Muzykoterapia

Definiowana jako forma psychoterapii gdzie wykorzystuje się muzykę i jej elementy jako środki stymulacji, ekspresji emocjonalnej i komunikacji niewerbalnej. Są to działania ukierunkowane na konkretne cele terapeutyczne w ramach terapii kompleksowej. Wykorzystywana w procesie diagnozy, leczenia, pracy z człowiekiem, rozwoju osobowości.

Rodzaje muzykoterapii:

• Muzyka pochodzenia naturalnego (szum fal, woda)

• Muzyka spontaniczna (jest wyrazem przeżywanych emocji)

• Muzyka adoptowana, wykorzystywanie przypadkowej muzyki

• Muzyka diagnostyczno kliniczna, wykorzystywana jest w zakresie czy diagnozy czy terapii

• Profilaktyczna

Muzyka ma z punktu widzenia medycznego dość silny wpływ na organizm człowieka, ma działanie aktywizujące lub osłabiające działanie mózgu, zmienia akcje serca, normalizuje oddech, zmienia ciśnienie krwi, obniża napięcie mięśniowe, osłabia odczuwanie bólu, dozuje pewną ilość endorfin. Wprowadzana jest do sal szpitalnych, sal ortopedii, na oddziałach chirurgii, anestezjologi.

Cechy muzyki

Uspokajająca ok. 40 db podobieństwo następujących utworów jeśli chodzi o tępo odtwarzania, muzyka mało dynamiczna, głównie muzyka instrumentalna

Aktywizująca - głośno odtwarzana, szybsze tempo,dynamiczna, nagrania wokalne

Cele:

• Muzykoterapia ma służyć wytworzeniu równowagi między sferą przeżyć emocjonalnych a procesami fizjologicznymi, umożliwienie jednostce zdobycie jednostce doświadczeń

Cele szczegółowe:

Odpowiednio dobrana muzyka może: wspomagać lub wspomagać komunikacje niewerbalną, pobudza wyobraźnie, pomaga w odreagowaniu napięć, przetwarza sytuacje negatywne w pozytywne, aktywizuje, wyzwala procesy emocjonalne, uspokaja, wycisza, ułatwia współprace

---