32,

33,

Bolimowski Park Krajobrazowy

Z rozległych, nieprzebytych puszcz, rozciągających się niegdyś między Wisłą a Bzurą, ostały się do naszych czasów tylko dwa w miarę duże i zwarte kompleksy leśne: licząca ok. 50 tys. ha Puszcza Kampinoska i prawie pięciokrotnie od niej mniejsza Puszcza Bolimowska. Ta ostatnia tworzy w przybliżeniu wielki trójkąt o bardzo poszarpanych bokach, w którego wierzchołkach tkwią Skierniewice, Żyrardów i Nieborów. Mimo tak widocznych nieciekawych akcentów naszych czasów, Puszcza Bolimowska zasługuje na szczególną uwagę: wraz z przecinającą ją doliną fantastycznie wijącej się Rawki, otaczającymi ubogimi polami, rozsianymi starymi puszczańskimi wioskami stanowi, utworzony w 1986r.,liczący dziś 23 130ha. Na równinnych, piaszczystych i suchych terenach Parku bogactwo przyrodnicze koncentruje się wokół wody, jaką rośliny i zwierzęta mogą znaleźć przede wszystkim w dolinie Rawki, w dolinkach małych rzeczek i strumyczków, w oczkach wodnych, torfowiskach, bagnach, na podmokłych łąkach i pastwiskach.

Park Krajobrazowy Międzyrzecza Warty i Widawki

Przedmiotem ochrony są doliny rzek Warty, Widawki, Grabi, Oleśnicy, Niecieczy i Wierznicy wraz z zamieszkującym je światem roślinnym i zwierzęcym. Obszar parku wyróżnia się w swym otoczeniu urozmaiconą rzeźbą terenu. Doliny Warty, Widawki i Grabi zachowały na dużej części swego biegu prawie naturalny charakter rzek nizinnych. Rzeki otoczone są przez rozległe połacie ekstensywnie użytkowanych pól i łąk bądź grupy małych, prywatnych lasków, tzw. chłopskich. Zbiorowiska świeżych łąk, miejscami silnie podmokłych, sąsiadują zwykle z szuwarami, turzycowiskami, podmokłymi olsami lub zaroślami wierzbowymi. Większe, zwarte kompleksy leśne występują w okolicach Konopnicy, Szynkielowa, Burzenina, Stoczek oraz w dolinie Grabi. Szczególnie malowniczo prezentują się przełomowe odcinki doliny Warty w okolicach Konopnicy, gdzie wysokości względne stoków dochodzą do 45 m.

Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich

PKWŁ posiada unikatowy w Polsce Środkowej wyżynny krajobraz strefy krawędziowej Wzniesień Łódzkich, a także wyróżniające ten obszar walory przyrodnicze, kulturowe i historyczne. Na atrakcyjność krajobrazu duży wpływ ma ukształtowanie terenu charakteryzujące się tutaj znacznymi wysokościami względnymi, dużymi spadkami powierzchni stokowych, obecnością interesujących form dolinnych oraz wielu zjawisk współczesnej erozji. Bogata przeszłość geologiczna tego terenu wpłynęła na ukształtowanie się takich form geomorfologicznych jak: parowy, wąwozy, jary, ostańce denudacyjne. Szczególną atrakcję stanowią występujące powszechnie głazy narzutowe, czasem o kilkumetrowym obwodzie, przywleczone przez lądolód ze Skandynawii.

Załęczański Park Krajobrazowy

Utworzony został jako jeden z pierwszych parków krajobrazowych w kraju w celu ochrony niepowtarzalnego krajobrazu jurajskich wapiennych ostańców kryjących w sobie wiele form krasu, będących środowiskiem życia osobliwej, wapieniolubnej fauny i flory oraz urokliwego odcinka rzeki Warty określonego jako najpiękniejszy i najwartościowszy przyrodniczo w stosunku do całego jej biegu. Warta przepływając przez park dzikim, naturalnym korytem zataczającym charakterystyczny, tzw. Wielki Łuk Warty, pośród wapiennych wzgórz i pasm polodowcowych wzniesień, rzeźbi w skalistym podłożu głębokie, malownicze przełomy.

Sulejowski Park Krajobrazowy

Walory Sulejowskiego PK tworzą przede wszystkim: naturalny krajobraz rzeczny, zwłaszcza środkowego odcinka Pilicy między Przedborzem i Sulejowem (proponowanego do włączenia do europejskiej sieci obszarów chronionych Natura 2000), „delty” Luciąży, Czarnej Malenieckiej, śródleśnych strumieni, np. Strugi Młynki (ostoi bobra). Obiekty przyrody nieożywionej, a wśród  nich m.in. Bąkowa Góra (na pograniczu Nizin Środkowopolskich i Wyżyny Małopolskiej), wysokie krawędzie doliny Pilicy (np. w Barkowicach i Sulejowie) oraz najcenniejszy w Polsce środkowej rezerwat krajobrazowo-wodny - Niebieskie Źródła. Lasy - stanowiące pozostałość Puszczy Pilickiej z fragmentami przyrody naturalnej, chronionej m.in. w rezerwatach przyrody.

Spalski Park Krajobrazowy

Położenie na styku nizin i wyżyn znajduje odzwierciedlenie w warunkach przyrodniczych: o przyrodzie Parku decydują rozległe kompleksy leśne dawnej Puszczy Pilickiej oraz przełomowy odcinek doliny Pilicy pod Inowłodzem z wychodniami skał jurajskich oraz charakterystyczna, nizinna część doliny Pilicy z szerokimi terasami, starorzeczami i wyspami. Lasy zajmują 65% powierzchni Parku. Lasy są naturalną ostoją, gdzie zachowały się siedliska posiadające znaczenie dla ochrony różnorodności biologicznej w Unii Europejskiej. Występują tu stare lasy dębowe na siedliskach grądu subkontynentalnego i dąbrowy świetlistej, typowe płaty łęgów i borów. Ważną  rolę biocenotyczną pełnią również zbiorowiska nieleśne, do których należą m.in. łąki trzęślicowe, rajgrasowe i podmokłe; torfowiska wysokie, przejściowe i niskie oraz roślinność wodna. Krajobraz SpPK uzupełniają murawy sztotlichowe i suche wrzosowiska z mącznicą lekarską, zarośla jałowcowe oraz bogate florystycznie murawy kserotermiczne, przypominające roślinność stepową.

Przedborski Park Krajobrazowy

Krajobraz Przedborskiego Parku Krajobrazowego stanowi mozaikę struktur wyżynnych i nizinnych, gdzie doliny rzeczne przeplatają się z obszarami pól, łąk i lasów, ponad którymi wznoszą się łagodne wzgórza. Wyżynne cechy parku związane są ze wzgórzami, z których jedno jest zbudowane z wapieni górnojurajskich (kulminacja Góry Bukowej, 335 m n.p.m.), drugie - z piaskowców górnokredowych (z sięgającą 346 m n.p.m. Górą Fajna Ryba, która jest najwyższym wzniesieniem woj. łódzkiego). Charakterystyczne dla przyrody parku jest występowanie zróżnicowanych biotopów, zarówno mokradłowych, jak i kserotermicznych z właściwymi im gatunkami roślin.

Więcej informacji na stronie http://www.przyroda.lodzkie.pl/przyroda/topMenu/ochrona_przyrody/parki_krajobrazowe/

---