Tyrystor:
Θ |
96o |
84o |
72o |
60o |
48o |
36o |
24o |
12o |
0o |
UGT[V] skt. |
1,1 |
1,15 |
1,3 |
1,4 |
1,45 |
1,55 |
1,6 |
1,65 |
1,68 |
UD[V] skt. |
1,9 |
1,9 |
1,9 |
1,8 |
1,5 |
1,1 |
0,8 |
0,4 |
0,1 |
URM [V] |
0,36 |
0,33 |
0,3 |
0,26 |
0,2 |
0,18 |
0,12 |
0,06 |
0 |
IRM [A] |
0,036 |
0,033 |
0,03 |
0,026 |
0,02 |
0,018 |
0,012 |
0,006 |
0 |
PD [mW] |
6,84 |
6,27 |
5,70 |
4,68 |
3,00 |
1,98 |
0,96 |
0,24 |
0 |
PRM [mW] |
1,30 |
1,09 |
0,90 |
0,68 |
0,40 |
0,32 |
0,14 |
0,04 |
0 |
Triak:
Θ1 |
72o |
60o |
48o |
36o |
24o |
12o |
0o |
UGT1 [V] |
1,25 |
1,03 |
1,45 |
2,05 |
2,25 |
2,35 |
2,6 |
UD1 [V] |
2 |
1,8 |
1,5 |
1 |
0,8 |
0,3 |
0,05 |
URM1 [V] |
0,38 |
0,32 |
0,3 |
0,14 |
0,1 |
0,04 |
0 |
Θ2 |
- |
- |
- |
- |
42o |
21o |
9o |
UD2 [V] |
- |
- |
- |
- |
1,2 |
0,7 |
0,05 |
URM2 [V] |
- |
- |
- |
- |
0,14 |
0,06 |
0 |
IRM1 [A] |
0,038 |
0,032 |
0,03 |
0,014 |
0,01 |
0,004 |
0 |
PD1 [mW] |
7,6 |
5,76 |
4,5 |
1,4 |
0,8 |
0,12 |
0 |
PRM1 [mW] |
1,444 |
1,024 |
0,9 |
0,196 |
0,1 |
0,016 |
0 |
IRM2 [A] |
- |
- |
- |
- |
0,014 |
0,006 |
0 |
PD2 [Wm] |
- |
- |
- |
- |
1,68 |
0,42 |
0 |
PRM2 [mW] |
- |
- |
- |
- |
0,196 |
0,036 |
0 |
Wyniki pomiarów obarczone są pewnym błędem, dla odczytu z miernika cyfrowego (URM) są one pomijalnie małe, ale dla odczytu z ekranu oscyloskopu (Θ, UGT, UD ) mogą być już to błędy grube, jest to wyraźnie widoczne na załączonych wykresach.
Tyrystor: Podczas ćwiczenia tyrystor włączany był prądem podanym na bramkę, wykres zależności UGT=f(Θ) należy interpretować jako charakterystykę prądowo - napięciową rezystora R2. Charakterystyka UD=f(Θ) jest znacznie bardziej stroma niż URM, i jej przebieg jest zbliżony do fragmentu charakterystyki widocznej na oscyloskopie. Dla kąta Θ powyżej 96o mieliśmy problem z zaobserwowaniem przebiegu na oscyloskopie, spowodowane było to tym, że przy takim kącie prąd IG był na tyle mały, że tyrystor już się nie włączał (Θ rośnie => IG maleje).
Triak: Triak jest tyrystorem dwukierunkowym, który przewodzi prąd w obydwu kierunkach. Można zastąpić go na schemacie połączonymi równolegle - przeciwnie dwoma tyrystorami. Podczas badania obserwujemy niesymetryczną pracę „obu tyrystorów”, czyli złącze drugie przebija się przy dużo większym napięciu UD2 niż złącze pierwsze.