Plan:

1.Tło polityczno-społeczne w czacie powstania „Dziadów” cz.III .

a)upadek powstania listopadowego

b)likwidacja polskich instytucji

c)emigracja na zachód Europy lub przesiedlenia do Rosji

2.Martyrologia młodzieży polskiej na przykładach:

a)historii 10-letniego chłopca (historia Sobolewskiego)

b)cierpienia Cichowskiego i Rollisona

3.„Ja i ojczyzna to jedno” - jako przykład hasła patriotycznego.

a)Konrad- „Wielka Improwizacja” jako przykład buntu wobec Boga

4.Widzenie Księdza Piotra-proroctwo.

a)wiara w nadejście wybawiciela

b)młodzież jako ziarno

5.Moskale - przyszli buntownicy.

6.Tyrteizm w literaturze romantycznej.

7.Przyczyny, dla których „Dziady” są dramatem o buncie przeciwko przemocy.

a)sytuacja polityczna kraju

b)cierpienie młodych ludzi

c)historiozoficzny sens sc.V.

-Polska predestynowana do roli „Chrystusa narodów”

c)Konrad jako „wulkan uczuć”

Dlaczego cz.III „Dziadów” Adama Mickiewicza jest dramatem o buncie przeciwko przemocy? Niewątpliwie duży wpływ na charakter utworu miała sytuacja polityczna . „Dziady” powstały w roku 1832,czyli zaledwie w rok po upadku powstania listopadowego. Polacy przestali wierzyć w swoje siły. W kraju i po za jego granicami narastał coraz większy pesymizm. Polskie instytucje zostały zamknięte albo włączane w rosyjską strukturę administracyjną. Większa część Polaków opuszcza kraj lub zostaje przesiedlona do Rosji. Taka sytuacja sprawiła , że wiele osób nie potrafiło przeciwstawić się naciskowi ze strony władz carskich. Grażyna Królikiewicz pisze:

„Największą groźbą dla bytu narodowego jest oswajanie się społeczeństwa z niewolą i takie formy zgody na rzeczywistość, jakie ukazuje Mickiewicz w scenach: w Salonie warszawskim oraz na Balu u Senatora.”

Autorka przestrzega nas przed potęgą imperatora. Daje nam wyraźnie do zrozumienia, że nie powinniśmy biernie przyjmować praw i zasad ,jakie oferuje nam rząd rosyjski.

Czytając „Dziady”, bardzo łatwo zauważyć, że głównym tematem utworu jest martyrologia młodzieży polskiej. Przykładem tyranii stosowanej w stosunku do dzieci jest scena opisana przez Jana Sobolewskiego. Bohater opowiadania to dziesięcioletni chłopiec. Głowa jego była ogolona , na nogach ciążyły mu żelazne łańcuchy, których nie mógł podnieść. Żaden z funkcjonariuszy nie zareagował na skargi chłopca. Takie sytuacje zdarzały się bardzo często, dlatego nikt nie zwracał na nie uwagi. Owszem , policmajster podszedł i sprawdził, jak ciężki jest łańcuch, ale według przyjętych norm, waga dziesięciu funtów była odpowiednia dla małoletniego więźnia. Sytuacje takie jak opisana powyżej były przykładem ogromnego okrucieństwa w stosunku do dzieci. Tak młode osoby nie mogły stanowić zagrożenia dla Rosji.

---