Dziady cz. III jako dramat romantyczny, Szkoła


"Dziady" cz. III to jeden z najwybitniejszych polskich dramatów romantycznych, utwór o niezwykłej sile oddziaływania, zadziwiający różnorodnością zastosowanych środków artystycznych. Konrad jest typowym bohaterem romantycznym, jak Prometeusz skłócony z Bogiem, człowiek o wybitnej indywidualności, pełnym tragizmu, którego źródłem jest nieszczęście jego narodu. Typowo romantycznym jest również celowe nieprzestrzeganie klasycznych jedności miejsca, czasu i akcji, a także łączenie w ramach formy dramatycznej elementów epickich i lirycznych. Charakter epicki mają opowiadania Sobolewskiego i Adolfa o męczeństwie polskiej młodzieży, wiersze zamieszczone w "Ustępie", natomiast "Wielka Improwizacja" to fragment o charakterze lirycznym, choć nie pozbawiony cech dramatycznych, o silnym napięciu emocjonalnym (bunt przeciw Bogu, walka o duszę Konrada). Wybitnym osiągnięciem poety jest również umiejętne wprowadzanie scen realistycznych i fantastycznych, w zależności od tematu. Sceny realistyczne dotyczą zazwyczaj niedawnej przeszłości Polski, ukazują martyrologię społeczeństwa czy też jego charakterystykę. Sceny fantastyczne to przede wszystkim dramat Konrada oraz sceny wizyjne dotyczące przyszłości Polski, ukazane w widzeniu księdza Piotra. W scenach tych mamy do czynienia z działaniem sił nadprzyrodzonych, egzorcyzmami, złymi i dobrymi mocami, prowadzącymi walkę o duszę człowieka. "Dziady" to dramat o luźnej kompozycji, w którym poszczególne sceny łączy wspólna idea dramatu - problem niewoli narodowej i towarzysząca mu wiara w odzyskanie niepodległości. Mickiewicz starał się również zastosować w dramacie efekty muzyczne - w klasztornej celi więźniowie śpiewają patriotyczne pieśni. Konrad przedstawia siebie jako orła walczącego z czarnym krukiem przy akompaniamencie fletu. Natomiast

po "Improwizacji" dochodzą do jego celi odgłosy pieśni bożonarodzeniowych, a chór aniołów śpiewa na nutę "Anioł pasterzom mówił". Na balu u senatora menuet zastąpiony został po wtargnięciu pani Rollison arią komandora z opery "Don Juan". O wielkości dzieła świadczy niezwykłe wrażenie, jakie "Dziady" wywarły

nie tylko na Polakach, dla których był to dramat narodowy, ale także na przedstawicielach innych narodowości. O wielkości dzieła z entuzjazmem pisała znana francuska pisarka George Sand:
"Prześladowanie, cierpienia i wygnanie
rozwinęły w nim siły, nie znane
mu przedtem. (...) Od czasów proroków
Syjonu, od czasu ich łez i jęków, żaden
głos nie wzniósł się z taką siłą, aby opiewać
przedmiot tak ogromny, jakim jest upadek narodu".



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Język Polski Dziady cz III jako dramat romantyczny odt
Dziady cz III jako dramat o problemach narodu w niewoli
Dziady cz III jako dramat o buncie przeciwko przemocy
dziady cz III jako dramat o buncie przeciwko przemocy
dziady cz III jako dramat o problemach narodu w niewoli
Dziady jako dramat romantyczny, SZKOŁA, język polski, romantyzm
Cechy III części DZIADÓW jako dramatu romantycznego, Szkoła, Język polski, Wypracowania
Dziady cz. II jako dramat, j.polski - gimnazjum
Dziady część III jako dramat o problemach narodu w niewoli
Dziady część III Jako Dramat O Problemach Narodu W Niewoli
Dziady część III jako dramat o problemach narodu w niewoli
Omówienie lektur, Dziady część III jako dramat o problemach narodu w niewoli, Dziady część III jako
01DZIADY jako dramat romantyczny, SZKOŁA, język polski, romantyzm
Dziady część III jako dramat o problemach narodu w niewoli
Dziady cz. II jako dramat, j.polski - gimnazjum
Dziady jako dramat romantyczny
Interpretacja Dziady cz. III Mesjanizm, Filologia polska, Romantyzm

więcej podobnych podstron