polegające na prowadzeniu działalności gospodarczej w sposób zakamuflowany tzn: na posługiwaniu się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub też na ukrywaniu rzeczywistych rozmiarów prowadzonej działalności. Jedno i drugie zachowanie jest ukierunkowane na nie płacenie należności albo płacenie tych zobowiązań w niższej wartości

Karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3 lub obu tym karom łącznie podlega podatnik, który przez takie zachowanie naraża podatek na uszczuplenie. Jeśli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości to sprawca czynu podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. Jeśli kwota podatku nie przekracza ustawowego progu (5 krotności minimalnego wynagrodzenia ) sprawca czynu podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe (art. 55 KKS)

17. Na czym polega utrudnianie i udaremnianie kontroli podatkowej?

Jest to utrudnianie lub udaremnianie osobie uprawnionej do czynności sprawdzających, kontroli podatkowej i skarbowej lub czynności kontrolnych w zakresie nadzoru podatkowego wykonanie czynności służbowej, na żądanie kompetentnej osoby nie okazuje księgi lub innego dokumentu dotyczącego prowadzonej działalności gospodarczej, lub księgi i inne dokumenty niszczy, uszkadza, usuwa, ukrywa lub czyni bezużytecznymi. (art.83 KKS).

Podatnik za utrudnianie lub udaremnianie kontroli podatkowej podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. W wypadku mniejszej wagi sprawca czynu zabronionego podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe

18. Na czym polega oszustwo celne?

Jest to zachowanie podmiotu poprzez wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do kontroli celnej czyli udzielenie mylnej informacji i spowodowanie błędnego wyobrażenia o rzeczywistości. Może to nastąpić przez przemilczenie prawdy, podanie nie prawdziwych informacji ale również okazanie przez podmiot sfałszowanych dokumentów. Rachunków czy faktur; forma zachowania się sprawcy jest obojętna. Przestępstwo oszustwa celnego jest dokonywane ( popełnione) w momencie narażenia Skarbu Państwa na uszczuplenie należności celnej, nie w sytuacji spowodowania faktycznej szkody.

Strona podmiotowa, występuje tu zamiar bezpośredni i ewentualny:

• zamiar bezpośredni - gdy podajemy nie prawdziwe informacje

• zamiar ewentualny - gdy przedstawiamy informacje co do których mam wątpliwości

Sprawcą może być każdy, zazwyczaj jest to osoba która przekracza granicę, ten kto zgłasza towar do odprawy celnej, może to też być przewoźnik.

Osoba, która naraża należność celną na uszczuplenie przez wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do kontroli podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności lub obu tym karom łącznie oraz osoba, która dopuściła się oszustwa celnego dotyczącego towaru lub usługi w obrocie z zagranicą gdzie istnieje reglamentacja pozataryfowa. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru czy usługi w obrocie z zagranicą jest małej wartości sprawca czynu podlega karze grzywny do720 stawek dziennych, a jeśli wartość nie przekracza ustawowego progu(5-krotnego minimalnego wynagrodzenia) sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe (art.87 KKS).

19. Przedstaw istotę paserstwa celnego.

Paserstwo celne (art.91 KKS) polega na nabywaniu, przechowaniu lub przewożeniu towaru pochodzącego z przestępstwa czy wykroczenia celnego albo na pomocy do jego zbycia czy też (w celu osiągnięcia korzyści majątkowej) na przyjęciu lub pomocy do jego ukrycia.

Występuje ono w dwóch postaciach: umyślnej i nieumyślnej. Paserstwo rzeczy może być popełnione w czterech alternatywnych postaciach: a) nabycia, b) pomocy do zbycia, c) przyjęcia oraz d) pomocy do ukrycia. Każde wypełnia samoistnie znamiona przestępstwa. Paserstwo zachodzi wtedy tylko, gdy paser nie brał udziału ani jako bezpośredni sprawca, ani jak pomocnik czy podżegacz do przestępstwa z którego pochodzą rzeczy będące przedmiotem paserstwa. Do prawidłowej kwalifikacji prawnej czynu przestępnego, który jest paserstwem z punktu widzenia przedmiotu przestępstwa konieczne jest ustalenie, że mienie pochodzi z przestępstwa i że sposób zawładnięcia tym mieniem przez sprawcę, który wprowadza je do obrotu, był przestępny. Czyn karalny określony w art. 82 § 1 określa się mianem paserstwa celnego z uwagi na podobieństwo przesłanek do tych z art. 215 § 1 k.k.

Czyn ten zagrożony jest karą grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3. Karze grzywny do 720 stawek dziennych podlega również ten, kto w/w towar na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że stanowi on przedmiot czynu zabronionego lub pomaga w jego zbyciu, przyjmuje go lub pomaga w jego ukryciu. Jeżeli kwota należności celnej lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, sprawca podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych, a jeśli wartość towaru nie przekracza ustawowego progu sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

20. Przedstaw istotę przestępstwa zwrotu podatku.

Przestępstwo zwrotu podatku polega na podaniu danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadzając w błąd właściwy organ przez co narażanie na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, w szczególności:

• podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

• podatku akcyzowego,

• zwrot nadpłaty lub jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych

Wyłudzenia zwrotu podatku VAT mają miejsce głównie w dwóch przypadkach:

• wprowadzaniu do obrotu gospodarczego faktur zawierających podatek VAT naliczony, dokumentujących zaistnienie fikcyjnych zdarzeń gospodarczych

• wprowadzaniu do obrotu gospodarczego faktur zawierających podatek VAT naliczony, zawierających znacząco zawyżoną cenę towaru lub usługi.

Czyn ten podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności lub obu tym karom łącznie. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości sprawca czynu zabronionego podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych a jeśli kwota podatku nie przekracza ustawowego progu sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe (art. 54 KKS).

---