14 Rodzaje produkcji:
a) jednostkowa- należy starać się tak opracować proces aby dany przedmiot obrabia jak najmniejszym kosztem nie stosując narzędzi i oprzyżądowania specjalnego posługując się wyposażeniem uniwersalnym. Odbędzie się to kosztem zwiększenia czasu na przygotowanie i zakończenie a nawet i pracę maszyn, ale będzie bardziej opłacalne niż projektowanie i wykonanie uchwytu specjalnego. Występują tutaj w durzym stopniu operacje ręczne ( trasowanie , gwintowanie, usuwanie zadziorów) , które wpływają nz czas trwania obróbki. Mała ilość wykonywanych wyrobów, prosta technologia, koszt przygotowania produkcji b.niski a koszt jednostki produkcji b.wysoki.
b) seryjna-stosuje się tu oprzyżądowanie specjalne w zależności od wielkości serii, które będzie mniej lub bardziej złożone. Liczba operacji znacznie się zwiększa, stosuje się obrabiarki uniwersalne i specjalizowane. Obróbka ręzna jest ograniczona do minimum Średnia ilość wykonywanych wyrobów, okresowe uruchamianie serii i okres. zmiana przedmiotów na obrabiarkach. Koszt przygotowania produkcji wysoki, koszt jednostki produkcji niski.
c) masowa- obrabiarki specjalizowane i obrabiarki oraz urz. specjalne .Durza ilość wykonywanych wyrobów. Ciągła produkcja przez znaczny okres czasu. Przyrządy ,uchwyty i narzędzia złożone do pracy w cyklu automatycznym, szczegółowe opracowanie procesu technologicznego ,koszt przygotownia produkcji b. wysoki, koszt jednostki produkcji b.niski
16 Elementy montażu
Istnieją różne metody montażu , które umożliwiają otrzymanie wymiarów montażowych o określonej tolerancji. Metody te, w zależności od wielkości produkcji, organizacji i wyposażenia technologicznego zakładu, mogą być następujące: montaż z całkowitą zamiennością, z zastosowaniem selekcji, z zastosowaniem kompensacji, z indywidualnym dopasowaniem składanych elementów.
Montaż z całkowitą zamiennością
Montaż z całkowitą zamiennością polega na składaniu jednostek montażowych z takich elementów, które mogą być dowolne, lecz wykonane wg założonych wymiarów i innych wymagań. Otrzymana w ten sposób jednostka montażowa powinna wykazywać właściwe działanie bez żadnych poprawek. Montaż z całkowitą (zwaną także pełną) zamiennością wymaga dokładnego wykonania, jednak w granicach założonych wymagań poszczególnych elementów składanych w jednostki montażowe. Powoduje to znaczne zacieśnienie tolerancji wymiarów poszczególnych części, i ogniw łańcuchów wymiarowych, a przez to wpływa na wzrost kosztów produkcyjnych. Metodę montażu z całkowitą zamiennością stosuje się w produkcji wielkoseryjnej i masowej.
Montaż z zastosowaniem selekcji
Montaż selekcyjny polega na tym, że założoną tolerancję wymiaru wynikowego uzyskuje się przez odpowiednie kojarzenie elementów podzielonych na grupy selekcyjne o węższych tolerancjach. Sam montaż w zasadzie nie różni się od montażu z całkowitą zamiennością. Oprócz tego, że pracownik musi zwracać większą uwagę na dobór części z odpowiednich grup. Podział na grupy selekcyjne oraz odpowiednie znakowanie powinny poprzedzać montaż i powinny być dokonane przez DKJ (dział kontroli jakości) na podstawie instrukcji opracowanej przez technologa.
Montaż z zastosowaniem kompensacji
Montaż z zastosowaniem kompensacji polega na tym, że wymaganą dokładność wymiaru wynikowego uzyskuje się za pomocą wprowadzenia do konstrukcji danej jednostki montażowej elementu kompensacyjnego, umożliwiającego uzyskanie żądanego wymiaru w pewnych określonych granicach. W praktyce stosuje się kompensatory nieciągłe, jak podkładki, tulejki dystansowe itp., oraz kompensatory ciągłe, do których zalicza się śruby, kliny itp. Montaż z zastosowaniem kompensacji, która w tym przypadku jest kompensacją konstrukcyjną, stosuje się przede wszystkim w produkcji seryjnej.
Montaż z indywidualnym dopasowywaniem składanych elementów
Montaż z indywidualnym dopasowywaniem składanych elementów polega na tym, że wymaganą tolerancję wymiaru wynikowego osiąga się przez zmiany wymiaru jednego, z góry określonego ogniwa łańcucha wymiarowego, za pomocą szlifowania, toczenia, piłowania, skrobania itp. Przy stosowaniu takiego montażu należy na ogniwie kompensującym przewidzieć odpowiedni naddatek umożliwiający, nawet przy najmniej korzystnym zbiegu odchyłek wymiarów składowych, dokonanie odpowiedniej obróbki. Jest to tzw. kompensacja technologiczna. Do wad montażu z indywidualnym dopasowywaniem, stosowanym w produkcji małoseryjnej i jednostkowej, należy zaliczyć jego dużą pracochłonność oraz konieczność zatrudnienia pracowników o wysokich kwalifikacjach.
17. Formy organizacyjne montażu
Organizacja montażu zależy przede wszystkim od wielkości produkcji oraz rodzaju wytwarzanych wyrobów. W ogólnym przypadku rozróżnia się następujące podstawowe formy montażu: stacjonarny i potokowy.
a) Montaż stacjonarny
Montaż stacjonarny jest dokonywany na jednym stanowisku bez przesuwania montowanego wyrobu (jednostki montażowej). Wszystkie potrzebne elementy , podzespoły i zespoły są dostarczane w wymaganej ilości na stanowiska robocze. Istnieją 2 odmiany montażu stacjonarnego Pierwsza odznacza się tzw.. zasadą koncentracji operacji , kiedy operacje montażu zwykle składają się z licznych zabiegów i czynności. Zwany jest także jednobrygadowym i stosuje się w prod. jednostkowej i małoseryjnej. Odm. druga chartka. się zas .zróżnicowania operacji, montaż podzespołów i zespołów wykonuje kilka brygad równocześnie, a montaż ogólny oddzielna brygada. Wyst. w prod. seryjnej.
b) Montaż potokowy ( przepływowy)-stos. w prod. wielkoseryjnej i masowej. Odznacza się on tym, że jest podzielony na wiele operacji , z których każda jest wykonywana na odrębnym stanowisku po czym podzespół , zespół lub wyrób jest przenoszony na następne stanowisko. Rozróżnia się nast. odmiany mon. potok: skoncentrowany i zróżnicowany. M. skoncentrowany jest stosowany wtedy gdy do zmontowania wyrobu finalnego wystarczy tylko jedna linia potokowa . Ma on zastosowanie przy wyrobach małych o prostej konstrukcji.
M. zróżnicowany jest stosowany wtedy gdy do zmontowania wyrobu finalnego jest konieczne zastosowanie kilku linii potokowych. Wtedy każdy zespół jest montowany na odrębnej linii potokowej. Zmontowane zespoły są dostarczane na odpowiednie stanowiska linii potokowej ostatecznego montażu wyrobu.
Dość często spotyka się kombinowaną odmianę montażu potokowego zróżnicowanego . Jest to tzw.mon. stacjonarno-potokowy zróżnicowany. Polega on na tym , że niektóre zespoły montowane są stacjonarnie a pozostałe potokowo. Stos. przy niezbyt dużych seriach i o znacznej masie.
Montaż potokowy przymusowy — kiedy ruch przenośnika (np. taśmy), a tym samym montowanej na nim jednostki, odbywa się za pomocą mechanicznych urządzeń napędowych. Ta forma montażu odznacza się pełną synchronizacją pracy na stanowiskach montażowych wzdłuż linii potokowej.
- Podział montażu potokowego w zależności od rodzaju ruchu przenośnika (taśmy)
Montaż potokowy okresowy (taktowy) występuje wówczas, gdy przesuw przenośnika (taśmy) następuje w sposób przymusowy w równomiernych odstępach czasu, W celu zapewnienia prawidłowego przebiegu takiego montażu muszą być zachowane następujące warunki:
podział na operacje wykonywane na poszczególnych stanowiskach
musi być zgodny z kolejnością procesu technologicznego montażu,
synchronizacja i rytmiczność pracy muszą być zgodne z harmonogramem na wszystkich stanowiskach montażowych,
montaż podzespołów i zespołów na wszystkich bocznych liniach
i przyległych stanowiskach, obsługujących montaż ruchowy, musi być
zsynchronizowany z główną linią montażową.
Takt montażu T jest zależny od różnicy czasu pracy całej zmiany i czasu niezbędnego na obsługę stanowisk roboczych i przewidziane przerwy
- Podział montażu potokowego w zależności od liczby montowanych wyrobów
Najczęstszą formą montażu potokowego jest montaż indywidualny. Na taśmie jest montowany tylko jeden wyrób. Taki montaż jest stosowany w produkcji wielkoseryjnej i masowej.
Istnieje, również montaż potokowy grupowy. Na przenośniku (taśmie) montuje się kilka podobnych wyrobów produkowanych w małych seriach. Urządzenia przenośnika (taśmy) oraz wyposażenie stanowisk pracy mają charakter uniwersalny i mają warunki umożliwiające szybkie przezbrajanie przenośnika (taśmy). Jest to jednak z podstawowych form montażu potokowego wyrobów produkowanych w małych seriach.