Zespól nr 3 Wyrazik Magdalena Wiewióra Aleksandra Koza Ilona Hadas Anna |
Ćwiczenie 5 Oznaczanie nitroanilin metodą TLC
|
Data wykonania ćwiczenia: 10.11.2011r.
|
1. Wstęp teoretyczny
Metoda TLC (ang. thin layer chromatography), jest to cienkowarstwowa chromatografia cieczowa. Jest jedną z technik analitycznych służących do identyfikacji oraz oczyszczania różnych mieszanin związków chemicznych.
Podstawowe zalety chromatografii cienkowarstwowej to możliwość przechowywania płytek z rozdzielonymi substancjami a także możliwość obserwacji stopnia rozdzielania na każdym jego etapie i przerwanie procesu w dowolnym czasie jak również detekcja w każdym etapie rozwijania chromatogramu.
2. Wykonanie ćwiczenia
2a. Analiza jakościowa
W celu wykonania analizy jakościowej sporządzono 4 roztwory po 25 ml o stężeniu eluentu (izopropanolu w n-heksanie): 10%, 15%, 20% i 25%.
Tabela nr.1
Stężenie eluentu |
objętość izopropanolu [ml] |
objętość n-heksanu [ml] |
eluent 2 (10%) |
2,50 |
22,50 |
eluent 3 (15%) |
3,75 |
21,25 |
eluent 4 (20%) |
5,00 |
20,00 |
eluent 5 (25%) |
6,25 |
18,75 |
Przygotowano 4 płytki z żelem krzemionkowym. Na każdej z nich narysowano ostrożnie ołówkiem linię startu równoległą do węższej krawędzi płytki w odległości ok. 2 cm od krawędzi. Na linii tej zaznaczono 4 punkty w odstępach 1 cm. Na wyznaczone punkty za pomocą kapilar szklanych naniesiono kolejno na każdą płytkę roztwory: o-nitroaniliny, m-nitroaniliny, p-nitroaniliny oraz mieszaniny tych związków. Płytki umieszczono następnie w komorach chromatograficznych z uprzednio przygotowanymi roztworami o różnym stężeniu eluentu, przykryto i pozostawiono w celu rozwinięcia chromatogramu. Na płytce po rozwinięciu zaznaczono od razu po wyjęciu czoło rozpuszczalnika, a następnie po wyschnięciu obrysowano ołówkiem widoczne plamki i zaznaczono ich środek. Poddano analizie jakościowej.
a - odległość środka plamki od linii startu [mm]
b - odległość od linii startu do czoła rozpuszczalnika [mm]
Rf = a/b
k = (1-Rf)/Rf
RM = log(k)
Tabela 2
Eluent 2, 10%, b= 118 [mm] |
||||
|
A |
Rf |
k |
RM |
o- |
30 |
0,2542 |
2,934 |
0,4675 |
m- |
17 |
0,1441 |
5,940 |
0,7738 |
p- |
10 |
0,0847 |
10,81 |
1,034 |
miesz |
32 |
0,2712 |
2,687 |
0,4293 |
|
19 |
0,1610 |
5,211 |
0,7170 |
|
11 |
0,0932 |
9,730 |
0,988 |
Tabela 3
Eluent 3, 15%, b= 117 [mm] |
||||
|
A |
Rf |
k |
RM |
o- |
64 |
0,5470 |
0,8282 |
-0,0819 |
m- |
43 |
0,3675 |
1,721 |
0,2358 |
p- |
29 |
0,2479 |
3,034 |
0,4820 |
miesz |
63 |
0,5385 |
0,8570 |
-0,0670 |
|
44 |
0,3761 |
1,659 |
0,2198 |
|
29 |
0,2479 |
3,034 |
0,4812 |
Tabela 4
Eluent 4, 20%, b= 115 [mm] |
||||
|
a |
Rf |
k |
RM |
o- |
90 |
0,7826 |
0,2778 |
-0,5563 |
m- |
68 |
0,5913 |
0,6912 |
-0,1604 |
p- |
51 |
0,4435 |
1,255 |
0,0986 |
miesz |
90 |
0,7826 |
0,2778 |
-0,5563 |
|
68 |
0,5913 |
0,6912 |
-0,1604 |
|
51 |
0,4435 |
1,255 |
0,0986 |
Tabela 5
Eluent 5, 25%, b= 116 [mm] |
||||
|
a |
Rf |
k |
RM |
o- |
102 |
0,8793 |
0,1373 |
-0,8624 |
m- |
82 |
0,7026 |
0,4233 |
-0,3734 |
p- |
67 |
0,5776 |
0,7313 |
-0,1359 |
miesz |
101 |
0,8707 |
0,1485 |
-0,8283 |
|
83 |
0,7155 |
0,3976 |
-0,4005 |
|
69 |
0,5948 |
0,6812 |
-0,1667 |
Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że najlepszym eluentem do rozdziału mieszaniny będzie eluent 4.
Ułamek molowy izopropanolu w poszczególnych eluentach:
Mi-propamolu = 60,10 [g/mol] d = 0,7854 [g/cm3]
Mn-heksanu = 86,18 [g/mol] d = 0,6603 [g/cm3]
Tabela 6
|
Ułamek molowy xs |
Log xs |
eluent 2 |
0,16 |
-0,7959 |
eluent 3 |
0,23 |
-0,6383 |
eluent 4 |
0,3 |
-0,5229 |
eluent 5 |
0,36 |
-0,4437 |
Wykres 1
Wykres 2
Wykres 3
Wniosek:
Z wykresów, które otrzymaliśmy, możemy zauważyć wyraźny spadek retencji wraz ze wzrostem składnika bardziej polarnego w eluencie.
2b. Analiza ilościowa
Na przygotowaną (analogicznie jak w analizie jakościowej) płytkę z żelem krzemionkowym naniesiono za pomocą strzykawki po 1μl roztworów wzorcowych i próbki badanej. Płytkę wstawiono do komory chromatograficznej zawierającej Eluent 4. Po rozwinięciu płytki i
zaznaczeniu czoła eluentu, wysuszona ją i poddano analizie i obróbce w programie TLSee 2.0
Tabela 7
|
o-nitroanilina |
m-nitroanilina |
p- nitroanilina |
|||
|
Rf |
A |
Rf |
A |
Rf |
A |
Wzorzec 1 |
0,25 |
0,09 |
0,34 |
0,03 |
0,49 |
0 |
Wzorzec 2 |
0,25 |
0,31 |
0,34 |
0,12 |
0,48 |
0,25 |
Wzorzec 3 |
0,25 |
0,65 |
0,34 |
0,41 |
0,48 |
0,62 |
Badana próbka |
0,25 |
0,17 |
0,34 |
0,04 |
0,49 |
0,1 |
Tabela 8
|
o-nitroanilina |
m-nitroanilina |
p- nitroanilina |
|||
|
c [mg/ml] |
m [mg] |
c [mg/ml] |
m [mg] |
c [mg/ml] |
m [mg] |
Wzorzec 1 |
0,225 |
0,000225 |
2,25 |
0,00225 |
1,125 |
0,001125 |
Wzorzec 2 |
0,450 |
0,000450 |
4,5 |
0,00450 |
2,25 |
0,002250 |
Wzorzec 3 |
0,675 |
0,000675 |
6,75 |
0,00675 |
3,375 |
0,003375 |
Wykres 4
Wykres 5
Wykres 6
Stężenie składników mieszaniny obliczone na podstawie równań wyznaczonych z krzywych kalibracyjnych:
o-nitroanilina 0,3360 [mg/ml]
m-nitroanilina 3,36 [mg/ml]
p-nitroanilina 1,56 [mg/ml]
3. Wnioski
Chromatografia TLC jest skuteczną metodą identyfikacji jakościowej i ilościowej. Pozwala określić zawartość poszczególnych izomerów w mieszaninie nitroaniliny.
Wszelkie błędy powstałe przy wykonywaniu ćwiczenia były przez nas starannie minimalizowane.