jPrawem lotniczym nazywamy zespół norm dotyczących przestrzeni powietrznej i jej wykorzystywania dla lotnictwa. Konwencja Warszawska z 1929 roku - najważniejsze postanowienia: 1) definicja międzynarodowego przewozu, według której ustala się zakres zastosowania konwencji; 2) ujednolicenie postanowień dotyczących dokumentów przewozowych - biletu podróży, kwitu bagażowego i przewozowego listu lotniczego, z określeniem ich mocy dowodowej i danych, jakie powinny być w nich zawarte; 3) ujednolicenie postanowień dotyczących odpowiedzialności przewoźnika lotniczego. Konwencja Chicagowska z 1944 roku - najważniejsze postanowienia: Strategicznym celem Konwencji Chicagowskiej było to, aby lotnictwo mogło się rozwijać, co pomogłoby w stworzeniu porozumienia między państwami. Artykułem 43 Konwencji Chicagowskiej umawiające się strony utworzyły Międzynarodową Organizacje Lotnictwa Cywilnego (ICAO), mającą status tzw. organizacji wyspecjalizowanej ONZ. Zadaniem ICAO jest rozwijanie zasad i rozwiązań technicznych dotyczących międzynarodowego transportu powietrznego, a w szczególności: l) zapewnienie bezpiecznego i prawidłowego wzrostu międzynarodowej komunikacji powietrznej; 2) popieranie rozwoju sztuki projektowania samolotów cywilnych; 3) zachęcanie do rozwoju dróg powietrznych, portów lotniczych i urządzeń nawigacyjnych; 4) poznanie wymagań pasażerów w stosunku do bezpieczeństwa, regularności, zdolności i ekonomii transportu powietrznego; 5) zapobieganie nierozsądnej konkurencji; 6) zapewnienie wykonania należnego każdemu państwu prawa do działania na powietrznych liniach międzynarodowych; 7) zwiększanie bezpieczeństwa lotów w międzynarodowej komunikacji powietrznej. Statki powietrzne są to urządzenia przeznaczone do przewożenia osób lub rzeczy w przestrzeni powietrznej, zdolne do unoszenia się w tej przestrzeni na skutek oddziaływania powietrza nie odbitego od ziemi. Przynależy do jakiegoś państwa.Przestrzeń powietrzna to obszar powietrzny rozciągający się nad terytorium lądowym i morskim państwa, bądź nad morzem otwartym lub terytoriami nie podlegającymi żadnemu państwu. Międzynarodowa żegluga lotnicza może się odbywać tylko na podstawie zezwoleń, czyli przywilejów przyznawanych przez państwa obcym samolotom we własnej przestrzeni powietrznej. Przywileje te nazywane są "wolnościami lotniczymi". Wolności techniczne (tranzytowe). Dwie pierwsze wolności lotnicze nazywane są technicznymi lub tranzytowymi. Są to: - prawo przelotu bez lądowania, - prawo lądowania technicznego (niehandlowego - paliwo, przegląd techniczny, wymiana załogi, nie można zabierać ani zostawiać pasażerów, towarów, czy poczty). Struktura prawa lotniczego pochodzi z wielu źródeł, jego akty maja różny zakres stosowania, układają się według pewnej hierarchii: ? wielostronne umowy międzynarodowe o zamierzonym zasięgu światowym (europejskim), przyjęte przez grupy państw oraz prawo tworzone na ich podstawie, ? umowy międzynarodowe regionalne oraz prawo tworzone na ich podstawie, ? umowy międzynarodowe dwustronne, ? prawo zwyczajowe powszechnie obowiązujące w społeczności międzynarodowej, ? ustawy krajowe oraz przepisy stanowione na ich podstawie. JAA - Zrzeszenie Władz Lotniczych. Przyjęcie Polski do JAA nastąpiło 26 listopada 2002 roku, w trakcie posiedzenia Rady JAA. W roku 2003 nastąpiło przekształcenie się JAA w nową niezależną, organizacje międzynarodową - Europejska Agencje Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) jako wyspecjalizowana agendę UE. EASA jest jedną z agencji UE. Ma ona własną osobowość prawną. Została powołana do życia w celu realizacji specyficznych zadań technicznych oraz z obszaru zarządzania. EASA przypisano określoną odpowiedzialność i zadania w obszarze lotnictwa cywilnego i ochrony środowiska. Misją EASA jest: - ustanowienie i utrzymanie wysokiego i wyrównanego na całym kontynencie poziomu bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego oraz ochrony środowiska naturalnego w Europie; - ułatwienie swobodnego przepływu osób, towarów i usług; - wspieranie posunięć oszczędnościowych w procesach regulacyjnych i certyfikacyjnych; - wspieranie krajów członkowskich w wypełnianiu zobowiązań podjętych w ramach Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO); - promowanie europejskich standardów bezpieczeństwa lotniczego na świecie. Naczelnym organem administracji rządowej w sprawach lotnictwa cywilnego jest minister właściwy do spraw transportu (Minister Infrastruktury). Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach lotnictwa cywilnego jest Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego (Prezesa powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw transportu). Przy ministrze właściwym do spraw transportu działa niezależna, stała Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych oraz Rada Ochrony i Ułatwień Lotnictwa Cywilnego będąca jego organem opiniodawczym. Wpisaniu do rejestru podlegają: samoloty, śmigłowce, szybowce, motoszybowce,sterowce, balony (z wyłączeniem bezzałogowych), spadochrony ratownicze. Z dniem 1 kwietnia 2007r. na mocy Ustawy z dnia 8 grudnia 2006r. utworzona została Polska Agencja Żeglugi Powietrznej jako samodzielna jednostka wydzielona ze struktur Przedsiębiorstwa Państwowego "Porty Lotnicze". Part-M podzielony jest na dwa działy: - Dział A - Wymagania techniczne - Ten Dział określa działania, łącznie z obsługa techniczna, które muszą być podjęte w celu zapewnienia utrzymania zdatności do -16);lotu. Ustala on również warunki, które musza być spełnione przez osoby lub organizacje zajmujące się zarządzaniem ciągłą zdatnością do lotu. - Dział B - PROCEDURY DLA KOMPETENTNYCH WŁADZ - Ten dział określa wymagania administracyjne, które powinny być stosowane przez kompetentne władze, odpowiedzialne za zastosowanie i wprowadzenie w życie Działu A tej części.