WYCENA ROZCHODU MATERIAŁÓW
Wyceny rozchodu materiałów podmioty gospodarcze mogą dokonywać w systemie :
zmiennych cen ewidencyjnych - w rachunkowości stosuje się następujące metody rozchodu materiałów :
według ceny przeciętnej ( średnioważona ) - ustalenie jednostkowej ceny zapasu po każdym przychodzie i prowadzenie wyceny rozchodów według tej ceny aż do czasu następnego przychodu albo ustalenie ceny przeciętnej za cały okres sprawozdawczy ,
według ceny najwcześniejszej „FiFo” ( first in - first out ) - „ pierwsze weszło, pierwsze wyszło” ,
według ceny najpóźniejszej „LiFo” ( last in - first out) - „ ostatnie weszło , pierwsze wyszło „ ,
według ceny najwyższej „HiFo” ( highest in - first out ) - materiały o najwyższych cenach są jako pierwsze zużywane / do produkcji / ,
według ceny najniższej „LoFo” ( lowest in - first out ) - materiały o najniższych cenach są zużywane jako pierwsze .
stałych cen ewidencyjnych - który polega na wycenie dokumentów księgowych obrotu materiałowego według stałych , nie zmieniających się w ciągu dłuższego okresu cen. Stała cena ewidencyjna ustalana jest przez podmioty gospodarcze samodzielnie na poziomie ceny zakupu , a w przypadku towarów cena , po której odbywać się będzie sprzedaż .Tak ustalone ceny ewidencyjne mogą być weryfikowane co najmniej na koniec każdego roku obrotowego .
Stałe ceny ewidencyjne różnią się od rzeczywistych cen zakupu materiałów zawartych w fakturach dostawców .Powstałe różnice / występujące przy rozliczeniu zakupu / ujmowane są na odrębnym koncie korygującym 340 „ Odchylenia od cen ewidencyjnych materiałów i towarów „ jako :
odchylenia debetowe ( ujemne ) , które powiększają wartość materiałów ,
odchylenia kredytowe ( dodatnie ) , które zmniejszają wartość materiałów
Rozliczenie odchyleń między zapas materiałów a poszczególne kierunki jego rozchodów następuje na koniec każdego miesiąca poprzez :
ustalenie wskaźnika narzutu odchyleń od stałych cen ewidencyjnych materiałów
Vno = Sp + zwiększenia ( konto 340 ) : Sp + zwiększenia ( konto 310 )
obliczenie odchyleń przypadających na kierunki rozchodu
Om = Rw ( wartość rozchodu ) x ( wskaźnik narzutu ) Vno
obliczenie odchyleń przypadających na zapas końcowy
Oz = Zk ( zapas końcowy ) x ( wskaźnik narzutu ) Vno