Tradycyjne święta pogańskie
Wiccanie oraz wyznawcy innych ścieżek inspirowanych pogaństwem spotykają się na rytuałach podczas wszystkich lub wybranych spośród ośmiu głównych świąt, będących tradycyjnymi świętami pogańskimi, silnie związanymi z cyklem pór roku i rytmem Natury.
31 października - wigilia listopadowa - Samhain
Wiele starożytnych tradycji uznawała ten dzień za początek nowego roku. Jest to noc, podczas której zanika bariera oddzielająca świat żywych od świata umarłych i duchy wstają z grobów, odwiedzając żywych, przyjmując ich poczęstunki i dary. Ta noc szczególnie obdarza mocą widzenia tego, co zakryte, a także wzmaga moce psychiczne u każdego, kto je choć w niewielkim stopniu posiada.
21 grudnia - przesilenie zimowe - Yule
Najdłuższa noc roku. Niektórzy poganie obchodzą wtedy Festiwal Światła, upamiętniając legendę o tym, jak Bogini Matka narodziła Boga Słońca. Inni świętują ten dzień jako zwycięstwo pana światła nad panem ciemności (ponieważ od tej chwili dni się wydłużają).
31 stycznia - wigilia lutowa - Imbolc
Gdy wydłużenie się dnia staje się widoczne, zapala się świece, by przyśpieszyć ocieplenie towarzyszące przybyciu wiosny i dołączyć się do budzenia się życia. Jest to święto celtyckiej bogini ognia, Brigid, która opiekuje się trzema dziedzinami życia: kowalstwem, poezją i natchnieniem oraz uzdrawianiem. Ogień Brigidy daje wizje, uzdrowienie i oczyszczenie. Lód uwalnia wodę, którą skuwał przez całą zimę, a tym samym symbolicznie uwalniane jest wszystko, co było skute i uwięzione - Brigid jest też patronką świętych źródeł.
21 marca - równonoc wiosenna - Ostara
Dzień zrównuje się z nocą i rozpoczyna się astronomiczna wiosna. Wielu ludzi czuje się „odrodzonych" po długim okresie zimy. Świętu temu patronuje Ostara, germańska bogini świtu. Jest heroldem Słońca, oznajmiając powrót świata przyrody do życia. Wiedźmy greckich tradycji świętują powrót Persefony, córki Demeter, z Hadesu. Jajko, złożone przez odnawiającego swoją skórę węża lub niebiańskiego ptaka, symbolizuje narodzenie się życia z czegoś, co wygląda na martwe.
30 kwietnia - wigilia majowa - Beltaine, Noc Walpurgi
Pogoda się ociepla i świat zaczyna rozkwitać. Jest to święto płodności i obfitości. 1 maja był środkowym dniem trwającego 5 dni rzymskiego święta ku czci Flory, bogini przyrody i kwiatów. „Beltaine" oznacza „ognie Bela"; w krajach celtyckich zapalano w ten dzień ognie i przepędzano między nimi bydło, aby je pobłogosławić, zaś ludzie przeskakiwali przez ogniska. W ten dzień zbiera się źródlaną wodę, aby potem stanowiła podstawę magicznych eliksirów i uzdrawiających napojów przez resztę roku.
21 czerwca - przesilenie letnie - Litha
Jest to najdłuższy dzień roku. Panuje obfitość, ludzie kosztują owoców swojej pracy. Niektóre tradycje obchodzą w ten dzień święte małżeństwo Boga i Bogini. Jest to także święto chińskiej bogini światła, Li.
31 lipca - wigilia sierpniowa - Lammas
To święto ma dwa znaczenia. Po pierwsze, u Celtów było to jedno ze świąt ognia, poświęcone bogowi słońca Lughowi. W Irlandii rozgrywano w ten dzień zawody i wyścigi ku jego czci. Po drugie, jest to Lammas, saksońskie Święto Chleba, podczas którego uroczyście zjadało się pierwsze wypieki z zebranego w tym roku ziarna. Jest to również czas poświęcony greckiej bogini księżyca i łowów, Artemidzie.
21 września - równonoc jesienna - Mabon
Światło i ciemność znów znajdują się w równowadze, przed przejściem w czas ciemności. Jest to święto dziękczynne, podczas którego ludzie dawniej dziękowali bogom za zebranie wystarczającej ilości zapasów na zimę.
Wiele tych pogańskich świąt ma zbliżone daty (a nawet zbliżoną wymowę) do świąt chrześcijańskich. Nie jest to przypadkowe - chrześcijaństwo, podbijając pogańskie narody, ustanowiło swoje święta w pobliżu tradycyjnych pogańskich świąt, tak, aby łatwiej przyzwyczaić ludzi do nowej religii i aby nowymi obchodami świąt zaćmić te stare. Chrześcijaństwo przejęło też wiele pogańskich praktyk, takich jak np. zwyczaj malowania jajek na Wielkanoc.