„różnicująca indywidualność a przynależność do subkultury”
Rozpad zbiorowej tożsamości- jena z cech ponowoczesności
Nowoczesna uległość masowej modzie fragmentacji -> postnowoczesny „pluralizm stylów”
Cel grupy- osiągnięcie zróżnicowania w jedności
„świadomość grupowa”- taki rodzaj tożsamości, który przywraca wyraźne granice między grupami i powoduje wewnętrzne zacieranie się zróżnicowania w jedności.
Jednak nie chcą, aby nadawać im nazwy, szufladkować-, bo to ograniczenie
Każda subkultura- nonkomformisci
Członkowie subkultury traktują ja, jako „antystrukturę” - zbiorowość, która nie ma ściśle określonych granic, definicji czy jednolitych zachowań. Nadanie grupie „etykietki” nazwy- położenie nacisku na aspekt zbiorowy.
Tożsamość definiuje się zarówno w odniesieniu do tego, czym się jest, ale też, czym się nie jest.
Strój odzwierciedla styl życia
W subkulturach zwraca się uwagę na autonomie jednostki, nieprzewidywalność i sprzeciw wobec ograniczającego, deterministycznego wpływu konwencji społecznych. Potrzeba niedostosowania!
Powiązanie, (jeśli chodzi o ubiór, postawy i styl życia) między indywidualizmem i nonkonformizmem -
„różnicująca indywidualność” - sposób wyrażania własne indywidualności członków subkultur poprze wyraźne zauważenie różnicy dzielącej ich od zbiorowości, która stanowi punkt odniesienia
Różne grupy społeczne angażują się w walkę o kapitał społeczny w celu usankcjonowania własnej tożsamości, jako „głównego stylu życia”
„Kapitał subkulturowy”- posiadanie danego gustu oznacza bycie modnym „dobrze poinformowanym”
Nie posiada obiektywnych cech i granic
Schutz, w jaki sposób aktorzy posługują się typami idealnymi w pojmowaniu rzeczywistości.
Współmieszkańcy- powiązanie pod względem czasowym. Nie ma kontaktu, typ ogólny
Współtowarzysze-wspólnota pod względem czasowym i przestrzennym. Stykamy się z nimi bezpośrednio. Znamy ich patrykularne cechy
Przynależność do niekonwencjonalnej mniejszości nie neguje „bycia sobą” w przeciwieństwie do masowego konformizmu przestrzegającej konwencji mniejszości
W subkulturze wspólny wymiar oryginalności
Dwa poziomy indywidualności
Wewnątrzgrupowym-poprzez położenie nacisku na heterogeniczność grupy i przywołanie różnic w ubieraniu się poszczególnych członków
Międzygrupowym- uznanie subkultury za zbiorowość i mniejszość, stojąca w opozycji do innych, co podporządkowują się konwencjom
Często wyróżniamy subkulturę ze względu na ubranie, wygląd, ale są tez inne aspekty subkultury. Tak najłatwiej się odróżnić
Często identyfikowanie z grupą przez ludzi z zewnątrz
Odrzucenie ostrych granic między grupami i opór wobec ograniczeń wynika z wyrażanego przez wielu członków subkultur jednostkowego dążenia do nieskrepowanej przez żadne struktury wolności
Graniczność- bycie w sensie dosłownym na granicy, pomiędzy jasno określonymi tożsamościami społecznymi
Subkultura graniczna- niestereotypowe; duże wewnętrzne zróżnicowanie; złożoność form kulturowych. Co prowadzi do zacierania się granic i braku możliwości dokonania jednoznacznej kategoryzacji? Wyłamują się z granic, przez które są definiowane
Krzyżowanie się kiedyś osobnych kultur
Kontrkultura krzyżówkowa-grupa amorficzna bez określonych zasad. Zatracie granic