Dzialanie patrolu rozpoznawczego w rejonie klęski zywiolowej, katastrofy lub porażenia cz 2

Wrocław, dnia ……………

PLAN - KONSPEKT

do przeprowadzenia zajęć z reagowania kryzysowego

z kompanią radioliniową w dniu

I. TEMAT: 7. Działanie patrolu rozpoznawczego w rejonie klęski żywiołowej, katastrofy lub porażenia.

II. CEL ZAJĘĆ:

Zapoznać: .z zadaniami patrolu rozpoznawczego w czasie sytuacji kryzysowych.

III. METODA: Wykład informacyjny.

IV. CZAS: 45 minut.

V. MIEJSCE: Świetlica krl.

VI. ZAGADNIENIA:

Rozpoznanie rejonu klęski żywiołowej, katastrofy, porażenia przez patrol rozpoznawczy.
Segregacja medyczna.

VII. WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE:

Szkoleni słuchają wykładu instruktora i dokładnie notują.
Zajęcia prowadzone będą w formie wykładu ale z aktywnym udziałem szkolonych.

VIII. LITERATURA:

A. Zawadzki (red.), „Medycyna ratunkowa i katastrof” Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009;
M. Kowalczyk, S. Rump, Z. Kołaciński „Medycyna katastrof chemicznych” Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.

IX. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO-TECHNICZNE:

Zeszyty i przyrządy piśmiennicze - 100% szkolonych;

X. ORGANIZACJA ZAJĘĆ:

0x08 graphic

XI. PRZEBIEG ZAJĘĆ:

CZĘŚĆ WSTĘPNA (5 min)

przyjęcie meldunku;
sprawdzenie obecności;
podanie tematu i celu zajęć;
podanie organizacji zajęć;

rozpoczęcie zajęć.

CZĘŚĆ GŁÓWNA (35 min)

realizacja zagadnień szkoleniowych.

ZAGADNIENIE 1 (20 min)

Rozpoznanie rejonu klęski żywiołowej, katastrofy, porażenia przez patrol rozpoznawczy.

Patrol rozpoznawszy w momencie przybycia na miejsce zdarzenia ma za zadanie przede wszystkim rozpoznać miejsce zdarzenia pod względem możliwości udzielenia pomocy poszkkodowanym. W wypadkach masowych i katastrofach ze względu na czas jaki upłynął od ich wystąpienia i rodzaju podjętych czynności ratowniczych wyróżnia się cztery fazy:

Faza wstępna obejmuje pierwsze minuty lub godziny od wystąpienia zdarzenia. Ważne na tym etapie jest szybkie rozpoznanie zagrożenia i powiadomienie służb ratowniczych. Poszkodowani w znacznym stopniu w tym czasie zdani są na siebie, współuczestników lub świadków zdarzenia.
Faza konsolidacji rozpoczyna się w momencie przybycia na miejsce zdarzenia służb ratowniczych. Istotną rolę odgrywa w tej fazie szybka mobilizacja służb ratowniczych, sprawne zarządzanie poszczególnymi służbami i zgromadzenie odpowiednich sił i środków w zależności od potrzeb. Na tym etapie dochodzi do ogólnej oceny zdarzenia, wstępnej segregacji medycznej poszkodowanych, wstępnego leczenia na miejscu zdarzenia oraz opanowania reakcji tłumu. Od sprawności przeprowadzonych działań w tej fazie w znacznym stopniu zależy wielkość poniesionych strat w wyniku katastrofy.
Faza usuwania skutków obejmuje specjalistyczne leczenie poszkodowanych w szpitalach, a także naprawę zniszczeń powstałych w miejscu katastrofy. Na tym etapie rozpoczynają się także prace dochodzeniowe wyjaśniające przyczyny zdarzenia.
Faza odległa obejmuje likwidację odległych skutków zdrowotnych, społecznych i ekonomicznych. Na tym etapie dokonuje się analizy zdarzenia i przeprowadzanych działań ratowniczych w celu usprawnienia ich funkcjonowania w przyszłości.

W rejonie zdarzenia masowego i katastrofy wyróżnia się trzy strefy działania służb ratowniczych:

Strefa bezpośredniego zagrożenia jest to strefa wyznaczona przez dowódcę pierwszej jednostki przybyłej na miejsce zdarzenia. Wstęp do tej strefy mają tylko wyznaczeni ratownicy dysponujący odpowiednim wyposażeniem. W tej strefie prowadzona jest wstępna segregacja. W strefie bezpośredniego zagrożenia kwalifikowanej pomocy udzielają poszkodowanym ratownicy. Po ewakuacji poszkodowanych poza strefę bezpośredniego zagrożenia opiekę medyczną nad poszkodowanym przejmują zespoły ratownictwa medycznego.
Strefa transportu jest to obszar pośredni pomiędzy strefą bezpośredniego zagrożenia, a strefą bezpieczną. W tej strefie wyznaczane są oddzielne jednokierunkowe drogi ewakuacji poszkodowanych i powrotu. Ponadto wyznacza się osobną drogę ewakuacji pieszych.
Strefa bezpieczna jest to strefa, w której zlokalizowane są punkty pomocy medycznej i miejsce lądowania dla śmigłowców. W tej strefie odbywa się wtórna segregacja medyczna i wstępne leczenie poszkodowanych. Osoby przewidziane do ewakuacji są w odległości 1,5 m od siebie w celu swobodnego dostępu służb ratowniczych.

Punkt pomocy medycznej (PPM) organizowany jest w miejscu bezpiecznym, dobrze widocznym, Łatwym do oznakowania, w pobliżu dróg dojazdu i ewakuacji, zapewniającym łączność radiową , umożliwiającym lądowanie śmigłowca.

W punkcie tym prowadzona jest wtórna segregacja i wstępne leczenie poszkodowanych. Z punktów pomocy medycznej przekazywane są koordynatorowi medycznych działań ratunkowych informacje o liczbie i rodzaju obrażeń poszkodowanych przyjmowanych do punktu.

Podczas wszystkich działań patrolu rozpoznawczego z zakresu rozpoznawania podstawowym zadaniem jest określenie rodzaju zagrożenia występującego podczas zdarzenia oraz określenie rozmiarów strefy zagrożenia i ubezpieczenie miejsca zdarzenia. Od wstępnego rozpoznania zagrożenia uzależniona jest dalsza taktyka działań ratowniczych. Dlatego też czynność rozpoznania stanowi podstawowe zadanie i główne element oceny sytuacji w tego typu działaniach. Brak możliwości jednoznacznego określenia zagrożenia powoduje wiele komplikacji, z których podstawowe to:

Brak znajomości zagrożenia,
Brak znajomości oddziaływania, potencjalnej substancji niebezpiecznej na organizm człowieka i nieznajomość sposobów zapobiegania mu;
Brak znajomości oddziaływania potencjalnej substancji niebezpiecznej na otoczenie (środowisko) i nieznajomość metod zapobiegawczych,;
Brak metod usunięcia zagrożenia.

ZAGADNIENIE 2 (15 min)

Segregacja medyczna.

Triage oznacza segregowanie, czyli badanie i klasyfikację poszkodowanych w zależności od pilności leczenie i ewakuacji. Podczas segregacji medycznej poszkodowani są oznaczani kodami barwnymi w zależności od stopnia zagrożenia Życia i pilności ewakuacji. Głównym zadaniem ratowników przybyłych jako pierwsi na miejsce zdarzenia jest wyszukanie grupy poszkodowanych w stanie bezpośredniego zagrożenia życia.

Na świecie opracowano różne systemy segregacji poszkodowanych pozwalające w krótkim czasie ocenić stan poszkodowanego. Najczęściej stosowany jest system START.

System START (Simple triage and rapid treatment) oparty jest na ocenie stanu poszkodowanego: sprawdza się częstość oddechu, obecność tętna na tętnicy promieniowej lub czas powrotu krążenia włośniczkowgo, stan świadomości. Ocenę taką należy przeprowadzić w ciągu 30 s.

Po przeprowadzeniu segregacji poszkodowanych umieszcza się w wyznaczonych sektorach oznaczonych kolorami - czerwonym, żółtym, zielonym I czarnym.

Poszkodowani oznaczeni kolorem czerwonym wymagają pilnego wstępnego leczenia i transportu do szpitala w pierwszej kolejności. Są to poszkodowani w stanie bezpośredniego zagrożenia życia, u których stwierdza się najczęściej zaburzenia drożności dróg oddechowych, oddychania, krążenia, ciężkie oparzenia, rany klatki piersiowej I jamy brzusznej, ciężkie urazy głowy, Masywne krwawienie, wstrząs.

Poszkodowani oznaczeni kolorem żółtym wymagają wstępnego leczenia I transportu do szpitala w drugiej kolejności. Są to poszkodowani, u których stwierdza się najczęściej urazy głowy bez zaburzeń świadomości, urazy kręgosłupa, mnogie złamania, lekkie oparzenia.

Poszkodowani oznaczeni kolorem zielonym wymagają pomocy medycznej I transportu do szpitala w trzeciej kolejności. Są to najczęściej poszkodowani z powierzchniowymi ranami, pojedynczymi złamaniami, zaburzeniami psychicznymi wymagający leczenia ambulatoryjnego. Ważnym zadaniem służb ratowniczych jest niedopuszczenie do niekontrolowanej ewakuacji poszkodowanych do placówek medycznych, co mogłoby znacznie utrudnić sprawne funkcjonowanie służb medycznych w tych jednostkach.

Osoby zmarłe, poszkodowani nieoddychający po wcześniejszym udrożnieniu dróg oddechowych oraz poszkodowani z obrażeniami ciała nierokującymi przeżycia oznaczane są na czarno. W przypadku zgonu poszkodowanego ambulansie w czasie transportu do szpitala ratownicy wracają w rejon zdarzenia, przekazują zwłoki w oznaczone miejsce i ponownie włączają się do akcji ratowniczej.