Mało nas, mało nas” - zabawa ruchowo - taneczna, w której kolejno
wywołujemy do środka koła imieniem poszczególne dzieci.
Podczas poruszania się w kole śpiewamy piosenkę:
Mało nas, mało nas do pieczenia chleba.
Jeszcze nam, jeszcze nam ciebie tu potrzeba.
Dzieci wywoływane kolejno wchodzą do środka.
Gdy jest ich tak dużo, że się nie mieszczą wówczas śpiewamy piosenkę odwrotnie:
Dużo nas, dużo nas do pieczenia chleba.
Ciebie już, ciebie już tutaj nam nie trzeba.
Wybrane dziecko wraca do koła.
„Zgadnij - czyje słyszysz imię” - Jedno dziecko opuszcza krąg z poleceniem,
aby po powrocie odgadło jakie imię słyszy. Pod jego nieobecność wybieramy imię
dziecka z sali np. Tomek. Dzielimy je na sylaby TO-MEK na dany znak, dzieci
w dwóch grupach skandują jednocześnie sylaby wybranego imienia.
Jeżeli zgadujący trzykrotnie poniesie porażkę w odgadywaniu daje fant.
„Witaj Aniu…”Powitanie dzieci piosenką śpiewaną na melodię „Panie Janie”
Dzieci śpiewają :
Witaj Aniu,
Witaj Aniu,
Pośród nas, pośród nas
Wszyscy Cię kochamy,
Wszyscy Cię kochamy,
Bądź wśród nas, bądź wśród nas.
„Masaż grupowy” Dzieci siedzą jeden za drugim w kręgu , masując sobie nawzajem
plecy ,zgodnie z podanym poleceniem przez nauczyciela: „Idą konie, potem słonie ,
potem Panie na wysokich obcasach z gryzącym pieskiem , płynie rzeka , pada
deszczyk ,a potem dreszczyk....”
„Tort” -
Nauczycielka siada w środku-kolejno każdemu dziecku przydziela nazwę
jednego z produktów tortu, np.: mąka, cukier, mleko, proszek do pieczenia,
czekolada... tak aż każdy będzie miał swoją nazwę.
Zadanie polega na tym, aby na komendę np.:mąka wszystkie dzieci, które
otrzymały taką nazwę zamieniły się miejscami.
Utrudnienie polega na tym, że produkty mieszają się, np.: mąka z mlekiem.
Każdy, kto nie znajdzie miejsca, siada na środku.
„Wszyscy są”
Muzyka zaprasza do biegu, na przerwę w muzyce dzieci zatrzymują się i witają
z partnerem piosenką „Wszyscy są” z jednoczesnym klaskaniem w ręce partnera.
Powtórzenie zabawy; zmiana ruchu - podskoki na przerwę w muzyce, piosenka
jw. (zmiana partnera).
„Wszyscy są wszyscy są, witam was, zaczynamy już czas. Jestem ja.
Jesteś ty, raz, dwa, trzy.”
„Łabędzie”
Dzieci - łabędzie „pływają” po stawie - dywanie. Jednocześnie śpiewają piosenkę.
Po szerokim stawie, stawie, pływają łabędzie, pływają łabędzie.
Kto pary nie znajdzie ten niezdarą będzie. Kto pary nie znajdzie,
ten niezdarą będzie.
Gdy piosenka się kończy, wówczas trzeba znaleźć sobie parę. Jedno z dzieci zostaje
bez pary, staje w środku i reszta dzieci śpiewa mu piosenkę:
Mamy, mamy niezdarę takiego, niezdarę takiego.
Co nie umiał znaleźć przyjaciela swego, co nie umiał znaleźć przyjaciela swego.
Zabawa trwa nadal.
„Karuzela” - zabawa muzyczna
Dzieci ustawione w kole śpiewają:
Chłopcy, dziewczęta dalej śpieszmy się
Karuzela czeka, wzywa nas z daleka.
Starsi już poszli, a młodsi jeszcze nie.
Hej, hop sa, sa. Jak ona szybko mknie.
Hej dalej, dalej do zabawy śpieszmy się.
Podczas wspólnego śpiewania piosenki, dzieci pokazują i naśladują ruch karuzeli.
„Misie”
Dzieci dobierają się parami, śpiewając piosenkę i naśladując ruchy misiów:
Misie dwa, misie dwa, misie dwa - obracają się dookoła
Misie szare, misie bure obydwa - pokazują na siebie
I kochają się te misie, przytulają sobie pysie - przytulają się do siebie i głaszczą
po głowie.
Misie szare, misie bure obydwa - obracają się dookoła.
Następnie dzieci wymieniają się parami.
Melodia piosenki to popularna „Kessera”
„Dwa kółeczka” - zabawa z piosenką
Dzieci robią dwa kółeczka. Mniejsze kółeczko „wchodzi” do środka.
Wspólnie śpiewają piosenkę:
Patrzcie, patrzcie jak wesoło
dwa kółeczka krążą w koło.
Dwa kółeczka krążą wraz o jak rzesz to cieszy nas.
Dwa kółeczka krążą wraz o jak rzesz to cieszy nas.
W prawo, w lewo się zwracamy,
dookoła obracamy.
Lewą nóżką tupnę raz i do tego klasnę wraz.
Prawą nóżką tupnę raz i do tego klasnę wraz.
Patrzcie, patrzcie jak wesoło
krasnoludki krążą w koło.
Krasnoludki krążą wraz o jak rzesz to cieszy nas.
Krasnoludki krążą wraz o jak rzesz to cieszy nas.
W prawo, w lewo się zwracamy,
dookoła obracamy.
Lewą nóżką tupnę raz i do tego klasnę wraz.
Prawą nóżką tupnę raz i do tego klasnę wraz.
Patrzcie, patrzcie jak wesoło
wielkoludy krążą w koło.
Wielkoludy krążą wraz o jak rzesz to cieszy nas.
Wielkoludy krążą wraz o jak rzesz to cieszy nas.
W prawo, w lewo się zwracamy,
dookoła obracamy.
Lewą nóżką tupnę raz i do tego klasnę wraz.
Prawą nóżką tupnę raz i do tego klasnę wraz.
„Pieczenie ciasta” - zabawa z piosenką.
Dzieci dobierają się parami i śpiewają piosenkę.
Podczas I zwrotki pary kręcą się dookoła.
Nagle w domu zapachniało
warczy mikser w słodkiej pianie,
mąka czuli się z kakao,
masło zwierza się śmietanie.
Mniam, mniam, mniam, mniam, mniam, mniam, - głaszczą się po brzuszku
Będzie pycha mówię wam. 2x - obracają się dookoła własnej osi.
Podczas II zwrotki składają ręce na krzyż i pociągają nimi.
Żółtka razem z margaryną
w polonezie i poleczce
na stolnicę lekko płyną.
Kto być w kuchni wtedy nie chce?
Mniam, mniam, mniam, mniam, mniam, mniam, - głaszczą się po brzuszku
Będzie pycha mówię wam. 2x - obracają się dookoła własnej osi.
Podczas III zwrotki robią tzw. haczyki i obracają się wspólnie.
Wszystkie tłuczki, ubijaczki,
miski, łyżki i rondelki
zamieniają się w lizaczki.
Wybór smaków jest tu wielki.
Mniam, mniam, mniam, mniam, mniam, mniam, - głaszczą się po brzuszku
Będzie pycha mówię wam. 2x obracają się dookoła własnej osi.
Podczas śpiewania IV zwrotki tańczą wspólnie w parach.
Upieczone jest już złote,
pulchne ciasto, znakomite.
Stygnie byśmy mogli potem
zjeść je sobie z apetytem.
Mniam, mniam, mniam, mniam, mniam, mniam, - głaszczą się po brzuszku
Będzie pycha mówię wam. 2x- obracają się dookoła własnej osi.
„Ojciec Wirgiliusz” - zabawa z piosenką.
Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje.
A miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje.
Hejże dzieci, hejże ha, hejże ha
Róbcie wszystko to co ja, to co ja.
Dzieci naśladują jakiś ruch.
Zabawa trwa dalej.
„Rolnik sam w dolinie” - zabawa z piosenką
Rolnik sam w dolinie, rolnik sam w dolinie.
Hejże, hejże, hejże ha, rolnik sam w dolinie.
Rolnik bierze żonę, rolnik bierze żonę,
Hejże, hejże, hejże ha, rolnik bierze żonę.
Żona bierze dziecko, żona bierze dziecko.
Hejże, hejże, hejże ha, żona bierze dziecko.
Dziecko bierze nianię, dziecko bierze nianię.
Hejże, hejże, hejże ha, dziecko bierze nianię.
Niania bierze kotka, niania bierze kotka.
Hejże, hejże, hejże ha, niania bierze kotka.
Kotek bierze myszkę, kotek bierze myszkę.
Hejże, hejże, hejże ha, kotek bierze myszkę.
Myszka bierze serek, myszka bierze serek.
Hejże, hejże, hejże ha, myszka bierze serek
Ser zostaje w kole, bo nie umiał w szkole
Tabliczki mnożenia, ani podzielenia.
Koło się obraca, serek się przewraca.
Hejże, hejże, hejże ha, serek się przewraca.
Dzieci bawią się w kole, wybrane dziecko
jest rolnikiem i wybiera zonę, żona dziecko….
Pod koniec piosenki ser wchodzi do środka,
Przewraca się a koło się obraca.
Następnie dzieci śpiewają:
Ser będzie rolnikiem, ser będzie rolnikiem.
Hejże, hejże, hejże ha, ser będzie rolnikiem.
Zabawa rozpoczyna się od nowa.
Paluszek - zabawa z piosenką
Tu paluszek, tu paluszek - pokazujemy wskazujący palec
u jednej i u drugiej tęki.
Kolorowy mam fartuszek. - trzymamy się za bluzkę
Tutaj rączka a tu druga - wskazujemy kolejno rączki
A tu oczko do mnie mruga - wskazujemy na oczko
Tu jest buźka, tu ząbeczki.- wskazujemy na buźkę i zęby
Tu wpadają cukiereczki.- otwieramy buzię w pokazujemy
gdzie wpadają cukierki
Tu jest nóżka i tu nóżka. - pokazujemy kolejno nogi
Chodź zatańczyć jak kaczuszka. - naśladujemy ruch kaczki
Liczenie klamerek do bielizny
Czego uczysz: Liczenia, nazw liczb, wzajemnej odpowiedniości
Materiały potrzebne do nauki: Tektura, mazak, klamerki do bielizny
Przebieg: Do budowy planszy może być wykorzystany dowolny rodzaj tektury. Podziel tekturę na pięć części, tak jak to jest pokazane na rysunku. Narysuj jedną kolorową kropkę w pierwszej części, dwie w drugiej itd., aż do pięciu. Podobnie jak na tekturce, narysuj na klamerkach kropki - jedną na pierwszej, dwie na drugiej itd. Oprócz tego ponumeruj kropki od 1 do 5. Po kilku próbach dziecko z przyjemnością samo będzie przypinało klamerki do części tektury z odpowiednią liczbą kropek. Po pewnym czasie dziecko skojarzy nazwy liczb z liczbą kropek.
Liczenie wykałaczek
Czego uczysz: Nazw liczb, wzajemnej odpowiedniości
Materiały potrzebne do nauki: Tekturowa kwadratowa plansza ponumerowana tak, jak pokazano na rysunku, wykałaczki
Przebieg: Pomóż dziecku wykonać dwie plansze do liczenia. Użyj tekturowej planszy i okrągłych wykałaczek. Ponumeruj obie plansze liczbami od 1 do 9, zaczynając od lewego górnego rogu; na jednej z nich napisz liczby w kolejności 1 - 9, na drugiej zaś odwrotnie. Ostrym narzędziem zrób otwory odpowiadające liczbom na obu planszach.
Liczby na wieszaku na ubranie
Czego uczysz: Rozumienia wzajemnej odpowiedniości, nazw liczb
Materiały potrzebne do nauki: 10 wieszaków na ubranie, papier lub karton, mazak, taśma, klamerki do bielizny
Przebieg: Przyczep do każdego wieszaka liczbę od 1 do 10 napisaną na papierze lub kartonie. Zachęć dziecko, aby przypięło do wieszaka tyle klamerek, ile pokazuje liczba na etykiecie.
Liczbowa dżdżownica
Czego uczysz: Nazw liczb, liczenia po kolei
Materiały potrzebne do nauki: Karton, mazak, nożyczki
Przebieg: Zrób dżdżownice tak, jak jest to pokazane na rysunku. Potnij ją na kawałki (od 1 do 10), tak ażeby kawałki pasowały do siebie tylko wtedy, gdy ułoży je się w poprawnej kolejności, tzn. [2] będzie pasować jedynie do [1], tak jak w kawałkach układanki. Dzieci odkryją kolejność liczb, gdy dopasują do siebie kawałki tworzące dżdżownicę
Wycieczka na ryby
Czego uczysz: Nazw liczb, wzajemnej odpowiedniości
Materiały potrzebne do nauki: Patyk, który ma służyć jako wędka, ryby wycięte w kartonu, duże spinacze do papieru, mały magnes, sznurek
Przebieg: Wytnij 9 ryb z kartonu, ponumeruj je od 1 do 9 umieszczając odpowiednią liczbę kropek na każdej rybie. Przypnij do nosa każdej ryby duży spinacz. Przywiąż jeden koniec sznurka do wędki, a drugi do magnesu. Pozwól dziecku „łowić”. Dziecko powinno rozpoznać liczbę na rybie, odczytując liczbę lub liczbę kropek.
Liczenie - liczby kardynalne
Czego uczysz: Liczb kardynalnych
Materiały potrzebne do nauki: Pojemnik na jajka, 12 plastykowych otwieranych jajek tego samego koloru. Jedno duże, wewnątrz puste, otwierane plastykowe jajko, przedmioty wygodne do liczenia tak jak guziki, kamyki itp.
Przebieg: Oznacz jajka od 1 do 12 za pomocą niezmywalnego mazaka. Umieszczaj różną liczbę jajek w pojemniku, w zależności od możliwości dziecka. Przedmioty do liczenia ułóż w dużym jajku, tak aby były widoczne. Zachęć dziecko, by ułożyło odpowiednią liczbę przedmiotów w przeznaczonym do tego jajku. Gdy dziecko dobrze już sobie z tym radzi, dodaj inne liczby i pomieszaj jajka. W podobny sposób można uczyć dodawania i odejmowania.
Geoplan
Czego uczysz: Znajomości figur
Materiały potrzebne do nauki: Drewniana tablica o wymiarach 20x20 cm, gwoździki, gumki recepturki.
Przebieg: Przybij to tablicy po dziesięć gwoździ w dziesięciu rzędach. Możesz zaprojektować różne figury, napinając gumki na gwoździe. Jeśli zajdzie potrzeba można stosować również kolorowe gumki.
Skacz i licz
Czego uczysz: Znajomości figur, cyfr, zapoznawania się z kolejnością liczb
Materiały potrzebne do nauki: Kawałki gazety, mazaki
Przebieg: Potnij kawałki gazety w koła, kwadraty, trójkąty i prostokąty. Ponumeruj mazakiem figury 1 - 9. Dziecko powinno skakać z figury na figurę, nazywając jej kształt i cyfrę na niej napisaną. Być może, że lepiej będzie zacząć od samych figur, cyfry dodając później
Porządkowanie liczb
Czego uczysz: Porządkowania liczb rosnąco, od lewej strony do prawej
Materiały potrzebne do nauki: Ramiączko, pięć kawałków papieru ponumerowanych od 1 do 5, zielone kółko wycięte z tektury, klamerki
Przebieg: Zawieś ramiączko na klamce. Przyklej zielone kółko z lewej strony ramiączka, a następnie przyklej kartki z numerami w kolejności od 1 do 5 (tak jak na rysunku). Zachęć dziecko, by przypinało do kartek taką liczbę klamerek, jaka odpowiada cyfrom na kartkach.
Pomaganie w kuchni
Czego uczysz: Liczenia, łączenia, tworzenia zbiorów, wzajemnej odpowiedniości
Materiały potrzebne do nauki: Podstawowe produkty spożywcze znajdujące się w kuchni lub kupione w sklepie spożywczym.
Przebieg: Zachęć dziecko do poukładania na stole różnych produktów spożywczych. Policz różne produkty, a podobne produkty połącz w zbiory i policz elementy tych zbiorów.
Fasola w słoiku
Czego uczysz: Szacowania, zgadywania
Materiały potrzebne do nauki: Pusty, przezroczysty słoik, fasola
Przebieg: Jest to bardzo pouczająca gra, zwłaszcza gdy jest ona połączona z nagrodami. Weź pusty, przezroczysty słoik o dowolnej pojemności i kształcie. Włóż do niego dowolną liczbę nasion fasoli (od 1 do 9). Poproś dziecko, by spojrzało na nasiona fasoli i spróbowało odgadnąć, ile jest ich w słoiku. Następnie wysyp fasolę ze słoika i pomóż mu policzyć ziarenka. Jeśli zgadło, otrzymuje symboliczną nagrodę. Zadziwiające jest, jak szybko dzieci dochodzą do wprawy w zgadywaniu. Liczbę ziaren fasoli można stopniowo zwiększać.
Gra z opakowaniem do jajek
Czego uczysz: Rozpoznawania liczb
Materiały potrzebne do nauki: Puste opakowania na jajka, kulka lub kamień, mazak
Przebieg: Ponumeruj w opakowaniu na jajka 2 rzędy miseczek. W jednym rzędzie od 1 do 5. W drugim od 6 do 10, zostawiając po jednym wolnym miejscu w obu rzędach. Niech dziecko włoży kamień do opakowania, zamknie je i potrząśnie nim, a następnie niech otworzy opakowanie i rozpozna numer miseczki, do której wpadł kamyk. Jeśli wyląduje on na nienumerowanym miejscu, dziecko powtarza kolejkę.
Spacer wśród liczb
Czego uczysz: Liczenia, rozpoznawania liczb, kolorów, kolejności
Materiały potrzebne do nauki: Karton w różnych kolorach, mazaki, kalka techniczna (celofan).
Przebieg: Na kawałkach kartonu w różnych kolorach obrysuj stopę. Ponumeruj obrysowane stopy od 1 do 10 i pokryj je kalką (celofanem). Pracuj z dziećmi indywidualnie lub w małych grupach. Zachęć je do ustawienia „stóp” w rzędzie w kolejności od 1 do 10. Dzieci powinny chodzić po rozłożonych stopach, określając kolor i odczytując liczbę na każdej z nich.
Zawody liczbowe
Czego uczysz: Rozpoznawania cyfr i liczb, pojęcia liczby od 1 do 10.
Materiały potrzebne do nauki: Dwa ponumerowane od 1 do 10 zbiory kart. Woreczek suchej fasoli, guziki lub inne małe przedmioty.
Przebieg: Dzieci są podzielone na dwie grupy i ustawione w szeregach. Na początku szeregu ułożone są zbiory potasowanych kart. Na twój sygnał pierwsze dziecko bierze pierwszą z góry kartę, wywołuje liczbę, a następnie biegnie i układa na stole odpowiadającą jej liczbę przedmiotów. Każde dziecko powtarza tę czynność. Strona, która pierwsza skończy zwycięża.
Ogony latawców
Czego uczysz: Wzajemnej odpowiedniości, rozpoznawania liczb
Materiały potrzebne do nauki: Karton, sznurek, klamerki do bielizny.
Przebieg: Pomóż dzieciom wyciąć po 9 latawców dla każdego dziecka i ponumeruj je od 1 do 9. Narysuj odpowiednią liczbę kropek na każdym latawcu. Przywiąż koniec sznurka do latawca. Dzieci powinny przyczepić odpowiednią liczbę klamerek do każdego latawca.
Proste dodawanie
Czego uczysz: Używania podstawowych licz, prostego dodawania
Materiały potrzebne do nauki: Na kartkach o wymiarach 8x12 cm utwórz kilka zbiorów liczbowych. Szpilki
Przebieg: Na plecach każdego dziecka przypnij kartkę z liczbą. Wybierz losowo jedno dziecko, a pozostałe dzieci niech kolejno przypinają na jego plecach kartkę z liczbą. Gdy wybrane dziecko odgadnie przypiętą na jego plecach liczbę, dziecko, które przypięło tę liczbę, zostanie dzieckiem wybranym.
Literatura: Sam Ed Brown - "Raz, dwa, trzy spróbuj i Ty" - zabawy matematyczne dla przedszkolaków.
Zabawa przy muzyce - taniec pajaców (dla dzieci starszych)
Nauczycielka zaprasza dzieci do zabawy przy muzyce. „To będzie taniec pajaców”.
Dzieci wykonują znane im ruchy pajaca w takt muzyki. „Pajacom zepsuły się prawe
ręce” - mówi nauczycielka. Dzieci z rozbawieniem przyjmują tę propozycję
i próbują wykonywać ruchy pajaca, nie poruszając prawą ręką. W dalszym ciągu
zabawy nauczycielka sugeruje zepsucie się lewej nogi, potem prawej ręki i lewej
ręki. Za każdym razem pajace powracają do stanu wyjściowego; są naprawione.
„Mały guzik - duży guzik” - dobieranie par przeciwstawnych.
Przed dzieckiem kładziemy duży guzik i prosimy o wyszukanie małego, kładąc
płaski, prosimy o wypukły itd.Dziecko samo dobiera guziki, starając się utworzyć
jak najwięcej par przeciwstawnych.W zabawie udział bierze kilkoro dzieci.
Na sygnał układają pary przeciwstawne. Wygrywa dziecko, które miało
najwięcej par.
Zabawa „Sokole oko”
Bierzemy kilka guzików i obrysowujemy je (mogą to wykonać dzieci).
Następnie prosimy dziecko, by umieściło guziki na odpowiednim miejscu.
Zabawa w schowany klocek
Celem tej zabawy jest utrwalenie przez dzieci znajomości relacji: klocki mają
ten sam kolor. Wszystkie klocki są umieszczone w woreczkach lub pudełkach.
Każde dziecko z zamkniętymi oczyma wybiera dowolny klocek, a następnie
szuka drugiego, którego długość jest równa długości pierwszego klocka.
Po otwarciu oczu stwierdzają, że wybrane przez nich klocki mają ten sam kolor.
Co spada, a co nie?
Na blacie stolika leżą różnorodne, odpowiednio dobrane przedmioty: metalowy
klucz, kasztan, metalowa przykrywka do słoika, szklana butelka, wata, ptasie
pióro, kawałek styropianu, karta papieru, kawałek folii aluminiowej, kamyk.
Zachęcamy dzieci, aby wystąpiły w roli wiatru. Stojąc z jednej strony stołu
dmuchają na leżące na stole przedmioty. Obserwują, jak jedne z nich spadają
na podłogę, inne zaś nie. - Co się stało?
Zabawa badawcza „Mierzymy czas”
Robimy stożek z papieru i w ścięty czubek wkładamy słomkę. Powstały lejek
wkładamy w otwór przeźroczystej butelki. Dzieci wsypują kolejno piasek
z naczyń o różnej wielkości (nakrętka, łyżka, kubek od jogurtu) i obserwują,
ile czasu trwa przesypywanie piasku. Mogą odmierzać czas liczbą klaśnięć.
Zabawa „Kto szybciej”
W misce z wodą kilkoro dzieci ustawia łódki, np. z korka, z papieru.
Na sygnał każde dmucha w żagle swej łódki. Wygrywa ten, kto pierwszy
dotrze do wyznaczonego celu.
Zabawa „Pomagamy krasnoludkom”
Do zabawy potrzeba 7 kartoników z wózkami o zróżnicowanej wielkości
i bez kół. Opowiadamy dzieciom: „Krasnoludki do przewożenia kamieni
zrobiły sobie wózki. Większy - zrobił większy, mniejszy - mały. Proszę
ułożyć kartoniki z wózkami od najmniejszego do największego i wyszukać
dla każdego po dwa takie same guziki - koła.
Zabawa „Kolorowe schodki”
Zabawę tę możemy przeprowadzić w każdej grupie wiekowej, różnicując
liczbę i długość klocków. Dzieci 6 - letnie wybierają z zestawu 10 klocków,
po jednym z każdego koloru, a następnie „budują kolorowe schody”.
Przy wchodzeniu i schodzeniu po stopniach wymieniają nazwy kolorów
poszczególnych stopni.
Gra w dobieranie - ćwiczenia w sferze percepcyjnej
Nauczycielka przygotowuje zestawy obiektów do szeregowania. W kopertach
umieszcza po dwa zestawy elementów, z których każdy należy uporządkować
według wykrytego kryterium różnicy, np. grubości, długości, i jednocześnie
przyporządkować elementy jednego zbioru elementom drugiego zbioru.
Np.: im większy kwiatek, tym większy listek.
Polecenie: „Przyjrzyj się, czy wszystkie kwiatki są takie same? Jak można
je uporządkować?” W kopertach mogą znajdować się:
- ptaki o różnej wielkości i gałązki o różnej długości i grubości;
- ptaki i gniazdka o różnej wielkości itp.
Okresy ludzkiego życia w teatrze pantomimy
„Potrafiliście rozwiązać trudne zadanie - ułożyć zdjęcia do albumu, a teraz
proponuję wam przedstawienie w teatrze pantomimy tego, co robią dzieci,
młodzież, czy ludzie dorośli” - proponuje nauczycielka. Dzieci przedstawiają
gestem, mimiką, co robi mama? Co robił tata, gdy był taki jak dzieci
w przedszkolu? Co robiła mama, gdyby była dziadziusiem?
„Pojazdy”
Dzieci słuchają nagrań odgłosów różnych pojazdów (sanie - dzwoneczki,
wóz - odgłos uderzeń kopyt końskich o bruk, samochód - warkot silnika,
tramwaj - dzwonek tramwajowy, samolot - odgłos odrzutowca).
Zadaniem ich jest prawidłowe rozpoznanie i nazwanie pojazdu, a następnie
umieszczenie jego sylwetki na tablicy flanelowej. Gdy na tablicy powstanie
zbiór pojazdów, nauczycielka stawia następne zadanie. Dzieci mają ułożyć
sylwetki pojazdów w określony sposób - od pojazdu poruszającego się
najwolniej do pojazdu poruszającego się najszybciej.
Składanie i rozkładanie figur
Dzieci znają figury geometryczne. Z dużych klocków Dienesa odrysowują
figury na papierze i wycinają. Nauczycielka inicjuje zabawę w „Czarodziejskie
figury”. Np. z kwadratu można otrzymać różne figury. Czynność odwrotna:
z pociętych figur składają figurę o zadanym kształcie, np. na dużych klockach
z kompletu logicznego.
Zabawa ruchowa dla dzieci młodszych - Pokaż, w jakiej jesteś grupie
„Wymyśliłam dla was nową zabawę” - mówi nauczycielka i rysuje w poprzek
sali linię kredą. „Możecie potańczyć po całej sali, ale kiedy muzyka się skończy,
zatrzymajcie się”. Kiedy dzieci stanęły nieruchomo, nauczycielka zwróciła uwagę
na obrazki znajdujące się w obu częściach sali. „To jest miejsce dla…
(różnych pojazdów)”. „A to jest miejsce dla… (różnych zwierząt)”.
Dzieci odtwarzają ruchem różne zwierzęta lub pojazdy. Po chwili muzyki
nauczycielka proponuje inne obrazki i zabawa trwa nadal.
Zabawa słowami - wyliczanki
dla dzieci młodszych
„Usiądźmy w kole” - proponuje nauczycielka. „Posłuchajcie wyliczanki”.
W ogródku Nastki rosną kwiatki
Tam bratki rosną? - rosną.
Tam wierzby rosną? - nie.
Tam fiołki rosną? - rosną.
Tam ziemniaki rosną? - nie.
O czym może być następna wyliczanki?
„Na błękitnym niebie fruwają gołębie,
A wróble fruwają? - fruwają”
„Co powiecie dalej?”
Dzieci podają nazwy ptaków. Można układać też inne wyliczanki. Zabawa ta
wymaga ustalenia wyraźnego kryterium grupy, którą należy odtwarzać,
podając nazwy szczegółów.
Zabawa: „Na którym schodku stoi kotek?”
Dzieci budują schodki z 10 klocków (o wzrastającej długości). Przeliczają stopnie
posługując się liczebnikami: pierwszy, drugi… piąty itd. Po schodach wchodzi kotek.
Zatrzymuje się na piątym schodku. Nauczyciel pyta: - „Na którym schodku stoi
kotek?” Dzieci odpowiadają poprawnie: - „na piątym”. Następnie zakrywa się
schodki, które przeszedł kotek i stawia się dzieciom pytanie: - „ile schodków
przeszedł kotek, jeżeli stoi na piątym?” i tu pojawia się trudność. Dzieci twierdzą,
że kotek przeszedł pięć schodków. Dopiero po powtórnym przeliczeniu
ze zdumieniem stwierdzają, że kotek stoi na piątym schodku, ale przeszedł
dopiero cztery.
Zabawa: „Chodzi kominiarz po drabinie”
Dzieci otrzymują drabinki składające się z 15 szczebli, które można wyjąć
z drabiny. Po drabinie wprowadza się kominiarza. Na szóstym szczeblu kukiełka
zostaje zatrzymana. Wszystkie szczeble, które kominiarz przeszedł dzieci wyjmują
i odkładają. Nauczyciel stawia pytanie: - „ile szczebli będzie musiał przejść
kominiarz, gdyby chciał zejść na dół?” Dzieci na ogół podają: - „sześć szczebli”.
I dopiero po włożeniu brakujących szczebli stwierdzają, że skoro kominiarz stoi
na szóstym szczeblu, to do zejścia pozostało mu pięć szczebli.
Zabawa „połóż więcej (mniej), niż mam ja”
Dzieci bawią się dwójkami. Pierwsze z nich kładzie na stole kartonik z dowolną
iczbą, np. motyli. Partner, w zależności od reguły zabawy, kładzie kartonik
z większą albo mniejszą liczbą motyli.
Zabawa z kostką
Dzieci bawią się trójkami. Dwoje dzieci ma po kostce do gry, trzecie dziecko
trzyma „bank”, w którym są cyfry i znaki: =, >, <. Na hasło podane przez sędziego
obaj gracze wykonują równoczesny rzut, każdy swoją kostką. Sędzia „podpisuje”
każdy układ cyfrą na kartoniku i umieszcza między cyframi odpowiedni znak
(=, <, >). Sędzią zostaje ten gracz, który miał większą liczbę oczek na kostce.
Zabawa „dobierz obrazek”
Przygotowujemy serię kartoników z obrazami liczbowymi. Spośród wyłożonych
obrazami do góry należy dobrać po dwa w ten sposób, by razem znajdowało się
np. 8 elementów tego samego rodzaju.
Zabawa „zgadnij, ile w drugiej ręce?”
Dzieci bawią się parami np. guzikami. Wybierają 6 guzików. Jedno z dzieci
w dowolny sposób zamyka je w dłoniach (każdą dłoń osobno). Partner prosi
o otworzenie dłoni prawej lub lewej. Widząc guziki z jednej ręki, musi odgadnąć,
ile jest guzików w drugiej ręce. Sprawdzają poprawność rozwiązania zagadki.
Doliczają guziki z drugiej ręki do guzików wcześniej pokazanych.
Zabawa w układanie kolorowego dywanu
Zabawa w „układanie kolorowego dywanu” polega na zastępowaniu danego
klocka krótszymi. Na przykład dzieci kładą na stole klocek wiśniowy
odpowiadający liczbie 8, a następnie układają paski „dywanu”, których długość
równa się długości klocka wiśniowego. Każde dziecko buduje „dywan” według
własnego pomysłu.
Paski dywanu dzieci mogą ilustrować za pomocą patyczków,
kasztanów lub innych przedmiotów.
Zabawa dydaktyczna - „Dodać - odjąć”
I wersja. Każde dziecko bierze jeden kartonik z cyfrą (lub z liczbą
elementów) i układa przed sobą odpowiednią liczbę liczmanów.
Na polecenie nauczycielki dzieci wymieniają się dowolnie kartonikami.
Po przeliczeniu elementów na kartonikach lub odczytaniu cyfry dzieci
modyfikują liczbę liczmanów (dodają lub odejmują).
II wersja. Dzieci siedzą w kole, każde wybiera dowolny kartonik
liczbowy i układa odpowiednią liczbę liczmanów. Następnie rytmicznie
przekazują sobie kartoniki w prawo do momentu sygnału nauczycielki
„stój”. Odwracają otrzymany kartonik, odczytują i zmieniają liczebność zbioru.
Pchamy taczkę
Dziecko w pozycji klęku podpartego podaje nogi stojącej za nim osobie,
która chwyta je obiema rękami w okolicy kolan i unosi w górę na wysokość
swoich kolan. Następnie dziecko unosi się na rękach i z lekka popychane
przez współćwiczącego posuwa się na nich przez małą chwilę do przodu.
Ptaszek
Dzieci tworzą koło, ustawiając się bokiem do środka. Na dany znak zaczynają
krążyć dokoła naśladując ramionami ruch skrzydeł ptaków w locie i śpiewają:
Lata ptaszek po ulicy,
Zbiera sobie garść pszenicy,
A ja sobie stoję w kole
I wybieram, kogo wolę
A ja sobie stoję w kole
I wybieram, kogo wolę
W środku koła znajduje się jedno dziecko naśladujące również lot ptaka. Przy
zakończeniu zwrotki: „I wybieram kogo wolę” - wybiera na swoje miejsce jedno
dziecko z koła, a samo staje na jego miejsce. Po zmianie zabawa rozpoczyna się
od nowa.
Poruszająca się gąsienica
W przysiadzie podpartym - posuwanie się rękami do przodu do
wyprostowania tułowia i nóg. Z tej pozycji przejście podskokiem
o przysiadu podpartego i rozpoczęcie od nowa posuwania się do przodu.
Waga
W parach naprzeciw siebie - podanie sobie rąk. Jedno dziecko wykonuje
wspięcie na palce, drugie - głęboki przysiad.
O d m i a n a: wykonanie przysiadu z dotykaniem pośladkami podłogi.
Pokoje do wynajęcia
Na ziemi zaznaczonych jest o jedno mniej małych kół (pokoi) od liczby
dzieci. W momencie rozpoczęcia zabawy wchodzą do środka kół, jedno zaś
zajmuje miejsce w środku między dziećmi. Dziecko bez koła podchodzi do
dzieci z zapytaniem czy jest pokój do wynajęcia. Zapytane odpowiadają tak
ub nie, a w tym czasie zamieniają się między sobą stanowiskami. W czasie
wymiany pokoi dziecko szukające stara się zająć wolne kółko.
Dziecko, które zostanie bez miejsca, przyjmuj rolę poszukującego.
Pułapka na myszy
Połowa dzieci wiąże koło trzymając ręce wzniesione tak, by inne dzieci
- myszki mogły swobodnie pod nimi przebiegać. Na znak rozpoczęcia zabawy
myszki przebiegają pod rękami i przez środek koła. Na sygnał (gwizdek,
klaśnięcie w dłonie) dzieci w kole przysiadają i opuszczają ręce (pułapka
zamknięta). Myszki, które znalazły się w środku, uważa się za schwytane,
po czym zabawę rozpoczyna się od początku.
Wąż
Dzieci ustawione w rzędzie trzymając się poprzedników za barki lub
biodra recytują:
Oj, jakiż ja biedny wąż,
Tak się muszę kręcić wciąż.
Ogon zmyka tu i tam,
Jakże ja go schować mam?
Po zakończeniu strofki wąż stara się schwytać swój własny ogon, to
pierwsze dziecko stara się schwytać ostatnie. W czasie zabawy wąż
skręca się w prawo i w lewo, aby dotknąć swego ogona. Jeżeli to
mu się uda, wznawia zabawę, typując inne dzieci na początek i koniec węża.
Szukam pierścionka
Dzieci stoją w kole trzymając w dłoniach związany sznur długości
odpowiedniej do liczby dzieci, na który nawleczone jest małe kółeczko.
W środku koła znajduje się jedno dziecko. W chwili rozpoczęcia zabawy
dzieci przesuwają pierścionek w lewą lub prawą stronę, a środkowe stara się
przechwycić rękę, w której znajduje się kółeczko. Jeżeli mu się to uda,
następuje zmiana ról.
Elektryczna chusteczka
Dzieci siedzą na stołkach ustawionych w koło. Na kolanach jednego
z nich leży chusteczka. W środku znajduje się jedno dziecko. W momencie
rozpoczęcia zabawy dowolne dziecko zabiera sprytnie ręką z kolan
chusteczkę i kładzie na swoich kolanach. W tym czasie stojący w środku
stara się schwytać rękę z chusteczką. Jeżeli mu się to uda, następuje zmiana ról.
Wyścig stonóg
Dzieci ustawiają się w dwóch rzędach naprzeciw mety odległej około 10 m.
W rzędach wszyscy oburącz trzymają za biodra lub barki swoich poprzedników.
Na sygnał rzędy biegną do mety oznaczonej wbitymi w ziemię chorągiewkami,
omijają je i wracają na swoje miejsca. Wygrywa rząd, który pierwszy wróci
na miejsce i nie rozerwie się.
* Sroczka *
Sroczka kaszkę warzyła.
Dzieci swoje karmiła.
Temu dała - na łyżeczce.
Temu dała - na miseczce.
Temu dała - na spodeczku.
Temu dała - w garnuszku.
A dla tego ? - Nic nie miała.
Frrr !!!
Po więcej poleciała.
* Rak *
Idzie rak
nieborak.
Czasem - naprzód,
czasem - wspak.
Gdy ugryzie,
będzie znak.
* Rodzina *
Ten pierwszy - to nasz dziadziuś.
A obok - babunia.
Największy - to tatuś.
A przy nim - mamunia.
A to jest - dziecinka mała!
Tralalala la la...
A to - moja rączka cała!
Tralalala la la
* Kominiarz *
Idzie kominiarz
po drabinie...
po drabinie...
po drabinie...
po drabinie...
Patrz, już siedzi
tam w kominie.
* Myszka *
Idzie myszka do braciszka
Tu wskoczyła, tu się skryła.
(ruch podobny do ruchów raczka;
na słowa "tu wskoczyła, tu się skryła"
dziecko chowa rękę pod pachę,
a następnie za kołnierz towarzysza zabawy)
* Myszka *
Idzie myszka po ścianie,
Niesie złote pierścienie,
Jak się pierścień zachwieje,
To się myszka zaśmieje.
(dotyk palcami po całym ciele)
Dodatkową atrakcją tych zabaw
może być pacynka, np. raka, myszki,
która założona na rękę, wędruje po ciele dziecka.
ŚLIMAK
Ślimak, ślimak, wystaw rogi,
(Dziecko siedzi zwrócone do nas plecami lub leży
na brzuchu.
Rysujemy palcem na plecach dziecka spiralę.)
dam ci sera na pierog.
jak nie sera, to kapusty,
(Wewnętrzną stroną dłoni zataczamy coraz większe koła
na całych plecach.)
od kapusty będziesz tłusty.
ENTLICZEK PENTLICZEK
`
Entliczek pentliczek,
(Dziecko zwrócone do nas plecami.
Rysujemy na barkach dziecka pętelki i zawijasy.)
czerwony stoliczek,
a na tym stoliczku
(Rytmicznie gładzimy dziecko po plecach dłonią,)
pleciony koszyczek.
(kreślimy opuszkami palców kratkę.)
PIXIE I DIXIE
Raz, dwa, trzy, cztery,
(Dziecko zwrócone do nas plecami.
Naśladując palcami duże kroki, spacerujemy
po jego plecach w górę.)
maszeruje Huckleberry,
a tuż za nim Pixie, Dixie,
(Naśladując małe kroki, szybko kroczymy
palcami wskazującymi i środkowymi,)
wykąpane w proszku „ixi”.
(wielokrotnie)
MAŁPY
Jan Brzechwa
(Dziecko siedzi zwrócone do nas plecami.)
Małpy skaczą niedościgle,
(Naśladujemy dłońmi na jego plecach skoki,
na przemian opierając je na przegubach i na palcach.)
małpy robią małpie figle .
(Z wyczuciem np pociągamy dziecko za ucho,
czochramy jego włosy
lekko łaskoczemy.)
Niech pan spojrzy na pawiana,
(Szybko obracamy dziecko tak, by twarzą było
zwrócone do nas, żartobliwie spoglądamy mu w oczy.)
co za małpa, proszę pana!
LIST DO BABCI
Kochana Babciu.
(Dziecko siedzi zwrócone do nas plecami, masujemy jego plecy-
wygładzamy papier
Piszemy palcem na plecach dziecka,)
KROPKA.
(z wyczuciem naciskamy plecy w jednym miejscu.)
Pisze Ci, że
(Kontynuujemy pisanie,
mam w domu kotka.)
KROPKA. z
(nów stawiamy kropkę.)
Kotek chodzi,
(Kroczymy palcami,)
kotek skacze,
(„skaczemy”, opierając dłoń na przemian
na przegubie i na plecach. )
kotek drapie,
(Delikatnie drapiemy dziecko po plecach,)
kotek chrapie.
(opieramy na nim głowę i udajemy chrapanie.)
Składamy list,
(Krzyżujemy ręce dziecka,)
naklejamy znaczek
(dotykamy jego czoła wewnętrzną stroną dłoni.)
i zanosimy na pocztę.
(Bierzemy dziecko na ręce i spacerujemy z nim.)
IDZIE, IDZIE
Idzie, idzie stonoga, stonoga, stonoga,
(Dziecko leży na brzuchu.
Spacerujemy palcami po jego plecach - „dużymi krokami”.)
a tu... noga!
(Chwytamy dziecko za nogę,)
Idzie, idzie malec, malec, malec,
(wędrujemy po niej dwoma palcami
w kierunku stopy, stawiając drobne kroczki.)
a tu... palec!
(Chwytamy dziecko za palec,)
Idzie, idzie koń, koń, koń,
(delikatnie, lecz zdecydowanie,
naciskamy jego plecy dłońmi zwiniętymi w pięści na przemian.)
a tu... dłoń!
(Chwytamy dziecko za dłoń,)
Leci, leci sowa, sowa, sowa,
(szybko muskamy jego rękę opuszkami palców,)
a tu... głowa!
(ostrożnie)
SŁOŃ NA WYCIECZCE
Bolesław Kołodziejski
(Dziecko siedzi zwrócone do nas plecami.)
Szedł sobie słoń na wycieczkę,
( wyczuciem naciskamy jego plecy
wewnętrzną stroną na przemian.)
z tyłu na plecach miał teczkę,
(Rysujemy palcem prostokąt,)
nos długi - trąbę słoniową rysujemy trąbę.
i kiwał na boki głową.
(Ujmujemy głowę dziecka
i ostrożni kołyszemy nią na boki.)
Wolno szedł słonik, szurając
(Naciskamy plecy dziecka
wewnętrzną stroną dłoni na przemian;)
nogami jak wielkie kloce.
Tak ociężale jak... słonie
(naciskając dłońmi na przemian,
wolno przesuwamy je wzdłuż kręgosłupa do góry.)
szedł sobie wolniutko po drodze.
IDZIE PANI, WIETRZYK WIEJE
Idzie pani: tup, tup, tup,
(Dziecko zwrócone do nas plecami.
Na przemian z wyczuciem stukamy w jego plecy opuszkami
palców wskazujących,)
dziadek z laską: stuk, stuk, stuk,
(delikatnie stukamy zgiętym palcem,)
skacze dziecko: hop, hop, hop,
(naśladujemy dłonią skoki, na przemian opierając ją
na przegubie i na palcach;)
żaba robi długi skok.
(z wyczuciem klepiemy dwie odległe części
ciała dziecka np. stopy i głowę)
Wieje wietrzyk: fiu, fiu, fiu,
(dmuchamy w jedno i w drugie ucho dziecka,)
kropi deszczyk: puk, puk, puk,
(delikatnie stukamy w jego plecy wszystkimi palcami.)
deszcz ze śniegiem: chlup, chlup, chlup,
(Klepiemy dziecko po plecach dłońmi złożonymi
w „miseczki”.)
a grad w szyby łup, łup, łup.
(lekko stukamy dłońmi zwiniętymi w pięści,)
Świeci słonko,
(gładzimy wewnętrzną stroną dłoni ruchem kolistym.)
wieje wietrzyk,
(Dmuchamy we włosy dziecka,)
pada deszczyk.
(z wyczuciem stukamy opuszkami palców w jego plecy,)
Czujesz dreszczyk?
( leciutko szczypiemy w kark.)
Coraz częściej w przedszkolach bawimy się z dziećmi w zabawy tradycyjne.
To dobrze, ponieważ poprzez zabawy tradycyjne stymulujemy rozwój
czynności motorycznych, sensorycznych, społecznych, intelektualnych
i językowych dzieci przedszkolnych.
Dzieci uczestnicząc w zabawach tradycyjnych:
- poznają jej przebieg,
- przyswajają sobie zasady zabawy,
- muszą umieć przewidywać,
- uczą się cierpliwie czekać na swoją kolej,
- uczą się naśladować wybranego przewodnika zabawy,
- uczą się podejmować decyzje,
- poznają tradycyjne zabawy polskie,
- uczą się przy okazji o regionach naszego kraju. ….
Oto wybrane przykłady zabaw:
Koło młyńskie
Koło młyńskie za cztery reńskie
Kółko nam się połamało
Cztery reńskie kosztowało
A my wszyscy bęc!
Połączone koło wiruje przy śpiewie. Przy słowie „bęc” dzieci padają
na podłogę, trzymając się za ręce. Następnie wstają i zabawa
zaczyna się na nowo.
Lata ptaszek po ulicy
Lata ptaszek po ulicy
Szuka sobie ziarn pszenicy
A ja sobie stoję w kole
I wybieram kogo wolę.
A ty ptaszku, spiesz się spiesz.
Kogo lubisz tego bierz!
Koło wiruje przy śpiewie. Wybrane dziecko - ptaszek stojące w jego
środku dobiera sobie partnera do tańca. Później następuje zmiana.
Wstał niedźwiedź zuchwały
Stary niedźwiedź mocna śpi
Stary niedźwiedź mocno śpi
My go nie budzimy, bo się go boimy
Jak się zbudzi będzie zły!
Pierwsza godzina niedźwiedź śpi
Druga godzina niedźwiedź chrapie
Trzecia godzina niedźwiedź łapie!
Koło wędruje przy śpiewie. Wybrane dziecko - niedźwiedź kuca w środku
koła z zasłoniętymi oczami. Niedźwiedź budzi się przy słowach piosenki
„trzecia godzina niedźwiedź łapie” i zaczyna gonić uciekające dzieci.
Złapane dziecko jest niedźwiedziem. Zabawa trwa nadal.
Ojciec Wirgiliusz
Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje
A miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje
Hejże dzieci, hejże ha, hejże ha, hejże ha
Róbcie wszystko to co ja, to co ja, to co ja.
Połączone koło wiruje przy śpiewie. Jedno z dzieci stoi w środku koło
- jest ojcem Wirgiliuszem. Wykonuje gest lub ruch, który naśladuje
reszta dzieci. Następnie wybiera innego Ojca Wirgiliusza i zabawa
trwa nadal.
Mam chusteczkę haftowaną
Mam chusteczkę haftowaną, co ma cztery rogi.
Kogo kocham, kogo lubię rzucę mu pod nogi.
Tej nie kocham, tej nie lubię, tej nie pocałuję.
A chusteczkę haftowaną tobie podaruję.
Dzieci ustawione w kole. Jedno z nich jest na środku z chusteczką w ręku.
Dziecko obraca się w przeciwnym kierunku niż koło. Na słowa „tej nie
kocham, tej nie lubię, tej nie pocałuję.” - macha chusteczką w kierunku
dzieci. Na koniec piosenki daruje wybranemu dziecku chusteczkę
i zabawa trwa nadal.
W poniedziałek rano
W poniedziałek rano kosił ojciec siano
Kosił ojciec kosił ja, kosiliśmy obydwa.
W środku koła wybrane dziecko jest ojcem i wykonuje gesty
odpowiednie do słów piosenki. Dzieci w takt melodii naśladują
ruchy ojca. W następnych zwrotkach dzieci kolejno zmieniają
dni tygodnia i czynności „grabił”, „suszył”, „ zwoził”.
Konopki
Bawmy się w konopki, w konopki
Ale małe snopki, ale małe snopki
Hop hop, mało nas i ty Kasiu chodź do nas.
Koło krąży przy śpiewie. Dwoje dzieci wiruje w środku. Po każdej
zwrotce przyłącza się do nich dziecko wymienione po imieniu w piosence.
Nie chcę cię …
Nie chcę cię, nie chcę cię, nie chcę cię znać
Chodź do mnie, chodź do mnie rączkę mi daj
Prawą mi daj, lewą mi daj i już się na mnie nie gniewaj.
Prawą mi daj, lewą mi daj i już się na mnie nie gniewaj.
Dzieci ustawione parami do siebie. Na słowa „nie chcę cię, nie chcę cię,
nie chcę cię znać” wykonują ręką gest wskazujący odejście i odsuwają się
od siebie. Na słowa „chodź do mnie, chodź do mnie rączkę mi daj”
przysuwają się do siebie jednocześnie wskazują ręką gest „chodź”.
Podają sobie ręce jak w piosence i obracają się dookoła.
Nitko
Nitko, nitko, hej niteczko
Zwijaj mi się równiuteńko
W ładny kłębek mi się zwiń
Tylko mi się nie rozerwij.
Nitko, nitko , hej niteczko
Rozwijaj się równiuteńko
W ładne kółko się rozwiń
Tylko mi się nie rozerwij.
Dzieci ustawione w szeregu trzymają się za ręce. Jedno prowadzi.
Rząd zwija się podczas śpiewania wokół niego. Gdy dzieci śpiewają
drugą zwrotkę, rząd się rozwija.
Karuzela
Chłopcy, dziewczęta, dalej śpieszmy się
Karuzela czeka wzywa nas z daleka
Starsi już poszli, a młodsi jeszcze nie.
Hej hop sa sa jak ona szybko mknie
Hej dalej, dalej do zabawy śpieszmy się.
Dzieci tworzą dwa koła, jedno wewnątrz drugiego. Koła poruszają się
w przeciwnych kierunkach cwałem bocznym. Nauczycielka inscenizuje
piosenkę w dowolny sposób.
Mało nas
Mało nas, mało na do pieczenia chleba
Jeszcze nam, jeszcze nam Pawła tu potrzeba
Dużo nas, dużo nas do pieczenia chleba
Więc już nam, więc już nam Pawła nie potrzeba.
Zabawa podobna do „Bawmy się w Konopki”. Gdy koło jest ostatecznie
duże wówczas dzieci wymieniane z imienia odłączają się.
Nie chcę cię
Nie chcę cię, nie chcę cię, nie chcę cię znać! (dzieci stojąc twarzami do siebie odpychają się na niby)
Chodź do mnie, chodź do mnie, rączkę mi dać! (dzieci zapraszają się gestem do zabawy)
Prawą mi daj, lewą mi daj (podają sobie prawą rękę)
I już się na mnie nie gniewaj! 2x Podają sobie lewą rękę i obracają się dookoła)
Dwóm tańczyć się zachciało
Dwóm tańczyć się zachciało, zachciało, zachciało (dzieci w parach, ze skrzyżowanymi rękoma, tańczą obracając się))
Lecz im się nie udało, fari, fari, faro.
Kłócili się ze sobą, ze sobą, ze sobą, (dzieci zatrzymują się i delikatnie pociągają się za ręce)
Ja nie chce tańczyć z Tobą, fari, fari, faro (dzieci wykonują gest odpychania się od siebie)
Poszukam więc innego, innego, innego, (dzieci rozchodzą się i szukają innego partnera)
Do tańca zdolniejszego, fari, fari, faro. (dzieci tańczą z nowym partnerem)
Jawor, jawor
Jawor, jawor
Jaworowi ludzie
Co wy tu robicie?
Budujemy mosty
Dla pana starosty.
Tysiąc koni przepuszczamy,
A jednego zatrzymamy. 2x
Przebieg: Dwoje dzieci staje naprzeciw siebie, podnoszą w górę ramiona i chwytają się za ręce. Pod ich uniesionymi rękoma przechodzą parami pozostali uczestnicy zabawy.
Przy słowach: …a jednego zatrzymamy - dzieci opuszczają ręce, łapiąc jedną z par. Złapane osoby tworzą „nowy most”.
Rączki do góry
Rączki do góry, nóżki prościutkie. (dzieci podnoszą ręce w górę, następnie opuszczają je, wskazując nogi)
A tak się bawią dzieci malutkie. (dzieci spacerują wkoło, trzymając się za ręce)
Piłeczki skaczą prosto do góry. (dzieci podskakują)
A tak po niebie pływają chmury. (dzieci zakreślają rękoma kręgi na górze)
Każdy się robi taki malutki. (dzieci przykucają)
To, proszę państwa, są krasnoludki. (dzieci łączą dłonie nad głową - jest to czapka krasnoludka)
Laurencja
Laurencjo moja, Laurencjo ma
Ach, kiedyż znowu spotkamy się?
W poniedziałek!
Ach, żeby to już poniedziałek był
I ja przy swojej Laurencji żył
Laurencjo ma!
Laurencjo moja, Laurencjo ma
Ach, kiedyż znowu spotkamy się?
We wtorek!
Ach, żeby to już poniedziałek, wtorek był
I ja przy swojej Laurencji żył
Laurencjo ma!
Dzieci, trzymając się za ręce i śpiewając, poruszają się dookoła.
Nauczycielka podaje nazwę dnia tygodnia, a dzieci powtarzają ją zatrzymując się i przykucając. Po każdym odśpiewaniu piosenki nauczycielka wypowiada nazwy dni tygodnia wymienione wcześniej i dodaje następną. Dzieci wyliczają je kolejno, za każdym razem kucając.
Kółko graniaste
Kółko graniaste,
Czworokanciaste
Kółko nam się połamało
Cztery grosze kosztowało
A my wszyscy, a my wszyscy
Bęc, bęc, bęc, bęc!
Dzieci trzymając się za ręce i śpiewając, poruszają się dookoła. Przy słowach: A my wszyscy bęc, bęc, bęc, bęc - upadają na podłogę
Balonik
Baloniku mój malutki
Rośnij duży, okrąglutki
Balon rośnie, że aż strach,
Przebrał miarę, no i… trach!
Dzieci trzymają się za ręce, tworząc koło. Wypowiadają słowa wierszyka i jednocześnie cofają się. Koło robi się coraz większe, aż się rozpada i dzieci upadają na podłogę.
Łabędzie
Po szerokim stawie, stawie (Dzieci tańczą w kole, trzymając się za ręce.)
Pływają łabędzie (2x) (Zbliżają się do środka koła i oddalają.)
Kto pary nie złapie (Dobierają się parami)
Ten niezdarą będzie 2x
Mamy, mamy (Wskazują na dziecko, które nie znalazło pary)
Niezdarę takiego (2x)
Co nie umiał złapać (Tańczą nadal w parach)
Przyjaciela swego 2x
Julianka
Moja Julianko
Klęknij na kolanko
Podeprzyj się w boczki
Chwyć się za warkoczyki
Umyj się, uczesz się
I wybieraj kogo chcesz
Dzieci stoją w kole i śpiewają. Dziecko w środku - Julianka - wykonuje kolejno czynności wymienione w piosence, następnie wybiera inne dziecko na swoje miejsce.
Różyczka
Stoi… (imię dziecka) w czerwonym wieńcu. (dzieci spacerują dookoła, w środku koła jedno dziecko w wianku na głowie)
My się kłaniamy jako książęciu (dzieci przystają i kłaniają się)
Ty, … (imię dziecka), dobrze wiesz, dobrze wiesz, dobrze wiesz (dzieci klaszczą, a dziecko w środku wybiera inne dziecko i przekazuje mu wianek)
Kogo kochasz, tego bierz, tego bierz.
(Imię dziecka) chce pojechać w daleki świat
…. (imię dziecka) chce pojechać hen, w szeroki świat
Ale mama głośno płacze, że już … (imię dziecka) nie zobaczy
...(imię dziecka) się odwróci i do mamy wróci.
Dzieci stoją w kole, zwróceni plecami do środka. Na słowo: Wróci wymienione dziecko zwraca się twarzą do środka i tańczy. Nauczycielka wymienia kolejno wszystkie dzieci, aby pod koniec zabawy były zwrócone przodem do koła.
ZABAWY RUCHOWE
Zabawy orientacyjno - porządkowe
Stój prościutko!
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: ćwiczenie orientacji i reagowania na sygnał
Liczba dzieci: 6 - 8
Przebieg zabawy:
Dzieci chodzą i biegają w różnych kierunkach. Na zawołanie:
„stoimy prościutko” - dzieci po zatrzymaniu prostują się.
Kto cię woła?
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: rozpoznawanie głosu kolegów
Liczba dzieci: 4 - 6
Przebieg zabawy:
Wyznaczone przez prowadzącą dziecko staje tyłem do pozostałych
dzieci siedzących na podłodze. Jedno dziecko z grupy woła imię stojącego
tyłem dziecka, które ma rozpoznać po głosie wołające dziecko. Jeśli mu się
nie udało, próbuje odgadnąć jeszcze raz, ale już zwrócone twarzą
do siedzących dzieci.
Co to jest?
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: reagowanie na sygnał wzrokowy, słuchowy oraz rozwijanie
umiejętności przyporządkowania
Liczba dzieci: 6 - 8
Przebieg zabawy:
Prowadząca zabawę zapowiada dzieciom siedzącym w półkolu,
że będzie wskazywała różne części ciała, co też czyni, za każdym razem
nazywając ją. Właściwa zabawa zaczyna się wtedy, gdy prowadząca
dotykając np. uszu, mówi - oczy. Zadaniem dzieci jest wskazanie nazwanej
części ciała, a nie tej, którą mylnie pokazuje prowadząca.
Wieje wietrzyk
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: reagowanie na sygnał, ćwiczenie spostrzegawczości,
wprawianie się w bieganiu w luźnej gromadce.
Liczba dzieci: 6 - 8
Pomoce: pęki kolorowych wstążeczek, grzechotka
Przebieg zabawy:
I. Osoba prowadząca jest „wiatrem”. Biega po sali, trzymając
w ręce pęk wstążeczek. „Szum wiatru” powoduje wirowanie „liści”
po całej sali - dzieci biegają. Gdy „wiatr” przestaje wiać (prowadząca
staje w miejscu), „liście” spadają na ziemię (dzieci przysiadają).
II. Prowadząca rozdaje dzieciom pęki kolorowych wstążek,
a sama potrząsa trzymaną w ręce grzechotką. Na słowa: „wietrzyk
wieje” dzieci biegają po Sali w dowolnym kierunku, poruszając
trzymanymi wstążkami. Na zapowiedź „wietrzyk ucichł” - grzechotka
milknie, a dzieci przysiadają, pochylając nisko główki.
Zabawy na czworakach
Coś ty, kotku, chciał?
Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat
Cel: ćwiczenie orientacji oraz ćwiczenia mięśni grzbietu, kończyn
dolnych i górnych
Liczba dzieci: 6 - 8
Pomoce: krążki lub kółka od sersa
Przebieg zabawy
Dzieci siadają na nogach w pozycji klęczącej, przedramiona opierają się
na podłodze i na nich opierają głowę - „kotki śpią”. Naprzeciwko każdego „kotka”
leży krążek, wyobrażający miskę z mlekiem. Na podany sygnał „kotki” się budzą,
wyciągają grzbiet w górę, mówią: „miau” i idą do miseczek z mlekiem.
Osoba prowadząca recytuje teraz fragment wiersza J. Tuwima:
Miauczy kotek: miau!
Coś ty kotku miał,
Miałem ja miseczkę mleczka,
Teraz pusta jest miseczka,
A jeszcze bym chciał.
„Kotki piją mleko”, obchodzą miseczkę dookoła i wracają do pozycji wyjściowych
(siad klęczny, oparcie rąk o podłogę - „kotki” odpoczywają)
Pieski śpią
Wiek: od 1 roku i 7 miesiąca do 3 lat
Cel: ćwiczenie mięśni grzbietu, mięśni narządów mowy
(powtarzanie zgłoski hau)
Liczba dzieci: 6 - 8
Przebieg zabawy:
Dzieci w siadzie klęcznym opierają głowę na dłoniach - „pieski śpią”.
Na sygnał prowadzącej „pieski” budzą się i w klęku podpartym „szczekają”:
hau, hau, hau. Zabawę powtarzamy 2 - 3 razy.
Przejdź przez tunel
Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat
Cel: ćwiczenie mięśni grzbietu, kończyn górnych i dolnych
Liczba dzieci: 6 - 8
Pomoce: kolorowe bramki
Przebieg zabawy:
Bramki ustawione są w szeregu, w odstępach 0,5 m jedna od drugiej.
Na polecenie prowadzącej dziecko rozpoczyna chód na czworakach przez
utworzony z bramek tunel, by po jego przejściu wrócić normalnym krokiem
na swoje miejsce.
Zajączki uciekają do norek
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: ćwiczenie mięśni grzbietu, kończyn dolnych i górnych oraz orientacji
Liczba dzieci: 6 - 8
Pomoce: duża piłka
Przebieg zabawy:
Na Sali wyznaczone są miejsca na „norki zajączków”. Na dany sygnał
„zajączki wybiegają z „norek”, biegają w różnych kierunkach i na polecenie
prowadzącej zatrzymują się i kucają. Na uderzenie piłką o podłogę „zajączki”
uciekają do „norek”. Zabawę powtarzamy 2 - 3 razy.
Zabawy z elementami równowagi
Idź uważnie!
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: rozwijanie umiejętności zachowania zmiany kierunku ruchu,
doskonalenie równowagi przy chodzeniu i zwrotach,
umiejętność skupiania uwagi.
Liczba dzieci: 5 - 6
Pomoce: klocki, krążki, woreczki
Przebieg zabawy:
Na wąskiej dróżce (szerokość 30 cm, długość 3 m(, narysowanej
kredą na podłodze lub patykiem na boisku, rozłożone drobne przedmioty
- klocki, krążki, woreczki. Na polecenie prowadzącej dzieci kolejno
przechodzą po dróżce, omijając leżące na niej przedmioty. Po wykonaniu
zadania wracają na swoje miejsce, przechodząc obok „dróżki”.
Koniki
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: wyrobienie równowagi przy staniu na jednej nodze, wzmocnienie
mięsni brzucha i kończyn dolnych.
Liczba dzieci: 6 - 8
Pomoce: krzesełka
Przebieg zabawy:
Dzieci stoją obok krzesełek, trzymając jedną ręką za oparcie. Na podany
sygnał zginają jedną nogę w kolanie, unosząc ja wysoko jak „koniki”. Za chwilę
następuje zmiana nogi. Zabawę powtarzamy 2 - 3 razy.
Przejdź po drabince:
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: ćwiczenie orientacji, zręczności, doskonalenie koordynacji ruchów
Liczba dzieci: 5 - 6
Pomoce: skakanki
Przebieg zabawy:
Na podłodze układamy ze skakanek lub rysujemy kredą „drabinki”.
Wyznaczone dziecko przechodzi między szczebelkami tak, aby nie popsuć
„drabinki. Po dobrym opanowaniu ćwiczenia po „drabince” może przechodzić
jednocześnie 2 - 3 dzieci, idąc jedno za drugim w odpowiednich odstępach.
Bociany chodzą po łące
Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat
Cel: ćwiczenie mięśni nóg
Liczba dzieci: 6 - 10
Przebieg zabawy:
Na polecenie osoby prowadzącej zabawę dzieci chodzą w różnych
kierunkach, wysoko podnosząc kolana. Na sygnał zatrzymują się, stają na
jednej nodze oraz wyciągają ręce w bok, mówiąc kle, kle, kle.
Zabawę powtarzamy 2 - 3 razy.
Zabawy bieżne
Pszczoła
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: ćwiczenia orientacji oraz bieg w gromadce
Liczba dzieci: 6 - 8
Przebieg zabawy:
Dzieci biegają swobodnie po „łące”. Prowadząca naśladuje brzęczenie
pszczoły, a dzieci w tym czasie uciekają do „domu” (wyznaczone miejsce).
Gdy „pszczoła” przeleci, dzieci wracają na „łąkę”.
Złap motylka!
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: biegi w gromadce
Liczba dzieci: 6 - 8
Pomoce: motyl zrobiony z kolorowego papieru i przywiązany na sznurku
do drążka
Przebieg zabawy::
I. Prowadząca biegnie przed gromadką dzieci, trzymając w ręce
przygotowany rekwizyt. „Motyl” fruwa w powietrzu, a dzieci gonią go
i usiłują schwytać.
II. Podobną zabawę możemy przeprowadzić, ciągnąc przywiązany
na sznurku woreczek.
Wróbelki
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: ćwiczenie orientacji oraz bieg w gromadce
Liczba dzieci: 8
Przebieg zabawy:
Dzieci - „wróbelki” siedzą w jednym z dwóch wyznaczonych „gniazd”,
w drugim, o parę kroków dalej, stoi prowadząca, która nawołuje „wróbelki”
do siebie (ćwir, ćwir).
Dzieci szybko zmieniają „gniazdo” z prowadzącą, która z nowego
miejsca ponownie nawołuje „wróbelki”. Zabawę powtarzamy 2 - 3 razy.
Zabawy i ćwiczenia z elementami rzutu, chwytu, celowania i toczenia
Celuj do kosza!
Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat
Cel: doskonalenie umiejętności rzucania, rozwinięcie mięśni obręczy barkowej
i kończyn górnych, usprawnienie rąk i palców, wyrobienie celności
Liczba dzieci: 4 - 8
Pomoce: kosz, piłeczki lub woreczki
Przebieg zabawy:
Dzieci stoją w zakreślonym kole tak, aby miały swobodę ruchów.
Prowadząca rozdaje im piłeczki i na dany sygnał rozpoczyna rzucanie do kosza
stojącego wewnątrz tego koła (średnica koła zależy od wieku dzieci
- patrz zabawa poprzednia). Gdy wszystkie piłki znajdą się w koszu,
prowadząca wysypuje je, a dzieci podnoszą piłki i wracają na poprzednie miejsce.
Zabawę powtarzamy 2 - 3 razy.
Łap piłkę!
Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat
Cel: ćwiczenie orientacji, doskonalenie ruchów rąk i palców
Liczba dzieci: 6 - 8
Pomoce: duża piłka
Przebieg zabawy:
Dzieci stoją w gromadce, a prowadząca rzuca piłkę tak, aby spadła
śród nich. Każde dziecko usiłuje schwytać piłkę w dowolny sposób, a to,
któremu się to udało, odnosi piłkę prowadzącej. Zabawę powtarzamy kilka razy.
Podawanie piłki dołem
Wiek: od 2,5 do 3 lat
Cel: rozwój koordynacji ruchów rąk, tułowia, wzmocnienie mięśni
grzbietu, doskonalenie uwagi i zręczności
Liczba dzieci: 2 - 4 pary
Pomoce: piłki średniej wielkości
Przebieg zabawy:
Pary dzieci stają do siebie tyłem w rozkroku. Jedno dziecko z pary
otrzymuje piłkę i ma podać ją swojemu partnerowi dołem, tocząc ją po
podłodze. Drugie dziecko z pary musi złapać piłkę i tą samą drogą oddać ją koledze.
Zabawy i ćwiczenia z elementami wspinania się
Zabawy skoczne
Piłeczki
Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat
Cel: rozwój sprawności ruchowej, ćwiczenie mięśni nóg,
wyrobienie poczucia rytmu
Liczba dzieci: 8 - 10
Pomoce: piłka
Przebieg zabawy:
Prowadząca zabawę odbija piłkę od podłogi, polecając dzieciom
odbijanie się jak piłeczka. Po kilku podskokach dzieci, stojąc w miejscu,
naśladują rękami ruch odbijania piłki, a prowadząca powtarza słowa:
„tap, tap”. Następnie powtarzamy podskoki.
Kot i myszki
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: ćwiczenie mięśni nóg, wyrobienie poczucia rytmu, zwinności i orientacji
Liczba dzieci: 8 -10
Pomoce: linka i obręcz
Przebieg zabawy:
„Mysia norka” to koło ułożone z linki, natomiast obręcz jest mieszkaniem
„kotka” (prowadząca). Na zapowiedź „kotek siedzi w domu - myszki na spacer”,
dzieci wyskakują z „norki”, biegają i skaczą obunóż w jej pobliżu. Na słowa:
„Kotek wychodzi na spacer” (w tym momencie prowadząca naśladuje miauczenie)
- „myszki” wskakują do „norki”.
ĆWICZENIA GIMNASTYCZNE
Ćwiczenia przeciw płaskostopiu
Ćwiczenia bez przyborów
Chód we wspięciu na palcach.
Próba chodu na piętach
Chód na wewnętrznych krawędziach.
Podkurczanie i prostowanie palców stóp (próba posuwania się
do przodu)
Ćwiczenia z przyborami
Dzieci siedzą na ławce lub krzesełku, opierając jedną nogę na piłce,
a drugą na podłodze. Z tyłu podpierają się rękami. Następuje teraz
toczenie piłki stopą - w przód i z powrotem. Można również
ćwiczyć, stawiając obie stopy na piłce.
Dzieci siedzą dwójkami naprzeciw siebie, z podkurczonymi nogami,
opierając się z tyłu o podłogę rękami. Na polecenie prowadzącej
toczą piłki stopami jedno do drugiego.
Dzieci siedzą na podłodze - ręce oparte z tyłu, nogi podkurczone,
kolana rozchylone i próbują obracać piłkę, którą obejmują stopami.
Przed każdym z siedzących na podłodze dzieci leży szarfa.
Na polecenie prowadzącej chwytają szarfę palcami stóp.
Siedzące na krzesełkach dzieci chwytają palcami stóp szarfy,
podnoszą je w górę i potrząsają.
Z siadu na podłodze lub krzesełku dzieci chwytają palcami stóp
chusteczkę lub woreczek i próbują unieść do góry.
Siedzące na podłodze dzieci chwytają palcami stopy kulkę
z papieru, mały kamyczek, ołówek, patyk.
Dzieci siedzą na podłodze, ręce oparte z tyłu - zbieranie
kocyka palcami stóp.
Siedzące na krzesełkach dzieci próbują unieść w górę
palcami stóp skakankę.
ZABAWY DYDAKTYCZNE
Duża i mała zabawka
Wiek: od 2 lat i 3 miesięcy do 3 lat
Cel: rozróżnianie wielkości - duży i mały. Dla 3 - latków rozumienie
znaczenia przymiotników duży i mały.
Liczba dzieci: 2 - 4
Pomoce: 4 rodzaje zabawek, np. misie, lalki, piłki, samochody,
po jednej dużej i jednej małej
Przebieg zabawy:
Prowadząca zabawę pokazuje dzieciom zabawki, prosząc o nazwanie
każdej z nich. Następnie role się zmieniają - prowadząca nazywa zabawkę,
wymieniając jej wielkość, a dzieci ja pokazują.
Kolejnym etapem zabawy będzie oddzielenie przez dzieci zabawek
dużych i małych. Na zakończenie prowadząca pyta kolejno każde z dzieci,
jaką zabawkę i jakiej wielkości trzyma w ręce?
Zabawy utrwalające wiadomości o najbliższym otoczeniu dziecka
Pościelimy łóżeczko lali
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: utrwalanie wiadomości dzieci o składzie pościeli i przydatności
poszczególnych jej części
Liczba dzieci: 3 - 5
Pomoce: lalka, wózek lalki, łóżko lalki, pościel (materac, prześcieradło,
poduszka w poszewce, kocyk w podpince i kocyk bez podpinki)
Przebieg zabawy:
Przed rozpoczęciem zabawy prowadząca rozkłada w różnych punktach sali,
w zasięgu
małego dziecka, pościel z łóżka lali. Teraz jedno z dzieci bierze wózek z lalą i idzie
„na spacer”. Pozostali uczestnicy zabawy zbierają się przy pustym łóżeczku,
a prowadząca mówi: „Gdy lalka wróci ze spaceru, nie będzie miała w czym spać.
Trzeba przygotować dla niej posłanie, a pościeli nie ma. Poszukajmy jej wspólnie”.
Po odnalezieniu materacyka prowadząca pyta, co się na nim kładzie.
Dzieci odpowiadają i jedno z nich udaje się na poszukiwanie prześcieradełka.
Każde z dzieci dostaje polecenie szukania innej części pościeli. Gdy wszystko
zostało znalezione dzieci ścielą łóżko - każde kładzie w odpowiedniej kolejności
to, co znalazło.
Szukamy misia
Wiek: od 2 do 3 lat
Cel: rozwijanie spostrzegawczości i wytrwałości, rozróżnianie mebli
oraz utrwalanie ich nazw, posługiwanie się przyimkami na, pod, za.
Liczba dzieci: 4 - 6
Pomoce: miś lub inna zabawka
Przebieg zabawy:
Na początku zabawy prowadząca chodzi z dziećmi po Sali zajęć, nazywając
znajdujące się tu meble (krzesło, stół, łóżeczko). Następnie pokazuje dzieciom misia
i mówi, że go schowa. Podczas gdy dzieci odwróciły się do ściany, prowadząca
chowa misia, ale tak, by był widoczny. Na sygnał prowadzącej dzieci zaczynają
poszukiwania, a po odnalezieniu mówią, gdzie był miś, np. na krzesełku, pod stołem,
za łóżeczkiem. Zabawę powtarzamy 3 - 4 razy.
Pokaż obrazek, o którym mówiłam!
Wiek: od 2 lat i 5 miesięcy do 3 lat
Cel: wdrażanie do uważnego słuchania opisu słownego i kojarzenia
go z treścią obrazka
Liczba dzieci: 3 - 5
Pomoce: 3 - 5 kolorowych obrazków o prostym rysunku, przedstawiających
sceny z życia dzieci lub zwierząt
Przebieg zabawy:
Przed siedzącymi przy stole dziećmi leżą obrazki - przed każdym dzieckiem
jeden. Prowadząca prosi kolejno, by dzieci opowiedziałyby o swoim obrazki,
a następnie sama opowiada o jednym z nich, nie zwracając wzroku w jego
kierunku. Po skończeniu opowiadania pyta dzieci, o którym obrazku mówiła.
Dziecko, którego obrazek był opisywany, zgłasza się, pokazując go.
Wrzuć list do skrzynki!
Wiek: od 2 lat i 3 miesięcy do 3 lat
Cel: utrwalenie znajomości nazwiska i miejsca zamieszkania
Liczba dzieci: 4 - 6
Pomoce: kawałki papieru w kształcie karty pocztowej z rysunkiem
wykonanym przez dzieci w dniu poprzednim oraz pustym miejscem na odwrocie,
czerwone pudełko z otworem na listy.
Przebieg zabawy:
Prowadząca pyta po kolei siedzące obok niej przy stole dzieci o imię,
nazwisko i adres zamieszkania, znając te wszystkie dane, by móc je
podpowiedzieć dziecku. Następnie wypisuje na kartkach podane adresy
i proponuje dzieciom wysyłanie karki do swojego domu. Dzieci wrzucają
„pocztówki” do „skrzynki pocztowej”.
Zabawy ruchowe z zachowaniem bezpieczeństwa w grupie dzieci 3- i 4-letnich
Cele:
Dziecko:
- rozwija motorykę całego ciała
- potrafi naśladować lot ptaszka i klekot boćka
- umie unieść wysoko kolanka
- próbuje stanąć na jednej nodze
- umie obunóż przeskoczyć przez woreczek
- umie wykonać zadanie w rytm muzyki
- potrafi wciągnąć powietrze nosem a wypuścić ustami
Metody:
- metoda K. Orffa
Czas trwania: 15 minut
Pomoce:
- szarfa
- woreczek gimnastyczny
- tamburyno
- gazeta dla każdego dziecka
- Tańce i pląsy i zabawy KLANZA - Płyta CD „Taniec na dzień dobry”
Przebieg:
1. Przywitanie dzieci
2. Zabawa orientacyjno - porządkowa „Ptaszki w gniazdach”
Dzieci siedzą na szarfach. Na sygnał wybiegają z gniazd w różnych kierunkach i naśladują lot ptaków. Zatrzymują się na dźwięk tamburyna i według pokazu n-lki naśladują zbieranie ziarenek (w przysiadzie pukanie palcem o podłogę). Na sygnał n-lki: Do gniazd! - lecą na swoje miejsca, okrążają gniazda i siadają.
3. Zabawa z elementem równowagi „Bociany chodzą po łące”
Dzieci chodzą w różnych kierunkach wysoko podnosząc kolana, naśladując klekot bociana: kle, kle, kle. Na sygnał n-lki zatrzymują się, stoją na jednej nodze, a stopę drugiej opierają o kolano nogi stojącej ----2x
4. Zabawa z elementem ćwiczeń dużych grup mięśniowych „Kwiatki rosną- kwiatki więdną”
Dzieci stoją w rozsypce i słuchają wyjaśnień n-lki. W przysiadzie podpartym - kwiaty zwiędły, powolny wyprost do stania z ramionami w górę - kwiatki rośną po deszczu, chcą dosięgnąć słoneczka.
5. Bieg z omijaniem przeszkód
Każde dziecko otrzymuje woreczek, który kładzie na podłodze przed sobą. Dzieci biegają omijając zręcznie woreczki, na sygnał tamburyna każde dziecko wraca do woreczka (niekoniecznie swojego) i przeskakuje woreczek obunóż do przodu, oraz próbuje przeskoczyć przodem, tyłem i bokiem przez swój woreczek.
6. Zabawa manipulacyjna przy muzyce w pozycji siedzącej „Tańcząca kulka”
Dzieci do usłyszanej muzyki rytmicznie zgniatają papier w kulkę. Następnie turlają kulkę wokół siebie, pod kolanami, podając z rączki do raczki nad głową—2x.
7. Zabawa uspokajającą i wyprostna.
Dzieci kładą się na podłodze, kładą woreczek na brzuszku i głęboko oddychają, mając przy tym zamknięte oczka. Następnie wstają kładą woreczek na głowie i spacerując z woreczkiem wkładają go do koszyczka.
8. Ewaluacja
Dzieci podrzutami woreczka określają ciekawość zajęcia.
ZABAWY WSPOMAGAJĄCE WYOBRAŹNIĘ I ROZWÓJ MOWY
Kuferek skarbów
Nauczyciel wyciąga z kuferka zgromadzone w nim przedmioty i pokazuje dzieciom. Zadaniem dzieci jest odgadnąć do czego służy każdy przedmiot. Następnie dzieci wymyślają inne zastosowanie znanych na co dzień przedmiotów.
Snuj się, snuj bajeczko
Nauczyciel wprowadza nastrój i zaczyna opowiadać wymyśloną bajkę np. dawno, dawno temu, za lasem, w maleńkiej chatce mieszkała dziewczynka… Kolejne dziecko opowiada dalej dodając jedno swoje zdanie itd. Na zakończenie dzieci podejmują próbę odtworzenia całej bajki. Mogą odegrać ją w formie dramy, scenki rodzajowej lub pantomimy.
Teatr małego aktora
Dzieci podzielone na kilka grup. Każda z grup otrzymuje zadanie do wykonania, a polega ono na wymyśleniu i przedstawieniu krótkiej historyjki na podany przez nauczyciela temat np. zakupy w sklepie, wizyta u lekarza itp. Grupy nie mogą się ze sobą kontaktować. Dla pełniejszego wyeksponowania granej roli mogą skorzystać z przygotowanych wcześniej przez nauczyciela rekwizytów. Następuje prezentacja poszczególnych grup, a pozostali uczestnicy odgadują miejsce akcji lub tytuł prezentowanej bajki czy opowieści.
Skarbnica
Zabawa polega na wymienianiu słów według określonych wymogów treściowych. Dzieci wymieniają rzeczy - obiekty np. tylko białe (śnieg, mąka, cukier itp.). Następnie nauczyciel dodaje kolejne kryterium: wymień rzeczy lub obiekty białe i miękkie itp. Nauczyciel może podawać różne kryterium w zależności od opracowywanej tematyki.
W krainie fantazji
Dzieci zastanawiają się, gdzie chciałyby się przenieść: w przeszłość lub w przyszłość. Nauczyciel podpowiada, że aby się tam przenieść, należy użyć swojej wyobraźni. Tam każde dziecko zobaczy siebie, co robi, kto tam jest, jak wygląda kraina, jak się tam czuje itp. Dzieci opowiadają o swojej krainie fantazji, mogą też przedstawić ją w formie plastycznej.
Podobieństwa i różnice
Dzieci dobierają się dwójkami i losują pojęcia przeciwstawne np. bogaty-biedny, wysoki-niski, słodki-kwaśny, wolny-szybki itp. Każda z par ma zaprezentować wylosowane pojęcie. Zadaniem pozostałych uczestników jest odgadnięcie, o jakie pojęcie chodziło.
Przedstawione zabawy rozwijają podstawowe operacje umysłowe myślenia twórczego. Dominują w nich metody poszukujące, ekspresyjne i praktyczne, najbardziej wyzwalające aktywność twórczą dziecka.
Bibliografia:
A. Góralski, Być nowatorem. Poradnik twórczego myślenia, Warszawa 1990
B. Hołyńska, Zabawy rozwijające mowę dziecka, Warszawa 1986
J. Zborowski, Rozwijanie aktywności twórczej dzieci, Warszawa 1986
ZABAWY ĆWICZĄCE PAMIĘĆ
Podaj kolejność
Za parawanem jest zgromadzonych kilka przedmiotów. Nauczyciel odsłania parawan, dzieci przyglądają się przedmiotom zapamiętując ich kolejność. Nauczyciel ponownie zasłania parawan a zadaniem dzieci jest wymienić przedmioty w kolejności. Utrudnieniem może być podanie koloru każdego z przedmiotów.
Co się zmieniło?
Dzieci siedzą w kole. Wybrane dziecko wychodzi z sali , a pozostałe dzieci zmieniają coś w swoim wyglądzie (kilkoro dzieci). Wybrane dziecko ma znaleźć różnice w wyglądzie dzieci.
Zapamiętaj
Dzieci siedzą w kole. Wybrane dziecko wykonuje jeden prosty ruch np. kiwa głową. Kolejne dziecko powtarza ruch kolegi i dodaje swój. Następne dziecko powtarza ruchy kolegów dodając swój ruch.Zabawę prowadzimy z niewielką ilością dzieci.
Wyliczanki
Człowiek może mieszkać w …….
Człowiek może siedzieć w ……
Narzędziem pracy człowieka jest …….
Dopasuj
Dzieci siedzą w kole i przyglądają się sobie. Jedno z dzieci stoi tyłem do środka koła. Nauczyciel wskazuje jedna osobę, którą wszyscy będą opisywać (wygląd zewnętrzny). Dziecko stojące tyłem ma odgadnąć, o kogo chodzi.
ZABAWY ROZWIJAJĄCE ZDOLNOŚCI SKOJARZENIOWE I SPOSTRZEGAWCZOŚĆ
Skojarzenia
Nauczyciel prezentuje dowolny obrazek pytając dzieci z czym im się kojarzy. Dzieci podają swoje skojarzenia lub tworzą rysunki np. Co kojarzy mi się z latem? Dzieci swoje skojarzenia mogą rysować w formie małych piktogramów dookoła obrazka wyjściowego.
Znana postać
Nauczyciel zaczyna opowieść opisując dzieciom znaną postać bajkową np. Kopciuszka. Podczas opowiadania za każdym razem dodaje jedno zdanie na temat tej postaci. Zadaniem dzieci jest jak najszybciej odgadnąć o jaką postać chodzi.
100 określeń
Dzieci próbują definiować znane przedmioty codziennego użytku. Jak myślicie, jak moglibyśmy nazwać stół? W odpowiedzi jedna z cech powinna być wyabstrahowana np. stół to olbrzym na szczudłach, to wielka deska na 4 nogach, to kolega ławy itp.
Wymień 5 przedmiotów
Dzieci ustawione w kole, przy dźwiękach muzyki podają sobie piłkę. Gdy muzyka umilknie dziecko, które jest w posiadaniu piłki losuje z czarodziejskiej kuli jedną z liter. Ma wymienić 5 przedmiotów zaczynających się na podana literę, a piłka krąży dalej po kole. Gdy piłka wróci do dziecka, a ono nie wymieni 5 przedmiotów daje fanta.
Magiczna plama
Każde dziecko otrzymuje kartkę, którą składa na połowę. Na jedną połowę kartki wyciska kilka kropel tuszu i przykłada druga połową dokładnie przyciskając. Po rozłożeniu kartki ma dwie identyczne plamy. Próbuje porównać z czym mu się plama kojarzy. Potem obrysowuje pisakiem wyobrażoną postać dorysowując inne charakterystyczne elementy postaci.
Magiczny przedmiot
W czarodziejskim woreczku znajduje się kilka przedmiotów trudnych do identyfikacji. Za pomocą dotyku dzieci mają odgadnąć nazwę przedmiotu i podać do czego on służy.
Bibliografia:
A. Góralski, Być nowatorem. Poradnik twórczego myślenia, Warszawa 1990
B. Hołyńska, Zabawy rozwijające mowę dziecka, Warszawa 1986
J. Zborowski, Rozwijanie aktywności twórczej dzieci, Warszawa 1986
ZABAWY TWÓRCZE ROZWIJAJĄCE MOWĘ I MYŚLENIE
Ucząc dzieci samodzielności w rozwiązywaniu zadań dydaktycznych wykorzystuję zabawy twórcze związane z doskonaleniem myślenia, a w szczególności takich jego cech jak: oryginalność, płynność, giętkość itp. Atrakcyjność zabaw tematycznych, badawczych czy poznawczych nie tylko rozwija zainteresowania dzieci, ale również podwyższa ich motywację, zdolności skojarzeniowe, rozwija koncentrację uwagi i pamięć. Rozwój tych procesów myślowych gwarantuje w przyszłości doskonały start do podjęcia nauki w szkole i powodzenia w nauce.
Oto kilka wybranych przykładów zabaw, które stymulują rozwój mowy, myślenia, wyobraźni, koncentrują uwagę i zdolności skojarzeniowe.
Zabawy rozwijające koncentrację uwagi
Słuchaj uważnie
Dzieci siedzą w kole. Kilkoro z dzieci jest wybraną postacią z opowiadania, które nauczyciel zaczyna opowiadać. Jeżeli dziecko rozpozna postać, którą prezentuje, obiega siedzące dzieci w kole i wraca na swoje miejsce. Nauczyciel stara się tak opowiadać, aby każde dziecko miało możliwość wystąpienia.
Pilot w samolocie
Nauczyciel wybiera dwoje dzieci. Jedno jest pilotem samolotu i ma zamknięte oczy, natomiast drugie odgrywa role kapitana wieży kontrolnej i za pomocą słów kieruje samolotem, aby bezpiecznie wylądował na lotnisku. Pilot musi maksymalnie się skoncentrować, poruszając samolot między ustawionymi na dywanie przeszkodami.
Kacper mówi wam
Nauczyciel wybiera jedno dziecko, które będzie Kacprem, a reszta dzieci będzie go naśladować. Przed pokazaniem kolejnej czynności Kacper wypowiada słowa: Kacper mówi wam np. klaśnijcie nad głową. Jeżeli Kacper nie poprzedzi czynności magicznymi słowami, wówczas dzieciom nie wolno go naśladować. Które z dzieci się pomyli odpada z gry.
Wprawki pantomimiczne
Zabawa wymaga ciszy i koncentracji uwagi. Nauczyciel zaprasza dzieci do inscenizowania różnych scenek rodzajowych, np. przechodzimy ostrożnie po oblodzonej kładce, wspinamy się na wysoką skałę, chodzimy po kamieniach, dekorujemy tort, omijamy kałuże itp.
Personifikacja
Nauczyciel wspólnie z dziećmi wybiera przedmiot znany dzieciom z życia codziennego np. krzesło i razem nadają mu jak najwięcej ludzkich cech. Nauczyciel naprowadza dzieci pytaniami: co krzesło robi, gdzie mieszka, kogo lubi, jak spędza czas, jak się zachowuje itp.
Kim jestem?
Dzieci losują kartoniki z różnymi postaciami np. żaby, króla, dziewczynki itp. Każde z dzieci ruchowo lub werbalnie przedstawia daną postać.
Bibliografia:
A. Góralski, Być nowatorem. Poradnik twórczego myślenia, Warszawa 1990
B. Hołyńska, Zabawy rozwijające mowę dziecka, Warszawa 1986
J. Zborowski, Rozwijanie aktywności twórczej dzieci, Warszawa 1986
ŚWIAT I LICZBY
Materiały: 5 plakatów z nazwami kontynentów, krzesła dla wszystkich biorących udział w zabawie, jabłka/ciasteczka czy coś w tym rodzaju - dla wszystkich.
Prowadzący przygotowuje wcześniej podział grupy na kontynenty wg danych (Rocznik Statystyczny) przyjmując liczebność grupy za 100% ludności żyją cej na świecie.
Na ścianach sali rozmieszczone są nazwy kontynentów. Uczestnicy ustawiają swoje krzesła na środku sali, a następnie decydują, który kontynent zasiedlają. Prowadzący sprawdza, czy ludność jest rozmieszczona zgodnie z Rocznikiem - jeżeli nie, następuje “przesiedlenie ludności”.Prowadzący proponuje, by mieszkańcy wzięli tyle krzeseł, ile uważają, że wypracowują dochodu i sprawdza, czy krzesła są rozdzielone zgodnie z podziałem dochodu światowego. Uczestnicy próbują zmieścić się na krzesłach, którymi dysponują, a prowadzący wnosi jabłka/ciastka itp, które dzielone są tak, jak krzesła.
Różne
Podstawową czynnością i działalności dzieci przedszkolnych jest zabawa.
Dzieci lubią się bawić w kącikach zainteresowań oraz w kącikach edukacyjnych.
Istnieją także inne rodzaje zabaw, mianowicie takie w które bawi się z dziećmi
nauczycielka.
Poniżej opiszą kilka takich zabaw.
(zabawy nie są wymyślone przeze mnie, nie są moją własnością, jeśli wiesz
kto stworzył lub wymyślił którąkolwiek z nich powiadom mnie o tym
natychmiast - dziękuję)
Zabawy z wykorzystaniem metody dramy:
“Minki” Przebieg: 1. Dzieci podzielone na trzy, cztery grupy. Każda grupa
siada w odrębnym kole. Nauczycielka podchodzi do każdego koła i informuje,
jaki rodzaj emocji, uczucia będą pokazywać za pomocą gestów, mimiki,
np. jesteście weseli, smutni, zamyśleni, przestraszeni, zdziwieni itp.
2. Pozostałe dz. odgadują rodzaj emocji przedstawioną przez daną grupę.
“Spotkanie zwierząt egzotycznych”
1. Nauczycielka proponuje zabawę z pluszowymi zwierzątkami egzotycznymi.
2. Dzieci wcielają się w rolę zwierzątek egzotycznych na wolności i tych, co są
w ZOO.
3. Prezentacja w parach, np.:Cześć, jestem słoń i lubię sobie chodzić gdzie chcę.
A ty, jak się nazywasz i co lubisz robić? Cześć, jestem małpka. Lubię skakać,
ale mieszkam w klatce i nie mogę robić i chodzić gdzie chcę? itd.
4. Dyskusja na temat, które zwierzątka były smutne i dlaczego?
Czy wy chcielibyście mieszkać w ZOO? Dlaczego nie?
Zabawy umuzykalniające
"Gaduły" - muzyka w wysokim rejestrze-wielkoludy (marsz na palcach, ręce
w górze).W średnicy-marsz przedszkolaków. W niskim rejestrze-krasnoludki
(nogi ugięte, ręce oparte na kolanach, marsz na całych stopach). Przerwa
w muzyce-wolno rozmawiać.
"Kwiaty na łące" - siad klęczny w kole. Głowa schowana na kolanach.
Muzyka pełni rolę słońca. Nagrzane" kwiaty" rozchylają się, unosząc główki
i ręce coraz wyżej (głośno) kiedy słońce chowa się za chmury (cicho)-
kwiaty się zamykają.
"Chusteczki" - dzieci, każde z innym kolorem szarfy (4 kolory) stoją w rozsypce.
W środku jedno dziecko trzyma cztery chusteczki- kolory te same co szarf.
Uniesiona chusteczka (np.: czerwona) zaprasza do biegania dzieci z czerwonymi
szarfami. Podniesienie innej powoduje, że biega nowa grupa, a poprzednia
natychmiast się zatrzymuje.
"Karuzela" - cwał boczny w kole. "Pasażerowie" trzymają się z tyłu za ramiona
kolegi, który cwałuje w kole. Na umówiony sygnał-pasażerowie "przesiadają się"
o jedno miejsce wstecz. Potem zmiana ról.
Zabawa tropiąca:
"Szukamy skarbu" - dzieci szukają ukrytego skarbu, który ukryła jedna grupa
dzieci. Szukają go przy pomocy znaków, listów, rebusów jakie zostawiły dzieci,
które ukryły skarb. Skarb musi być dla dzieci ważny, cenny ponieważ to motywuje
dzieci do poszukiwaniago.
Zabawy terapeutyczne
„Cicho - głośno"Gdy nauczycielka przykucnie i dłonie położy na podłodze ,
to dzieci chórem wymawiają słowo „koza” szeptem . Gdy nauczycielka uniesie
ręce wyżej - to dzieci mówią głośniej , a gdy całkiem wysoko to najgłośniej .
Później zabawę może przeprowadzić chętne dziecko - dyrygując rękami .
Odmiana zabawy. Dzieci ustawione w kole kolejno wymawiają słowo „kot”
coraz głośniej, a następnie rundka w przeciwną stronę koła, podczas której
dzieci kolejno wypowiadają słowo „koza” coraz ciszej.
„Ja kolor - ty wyraz” Nauczycielka rzuca piłkę do dzieci i wymawia kolor ,
a dziecko ,które otrzyma piłkę ma wymienić słowo związane z tym kolorem ,
np.: zielona - kanapa, biała -gęś ... itd.
Zabawy symulacyjne (symulacja-udawanie)
"Robienie kanapek" - małe pomieszczenie urządzone jak mała kuchnia: szafki,
naczynia, sztućce, urządzenia mechaniczne potrzebne w kuchni, maszynka
gazowa, zlewozmywak, woda, gaz, artykuły spożywcze potrzebne do
przyrządzenia wiosennych kanapek. Nauczycielka mówi:" Może spróbujemy
sami sobie przygotowac śniadanie. Każdy będzie mógł zrobić taką kanapkę,
jaką lubi najbardziej". Nauczycielka może zrobić sobie drugie śniadanie.
"Kolory" - na placu zabaw w czasie słonecznej jesiennej pogody, dzieci mają
do dyspozycji kredki ołówkowe, świecowe, pisaki, farby, pędzle, sztalugi,
kartki, sztywne podkładki, pojemniki z wodą. Nauczycielka zachęca do
malowania: "Jesień jest piękną porą roku. Zorganizujemy sobie plener,
czyli malowanie na dworze. Możecie dowolnie skorzystać z tych przedmiotów,
jak prawdziwi artyści.Spróbujemy?"
Zabawy percepcyjne
"Zapach przyrody" P: rośliny przyniesione przez dzieci ze spaceru Podczas
spaceru nauczycielka prosi dzieci aby wąchały dokładnie wszystko co je otacza.
Prosi także, aby wzięły do przedszkola dowolną roślinkę. W przedszkolu dzieci
siadają w kole, zamykają oczy i intensywnie wąchają przyniesione przez siebie
z lasu rośliny. Następnie podają swoją roślinę sąsiadowi z prawej strony,
a same biorą roślinę od sąsiada z lewej strony i powąchało jego roślinkę.
Kiedy minie cała runda i do każdego dziecka dotrze jego roślina, wówczas
wszyscy otwierają oczy i podziwiają przyniesione przez siebie znaleziska.
(W zabawie można wykorzystać także inne przedmioty i wówczas dzieci
mogą z zamkniętymi oczami odgadywać czy ich przedmiot pochodzi z lasu czy nie.
"Od zapachu do smaku" Dzieci siedzą w kole, na środku stoi przykryty serwetką
koszyk z owocami. Owoce muszą być tak rozłożone aby po zdjęciu serwetki każdy
był dobrze widoczny. Nauczycielka powoli zdejmuje serwetkę, dzieci po kolei
podchodzą do koszyka i biorą po jednym owocu. Następnie dzieci wąchają owoce,
po czym nauczycielka kroi każdy owoc na dwie części by dzieci powąchały go
z zamkniętymi oczami. Teraz z kolei dzieci podają rozkrojony owoc sąsiadowi
z prawej strony i przyjmują owoc od sąsiada z lewej strony. Zabawa toczy się
do czasu, kiedy każdy owoc wróci do dziecka, który go wyjął z koszyka.
Teraz można obrać owoce i pozwolić dzieciom spróbować smaków wszystkich
owoców.
Zabawy - pedagogika zabawy:
„Falujące łóżko” - 4-5 dzieci tworzy łóżko, opierając się na rękach i nogach.
Na jego środku kładzie się z rękami założonymi pod głowę jedno dziecko.
Łóżko zaczyna się poruszać z góry na dół, do przodu i do tyłu. Po około
1-2 minutach łóżko zatrzymuje się, a poszczególne jego części chwytają
osobę leżącą i zsuwają ją delikatnie po pośladkach i stopach na ziemię.
Zabawie może towarzyszyć muzyka.
„Siedzimy na kolanach” - dzieci ustawiają się w kole jeden za drugim,
rzymając ręce na ramionach partnera stojącego z przodu. Dzieci stoją
w kole i próbują usiąść na kolanach partnera stojącego z tyłu.
Zabawy integrujące:
„Mało nas, mało nas” - Tradycyjna zabawa ruchowo - taneczna, w której
kolejno wywołujemy do środka koła imieniem poszczególne dzieci.
„Zgadnij - czyje słyszysz imię” - Jedno dziecko opuszcza krąg z poleceniem,
aby po powrocie odgadło jakie imię słyszy. Pod jego nieobecność wybieramy
imię dziecka z sali np. Bartek. Dzielimy je na sylaby BAR - TEK. Na dany znak,
dzieci w dwóch grupach skandują jednocześnie sylaby wybranego imienia.
Jeżeli zgadujący trzykrotnie poniesie porażkę w odgadywaniu daje fant.
Zabawy i ćwiczenia oddechowe i ortofoniczne , ćwiczenia mowy.
„Naśladowanie głosów”Ręce ułożone na talii po bokach tak, by kciuk
dotykał dolnej partii żeber, a pozostałe palce spoczywały na przedniej
partii żeber, uciskając przeponę. Wykonanie kilkunastu wdechów i wydechów,
raz przez usta, raz przez nos. Wdech: wciąganie powoli powietrza
(ramiona nie poruszają się) i wypuszczanie go powoli, nie wprowadzając
w ruch mięśni pasa barkowego ani mięśni brzucha. Na wydechu naśladowanie
dźwięków wydawanych przez zwierzęta (kot, żaba, pies, krowa, wąż, ptaki),
maszyny, instrumenty.
„Wypowiadanie głosek”Na wydechu wolne wypuszczanie powietrza
i wypowiadanie głoski: a, następnie głosek: a, e, i, o, u, y. Na wydechu
wypowiadanie całego ciągu samogłosek: a, e, i, o, u, y (początkowo
prowadzący pokazuje kolejne głoski wypisane na kartonie, jednocześnie
ustalając długość artykulacji).
FONOWANIE SAMOGŁOSEK Na wydechu fonowanie zestawu samogłosek
(wzór wypisany na kartonie) prowadzący początkowo ukazuje kolejność
i czas trwania artykulacji każdej z grup, następnie ćwiczenie wykonywane
jest samodzielnie: ae, ao, ai, au, ay, oa, oe, oi, ou, oy, itd.
Zabawy dydaktyczne (nauczające)
"Powiedz, co schowałam?" Dzieci siedzą w kole. Nauczycielka rozkłada
kilka przedmiotów i prosi dzieci, aby głośno nazwały leżące przed nią
przedmioty. Następnie prosi jedno dziecko o opuszczenie sali by zmienić
położenie przedmiotów i schować jeden z nich. Zadanie dziecka: odgadnięcie
czego brakuje. (Przedmioty mogą łączyć się tematycznie, mogą to także być
napisy)
"W jakiej kolejności dzieci układały składniki hamburgera?" P: ilustracje
do książeczki ze Słonecznej Biblioteki "Wielki wspaniały hamburger"