Techniki behawioralno-poznawcze charakterystyka i zastosowanie

Techniki terapii behawioralnej

1. Techniki warunkowania klasycznego

1. Desyntezacja zwana też systematyczna desyntezacja

2. Terapia implozywna zwana też metody ekspozycji

3. Technika awersyjnego przewarunkowania lub terapia awersyjna lub warunkowanie awersyjne

2. Techniki warunkowania sprawczego

1. Modyfikacja niepożądanych wzorców zachowań

2. Ekonomia żetonowa lub polityka żetonów

3. Biofeedback lub biologiczne sprzężenie zwrotne

3. Techniki modelowania

1. Modelowanie

2. Trening asertywności

3. Treningi umiejętności społecznych

Techniki terapii poznawczej

Tu jeszcze muszę uzupełnić

Terapia poznawcza opiera się na sprawdzaniu w życiu codziennym postawionych w czasie sesji hipotez. Celem terapii jest nauczenie klienta jak sam ma radzić sobie ze swoimi najważniejszymi problemami. Skupia się na tu i teraz - przynajmniej w początkowym etapie terapii

Terapia opiera się na współpracy.
·  Terapeuta wnosi: umiejętności, wiedzę kliniczną -
- klient jest ekspertem w dziedzinie „SIEBIE” i to do niego należy ostatnie słowo.
·  Pacjent wspólnie z terapeutą ustala cele, do których będzie zmierzał w terapii.

Charakterystyka terapii poznawczej:
- oparta na modelu poznawczym
- ograniczona w czasie, ustrukturalizowana
- wymaga dobrej relacji terapeutycznej
- wymaga współpracy miedzy terapeutą i klientem
cele i wiedza dają obojgu możliwość zrozumienia i znalezienie rozwiązania
współpraca może być odkrywająca
- „sformułowanie przypadku”
celem jest podzielenie problemu na mniejsze części

- zorientowana na problem
celem leczenia nie jest pomóc ludziom myśleć racjonalnie
skierowana na rozwiązanie obecnych problemów - tu i teraz
klient jest zachęcany do identyfikowania problemów
celem terapeuty jest zgeneralizowany problem zmienić na bardziej specyficzny/e, szczegółowy/e
- psychoedukacja