Magdalena Dąbrowska

Agnieszka Marciniak

Iwona Galas

TiR sem,5 grupa A1

UGRUPOWANIE NAUKOWO - BADAWCZE

„NASZA EUROPA”

Prezydent: Jacques DELORS

DZIAŁANIA UNII EUROPEJSKIEJ

W PROMOCJI LOKALNYCH INICJATYW ZATRUDNIENIOWYCH

( EUROPEAN UNION ACTION TO PROMOTE LOCAL EMPLOYMENT INITIATIVES)

Marjorie JOUEN

Sprawa Europejska Nr 6

Luty 2000

Badania dostępne w języku francuskim, angielskim i hiszpańskim „Nasza Europa”, Marzec 2000

MARJORIE JOUEN

Marjorie Jouen, Francuzka, jest badaczem z Notre Europe (Nasza Europa) od listopada 1999 roku. Absolwentka Institut d`etudes politiques of Aix-en-Provence (Instytut studiów politycznych w Aix w Prowansji) i była studentka Ecole nationale d`administration (Narodowa szkoła administracji). Jako członek Europejskiego Zgromadzenia do Badań Przyszłościowych, koordynowała komunikację wewnętrzną grup w lokalnym rozwoju i inicjatywach zatrudnieniowych od 1994 do 1998 roku. Następnie była zatrudniona w Departamencie spraw europejskich przy Delegation a l`amenagement du territoire et a l`action regionalne (Przedstawicielstwo zagospodarowania terenów i działań regionalnych) w Paryżu. Czasami pisze artykuły do gazet w związku z badaniami dla OECD i francuskiego Commissariat general au Plan, ze względu na jej pozycję eksperta do spraw spójnej polityki ekonomicznej i socjalnej w Unii Europejskiej.

NOTRE EUROPE

Notre Europe (Nasza Europa) jest niezależnym badawczo i politycznie oddziałem, którego celem są badania Europy - jej historii i cywilizacji, procesu integracji i perspektyw na przyszłość. Stowarzyszenie zostało założone przez Jacques Delors jesienią 1996 roku. Składa się z niewielkiej grupy (sześć osób) naukowców - badaczy z różnych krajów.

Notre Europe (Nasza Europa) bierze udział w publicznej debacie na dwa sposoby. Po pierwsze, publikując wewnętrzne wyniki badań, i po drugie współpracując z badaczami z zewnątrz i akademickimi naukowcami, wnosząc tym samym swój wkład w debatę nad sprawami Europy. Te dokumenty dostępne są dla określonej liczby osób (podejmujących decyzje), polityków, socjo-ekonomistów, pracowników naukowych i dyplomatów w rozmaitych krajach członkowskich Unii Europejskiej.

Stowarzyszenie organizuje również spotkania i konferencje w połączeniu z innymi instytucjami i publikacjami. Pod przewodnictwem stowarzyszenia Notre Europe (Nasza Europa), Europejskie Zgromadzenie Kierownicze ( European Sterring Committee), składające się z dwóch czołowych osobowości z różnych krajów europejskich, o różnym politycznym i profesjonalnym pochodzeniu spotyka się, co najmniej trzy razy w roku.

Notre Europe (Nasza Europa) udostępniło ostatnio swoją stronę internetową (http://www.notre-europe.asso.fr), która zapewnia bezpośredni dostęp do jej badań i raportów, oraz proponuje forum do debaty.

PRZEDMOWA

Przez kilka ostatnich lat w Europie, kilka dziesiątek tysięcy miejsc pracy zostało stworzonych w sektorze usług osobistych, wypoczynku i sektorze do spraw środowiska naturalnego, jako rezultat miejscowych inicjatyw. Poszukujący pracy młodzi ludzie, z kwalifikacjami lub bez nich, byli w stanie zdobyć dostęp do rynku pracy, nabywając nowe umiejętności zawodowe i dokładając się w ten sposób do ekonomicznego i socjalnego rozwoju swoich regionów, miast lub wiosek.

Jako odbicie innowacyjnego niepokoju społecznego w promowaniu solidarności, poprawieniu jakości życia i zachowywaniu jego odmienności, lokalne inicjatywy zatrudnieniowe zaczęły zajmować żywotne miejsce w naszych ekonomicznych i zatrudnieniowych systemach. Eksperci i członkowie rządów zgadzają się i oferują oni nadal znaczny potencjał do rozwoju.

Jakkolwiek, nie zawsze stanowiło to stan faktyczny. Kiedy w 1993 roku Biała Karta „Rozwój, Konkurencyjność, Zatrudnienie” (White Paper „Growth, Competitiveness, Employment”) i w 1994 roku na spotkaniu Rady Europy w Essen Zgromadzenie Europejskie zasugerowało, że usługi, w odpowiedzi na nowe zapotrzebowania populacji i lokalnego rozwoju mają oferować sposoby na zwalczenie bezrobocia, ale pomysł został postrzeżony jako naciągany

Rezultaty, które nastąpiły później, jakkolwiek udowodniły, że było to racją.

Rządy narodowe i władze lokalne poparły ten ruch obywatelski, przez rozpoczęcie programów do wykorzystywania nowych rodzajów zatrudnienia oraz w niektórych przypadkach przez przystosowanie finansowych uzgodnień i podstaw prawnych.

Pomimo tego, że w teorii, inicjatywy te są daleko przeniesione ze skromnego wdrażania na lokalnym poziomie, to Rada Europy i inne instytucje grają główna rolę w ich rozwoju.

Przez nagłaśnianie pozytywnej praktyki i zachęcanie międzynarodowej i wśród regionalnej sieci współpracy, Unia Europejska może również pomóc lokalnym próbnym projektom w wydostaniu się ich z izolacji i osiągnięciu wyższego profilu. Stymulowanie pomysłowości może uruchamiać nagłe poczucie zapotrzebowania w związku z obawą pełnej różnorodności w nowych perspektywach, które otwierają się na Europę.

Ta znajdująca kierunek rola, powinna być w pełni uznana przez finansowanie przez Radę Europy adekwatnych struktur i zasobów.

Badania Marjorie Jouen, badacza z Notre Europe (Naszej Europy), robią przegląd pilotażowego planu, przeprowadzanego od 1994 roku i rysują kilka wniosków na przyszłość.

Jacques DELORS

SPIS TREŚCI

WPROWADZENIE 1

1 Niezbędny składnik w nowym europejskim systemie zatrudnienia 1

1.1 Podkreślenie zróżnicowania krajów europejskich 2

Rozpoznanie obiecujących obszarów 2

Czynniki rozwoju i przeszkody 3

1.2 Tworzenie nowych miejsc pracy 6

Usuwanie strukturalnych przeszkód 6

Tysiące miejsc pracy w rozsądnych kosztach 7

1.3 Oswajanie poziomu lokalnego 8

Znaczenie poziomu lokalnego 8

Dynamizm miast i regionów 9

1.4 Odnawiająca się opieka społeczna 11

Zmieniająca się podaż na usługi dla ludności 11

Rosnąca, zamazana granica pomiędzy sektorami: publicznym i prywatnym 12

2 Kluczowa rola Unii Europejskiej 13

2.1 Decydujący bodziec ze strony komisji i regularne poparcie ze strony Rady. 14

2.2 Sukces lokalnych aktów dotyczących zatrudnienia. 15

3. Duże zasoby doświadczeń. 16

4. Pracownia Europejska. 18

3 Niepewne perspektywy 20

1 Nieustanne, krajowe przeszkody. 20

1. Administracyjny nieład 20

• Mała elastyczność prawnej struktury i programów pomocy 22

1. Nowe zagrożenia. 23

• Pokusa izolacji 23

• Przejęcia dokonywane przez organizacje 24

2. Konieczność monitorowania innowacji na poziomie europejskim. 25

• Nowa struktura działań Unijnych 25

• Niezbędne finansowe i prawne reformy dla nowych zadań. 26

Zakończenie/ Podsumowanie / Wnioski 27

ANEKS 28

Aneks 1: „Nowe usługi, nowe prace” program we Francji 28

Aneks 2: Melkert Plan i „Rewlw” program w Holandii 30

Aneks 3: Miejska usługa kuponów w Finlandii 31

Aneks 4: Chronologiczny przegląd 32

Aneks 5: Wnioski rady ustanowione pomiędzy 1993 i 1999 r. 34

BIBLIOGRAFIA 36

WPROWADZENIE

Pod koniec lat 80 - tych, teoria że część problemów z bezrobociem w Europie może być rozwiązana przez stworzenie nowych usług w odpowiedzi na nowe potrzeby, wywoływała czasami żywiołowe dyskusje w wielu krajach.

Jakikolwiek postęp poczyniony na przestrzeni dekady (10 lat), w kategoriach miejsc pracy i przedsiębiorczej aktywności położył kres krytycyzmowi neoliberalistów, modernistów i nostalgicznych partyzantów z wszystkich krajów członkowskich jednakowo.

Rada Europy wniosła swój wkład do tego trendu, przez wspieranie lokalnego rozwoju i inicjatyw w zatrudnieniu (LDEIs) przez 6 lat od 1994 do 1999 roku.

Środki te zostały poparte przez wszystkie instytucje społeczne i na szeroką skalę zabrały się za nie regiony i ośrodki miejskie.

Polityka - podstawowy komponent skoordynowanej strategii w zatrudnieniu i oficjalny priorytet w strukturalnej pomocy społecznej na lata 2000 - 2006 - obecnie przesuwa się w nową fazę. W świetle doświadczeń z przeszłości i w kontekście, który się zmienił od Białej Karty „Rozwój, Konkurencyjność, Zatrudnienie” (White Paper „Growth, Competitiveness, Employment”) przyszedł czas na refleksję nad perspektywami na przyszłość w lokalnych instytucjach zatrudnienia.

Jeśli Unia Europejska chce kontynuować to zbliżanie się do satysfakcjonującego łączenia społecznych, ekonomicznych i regionalnych aspektów europejskiej tolerancji, to Radzie Europy musi zostać dana nowa kontrola i projektująca rola - co jest ruchem, który będzie wspomagał znaczne reformy.

1 NIEZBĘDNY SKŁADNIK W NOWYM EUROPEJSKIM SYSTEMIE ZATRUDNIENIA

Tworzenie usług, które wychodzą naprzeciw nowym potrzebom, stopniowo wyłoniło się jako znaczna broń przeciw bezrobociu, do takiego rozmiaru, że o tych nowych profesjach można w uzasadniony sposób powiedzieć, że zajmują niezbędne miejsce w europejskim systemie społecznym. Robiąc przegląd poszczególnych postępów musimy zacząć od zaadresowania czterech kluczowych pytań, które przedstawimy na początku.

Jak można zdefiniować taką różnorodność sektorów i kultur? Jak mogą być tworzone nowe miejsca pracy? Dlaczego lokalny poziom jest tak istotny? Czy można znaleźć pośrednie rozwiązanie pomiędzy prywatyzacją, a usługami publicznymi?

1.1 Rozwijająca się europejska różnorodność

Rozpoznawanie obiecujących obszarów

W grudniu 1993 roku, Biała Karta „Rozwój, Konkurencyjność, Zatrudnienie - wyzwania i drogi prowadzące w XXI” pod tytułem „Radzenie sobie z nowymi potrzebami” zasygnalizowała istnienie znacznych, nieodkrytych potencjałów do kreowania nowych miejsc pracy w Europie. Przez podkreślenie wyłonienia się nowych potrzeb spowodowanych zmianami w stylu życia, dokument poszerzył możliwości w „nowych rodzajach zatrudnienia”, włączając się w takie obszary jak lokalne usługi, ochronę środowiska, kulturę i wypoczynek, sektor audiowizualny oraz postępy w jakości życia.

Zwalczając te braki, które były zarówno w prywatnym jak i publicznym sektorze, przewidziano trójogniwową odpowiedź:

• rozwijanie nowej „społecznej ekonomii”

• używanie nowych, finansowych instrumentów w stymulowaniu popytu

• wykorzystywanie narodowej i regionalnej różnorodności.

Na szczycie w Brukseli 10 i 11 grudnia 1993 roku, przewodniczący krajów członkowskich i rząd poparli rozwiązania i zalecenia zawarte w Białej Karcie, aby przeanalizować kwestię nowych rodzajów zatrudnienia.

Aby zrozumieć mechanizmy działające w pracy, departamenty Rady Europy przeprowadziły systematyczne badania w 1994 roku.

Poza narodowymi rozbieżnościami w oszacowaniu nowych potrzeb i poglądów politycznych na to, co ma być popierane, badanie pozytywnych doświadczeń odkryło, że regionalne sytuacje były do siebie bardzo podobne w różnych krajach, z prostej przyczyny, wszystkie europejskie społeczeństwa doświadczają tych samych zmian i tych samych celów w odpowiedzi na nie.

Obiecujące obszary były podzielone na cztery proste kryteria:

• znaczny potencjalny popyt z demograficznymi trendami, zmianami w zachowaniu i stylu życia

• podaż tylko częściowo wychodząca na spotkanie wspomnianemu popytowi

• strukturalne przeszkody w kreowaniu nowych miejsc pracy

• i ostatecznie, obecność lokalnych i narodowych projektów pilotażowych, przeniesionych do Unii Europejskiej, które zapewnią satysfakcjonujące rozwiązania i wykreują nowe rynki zbytu.

Podejście oparte na potrzebach funkcjonuje w czterech szerokich sektorach - mianowicie codzienne życie, jakość życia, wypoczynek i środowisko - dostarcza listy 19 obszarów pracy: usługi domowe, opieka nad dziećmi, nowe informacje i technologie komunikacyjne, pomoc dla ludzi młodych, zagrożonych ryzykiem, społeczna integracja, udogodnienia mieszkaniowe, lokalny transport publiczny, przebudowa miejskich obszarów publicznych, lokalne sklepy, zarządzanie energią, sport, turystyka, sektor audiowizualny, kulturowe dziedzictwo, lokalny rozwój kulturalny, gospodarowanie nieużytkami, gospodarowanie wodą, ochrona i podtrzymywanie obszarów zieleni oraz zwalczanie zanieczyszczenia.

Lista ta nie ma obiektywnej naukowo wartości, ani nie udaje być wyczerpująca; jakkolwiek umożliwia włączanie wielu różnorodnych działań. Dlatego też jest ona regularnie używana jako odniesienie przez badaczy i polityków podejmujących decyzje we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej.

W 1994 roku, doniesienia ekspertów potwierdziły, że wszystkie nowe usługi i związane z nimi nowe prace, nie mogą zostać zdefiniowane używając istniejącej terminologii. Klasyfikacje: prywatne/ publiczne lub rynkowe/nierynkowe były nieodpowiednie, a później okazały się niekończącą rozmaitością prawnych pozycji zawodowych i finansowych pakietów. Z drugiej strony, rozprawy te ukazywały, że satysfakcjonujące wykorzystywanie „nowych rodzajów zatrudnienia”, często zależy od kompleksowego podejścia zawierającego trzy wymiary: społeczny (kreowanie miejsc pracy), ekonomiczny (otwieranie firm), i regionalny (lokalny rozwój). Pojęcie „lokalny rozwój i inicjatywy zatrudnieniowe (LDEI) został stworzony, aby odzwierciedlić tę kombinację i umożliwić w ogromnie korzystny sposób, łatwy do przetłumaczenia i zrozumienia we wszystkich językach Unii Europejskiej.

Czynniki rozwoju i przeszkody

Perspektywy w tworzeniu miejsc pracy zmieniają się z jednego obszaru prac w następny, zwłaszcza w związku z trendami konsumpcji, strukturą podaży, stopniem dojrzałości rynku i możliwym zyskiem z marży. Główne czynniki rozwoju i przeszkody dla poszczególnych obszarów prac, zostały streszczone w poniższych tabelach.

GŁÓWNE CZYNNIKI W ROZWOJU INICJATYW

(źródło: raport Komisji SEC 95-564 przystosowany i uzupełniony)

OBSZARY PRAC	GŁÓWNE CZYNNIKI
Usługi domowe	Starzenie się ludności/ nowe harmonogramy dla pracujących kobiet/ restrykcje w finansach publicznych dla osób będących na czyimś utrzymaniu
Opieka nad dziećmi	Pracujące kobiety/ urbanizacja/ rosnące podobieństwo pomiędzy wiejskim i miejskim stylem życia/ rosnące uspołecznienie dzieci/ dystans pomiędzy pracą, a domem
Nowe informacje i technologie komunikacyjne	Oszczędność czasu/ starzenie się ludności/ prośby na otwarcie izolowanych obszarów/ środki w redukcji zagrożenia ekologicznego, ekonomicznego itd./ dostosowanie się do indywidualnych potrzeb (szkolenie się, ciągła ocena zdrowia itd./ budżetowe pojednanie ograniczeń i jakości usług
Pomoc dla ludzi młodych, zagrożonych ryzykiem i społeczna integracja	Wadliwe szkolnictwo/ rosnące poziomy edukacji/ bezrobocie niewykwalifikowanych młodych ludzi/ imigracja
Udogodnienia mieszkaniowe	Domy przeznaczone do remontu/ zmiany w strukturze rodziny (potrzeba małych pomieszczeń mieszkalnych)/ bezrobocie (problemy z dochodami)
Bezpieczeństwo	Przestępczość/ restrykcje finansów publicznych/ starzenie się ludności
Lokalny transport publiczny	Zmiany przyczyn podróżowania/ innowacje techniczne/ starzenie się ludności/ urbanizacja
Przebudowa miejskich obszarów publicznych	Urbanizacja lat 60-tych i 70-tych/ restrykcje finansów publicznych/ zrujnowane miejsca użytku publicznego pochodzące z XIX wieku/ zainteresowanie kulturalnym dziedzictwem/ zmiana terenów przemysłowych
Lokalne sklepy	Starzenie się ludności/ urbanizacja lat 80-tych i odległych dzielnic/ rosnące podobieństwo pomiędzy miejskim i wiejskim stylem życia
Oszczędzanie energii	Niedostatek zasobów naturalnych/ zanieczyszczenie/ gospodarowanie indywidualnymi kosztami mieszkaniowymi i transportu/ redukcja budżetu publicznego
Sport	Zwiększona ilość czasu wolnego/ obawy o zdrowie i higienę wśród wszystkich grup wiekowych
Turystyka	Indywidualizm/ redukcje czasu pracy/ dostęp do nowych miejsc podróży/ rosnący poziom edukacji
Sektor audiowizualny	Innowacje techniczne/ redukcja czasu pracy/ rosnący poziom edukacji
Spuścizna kulturowa	Czas wolny/ starzenie się ludności/ techniki nauczania dzieci/ przystosowanie innowacji technicznych
Lokalny rozwój kulturalny	Zmiana terenów przemysłowych/ bezrobocie/ czas wolny/ rosnący poziom edukacji
Gospodarowanie nieużytkami	Świadomość nieużytków/ zmiana przyzwyczajeń konsumpcyjnych/ edukacja/ niedostatek zasobów naturalnych
Gospodarowanie wodą	Świadomość nieużytków/ restrykcje w finansach publicznych/ niedostatek zasobów naturalnych/ zrujnowane miejsca użytku publicznego pochodzące z XIX wieku
Ochrona i podtrzymywanie obszarów zieleni	Emigracja z terenów wiejskich/ starzenie się ludności, zajęcia wypoczynkowe (urok terenów wiejskich)/ zanieczyszczenie
Zwalczanie zanieczyszczeń	Rosnąca świadomość w sprawach zdrowia publicznego/ przystosowanie innowacji technicznych/ niedostatek zasobów naturalnych

GŁÓWNE PRZESZKODY POWSTRZYMUJĄCE INICJATYWY

(źródło: raport Komisji SEC 95-564, przystosowany i uzupełniony)

OBSZARY PRACY	GŁÓWNE PRZESZKODY
Usługi domowe	Niska zyskowność/ często niedocenione i niepewne stanowiska pracy/ brak wskaźników cenowych/ izolacja od obszarów wiejskich/ jakość i ciągłość niegwarantowanych usług
Opieka nad dziećmi	Brak projektów sponsorskich/ często niepewne i niedocenione stanowiska pracy/ brak wskaźników cenowych/ jakość i ciągłość niegwarantowanych usług/ niskie dochody
Nowe informacje i technologie komunikacyjne	Słabość infrastruktury/ dostęp do funduszy/ uboga współpraca pomiędzy prywatnym i publicznym sektorem/ słabo wyszkoleni użytkownicy/ bariery psychologiczne
Pomoc dla ludzi młodych, zagrożonych ryzykiem i społeczna integracja	Brak wskaźników cenowych / brak informacji/ słabe połączenia edukacji, szkolenia i społecznej integracji/ zbyt łatwo dostępne dofinansowanie
Udogodnienia mieszkaniowe	Niedocenione kwalifikacje/ systemy finansowe faworyzujące nowe budownictwo/ podaż zbyt jednowymiarowa/ brak zintegrowanych podejść (mieszkalnictwo, finanse)/ koszty pracy/ niedostateczne standardy zawodowe
Bezpieczeństwo	Nieodpowiednia współpraca pomiędzy publicznym i prywatnym sektorem (kontakty publiczne, systemy wydające licencje)/ jakość i ciągłość niewykwalifikowanych usług/ koszty pracy, brak wszechstronnej, społecznej i zawodowej ścieżki integracji
Lokalny transport publiczny	Niedostateczna współpraca sektorów: prywatnego i publicznego/ wysokie koszty inwestycji/ niewystarczająca częstotliwość i jakość usług/ silnie niesprzyjające lobby/ szkolenie do potrzebnych przyrządów/ nieprawidłowe ograniczenie usług publicznych
Przebudowa miejskich obszarów publicznych	Wysokie koszty inwestycji/ nieodpowiednia współpraca sektorów: publicznego i prywatnego/ brak elastycznych instrumentów prawnych
Lokalne sklepy	Niska dochodowość/ zbyt sztywne prawnie i ustawowo systemy/ dostęp do funduszy/ brak innowacji i zewnętrznego wsparcia logistycznego /
Oszczędzanie energii	Mała świadomość/ niewłaściwe regulacje/ konfliktowa organizacja producentów i dystrybutorów energii
Sport	Niewłaściwa, profesjonalna organizacja (zawody)/ wszechstronność wymogów/ koszty pracy
Turystyka	Miejsca pracy często niepewne, o sezonowym charakterze/ brak standardów zawodowych/ fałszowany system prawny/ brak kontroli jakości
Sektor audiowizualny	Dostęp do funduszy/ słabość infrastruktury/ potrzeba szkolenia użytkowników miejsca pracy o krótkim trwaniu/ nowe umiejętności zawodowe
Dziedzictwo kulturowe	Nowe umiejętności pracy/ elitarne zachowanie/ brak kontroli jakości dla SMEs i zawodowego kodeksu etycznego/ niepasujące systemy prawne/ koszty inwestycji
Lokalny rozwój kulturalny	Nieodpowiednia współpraca sektorów: publicznego i prywatnego/ brak potwierdzenia motywacji innej niż zysk/ brak informacji i szkolenia finansowego/ skomplikowane instrumenty prawne
Gospodarowanie nieużytkami	Koszty pracy/ ograniczone punkty dla recyklingu produktów
Gospodarowanie wodą	Silne ograniczenie publicznych usług/ wysokie koszty inwestycji
Ochrona i podtrzymywanie obszarów zieleni	Wysokie koszty inwestycji/ słaba współpraca między publicznym i prywatnym sektorem/ niechęć do płacenia za użytkowanie/ niska dochodowość/ brak instrumentów płacowych
Zwalczanie zanieczyszczeń	Dodatkowe koszty konsumentów/ nowe umiejętności pracy/ czasem nieelastyczne podejście autorytetów publicznych

Wyniki pilotażowych planów przeprowadzonych przez ostatnie kilka lat potwierdziły analizę tego sektora. Trzy główne trendy, rozłożone na czynniki przez rodzinę usług, mogą być zidentyfikowane jako:

- Udogodnienia mieszkaniowe, bezpieczeństwo, lokalny transport publiczny, przebudowa miejskich obszarów publicznych, lokalne sklepy, gospodarowanie odpadami, gospodarowanie wodą, ochrona i podtrzymywanie obszarów zieleni oraz gospodarowanie energią mogą być w przybliżeniu pogrupowane razem jako usługi wykorzystywane przez społeczeństwo jako całość.

Generalnie wszystkie nowe usługi czerpią korzyści z silnego, lokalnego wsparcia, stymulowanego przez administrację publiczna i polityków, którzy wykorzystują zarówno kreowanie nowych miejsc pracy, jak i postępy wizerunku terenów (jakość życia i atrakcyjność).

LDEI są zazwyczaj rozwijane jako część zintegrowanych, lokalnych strategii i mogą być wspierane przez kontrolowane wyznaczniki w obszarach urbanizmu, kontaktów rządowych i środowiska. Tam, gdzie to jest stanem faktycznym, lokalne inicjatywy mają kłopot z uwolnieniem siebie od bezpośredniego lub pośredniego nadzoru społecznego, a warunki wpływające na zabezpieczenie usług i kreowanie nowych miejsc pracy pozostają całkiem daleko od tych z zysku.

- Kulturalne, wypoczynkowe i edukacyjne usługi, są naciskane przez rosnące zapotrzebowanie, połączone ze zbliżającym się społecznym rozwojem: zarówno pracujący jak i bezrobotni ludzie mają więcej czasu wolnego i wykazują większe zainteresowanie ciągłą edukacją. Zajęcia przynoszące zyski, jak i zajęcia ochotnicze wchodzą w skład rozwijającego się rynku. Wzrost w tych obszarach, jest dalej podsycany przez zainteresowanie ze strony ludzi młodych, zarówno konsumentów jak i producentów.

- Dopasowane, codzienne usługi (domowe, opieka nad dziećmi) dostarczają najbardziej obiecujących perspektyw do kreowania nowych miejsc pracy. Jakkolwiek, nadzieje są udaremniane czasami przez bardzo powolne zmiany w nastawieniach, ale przede wszystkim przez podwójną barierę stawianą przez ustanowionych, kierujących rynkiem. Pewne, ochotnicze i opiekuńcze organizacje trzymają wirtualny monopol, pielęgnując tym samym niechęć gospodarstw domowych do płacenia za zewnętrzną pomoc w ich domowych obowiązkach. W ten sposób powstrzymuje się wyłaniającą, profesjonalną podaż. Podobnie, autorytety publiczne obawiają się tego, że zasada równego dostępu do usług dla wszystkich może być hamulcem - zawsze bez przyznawania tego - dla rozwoju sektora prywatnego lub półpublicznego zaopatrzenia.

W odniesieniu do zyskowności z tych działań, jasne rozróżnienie musi zostać poczynione między wyłaniającymi i rozwijającymi się etapami. Rozkręcanie nowych przedsięwzięć jest koniecznie ryzykowne w rozwijających się rynkach i innowacyjnych usługach. To usprawiedliwia tymczasową pomoc finansową ze strony sektora publicznego. Po etapie rozkręcania nowego przedsięwzięcia, działalności dzielą się na dwie odpowiednio równe grupy, zależne od formy konsumpcji. „Osobiste i wypoczynkowe usługi wydają się dostarczać najlepsze perspektywy na zyskowność, w porównaniu do usług związanych z poprawianiem jakości życia i środowiskiem. Źle osądzone `wolne`, samofinansowanie się jest trudniejsze dla końcowych usług (czyszczenie rzek, utrzymywanie otwartych przestrzeni miejskich, bezpieczeństwo itd.)”

1.2 Tworzenie nowych miejsc pracy

Usuwanie strukturalnych przeszkód

Centrum zainteresowania nowymi źródłami zatrudnienia jest często krytykowane przez tych, którzy mają wątpliwości, co do inwestycji w sektorze publicznym i wolą zostawić zaspokajanie nowych potrzeb w całości siłom rynku. Jakkolwiek, badania nad publiczną opieką społeczną, prowadzone przez socjologów i ekonomistów, i podstawowa analiza faktów, wykazały, że czynniki pobudzające podaż i popyt na usługi, często nie mają nic wspólnego z logiką komercyjną. Dla przykładu: związek oparty na zaufaniu między klientem i społecznie wykwalifikowanymi dostawcami usług, odgrywa kluczową rolę w rozwoju usług domowych, kiedy prywatnie indywidualna konsumpcja jest, bez żadnego znaczenia głównym motorem wzrostu w tych dziedzinach usług jakimi są sport, kultura i bezpieczeństwo.

Jakkolwiek, sedno sprawy tkwi w istnieniu specyficznych przeszkód w rozwoju, których LDEIs nie mogą pokonać w pojedynkę. Koszt usług nie jest jedynym problemem. Przeszkody te ujawniają się na każdym z trzech głównych poziomów władz publicznych - lokalnych, narodowych i europejskich - i są specyficzne dla każdego z 19 obszarów prac. W takim razie, interwencja sektora publicznego może być usprawiedliwiona, nie w stereotypowej, ani w przygotowanej do tego celu formie dotacji, ale jako znacznie precyzujące stabilną strukturę sprzyjającą rozwojowi ducha przedsiębiorczości we wspieraniu inicjatyw.

Wyznaczając właściwe warunki dla projektów, do wyłonienia jest głównie zadanie na szczeblu lokalnym; zapewniając informację, porady i pomoc dla sponsorów projektów, stwarzając atmosferę współpracy pomiędzy graczami z prywatnego i publicznego sektora, wspierając inicjatywę itd. Polityka narodowa musi skupić się głównie na usuwaniu strukturalnych przeszkód i wskazaniu czterech typów miar: precyzującą nowy zakres instrumentów finansowych (zawierających usługi bonów, lokalne wspólne fundusze oraz reformę niektórych zasad nakładów publicznych), zapewniającą zabezpieczenie szkoleniowe oraz wzmacniającą nowe umiejętności pracy, ulepszającą prawną postawę w promocji nowych form przedsiębiorczości i zmian między prywatnym i publicznym sektorem oraz rosnącą decentralizację w przedsięwzięciach administracyjnych. Z drugiej strony pomoc na szczeblu europejskim, odgrywa główną rolę we wspieraniu eksperymentowania, upowszechniając dobrą praktykę, zachęcając do współpracy między sieciami przedsiębiorstw i zapewniając pomoc finansową, dla polityki państwowej z Funduszy Strukturalnych oraz dla rosnącego współdziałania (w takich obszarach jak opodatkowanie, energia, konkurencja).

Mikroekonomiczne symulacje były prowadzone w czterech krajach (Francja, Niemcy, Wielka Brytania i Hiszpania), używając marki jako instrumentu zachęcającego do popytu na wszystkie te nowe usługi. Ucieszyły one tych, którzy twierdzili, że metody kreowania miejsc pracy były nadmiernie kosztowne, dla mało znaczącego wyniku. W każdym z tych krajów, eksperci zdefiniowali główne obszary z wysokim potencjałem wzrostu, gdzie konsumpcja została powstrzymana przez koszy usług. Następnie oszacowali oni - wypracowując z oceny poziom potrzebnej pomocy w uruchomieniu popytu - wstępny koszt, jeśli władze publiczne dofinansują 50% nakładów gospodarstw domowych (przez cztery lata). Używając ekonometrycznego modelu QUEST Rady Europy, byli w stanie wywołać pozytywnie i negatywnie efekty w ekonomii, we wspomnianych krajach. Rezultaty okazały się całkiem zachęcające pokazując, że dodatkowy roczny wzrost zatrudnienia o 0,2 % może zostać osiągnięty. Dziesięć razy bardziej, efektywny niż podejście Keynesian do pobudzenia ekonomii (np. przez rozwój infrastruktury na wysoką skalę) i pięć razy mniej kosztowny niż prosty wzrost liczby osób zatrudnionych w sektorze publicznym, kreowanie typu 140 000 do 400 000 miejsc pracy na rok, generuje zainteresowanie wielokrotnym wynikiem bez głównego ryzyka inflacji. Odkrycia badawcze zostały szeroko zaakceptowane i podjęte przez wielu naukowców w Europie. Mają one niekwestionowaną, akredytowaną, ekonomiczną wartość w odkrywaniu rodzaju źródeł zatrudnienia.

Tysiące miejsc pracy w rozsądnych kosztach

Lokalne inicjatywy zatrudnieniowe od samego początku cierpią z powodu jednej głównej przeszkody, nieodpowiedniej bazie statystycznie, co uniemożliwia uzyskanie łatwych do zrozumienia danych. Niemniej, liczba wartych zrozumienia badań sektorów jest dostępna. Rezultaty rozpoczętych programów przez władze lokalne i rządy państwowe np. we Francji i Holandii, również wskazują pozytywne wnioski (Aneks 1 i 2).

W strategicznych sformułowaniach, większość nowych prac należy do nieokreślonej kategorii „inne usługi”, lub jest powiązana z tradycyjnymi sektorami, takimi jak hotele i katering (dostarczanie artykułów żywnościowych) lub budowa. Jakościowe zmiany w podaży i popycie, które mogą wesprzeć rozwój lokalnych inicjatyw, nie zostały zauważone z powodu braku odpowiedniej analizy struktury. Dla przykładu, niemożliwe jest zidentyfikowanie nowych, zawodowych wakatów związanych z gospodarowaniem energią lub udogodnieniami w bezpieczeństwie domowym, z liczb dostępnych dzisiaj na szczeblu społecznym. Istnieje również, mało decydująca informacja o podaży na usługi turystyczne w częściach kulturalnych, edukacyjnych i sportowych.

W ostatnich badaniach nad lokalnymi planami społecznymi (zobacz bibliografię) Gilbert Cette potępił wady na szczeblu europejskim, ale również przedłożył inne wyjaśnienie: „Ograniczona liczba tych oszacowań jest bez wątpienia spowodowana faktem, że wymagają one normatywnych hipotez, które są trudne do sprecyzowania i nieuchronnie osłabiają ilościową zawartość. Nie ma wątpliwości, że dwie grupy ekonomistów oszacowujących możliwości dla rozwoju lokalnych usług stwierdzili, że przy pomocy sektora publicznego, w tym samym kraju mogą one wzrastać, dostarczając wielu różnych wyników.”

W konsekwencji, oraz z braku badań na szeroką skalę, naukowcy zredukowali te badania do porównywania fragmentarycznych informacji z analiz sektorów, i jak wiadomo, dostarczają one niekompletny obraz: podejście sektorów często zawodzi w pokazywaniu efektów w sąsiednich sektorach lub w obszarze zainteresowania. A są to właśnie wyniki, na których budowane są lokalne inicjatywy; ich sukces uzależniony jest od ich zdolności do przekraczania sektorów ( w tak zwanym „zintegrowanym” podejściu) jak i w wykorzystywaniu luk między dwoma rynkowymi sektorami ( w tym, co jest znane jako podejście „nisza”).

Informacje uzyskane z różnych europejskich programów pilotażowych oraz z terytorialnych paktów zatrudnieniowych, potwierdziły wartość podejścia lokalnych inicjatyw. W momencie, kiedy koszt kreowania nowych miejsc pracy różni się w zależności, co do kraju i obszarów zatrudnienia, we wszystkich przypadkach popieranie LDEIs okazało się bardziej efektywne, niż inne bardziej konwencjonalne programy kreowania nowych miejsc pracy.

W 1998 roku Rada Europy sformułowała następujący komentarz w związku z rezultatami programu: „Pilotażowe projekty dla długoterminowego bezrobocia”. W świetle wydatków związanych środkami wspierającymi (spotkania, kursy szkoleniowe, płace dla lokalnych koordynatorów, itd.), które reprezentują najbardziej innowacyjną część pilotażowych projektów, koszt jednego stworzonego miejsca pracy różnicuje się od 12,000 ECU do 55,000 ECU. Pomimo posiadania nieuprzywilejowanej grupy docelowej - długoterminowo bezrobotne osoby powyżej 40 lat - wyniki są jasno porównywalne, do tych zapewnionych przez oceny środków do tworzenia miejsc pracy w programie Objective 2 Community (2 Cel Społeczny) na lata 1997 -1999. W tych ocenach średni koszt brutto dla społeczeństwa na jedno miejsce różnicuje się miedzy 9,159 ECU a 51,006, w zależności od kraju.

W przypadku mniej konkretnych grup docelowych została zarejestrowana różnica około 30%.

Może ona być wyjaśniona przez lepsze skupienie i bardziej efektywne użycie finansów publicznych i zasobów ludzkich. W ten sposób, ostatnie badanie wrażenia pomocy strukturalnej małej i średniej wielkości przedsięwzięcia (SMEs) w Europie, naświetliły średni koszt na stworzenie miejsc pracy, lub zachowane w wysokości 17,000 EUR z 13,000 EUR wydanych na miejsca pracy związane z rozwojem nowych źródeł zatrudnienia pod terytorialnymi paktami zatrudnienia (zobacz biografię).

Ocena kosztów poniesionych na tworzenie miejsc pracy pod terytorialnymi paktami zatrudnienia w 1999 roku pokazała, że średnio: stworzenie lub zachowanie miejsc pracy w zakresie programu wymagało z budżetu 29,500 EUR w tym 19,100 EUR z finansów publicznych, (8 800 EUR z funduszów społecznych i 10,300 EUR z regionalnego i krajowego dofinansowania). Podsumowując te intensywne pomiary prac, napotykają na natychmiastowe i realne potrzeby mieszkańców i biznesmenów, którzy zostali włączeni w pakt; efekty odniesione na zatrudnieniu mogą być spodziewane. Ich imponujące wyniki (13,000 EUR) są porównywalne do tych „wielkich” akcji w środowisku ekonomicznym przedsiębiorstw oraz zasobów ludzkich. Mają one tendencje do pokazywania, że podejście innowacyjne w tworzeniu miejsc pracy może pogodzić ekonomiczna wydajność, społeczne zgranie i efektywne użycie finansów publicznych.

Krajowe analizy euro pokazują duże zróżnicowanie w zależności od miejsc pracy. Stosunkowo niskie koszty na miejsce pracy mają być obserwowane w paktach zlokalizowanych w rejonach z wysoką stopą bezrobocia (w szczególności Finlandia i Francja) jak również Austria i Zjednoczone Królestwo (Anglia). Jest to związane z faktem, że te obszary skupiają zyski z szerokiego zakresu instrumentów do zwalczania bezrobocia, w szczególności, z pomocy w zatrudnieniu oraz z społeczno - zawodowej integracji programów wspieranych i dofinansowanych przez politykę państwową. Koszt na miejsce pracy jest poniżej średniej w „spójnych krajach” (Irlandia, Grecja, Portugalia, Hiszpania), ponieważ zapoczątkowały one pierwszeństwo lokalnych inicjatyw (SMEs, trzeci system itd.), bardziej niż inwestycje na szeroka skalę. Dodatkowo niższy poziom płac i kwalifikacji w tych krajach ma tendencje do redukowania kosztu tworzenia i zachowywania miejsc pracy.

1.3 Oswajanie poziomu lokalnego

Znaczenie poziomu lokalnego

W odpowiedzi na lęki niektórych zarządów, które wątpią w wartość podejścia opartego na lokalnym partnerstwie i współpracy, często musi być to tłumaczone tym, że rosnąca ważność obszarów lokalnych i społeczeństwa w socjalnej i ekonomicznej polityce odbija nową sytuację rywalizacji.

Jasno się to wyłania z liczby naukowych badań ekonomistów specjalizujących się w sprawach regionów w szczególności Włoch, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Oto trzy główne punkty:

- Po pierwsze, to co zwykle odnoszone jest do „glo - lokalizacji”, połączenia tego co, lokalne z tym co, globalne. Duże globalnie przedsiębiorstwa, stają się coraz bardziej świadome konkurencyjność związanej z atrakcyjnością obszarów, gdzie ich jednostki produkcji są zlokalizowane. Jakość najbliższego otoczenia oraz dostępność i bliskość ludzi, naukowe i techniczne zasoby są cennym nabytkiem.

- Po drugie, na poziomie lokalnym są najbardziej odczuwalne niedoskonałości i niewłaściwe, przestarzałe, socjalne plany ochrony. Dzięki akcjom, część władz lokalnych i stowarzyszeń, przystosowane odpowiedzi mogą wprowadzać w krytyczne sytuacje, spowodowane wadami ochrony socjalnej na szczeblu krajowym.

- Ostatecznie, napotykanie nowych potrzeb jest bardzo blisko związane ze społecznościami lokalnymi, które je wyraziły i odbiły one zmiany w stylu życia i nowe aspiracje lokalnych mieszkańców. Różnorodność wiosek, miast i regionów tworzy niezbędne rezerwy dla rozwoju Europy. Poziom lokalny odzyskuje znaczenie dzięki różnorodności, która była przeszkodą, a stała się fazą wstępną w adresowaniu potrzeb na wysokim poziomie.

Co więcej, obecnie lokalne inicjatywy często również odzwierciedlają pragnienie otwarcia się na świat zewnętrzny. Sposoby LDEIs i lokalne grupy współpracy robią znaczny użytek z technicznych informacji. W poszukiwaniu nowych pomysłów, są chętni do porównywania metod i wymiany doświadczeń. Wnoszą swój wkład do witalności międzyregionalnych i międzynarodowych sieci przedsiębiorstw w Europie.

Dynamizm miast i regionów

Rozwój lokalnych inicjatyw w Europie zbiegł się z dwoma zbliżonymi trendami. Z jednej strony aspekt lokalny stopniowo wszedł jako składnik polityki zatrudnienia w ciągu 1995 - 1996 roku. Te nowe programy, których prekursorem był Niemiecki Melkert Plan - REWLW, zastąpił istniejące środki w „socjalnym traktowaniu bezrobocia”, które były uznawane za zbyt kosztowne i niewydajne. Z drugiej strony lokalna polityka rozwojowa w większym stopniu skupiła się na tworzeniu miejsc pracy i poprawianiu jakości życia lokalnej ludności. Pod koniec 1996 roku Rada dokładnie zauważyła, że poziom lokalny zarówno obszarów wiejskich jak i duże miasta, systematycznie poszukują nowych źródeł zatrudnienia w spotkaniu ze świeżymi potrzebami lokalnymi - stał się polityka z jej własnymi prawami.

Państwowe programy takie jak pojedynczo odtworzony budżet w Wielkiej Brytanii, integracja miejskiego kontraktu i lokalnej ekonomii we Francji, scalony program rozwoju lokalnego w Portugalii, lokalna współpraca w Irlandii, program integracyjny dla uchodźców w Szwecji i Akcja 8000 w Austrii miały pobudzając wyniki. Zmusiły one władze lokalne do rozwoju zintegrowanych strategii w zwalczaniu bezrobocia i pobudzenia działalności ekonomicznej w zagrożonych dzielnicach i osiedlach komunalnych, lub nawet na ich całych obszarach lokalnych.

Badania porównawcze naświetliły trzy niezbędne metodologicznie składniki znawstwa rozwoju lokalnego zatrudnienia:

- Efektywne i o szerokim zakresie współdziałania, mogą one być zarówno poziome np. między wszystkimi graczami z sektorów prywatnych, publicznych i socjalnych z podanych obszarów, jak i pionowe pomiędzy partnerami odpowiedzialnymi za wdrażanie tej samej polityki na różnych geograficznie poziomach.

- Wybór obszarów geograficznych (ludność i powierzchnia obszaru), które będą determinowały strukturę, zyskowność, finansowanie i dostępnych partnerów w usługach.

- Długość czasu wymagana, aby projekt dojrzał i włączył się w lokalną strukturę

ekonomiczną, co z kolei determinować będzie jego długoterminowa trwałość.

Wsparcie władz lokalnych na wszystkich geograficznych poziomach (regiony, prowincje lub kraje, miasta lub wiejskie ośrodki), daleko przekraczają wyniki statystyczne, i sięgają do wielu socjalnych, kulturalnych i środowiskowych inicjatyw, efekty uboczne takie jak renowacja starego budownictwa na wsi, przybycie nowych mieszkańców i ich rodzin, reklama działań związanych ze szlakami turystycznymi, odnowa ochrony w dzielnicach, kulturalny rozgłos regionów, czyste rzeki i plaże oraz oczywiście, nowe bezpośrednie lub pośrednie prace (miejsca pracy). Za ekonomicznymi oszacowaniami, te korzyści są postrzegane jako pozytywne znaki możliwego trendu zmiany kierunku po 20 latach kryzysu i spadku. Legitymują one polityczny i strategiczny wybór w oczach wszystkich partnerów. To jest właściwie stan faktyczny na obszarach wiejskich z małą gęstością zaludnienia, gdzie stworzenie kilku miejsc pracy może być traktowane jako pierwszy krok w kierunku różnorodności działań i nowych możliwości pracy dla miejscowej ludności. W regionach przemysłowych, te nowe usługi często stają się odskocznią dla szerszej zmiany w sektorze usług.

Pilotażowe projekty finansowane przez innowacyjną akcję „Nowe źródła zatrudnienia” Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionów wskazuje na nowy trend.

LOKALNE INICJATYWY ROZPOCZĘŁY PODZIĘKOWANIA DLA INNOWACYJNEJ AKCJI „NOWE ŹRÓDŁA ZATRUDNIENIA”

Pod koniec 1996 roku Rada Europy zobowiązała się dofinansować 41 prawnych, lokalnych strategii LDEI w 15 stanach członkowskich, na minimalny okres 24 miesięcy. Plan jest przeznaczony do ukazania, że liczba podtrzymywanych miejsc pracy może być stworzona w 19 obszarach prac ostatnio zidentyfikowanych przez Radę Europy, z analiz niezaspokojonych i nowych potrzeb badania rynku i pomoc finansowa dla otwierających działalność gospodarczą. Celem jest poparcie organizacji zapewniających innowacyjny zasób usług, co stopniowo musi budować swoją podstawę klientów oraz osiągnąć samo zdolność w finansowaniu.

PODZIĘOWANIE DLA MIEJSCOWYCH INICJATYW ZA INNOWACYJNY CZYN POD HASŁEM “ NOWE ZRÓDŁA ZATRUDNIENIA “


Pózno bo dopiero w 1996 roku komisja przedsięwzięła kofinansowanie 41 lokali LDEI jako awansowanie strategii 15 członkowskich stanów dla minimalnego okresu od 24 miesięcy.
Schemat jest przeznaczony by pokazać,że liczba stałych prac może być stworzona na obszarze 19 przestrzeni,rozpoznawanych przez komisję poprzez gruntowne badanie nowych potrzeb,analizowanie rynku i finansowe wsparcie dla przedśięwzięć handlowych.
Celem jest popierać organizację innowacyjnego zasobu usług,która stopniowo musi budować swoją własną podstawę klienta i osiągać finansową niezależność.
Tylko 16 z 41 projektów wyznacza właściwe cele tak zwanej rodziny usług.Pozostałe mają większą ilość krzyżujących się strategii branżowych,takich jak:

1.BERLIN (Niemcy)
-cele i wyznaczone tereny :
ustalić popyt na domowe usługi ( personel szkoleniowy,marketingowy,ograniczenie
poziomu cen, nowa współpraca pomiędzy pracującymi a ich pracodawcami.)
- 54 miejsca pracy

2.PORTUGALIA (CACEP Loures)
-cele i wyznaczone tereny:
zachęcić zakład bardzo bliskiego sąsiedztwa przedsiębiorstw do założenia dwóch
doradczych centów:finansowego i szkoleniowego
-60 miejsc pracy

3.MAGDEBURG (BAMB Niemcy)
-cele i wyznaczone tereny:
umożliwić niezatrudnionym kobietom mieszkającym na obszarach rolnych tworzenie ich
własnych prac
-70 miejsc pracy

4.LAHTI (JHC Finlandia)
-cele i wyznaczone tereny :
zakładanie prywatnego sektora albo też socjalno-ekonomicznego,
w celu zaopatrywania serwisu usług domowych
-80 miejsc pracy

5.BERLIN (ACCUREG Niemcy)
-cele i wyznaczone tereny:
gromadzenie zasobów niklu wymierzone w interesy handlowe prywatnych klientów
-5 miejsc pracy

6.IRLANDIA ( CLEAN Cork)
-cele i wyznaczone tereny:
cztery przestrzenie zapotrzebowania miejscowego środowiska:
1.restauracja budowli zasługujących na ochronę jako część miejscowego dziedzictwa
2.repraca cykliczna budownictwa i chemiczna(niszczenie nieużytków)
3.stworzenie centrum dla tradycyjnego stwarzania okrętów
4.stworzenie miejscowej sieci (network)w celu wymiany danych elektronicznych
-160 miejsc pracy

7.DANIA ( Dans Kurs-turisme Aalborg)
-cele i wyznaczone tereny:
zaopatrywanie służby zdrowia połączone z turystyką i wolnym czasem
w 9 centrach mieszczących się w odrestaurowanych starych budynkach
-262 miejsca pracy

8.SAN SEBASTIAN (Esparru 17 Spain)
-zachecanie do nowego interesu handlowego poprzez wprowadzenie voucherów
dla usług turystycznych i kulturalnych
-200 miejsc pracy

9.ATTIKI (Job-Spring Greece)
-kształtowanie sektoru zatrudnienia pomiedzy 6 miejskimi dzielnicami Aten
poprzez stworzenie usług skupiających się na zaspokajaniu potrzeb:
biznesowych(email),najmłodszych dzieci(żłobek,transport bezpieczeństwo)
i miejscowej ludności(renowacja szkół,zaginione,porzucone zwierzęta)
-50 miejsc pracy

10.NAVARRA (ERNE! Spain)
-cele i wyznaczone tereny:
stymulacja przedsiębiorczości w ekonomicznie zdolnych przesteniach:
1.usługi dla starszych ludzi i dzieci
2.aktywna turystyka
3.miejscowy kulturalny rozwój i media
4.eksploatacja naturalnych miejsc
5.eksploatacja lokalnych sklepów na terenie rolnych przestrzeni
-300 miejsc pracy




1.4 Renewing welfare services.
Odnawianie dobrobytu usług.

Transforming the supply of services for the population.
Przekształcanie zasobu usług dla ludzkości.

Dyskusja we Francji w otoczeniu petits boulots ,które zawadzały wzrostowi zatrudnienia sektora usług zakończyła się brakiem konstruktywnego rozwiązania.
Obrońcy dobrobytu państwa wysuwali na pierwszy plan ryzyko niepewności w związku z rozwojem nietypowych zawodów w latach 1994-1995.
Podejrzewali nawet politykę LDEI o poszukiwanie za plecami socjalnych postepów poprzez sektor usług publicznych i zasadę powszechności oraz przez odnawianie prywatnych usług podlegających dochodowi domowemu.
W Krajach Skandynawskich było to widoczne jako grozba pod hasłem „socjalny pakt dla
równości”,który został zawarty w 1960 roku pomiędzy kobietami,a mężczyznami.
W ciągu kilku lat owa krawędz zanikała, a owe stwierdzenia posuneły sprawe do przodu,
szczególnie w przyswajaniu europejskich zasad ,reguł i w celu lepszego zrozumienia prawdziwej natury LDEIs.
To wszystko przyczynia się do reformy.Wzrost zatrudnienia nie może być tylko określany jako rezultat owych zmian.


W większości przypadków miejscowe inicjatywy po prostu zapełniają próżnię pozostawioną przez publiczny sektor usług.
Doświadczenie uzyskane na przykładzie Wielkiej Brytani,że decyzja o przerwaniu publicznego sektora usług i prywatyzacji okazala się calkowicie żadką ideologią.
Co więcej często odzwierciedlającą świadomość jakoby owy sektor usług nie działał należycie i wpływal niekorzystnie w skutek użytkowania.
Nie do przeprowadzenia jest reforma usług załozona w modelu Taylorist,który pieczętuje los.


Jakkolwiek przyjmą formę nowych prywatnych przedsiębiorstw tak jak to miało miejsce w Finlandii lub tez w socjalnych kooperacjach Szwecji,to wzrastajaca liczba LDEIs oferujących usługi dla populacji z jednej strony wskazuje na powstanie neo-entrepreneus życząc zaopatrywania pod względem jakościowym w innowacyjne usługi,a z drugiej strony życząc głębokiej zmiany w stosunkach

W dodatku do przeanalizowania własnych usług dostawczych (patrz bibliografia) A.Kovalainen i L.Simonen zakończyły to razem ze skandynawskim modelem dobrobytu.
(państwo nie będzie już dlużej postrzegane jako jedyne rozwiązanie dla obśługującyhc zaopatrzenie.
Doswiadczenie zdobyte od schematu municipal vouchers dla usług opieki nad dziećmi uprawomocnionego przez fiński rząd od 1995 przyczyniło się do zaopatrywania w wartościowe wskazówki socjalnych tendencji (patrz annex 3)



W odniesieniu do natury tych zawodów niewątpliwie projekty miejscowych inicjatyw odbijają ogólną tendencję oddziałując jako całość na europejski interes:
( w 1990 niezależnie od sektora,połowa rekrutowanych była pod ustalonym terminem kontraktów,a prporcja niepełnego dnia roboczego podnosiła się z 13% do 18%miedzy 1990
a dniem dzisiejszym).

Niepewność może być zlikwidowana jeśli socjalni współpracownicy i administracje zarządzą i ustalą minimalne standardy rządzące jakością serwisu i owych zawodów.





An increasingly blurred boundary between public and private sectors.
Coraz więcej zamazanych,mglistych wspomnień pomiędzy sektorami publicznym,a prywatnym.

Oprócz szybkości przy której nowe usługi mają się rozpowszechniać i ich lokalnego silnego poparcia,porównania pomiędzy państwami mają także w sposób naturalny ujawnić tradycyjne narodowe preferencje:

1.wzmocnienie akcentu na usługach odnoszących się do codziennego życia i socjalnych
potrzeb w północnej Europie
2.promocja turystyki i kulturalnego dziedzictwa w południowych państwach i Irlandii.
3.względny brak zainteresowania turystyką w krajach Zjednoczonego Królestwa i
Państwach Skandynawskich.

Są świadectwem do powstania nowych przedsiębiorstw
1.opieka nad starszymi ludzmi we Włoszech i Grecji.
2.zapotrzebowanie na skupienie się nad kwestią problemów związanych z ochroną
środowiska we Włoszech i Hiszpanii.
3.bezpieczeństwo i jakość życia w miastach
Francja,Niderlandy,Włochy.

W państwach z silna tradycja decentralizacji miejscowy rozmiar nowych zawodów(prac) odbija się głównie w powiększanych pełomocnictwach dla okolic albo miejscowości
Dania,Hiszpania,Włochy,Niemcy,Austria,Finlandia.

Inna lekcją, która może być zarysowana przez porównania pomiędzy państwami ich strukturalnych zmian jest że nie poświecono im zbyt wiele uwagi, a zwłaszcza tym, które miały związek z koncepcją przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwa, które łamie wszystkie poprzedzające granice rachunkowe, finansowe.

W mniej niż 10 lat prawie wszystkie państwa członkowskie będą musiały stworzyć nowe kształty przedsiębiorstwa albo przystosować, dostosować starsze.

NEW LEGAL FRAMEWORKS IN THE 15 MEMBER STATES
NOWE PRZEDSIEBIORSTWA W 15 KRAJACH CZŁONKOWSKICH

1.BELGIA
- przedsiębiorstwa z celem socjalnym
- socjalne warsztaty Finlandia
2.DANIA
- przedsiębiorstwa rehabilitacyjne
3.NIEMCY
- obsługa przedsiębiorstw pod publiczny sektor
4.GRECJA
- socjalne kooperacje
5.HISZPANIA
- współpracujące kooperacje zatrudnienia
-zintegrowane przedsiębiorstwa zatrudnienia
6.FRANCJA
- pośrednik asocjacji (stowarzyszenie)
- pracownicy asocjacji (stowarzyszenie)
7.IRLANDIA
- robotnicy kooperacji
- wspólnota przedsiębiorstw
8. WŁOCHY
- nieprzynoszące korzyści socjalne organizacje
- socjalne kooperacje
9. LUXEMBURG
- organizacje pośrednika dla miejscowych usług
10. NIDERLANDY
- socjalne kooperacje
11. AUSTRIA
- nieprzynosząca korzyści wspólnota przedsiębiorstw (kooperacje)
12. PORTUGALIA
- przedsiębiorstwa integracji zatrudnienia
- socjalne przedsiębiorstwa
13. FINLANDIA
- socjalne przedsiębiorstwa
14. SZWECJA
- socjalne kooperacje
15. WIELKA BRYTANIA
- społeczność przedsiębiorstw
- dobrowolne asocjacje
- pośrednie pracowite rynkowe organizacje

W niektórych przypadkach LDEIs zaawansowane w rozwój tworzenia (powiększenia) sektora prywatnego uzupełniającego sektor publiczny i sektory nieprzynoszące korzyści.
Jakkolwiek one także mogą się przyczynić do opracowania nowych jednostek, które będą łączyć prywatny i publiczny sektor.Granica pomiedzy prywatnym, a publicznym sektorem coraz bardziej zanika. Koncepcja ciągłego spektrum rozciągająca się od sektora publicznego po prywatny, wyłączając socjalną gospodarkę, zastępuje jawnie, zdefiniowane, określone prawne kategorie.

Bez względu na czy sprawą jest samozatrudnienie w Irlandii, Wielkiej Brytanii, Portugalii, Austrii czy też socjalna gospodarka we Włoszech, Belgii, Szwecji, Finlandii to wysuwane argumenty są często bardzo podobne :
- wysuwany (wybierany) status prawny musi zapewniać szybkie uregulowanie wymaganego, porządanego popytu
- należy brać pod uwagę różnorodność produktów zaangażowanych i umożliwiających

Projektom integrację odpowiednio w stosunku do miejscowego środowiska
Musi być zaakcentowane, że owe projekty bazują bardzo często na głębokich analizach (badaniach) miejscowych zapotrzebowań.


2.THE KEY ROLE OF THE EUROPEAN UNION
KLUCZOWA ROLA UNI EUROPEJSKIEJ.

Zaczynając od 1993 wspólnota instytucji odegrała istotną rolę w demonstracji znaczenia metody stworzenia pracy w Unii i zapewnieniu, że udział miejscowych inicjatyw przy redukcji bezrobocia był zauważalny. Do podejmowania decyzji została powolana specjalnie do tego upoważniona komisja.




2.1 DECISIVE IMPETUS FROM THE COMMISSION AND REGULAR
ENDORSEMENT FROM THE COUNCIL.
ZDECYDOWANY ROZPĘD OD KOMISJI I OD INDOSU RADY.

W odpowiedzi na prośbę Rady w kwestii ( adoption of the White Paper ) w grudniu 1993 roku Komisja wzięła na siebie obowiązek oględzin i analizy badań, zabrania tak dużej ilości ilości informacji jak to tylko jest możliwe od wszystkich państw, porównując branżowe badania i współpracując z wieloma bo ponad setką ekspertów i praktykującymi i już pracującymi w europejskiej sieci.
Nad okresem do 6 miesięcy niektóre z 30 tematów bazowało nad tym by umiejętnie określać JAK SATYSFAKCJA NOWYCH ZAPOTRZEBOWAŃ MOŻE TŁUMACZYĆ STWORZENIE MIEJSC PRACY PORÓWNUJĄC ZALETY UŻYTYCH ROZMAITYCH INSTRUMENTÓW FINANSOWYCH.

Po zaistnieniu,przedłożono je do rozpatrzenia podczas spotkania Europejskiej Rady w Essen w grudniu 1994 roku, wyniki badań zostały przedyskutowane na konferencji w Opio zorganizowanej pod patronatem francuskiej prezydentury.
Następnie zostały wystawione w sprawozdaniu „MIEJSOCY ROZWÓJ I INICJATYWY ZATRUDNIENIA- BADANIE W UNI EUROPEJSKIEJ” które było szeroko rozpowszechnione w marcu 1995 do pomocy zainteresowanym stronom w eksploatacji nowych zródeł zatrudnienia. Potem Komisja opowiedziała się za przykładaniem większej uwagi administracyjnej i politycznej w komunikacie zatytułowanym „EUROPEJSKA STRATEGIA W CELU ZACHĘCANIA DO MIEJSCOWEGO ROZWOJU INICJATYW ZATRUDNIENIA” przyjęta w czerwcu 1995 roku
W następnych miesiącach, czołowa grupa koordynowana przez (Forward Studies Unit)
(Przednie Badania Jednostki) założyła doprowadzić działy z 10 kierownictw Komisji
do wspólnego kirownictwa. Grupa ta stała się forum dla nieformalnych, wewnętrznych wymian informacji, tym samym zapewniając sobie poparcie inicjatyw będących w obrębie Komisji. Do swoich zadań zaliczyła :
-wdrożenie w życie nowego pilotażowego programu
- poszerzenie starych wyznaczników
- zebranie, stworzenie wyspecjalizowanego personelu do instytutów naukowo-badawczych poprzez podnoszących, wzbogacających świadomość seminariów treningowych, etc...
Także bardzo często spełniała rolę punktu kontaktowego dla ekspertów, narodów, lokalnych(regionalnych) administracji i lokalnych inicjatyw Unii Europejskiej.
Ewolucja i polityka lokalnych inicjatyw zostały opublikowane w odpowiednio w listopadzie 1996 i w styczniu 1998.

Rozpęd narzucony przez Komisję i wdrożenie w życie polityki promującej działania LDEIs
odbywało się wraz z poparciem Rady i wspólnoty instytucji (patrz Annexes 4 i 5 ).

Rząd portugalski, irlandzki i duński pchnęły Radę do przystąpienia przez Komisję do nowego przeglądu tym razem Korfu podczas czerwcowego szczytu w dniach 24 i 25 czerwca 1994. Celem było sporządzenie inwentarza(spisu towarów) wspólnoty inicjatyw dla poparcia miejscowego rozwoju i w konsekwencji podniesienia rozmiarów efektywności tych inicjatyw. Na spotkaniu Europejskiej Rady w Essen w grudniu 1994 struktura dla poparcia i koordynacji polityki narodowego zatrudnienia była przedstawiona i wspomniana jako nowe zródło mające się przyczynić do wzrostu zatrudnienia.
Na szczycie w Madrycie w 1995 roku rozrastające się miejscowe inicjatywy zatrudnienia były jednym z 8 priorytetowych obszarów dla narodowych wielorocznych planów zatrudnienia. Na spotkaniu Europejskiej Rady we Florencji rozpoczęto lansować pakty miejscowego zatrudnienia przez włączenie ich do LDEIs.W końcu zostały one przyjęte na nadzwyczajnym spotkaniu Rady Europejskiej w sprawie zatrudnienia w dniach 20-21 listopada 1997 roku.Lokalna inicjatywa zawodów zostala zaliczona pod drugi filar, mialo to sprzyjać przedsiebiorczości i wzmocnić akcent w stronę roli miejscowych organów władzy i socjalnych uczestników przy eksploatacji nowych zródeł zatrudnienia, zaliczając to wszystko w socjalny sektor gospodarki.
Miejscowe organy zatrudnienia będą się stawać prawdziwymi uczestnikami w proaktywnych miejscowych strategiach.

Fakt zapewnienia że lokalne inicjatywy zostaną włączone do szeregu narzędzi przeznaczonych do walki z bezrobociem kosztował narodowe delegacje bardzo wiele energii.



2.2 THE SUCCESS OF THE TERRITRIAL EMPLOYMENT PACTS.
POWODZENIE TERYTORIALNYCH PAKTÓW ZATRUDNIENIA.

Terytorialne i miejscowe pakty zatrudnienia ilustrują bardzo bliską koordynację i wspólne uzgodnienia co w rezultacie zaczęło się rozwijać od 1996 roku na przestrzeni pomiędzy wspólnotą instytucji, miastami i regionami.
Początkowo stanowiły drugorzędny wątek EUROPEJSKIEGO PAKTU ZATRUDNIENIA zapoczątkowanego przez JACQUES SANTER dla rządu i socjalnych uczestników(partnerów).Wkrótce stały się kluczowym składnikiem całego schematu.

Kiedy zaczęto je lansować bardzo szybko spotkały się z zainteresowaniem miast i okolic.
Entuzjazm wyrażony przez EUROPEJKĄ RADĘ na ich spotkaniu w Dablinie w grudniu 1996 roku był podobny do tego co ogarnęło całą Europę.
Podczas gdy narodowe rządy popierały ów ruch sprzyjający zatrudnieniu, dwa państwa Francja i Wielka Brytania wykazywały wyrazny brak entuzjazmu.

Zaczynając od lat 90-tych współpraca pomiędzy państwami europejskimi była nieuniknioną kwestią w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Skandynawii, Hiszpanii, Grecji, Włoszech.
Sukces zależał także od łączności pomiędzy paktami, a LDEIs.
We wstępnym sprawozdaniu KOMISJA REGIONÓW wskazała że „21 z 89 paktów wzięło na siebie obowiązek stworzenia nowych miejsc pracy w 19 przestrzeniach utożsamianych przez komisję. Połowa z nich (owych paktów) przewiduje strategię,która nakrywa na siebie kilka z tych przestrzeni, podczas gdy 25 % skupia się tylko na jednym sektorze. Turystyka, ochrona kulturalnego dziedzictwa i rozwój kulturalny stoją na szczycie listy.

Celem komisji było doprowadzenie do ekonomicznego, socjalnego i politycznego połączenia programów strukturalnych na przełomie lat1994-1999.
Regionalne programy miedzy innymi takie jak ERDF i EAGGF albo też ESF dały początek większości finansowych projektów dofinansowywanych z narodowego budżetu.
Ich wylansowanie trwało dłużej niż sądzono. Teraz zaczyna uwydatniać się ich wartość. W ciągu 3 lat (1997-1999) 54.400 tyś. nowych prac oczekuje na stworzenie, jako rezultat zmiany ukierunkowania publicznych finansów w stronę zatrudnienia (1.600 milionów euro, z czego 480 milionów pochodzi z funduszy strukturalnych).
Pakty stworzyły pierwotny kształt konferencji na europejskim poziomie, przyniosły powiększenie liczby praktykujących.
Członkowie każdego paktu prezentują ich metody i projekty a następnie omawiająje z przedstawicielami poszczególnych przestrzeni, mając na celu podsumowanie całej idei i być może zebrania pewnych sugestii czy też propozycji na przyszłość.
Komisja miała dostosować się do nowej roli wobec paktów w sensie bardzo istotnej konieczności dla innych pilotażowych, eksperymentalnych programów.
Doprowadziło to do wymyślenia koncepcji „wielkich średniowiecznych jarmarków...”


2.3 A HUGE POOL OF EXPERIENCE.
OGROMNY ZRZESZONY FUNDUSZ DOŚWIADCZENIA.


Eksperymentalne projekty były zbierane w 1994 roku jako część badań Komisji..
Pomimo braku systematyczności okazały się być bardzo owocne
Ich efektywne wykonanie wysuwało na pierwszy plan liczbę inicjatyw mających już miejsce oraz ich połączenie w mniej lub bardziej formalne sieci.

Pismo dyplomatyczne (memorandum) sekretariatu LEED (LOCAL ECONOMIC and EMPLOYMENT DEVELOPMENT) dotyczące programu OECD ( ORGANISATION for ECONOMIC COOPERATION and DEVELOPMENT) wkładu w miejscowy rozwuj
postępu ekonomicznego, gospodarczego, socjalnego zgrania (połączenia) i demokratycznego uczestnictwa, w 1997 roku (memorandum) podkreślało jak bardzo miejscowe początkowe posunięcia przyniosły wielki ogromy fundusz doświadczenia gdzie gospodarka i społeczeństwo mogą się „godzić”.
Komisja wypuszczała swoją własną inicjatywę przez Parlament Europejski niektóre z 15 programów lub przez projekty eksperymentalne pomiędzy 1995-1999 realizujac tym samym zamierzony swój cel.

A FEW EUROPEAN PILOT PROGRAMMES AND THEIR SUBJECTS
KILKA EUROPEJSKICH PROGRAMÓW /PROJEKTÓW EKSPERYMENTALNYCH I ICH PRZEDMIOTY.



NAZWA	RODZAJ PROGRAMU	PRZEDMIOT
LEADER PRZYWÓDCA	COMMUNITY INITIATIVE WSPÓLNOTA INICJATYWY	INNOWACJA I ROLNY ROZWUJ -zawodowego szkolenia -rolnej turystyki -poparcie dla małych interesów -eksploatacja rolnicza -produkcja leśna -miejscowe rybactwo Mają udoskonalić jakość życia i wpłynąć na długotrwałość środowiska.
THIRD SYSTEM and EMPLOYMENT SYSTEM I ZATRUDNIENIE	PILOT PROJECTS INITIATED by the EUROPEAN PARLIAMENT EKSPERYMENTALNE PROJEKTY ZAINICJOWANE PRZEZ PARLAMENT EUROPEJSKI	Potencjał stworzenia miejsc pracy organizacji niebędących częścią ani sektora publicznego ani prywatnego, handlowego, socjalnego, kulturalnego i lokalnych usług odnoszących się do poprawy jakości życia.
NEW SOURCES OF EMPLOYMENT NOWE ZRÓDŁA ZATRUDNIENIA	INNOVATIVE ACTION(UNDER ARTICLE 6 OF THE ESF REGULATION) INNOWACYJNY CZYN POD ARTKULEM 6 ESF REGULACJI	Tworzenie miejsc pracy w związku z nowym zapotrzebowaniem, z rozwojem nowych umiejętności, przemysłowych relacji i stosunków: -technologiczny postęp -ochrona środowiska -tendencje demograficzne - branżowa i geograficzna mobilność pracowników
NEW SOURCES OF EMPLOYMENT NOWE ZRÓDLA ZATRUDNIENIA	INNOVATIVE ACTION (UNDER ARTICLE 10 OF THE ERDF REGULATION) INNOWACYJNY CZYN POD ARTYKUŁEM 10 ERDF REGULACJI	Regionalne i miejscowe strategie popierania miejscowych inicjatyw zatrudnienia posiadające pierwszeństwo w sektorze mającym na celu ulepszenie jakości życia (życie w naturalnym środowisku i czerpanie z własnych usług)
SECOND CHANCE SCHOOL SZKOLNICTWO DRUGIEJ SZANSY	PILOT PROJECT EKSPERYMENTALNE PROJEKTY	Nowe metody nauczania oparte na sieciowym partnerstwie miejscowych organów władzy i wspólnoty firm (interesu, pracy, biznesu) dając młodym ludziom wizje znalezienia pracy. Metody oparte na sieci uczestników miejscowych organów władzy i handlowej wspólnoty integrowania młodych ludzi z widokami znalezienia pracy.
INTEGRA	COMMUNITY INITIATIVE WSPÓLNOTA INICJATYWY	Nowe ścieżki wychodzą i wracają do rynkowej siły roboczej uważanej za największą wadę populacji w szczególności w ofiarach rasizmu i ksenofobii.
ACTION IN FAVOUR OF THE LONG-TERM UNEMPLOYED CZYN JAKO APROBATA DLA DLUGOTERMINOWYCH BEZROBOTNYCH	PILOT PROJECT INITIATED BY THE EUROPEAN PARLIAMENT EKSPERYMENTALNY PROJEKT ZAINICJOWANY PRZEZ PARLAMENT EUROPEJSKI	Innowacyjne rozwiązania w celu pomocy bezrobotnym powyżej 40 roku życia i ludziom będącym na bezrobociu więcej niż dwa lata w celu powrotnego zatrudnienia.
URBAN PILOT PROJECTS EKSPERYMENTALNE MIEJSKIE PROJEKTY	INNOVATIVE ACTION (UNDER ARTICLE 10 OF THE ERDF REGULATION)	Innowacyjność i integralność generacji rozwój strategii w szczególności przez promocję środowiskową,społeczną kulturalną, ekonomiczną działalność po to żeby stworzyć podtrzymanie zawodów (prac) i ulepszać, udoskonalać jakość życia miejscowej populacji.



Każdy program angażuje kilka tuzinów, a nawet setek projektów, ten EUROPEJSKI ZRZESZONY FUNDUSZ (EUROPEAN POOL ) zawiera co najmniej od 5.000 do 6.000 tyś. inicjatyw, które są regularnie oceniane i analizowane.
Są starannie kontrolowane od ich początku poprzez każdy następny etap(poziom) rozwoju, aż do samego końca, do ostatecznych wniosków. Ma to służyć wysuwaniu na pierwszy plan najbardziej odpowiednich metod i ich odbicie w poszczególnych regionach, tym samym zapewniając wskazanie na przyszłe zatrudnienie i rozwój lokalnej polityki.


2.4 A EUROPEAN LABORATORY.

EUROPEJSKA KONTROLA.

Rola wsparcia(poparcia) dla eksperymentalnych projektów była uzasadniona przez włączenie 1% poparcia w fundusz strukturalny regulacji przyjętych w latach 1989-1993
i 1994-1999 by umożliwić Komisji wykonanie innowacyjnych czynów przy połączeniu politycznym. Eksperymentalne projekty będą sprzyjać eksperymentowaniu na szeroką skalę i upowszechniać się będą przez narodowe sieciowe kooperacje.

Zaczerpnięte lekcje na podstawie kilku pilotażowych programów dały możliwość
utożsamiania typowego stadium sukcesywnej strategii z aprobatą LDEIs.


PRELIMINARY STAGES WSTĘPNE STADIA	ACCULTURATION OF THE AREA Wszystkie zaangażowane projekty i lokalna ludność musiały być podatne na koncepcję nowych zródeł zatrudnienia i na możliwość stworzenia nowych prac, zawodów na terenie owych 19 przestrzenii. AUTONOMY OF LOCAL OPERATORS AUTONOMIA MIEJSCOWYCH OPERATORÓW Wszyscy uczestnicy(partnerzy) którzy odegrali istotną rolę w projekcie powinni umożliwić zaangażowanie na ich poziomie bez finansowego czy też technicznego wsparcia (pomocy) będąc uwarunkowanym na tle innych decyzji na regionalnym i międzynarodowym poziomie. CLIMATE OF CONFIDENCE AND COOPERATION KLIMAT ZAUFANIA I KODZIAŁANIA Istnieje możliwość, że projekt nigdy nie wejdzie w życie. Jeśli tak to powinien stawić czoła i walczyć ze sprzecznymi politycznymi zainteresowaniami, czy też z oporem związków zawodowych, a także ze współzawodnictwem pomiędzy projektami, a nawet pomiędzy personelem.
	identyfikacja strategii i poparcie partnerstwa (współdziałania)
EXPLOITATION OF NEW SOURCES OF EMPLOYMENT EKSPLOATACJA NOWYCH ZRÓDEŁ ZATRUDNIENIA	SURVEY OF DEMAND BADANIE POPYTU Wszechstronne, lokalne badania bazowały na analizie SWOT (SZANS I ZAGROŻEŃ PRZEDSIĘBIORSTWA) zdobywając rynek, sektor interesów, i wykonując przed rekrutacją domową ekspertyzę (badanie) IDENTIFICATION OF SUPPLY(SELECTION OF CANDIDATES) SELEKCJA KANDYDATÓW/PERSONELU Wiele z pośród pilotażowych programów doświadczyło trudności dlatego ponieważ skupiało zbyt dużą uwagę na rekrutacji bezrobotnych i ich szkoleniu. Pomoc ludziom będącym dłuższy czas bez pracy pociąga za sobą konieczność dłuższego okresu motywacji i osobistego wyuczenia się nowego zawodu. Skupienie się nad to na grupach dostosowawczych przyszłych pracowników naraża zbytnio żywotność programu. PROJECT DESIGN TWORZENIE PROJEKTU Tak zwane DORMAND PROJECTS mają pociągać za sobą bezrobotnych, miejscowe związki zawodowe, stowarzyszenia komunalne.
	local development and emlpoyment initiative miejscowy rozwuj i inicjatywa zatrudnienia
SUSTAINABLE JOBS AND ACTIVITIES STAŁE PRACE ICZYNNOŚCI	FINANCIAL AND TECHNICAL PROJECT DEVELOPMENT FINANSOWE I TECHNICZNE OPRACOWYWANIA PROJEKTU. Wbrew wszelkim rezultatom od powiększenia publicznych subsydii dla stworzenia miejsc pracy albo też rekrutacji bezrobotnych rozmieszczenie finansów i ich alokacja miały nastąpić dopiero na końcu procesu. MONITORING OF PROJECTS AND PROMOTERS> KONTROLA PROJEKTÓW I PROMOTORÓW. Nawet pomimo gładkiego rozwoju projektu ten aspekt w żadnym wypadku nie może być zlekceważony, nawet w przypadku ludzi zatrudnionych na krótki okres.







Komisja winna wspierać rozwój projektów od ich początku do samego zakończenia żywotności.







3. AN UNCERTAIN OUTLOOK.
NIEPEWNA PERSPEKTYWA.

Chociaż europejskie instytucje odegrały bardzo ważną rolę w demonstracjach to w stosunku do miejscowych inicjatyw istnieje wciąż bardzo wielkie ryzyko i długa droga ku wygranej.
Pojawili się miejscowi promoterzy, którzy w obawie przed owymi zmianami rozpowszechniali politykę spowolnienia całego procesu.
Cały ruch także jest podkopywany przez przedsiębiorstwa,grupy, które nie wahają zrobić użytku z małego postępu uzyskanego przez LDEIs w celu wsparcia ich własnej polityki i gospodarczego porządku. Dlatego tez wydaje się być niezbędnym zachowanie kontroli i idących naprzód przyszłych funkcji na europejskim poziomie i zaopatrywania europejskich instytucji w niezbędne w tym celu środki.

3.1 PERSISTENT NATIONAL OBSTACLES.


ADMINISTRATIVE INTERIA

Ile dobrych projektów i wielkodusznych inicjatyw nie powiodło się z powodu powolnej, zbyt ospalej administracji na wszystkich sektorach doprowadzając wszelkiego rodzaju nastawienia do tak zwanego martwego punktu.
Bardzo poważnie traktowane kwestie bezrobocia i jakości życia populacji(ogólnie zbyt wielka ilość tego wszystkiego).Prawda tez jest taka, że narodowe i regionalne władze ogólnie są zle przygotowane i pozbawione doświadczenia w wykorzystywaniu roli nowej koordynacji czego się też od nich wymaga . Systemy edukacji i metody rekrutacji (otwarte współzawodnictwo) mają podstarzałą opinię, że cywilny serwis kandydatów należy do obowiązków władz publicznych. Zabardzo akcentują ustawową(prawną) wiedzę ze szkodą dla operacyjnych ekspertyz i interpersonalnych umiejętności, niezbędnych do wykonywania projektów w obrębie partnerstwa. Jak wielu ma dostęp do dokładnych analitycznych danych odzwierciedlających sytuację w ich regionie ( dotyczy to stanu przemysłu, usług, szans rozwoju i perspektyw, socjalnych tendencji i osiągalnych, realnych umiejętności )?
Jak wielu jest znanych z dobrej praktyki rozwijanej przez inne warstwy, państwa a następnie poddawanej ekspertyzie? Jak wielu poznaje jak interpretować rezultaty poprzednich lat ?
w tych okolicznościach jak można dostarczać bezrobotnym, przedsiębiorstwom, promotorom ekonomicznych projektów i grupom lokalnym czynnej rady ?

Pomoc między miejscowymi i narodowymi organami władzy odbywa się bardziej w negatywny niż pozytywny sposób ( mniej wspólnej współpracy, więcej KONFLIKTÓW).

Ta sytuacja jest szczególnie problematyczna dla nowych zawodów w sektorze usług od czasu kiedy promoterzy projektu zwykli mieć dwuznaczne oczekiwania w stosunku do władz.
Oczekiwali ustalenia przychylnego, życzliwego klimatu w celu zmniejszenia istniejących przeszkód i zaopatrywania kapitału głównego. Jednocześnie domagając się mniej surowego nadzoru i większego zakresu przestrzeni dla swoich manewrów.

3.2 Nowe zagrożenia

W obecnej, ekonomicznej, społecznej sytuacji,LDEI wydaje się stawiać czoło 2 głównym zagrożeniom. Pierwszym jest chęć izolacji często z powodu potrzeb rozpoznania lokalnego rynku. Drugim zagrożeniem jest przewaga ekonomicznych pierwszeństw nad społecznymi i lokalnymi obawami.

Pokusa izolacji

Element „Lokalnego społeczeństwa” podtrzymujący lokalne inicjatywy jest szczególnie wrażliwy na większość źle dobranych idei.

Przez ochronę iluzji azylu stworzonego żeby trzymać postęp na dystans ,te doktryny mogą przemówić do grup lub obszarów (np. wiejskich poddanych restrukturyzacji lub regionów datowanych), które czują, że straciły wiele od ostatnich przemian ekonomicznych.

Ten trend jest skierowany na sektory wybrane przez kilka grup dla stworzenia nowych miejsc pracy jak wykorzystywanie lokalnego dziedzictwa i tradycyjnej wiedzy. W rękach lokalnych grup i w specyficznych kontekstach, LDEI może stać się silnym instrumentem kontroli, wzmocnionym dodatkowo tradycyjną niegdyś rolą kobiet w społeczeństwie ( szycie, szydełkowanie, wyszywanie, przygotowanie jedzenia, opieka nad starszymi, wychowanie dzieci itp.)

Jednakże nie powinniśmy generalizować, niektóre projekty są bardzo innowacyjne i mogą dostarczyć prawdziwą szanse dla kobiet, przez szkolenia i zdobycie umiejętności polepszających warunków pracy a tym samym wzrost dochodów.

Ryzyko izolacji może być złożone z ekonomicznych i społecznych powodów.

Tak więc, zachęcanie bezrobotnych do tworzenia częściowych rozwiązań dla bezrobocia może być ryzykowne, jeśli stanie się powodem rozpadu systemu zatrudnienia.

Z jednej strony może spowodować, że lokalna gospodarka ugrzęźnie w pro - kapitalistycznym nastawieniu. Z drugiej strony może ograniczyć jednostki do przestarzałego modelu społecznych i przemysłowych relacji.

UK, Szwecja, Holandia wybrały tą opcję, aby sprostać bezrobociu, najwyraźniej bez zmierzenia ryzyka zawartego w projekcie.

Źle pokierowane poszczególne programy rozwojowe mogą pomóc nie demokratycznym grupom, przejąć kontrolę nad danym obszarem.

Oczywiście ,te zagrożenia w pewnym stopniu są dziś niewyraźne ,jednakże mogłoby w całości skompromitować lokalne inicjatywy, albo zagrozić zdobywaniem doświadczeń w konkretnych regionach i państwach. Jednak jest możliwe działanie przeciwko takim zagrożeniom.

Najlepszym takim rozwiązaniem jest stosowanie się do sztywnych reguł dla wszystkich obszarów i grup.

Przejęcie przez duże organizacje.

Zainteresowanie dużych grup prywatnego sektora, przyciągnięte perspektywą rozwoju rynku tworzącego zyski w niedługim czasie, także jest zagrożeniem dla LDEI.

Nie byłoby tych obaw, jeśli to zainteresowanie nie spowodowałoby ekonomicznego uproszczenia -wykluczenia najmniej efektownych pracowników, który zawdzięczają pracę lokalnym inwestycjom.

Duże grupy w trzeciorzędnym sektorze oferują pakiet usług wpływający na jakość życia i środowisko (takich jak zarządzanie energią , oszczędzanie wody)

Przez lata udział rynku LDEI osiągnął marginalny poziom wyłączając obszary, gdzie lokalne władze przyjęły przemyślaną politykę, aby urozmaicić podaż lub zoptymalizować wpływ inwestycji i umowy podwykonawstwa.

Sporadycznie inicjatywy odgrywają pierwszorzędną role w rozwijaniu sposobu postępowania albo tworzenia popytu, ale zostały wyparte z rynku, kiedy osiągnęły dojrzałość, albo zostały przejęte przez agresywną konkurencje.

Ta tendencja nie powinna być lekceważona, ponieważ pokazuje, że to, co się dzieje w sektorze przemysłowym zdarza się również w sektorze usługowym.Istotnie Fernand Brandel zauważył, iż, ta forma kanibalizmu jest świeckim zjawiskiem.

Duże organizacje mają spore możliwości w osiągnięciu zysku. Na dużą skale, jeśli nie przez całkowite rozmiary dostarczanych usług to przynajmniej przez oferowanie szerokiego zasięgu usług. Wedle tego zamierzają zaproponować kompletny pakiet zintegrowanych usług dla samorządów miejskich.

Następnym czynnikiem jest bieżąca struktura wykonawcza ustanowiona, aby propagować rozwój nowych miejsc pracy i usług.

Umacnianie innowacji i rozwój w niszy rynkowej zazwyczaj wymaga stabilizacji podaży i popytu.

Co więcej pewne procedury technologiczne pociągają za sobą odwlekanie powrotu inwestycji oraz drogich i ryzykownych badań. W tym wypadku rozmiar jest niezrównaną zaletą.

Odnośnie usługi związanej ze środowiskiem, szczególne mierniki finansowe (jak eco- taxes) mogą dostarczać nowe źródło dochodu i stworzyć bardziej atrakcyjny rynek. Ale, podczas gdy LDEI może czerpać profity , większe organizacje oczywiście są w gotowości, aby zyskać więcej.

Konkurencyjność lokalnych inicjatywy jest zatem niska ze względu na rozmiar i przesądza o tym, że prędzej czy później ustąpią większym organizacjom.

Kilka technik obecnie urzeczywistnia zrównoważenie tej wady.

Jedna z nich prowadzi strategie opartą na innowacji - niekończący się wyścig, który może przynosić zyski, ale może być także wyczerpujący w długoterminowym okresie. Druga z nich dotyczy lokalnych inicjatyw, zachęca do przełamania izolacji przez połączenie sił, rozwój i dostęp do zasobów finansowych, szkolenia i marketing. Chociaż interesujące nie może być łatwo zastosowane do wszystkich obszarów i nie wszystkie Member States mają legalne środowisko przewodzące dla tego rodzaju sieci.

Lokalne inicjatywy w „domowym” rynku są także przedmiotem silnej konkurencji od wielu organizacji w prywatnym sektorze i w ekonomii społecznej. Muszą borykać się z dwoma strategiami albo stowarzyszenia monopolistycznego gdzie organizacje charytatywne chronią przed wejściem do sektora albo uproszczonym typem przemysłowym, który zmusi ich do cięcia cen detalicznych, aby zdobyć rynek.

Mimo wszystko, zagrożenia za strony ogromnych organizacji powinny być rozpatrzone w kontekście ogólnej debaty na SME, które istnieje w 1990 r. W przeciwieństwie do tego, co niejeden może myśleć i pomimo faktów i liczb pokazujących wsparcie stworzone przez SME dla stworzenia nowych miejsc pracy, ich sprawa jest daleka od zwycięstwa

3.3 Potrzeba monitoringu innowacji na poziomie Europejskim.

Nowa struktura działalności społecznej.

Struktura przyszłościowego wsparcia od Unii dla LDEI teraz wydaje się być jasno rozpoznawalna:

• Odnośnie zatrudnień i rozwijania się biznesu „skoordynowana stratega zatrudnienia” i wytyczna odnosząca się do „prawdopodobnego źródła zatrudnienia” pociąga Member States, władze lokalne i wspólników do odpowiedzialnośći za redukcję przeszkód dla rozwoju nowych działalności w szczególności powszechnego systemu zatrudnienia.

• A co do geograficznego wymiaru zwierzchnicy stanu i urzędu określili 26 marca 99 nowy organ stanowiący i strukturę finansową dla spójności polityki unijnej aż do 2006. Promowanie, LDEI było było jednym z czynników wpływających na dofinansowanie z ESF i ERDF. Wsparcie społeczne będzie zatem rosło, jeśli mierniki promowania LDEI będą zawarte w strategii rozwoju ustalonej przez regiony i rządy krajowe. Te rozpoznanie może znacznie zmienić zarys takich inicjatyw w całej Unii. Jednakże omija ważny aspekt europejskiego procesu, skierowanego na sieć międzynarodową i międzyregionalną.

Więc zgodnie z zasadami subsydiarności przyszłość lokalnych działań zależy prawie wyłącznie od ogółu i prywatnego sektora działającego po jednej stronie instytucji narodowych.

Stworzona w 1999 reforma była w ogólnych zarysach zainteresowana kontrolą i wydajnością, z obmyślonym zamiarem zredukowania bezpośredniego działania. Więc nie jest to zaskakujące, że innowacyjne działania i programy społeczne ucierpiałyby podczas finałowych negocjacji na spotkaniu Rady Europejskiej.

Udziały ulokowane w działania innowacyjne w okresie 2000 - 2006 były zredukowane do ok. 0,4% w strukturze wsparcia w porównaniu do poprzedniego 1%.

Od tego czasu, projekty pilotażowe otrzymają wsparcie tylko od ERDF i ESF

A co do programów inicjatywy społecznej (INTERREG, EQUAL, LEADER, URBAN), których wyasygnowanie 5,35%z wsparcia Funduszy Strukturalnych, jest niższe niż podczas okresu od 1994 - 1999,- lokalna współpraca między graniczna otrzymała lwią część.

Jedno może zatem potwierdzać zainteresowanie inicjatywami Komisji w tym obszarze, pozostawienie tak, że i reguły i procedury użytkowania powszechnego wsparcia finansowego są niedostosowane do wyłaniających się projektów i innowacyjnych działań.

Finansowe i prawne reformy nieodzowne w nowej roli.

Niezrozumienie w dzisiejszych czasach wydaje się być kompletne:

• Kontrola wzrostu bezpośrednich relacji między inicjatywami a Komisją, te odpowiedzialności dla reform sektora publicznego przekładają się na wzrost użycia projektów, podczas gdy to, co jest potrzebne jest dokładnie odwrotne do przyjętych standardów.

Od późnych lat 80, mierniki publicznego sektora musiały stać się bardziej przejrzyste i wydajne. Ten trend był wyraźnie wzmocniony w obrębie Unii, w 95 kiedy Szwecja i Finlandia umocniły dotychczasową pozycję utrzymywaną przez Danie.

Każda decyzja wspólnoty jest zatem prawie systematycznie uzależniona od procedury oceny.

To ćwiczenie, które wciąż jest nowe, powinno służyć dwóm celom:

• Z jednej strony dostarczyć szczegóły osiągniętych rezultatów i w wyniku tego uzasadnić strukturę wydatków, pozwolić na orientację w miernikach

• A z drugiej strony to jakościowe wsparcie jest niezaprzeczalnie porównywane z podstawowymi używanymi tradycyjnie metodami kontroli, takimi jak np. „warte swej ceny” - sprawdza i ustawowo bada stan finansowy firmy. Według tego komisja nalegała na potrzebę wzmożonego projektowania w 1998. „To jak działają mierniki musi być oszacowane w świetle konkretnego kontekstu i jakościowe informacje muszą być zawarte.

Socjalne i środowiskowe wskaźniki muszą, więc być przedstawione w analizie rozwoju atrakcyjności terytorium, łącząc informacje związane ze zmianami występującymi lokalnie w innych prywatnych i publicznych sektorach, omawiając jakość pracy, usług i wreszcie,przyjmując okres czasu zgodny z rozwojem rozważanych obszarów.

Pomimo to, konwencjonalne formy analizy użyte w tym ćwiczeniu nie są przyjmowane dla pilotażowych inicjatyw wprowadzonych w życie przez komisję odkąd wartość miejscowych inicjatyw wynosi tyle samo, jeśli nie więcej - w metodach używanych jako osiągalne rezultaty finansowe.

Natura pilotażu projektu, mały rozmiar i szczególne warunki, w których wydaje się podejmować źle dobrane kryteria do ilościowych analiz pozostają główną cechą wykonywania oceny.

Nowe kryteria, które są bardziej jakościowe i zorientowane w kierunku procesów analizy (skład spółki, podział obowiązków w różnych stadiach projektu, związek i logika prowadzonej strategii) muszą zatem być ustalone.

W czołowym europejskim trendzie promowania rozwoju usługi, które odpowiadają nowym potrzebom społeczeństwa, komisja zakończyła zachęcanie miejscowych działań bezpośrednio. Ale byłoby błędem uwierzyć, że ten wzrost liczby programów pilotażowych jest rezultatem niekontrolowanego trendu i ukrytych planów w Brukseli.

Trend jest skierowany na rozwój integracji europejskiej. W zakresie związanym z ekonomicznym i społecznym rozwojem, wartość dodana działań komisji nie tylko polega na pomocy albo redystrybucji, jak to było w umowie między ECSC, z ESF, wtedy powszechną polityka agro kulturalna z EAGGF nawet doprowadziła do rozciągnięcia się spójnej agrokulturystycznej polityki z Funduszem Strukturalnym.

To także polega na umożliwieniu Komisji wypróbowanie nowych procedur.

Działanie społeczne wywodzi swoją zasadność z możliwości wspierania pilotażowych programów, wyciągnąć odpowiednie wnioski i przekładać je na reformy, które mogą zwiększyć efektywność działań publicznego sektora na krajowym poziomie.

Komisje, zatem potrzebują zarządzać programem bezpośrednio, jako, że odpowiedzialność w tym zakresie nie może być ograniczona do zapewnienia odpowiedniego wykorzystania środków finansowych Member States.

Szacunkowy raport programu „Pilotażowe projekty dla bezrobotnych w długim okresie czasu przedstawioną przez Komisję i Parlament Europejski w 1998, jest bardzo wyraźny w tym punkcie.

„Władze Społeczne mają dwie odrębne role do spełnienia w dozorowaniu:

• Rola kontroli finansowej i wykonawczej, włączając zastosowanie monitoringu w zgodności z wcześniej ustalonym rozkładem.

• Rola specjalistycznego wsparcia dla promotorów i sponsorów projektu na dwa sposoby.

• Pierwszy zakłada to , iż komisja musi działać jako: „kompletne centrum zasobów”, pomagając rozpowszechniać pomysły, udostępnić doświadczenia nabyte z innych programów i ułatwić postępowanie ( w modelu zarządzania finansami, wytyczne metodyki itp.)

• Następnie komisji powinna skoordynować przedsięwzięcia na starcie. Opinia społeczna może, i zrobiła to w tym programie,--- odegrać istotną rolę w przekonaniu konkretnych udziałowców do wzięcia udziału w przedsięwzięciu.

Ta rola skoordynowanych badań - wybór projektu, zarządzanie, nadzór i oszacowanie - wymaga szczególnych finansowych i prawnych ram.

Instytucje społeczne powinny spojrzeć na te działania w ten sam sposób jak ogromna grupa przemysłowa z departamentem rozwoju i badań, przez wyasygnowanie istotnych ludzkich zasobów, (poza proporcją przeznaczonej sumy) przyjęcie możliwości porażki, rygorystyczny dozór postępowania i szczegółowe raporty z nabytych doświadczeń.

Taka reforma zwiększa problem istnienia specjalistycznych umiejętności potrzebnych do wykonania tych zadań.

Umocnienie przywódczej roli Komisji będzie wymagało, aby urzędnicy nauczyli się nowej pracy. Muszą być w stanie szacować, znaleźć punkt odniesienia, porównywać, koordynować i dostarczać wsparcia specjalistycznego dla schematów pilotażowych w toku.

Nie jest potrzebna dogłębna informacja, aby zdać sobie sprawę, że te talenty są rzadko spotykane w publicznych zarządach i że ten trend reprezentuje poważne wyzwanie dla Komisji.

WNIOSKI

Po 6 latach namawiania ,promowania, analiz i szacunków, europejski obraz LDEI jest bardziej wyraźny, ale także dużo bardziej złożony. Przedstawia do wglądu zarówno aktywność jak i niestabilność, które powinny być rozumiane jako odzwierciedlenie realiów dynamicznej Europy i silnego - jeszcze świadomie zróżnicowanego - ruchu w stronę integracji.

Ambiwalentna rola odgrywana przez komisje i inne instytucje społeczne odnośnie lokalnych działań ,odzwierciedla potrzebę zmian w obowiązkach uważanych przez UE jako przyszłą siłę regionu.

Aby zrobić dobry użytek z jego prawidłowego działania w kontekście zwiększającej się integracji, Komisja nie może dłużej pozwalać sobie jedynie na sporządzanie zawiłych przepisów i nadzorowania ich realizacji. Musi przyjąć daleko w przyszłość idące nastawienie, której umożliwi uprzedzenie przyszłych osiągnięć i informowanie MS o najbardziej przydatnych trendach politycznych. Ta nowa rola zasługuje na bycie w pełni rozpoznawalna i zapewnienie jej odpowiedniej struktury i zasobów.

Jest to ryzykowne: odnowienie i umocnienie Europejskiego modelu społecznego w szeregu z aspiracjami i potrzebami społeczeństwa XXI wieku. Kluczowa rolę w „tradycyjnym trójkącie” odgrywa odnowa siły do działania.

ANEKS 1: „Nowe usługi,nowe stanowiska pracy”- nowy projekt we Francji.

W październiku 1997, francuski rząd uruchomił program „Nowe usługi, nowe stanowiska pracy”, nastawiony na stworzenie 350.000 stanowisk pracy dla młodych ludzi do końca 1999 w dziedzinach rynku, który odzwierciedla nowe potrzeby społeczne. Te stanowiska pracy będą dofinansowywane przez Member States przez 5 lat, nawet do 14.000 euro na stanowisko pracy na rok. Taki program jest nowy dla rachunku francuskiego systemu społecznego i zobowiązań publicznego sektora z jednej strony i skupieniu się na lokalnym rozwoju z drugiej. Nigdy wcześniej Minister ds. zatrudnienia nie polegał tak wyraźnie na połączeniu lokalnych przedsiębiorców, wybranych przedstawicieli, stowarzyszeń i prywatnych sektorów perspektywą stworzenia nowych projektów , odpowiadających nowym potrzebom rynku i tym samym zachęta młodych ludzi do działania. Miejscowy koordynator będzie przygotowany w zakresie organizacji projektów.

Program z premedytacja unikał skupiania się na szczegółowej grupie osób, zajęciach bądź położeniu geograficznym. Uruchomieniu tego projektu towarzyszyły kroki związane z wyszkoleniem ludzi, ulepszeniem usług oraz kompletnym monitoringiem i stworzeniem schematu zaopatrzenia. Korzystający z tego programu , to głownie ludzi poniżej 26 roku życia. Limit wieku może być przesunięty do 30 lat, aczkolwiek dotyczy to tylko osób, które nigdy lub prawie nigdy nie były nigdzie zatrudnione. Te osoby są zatrudnione przez lokalne samorządy albo nie pobierające opłat organizacje, Pracują przez określony czas (60 miesięcy) albo podpisują stały kontrakt na określonych warunkach.

Więcej niż 2 lata po rozpoczęciu programu, można wyciągnąć następujące tymczasowe wnioski:

-lokalne samorządy pracy nie chciały, aby nowe stanowiska pracy konkurowały z lokalnym rynkiem zatrudnienia albo były mylone z przedsięwzięciem pomocy ludziom ubogim. Te obawy jednak nie były w pełni uzasadnione

-do roku 1999, zostało stworzone 220.000 nowych miejsc pracy ( włączając 129.000 powstałych z inicjatywy lokalnych samorządów i stowarzyszeń oraz 75.000 przez Ministra Edukacji Narodowej) i 210.000 młodych ludzi zostało zatrudnionych. Ta rozbieżność może być wytłumaczona faktem, iż aplikacje przechodziły 2 etapy: po pierwsze, jeśli warunki projektu były spełnione to rekrutacja się rozpoczynała, jednak ponad połowa kontraktów oferowała stawki poniżej minimum ustawowego

-załamanie obszaru działań wskazuje wyraźną przewagę usług dla potrzeb codziennego życia ( 37%), bo zaledwie 25% to usługi związane ze spędzaniem czasu wolnego i usługi kulturalnych, 14% to usługi związane z ochroną środowiska i 8% to usługi związane z chęcią poprawy jakości życia, 8% to rozwój lokalnego rynku i usługi specjalistyczne

-ogólnie mówiąc, program zarejestrował istotny udział wielkich miast w odróżnieniu od poprzednich projektów, społecznego „leczenia” bezrobocia, (tak jak „zielona praca”) gdzie, duży nacisk kładziono na tereny wiejskie i średniej wielkości miasteczka. Wymienione rozbieżności między regionami są odbiciem nierównego stopnia lokalnego udziału

-szczegółowe analizy projektu potwierdziły rozproszona naturę nowych stanowisk pracy, stworzonych w miejscowych mikro projektach, w porównaniu z wielka grupą stworzoną przez departament administracji odpowiedzialną za politykę i edukację narodową. Inne przypadki tworzenia miejsc pracy na ogromna skalę często odnoszą się do projektów prowadzonych przez siec krajowego stowarzyszenia albo specjalistyczne organizacje. To wprowadza systematyczność do agencji zatrudnienia, gdzie miejscowe projekty skłaniają się do pozyskiwania pracowników w obrębie społeczeństwa

-kwestia utrzymania stanowiska pracy przez więcej niż 5 lat powinno być rozpatrywane wg różnych czynników np. typu usługi czy pracodawcy. W miejscowym sektorze publicznym młodzi ludzie będą całkowicie pochłonięci nową działalnością usług lokalnych. To samo odnosi się do stowarzyszeń nie pobierających opłat, które zajmują się głownie działaniami społecznymi. Jednakże usługi turystyczne, kulturowe, związane z ochrona środowiska czy sportowe zależą bezpośrednio od wzrastających dochodów i własnych zasobów finansowych.

ANEKS 2: Plan Melkerta i Program „ REWLW” w Holandii.

W 1984r Duński minister spraw społecznych i zatrudnienia Ed Melkert, przedstawił nowy projekt dotyczący redukcji bezrobocia. 4-letni plan Melkerta składał się z 4 projektów: pierwszy i najbardziej ambitny , był zaprojektowany dla stworzenia 40.000 miejsc pracy do 1998 roku w miejscowym rynku usług społecznych i prywatnych. Biorący udział w tym projekcie musieli być bezrobotni przez więcej niż rok i musieli być mieszkańcami społeczności otrzymującej dotacje z tego tytułu. Program ten również wycelowany był w ludzi mieszkających w dużych miastach, którzy doświadczali problemów natury społecznej.

W roku1998 rządy krajowe oceniły działanie tego programu i ustaliły, że cele zostały osiągnięte: 35.000 stanowisk pracy zostało stworzonych: 24.000 w usługach miejskich i prywatnych. Wyniki te były w przybliżeniu na równi z oczekiwaniami. Przewiduje się, że biorąc poda uwagę okres rozpoczęcia projektu 5000 pozostałych stanowisk pracy zapełni się szybko.

Stanowiska pracy stworzone przez lokalne władze są bardzo zróżnicowane pokrywając prawie 19 rozpoznanych przez Komisje obszarów dla stworzenia pracy.

Wyróżniono 4 grupy tych obszarów:

-bezpieczeństwo w obszarach transportu publicznego (43%)

-edukacja (21%)

-utrzymanie terenów miejskich (16%)

-opieka nad dziećmi (10%)

Ponieważ korzystający z tego pracownicy muszą być długoterminowo bezrobotni, większość z nich ma niskie kwalifikacje albo wcale ich nie ma. Kobiety np. nie wykonują wszystkich zawodów. Samorządy oferują 43% pracy, ale 73% wynosi zatrudnienie w sektorach usług prywatnych.

W 1998 duński rząd zdecydował się rozpocząć nowy program znany jako REWLW (Regeling Extra Werkgelegenheid Langdurig Werklozen). Stworzenie nowych miejsc pracy w lokalnym środowisku dla długoterminowo bezrobotnych, który to projekt ma stworzyć dodatkowe 20.000 miejsc pracy do 2002. Ten schemat został znacznie ulepszony jeszcze w 1998 przez położenie nacisku na uruchomienie stanowisk pracy i wyszkolenie bezrobotnych, główne zmiany były następujące

-wzrost odpowiedzialności władz lokalnych z zakresu organizacji usług, obserwacja utraty stanowisk pracy w sektorach jak i finansowanie, podczas gdy poprzednio i do roku 1990 ta funkcja pełniona była przez Narodową Służbę Zdrowia

-poszerzenie projektu o cały sektor i firmy w społeczno- ekonomicznym sektorze

-wprowadzenie nowych stanowisk pracy służących pomocy i integracji niepełnosprawnych

-zwiększenie wynagrodzeń do 130 % ustawowego minimum, wynoszącego 120% poprzednio. Dla połączonych stanowisk pracy limit wzrósł do 150 %

-Szczególna uwaga w dopełnianiu finansów projektu, wyszkolenie pracowników i stopniowym przyzwyczajaniu pracowników do perspektywy rozwoju niedotowanych działalności

ANEKS 3 Komunalny system voucherów w Finlandii

Rozpoczęcie funkcji voucherów dotyczących opieki nad dziećmi odzwierciedla potrzebę przygotowania jednolitych przemian z publicznego do prywatnego sektora, bez narażania na szwank jakości usług, W tym samym czasie dając rodzicom większy wybór ( rozkład zajęć, metody nauczania etc.)

Pomysł stworzony na doświadczeniach schematu rozpoczętego w 1994 we Francji i przykładzie z Danii, gdzie samorządom udało się wspomóc system usług dla gospodarstwa domowego w styczniu 1994. Fiński rząd był także świadomy wymagań stworzonych przez społeczeństwo odnośnie równych szans dla mężczyzn i kobiet. Vouchery w systemie opieki nad dziećmi zostały więc wprowadzone na okres 3 lat w 33 z 460 fińskich samorządach. Mocno rozproszony system daje władzom miejskim wolna rękę w ustalaniu liczby voucherów i ich podziale. W praktyce więcej niż połowa rad miejskich zastosowała system, dzięki, któremu dotacje są ściśle proporcjonalne do przychodów gospodarstw domowych. Odnośnie zatrudnionych jedynie wymaganie dotyczy jakości nowo stworzonego projektu i profesjonalnych umiejętności pielęgniarek. Te wymagania są egzekwowane przez samorządy lokalne,które dostarczane są odpowiednio do wymagań rodziców. Serwis voucherów jest to żeton, który rodzice kupują od jednostek samorządów lokalnych. System żetonów jest przedmiotem ciągłych zmian na szczeblu krajowym. Pilotażowy schemat dostarczył pozytywnych rezultatów i nieoczekiwanych wniosków. Od samego początki ponad ¼ żetonów została użyta przez rodziny, które wcześniej opiekowały się dziećmi w domu, projekt, więc doskonale odpowiedział na ujawnienie się potrzeb, które nie były wcześniej zaspokajane prze sektor usług publicznych. Prawie 20% rodziców jest gotowych płacić wyższą cenę za prywatne usługi, jeśli zapewniają lepsze zaspokojenie ich potrzeb. Ostatnio system żetonów wpłynął niespodziewanie na stworzenie nowych miejsc pracy, 22% usług jest nowych. Celowy wybór usług dla dzieci jako eksperymentalnej dziedziny nie był przypadkowy. Większość bezrobotnych kobiet chciałaby wrócić do pracy, dlatego są chętne 2% do zrobienia użytku z ich doświadczenia zawodowego, przez stworzenie własnej firmy lub połączenia sił z innymi.

ANEKS 4 : PODGLĄD CHRONOLOGICZNY

PROGRAMY: KOMISJA EUROPEJSKA RADA

Raport rządowy „Rozwój , konkurencyjność i zatrudnienie”

Spotkanie Rady w Brukseli ( Grudzień 1993) . Podsumowanie „nowych źródeł zatrudnienia”

Obserwacja „nowych źródeł zatrudnienia”

Spotkanie Rady na Korfu (Czerwiec 1994) Podsumowanie lokalnego rozwoju

Opracowanie programu lokalnych osiągnięć

Raport podsumowywujący dla LDEI

Spotkanie Rady w Essen ( Grudzień 1994) Promocja i koordynacja polityki zatrudnienia

Raport SEC 95-564 dla LDEI (Marzec 1995)

Porozumienie z LDEI (Czerwiec 1996)

Spotkanie Rady w Cannes (Czerwiec 1995)

Spotkanie Rady w Madrycie ( Grudzień 1995) Narodowe długoletnie plany zatrudnienia

Poufny traktat dla zatrudnienia (Czerwiec 1996)

Spotkanie Rady we Florencji (czerwiec 1996) ) Terytorialny i lokalny traktat w sprawie zatrudnienia

Terytorialne traktaty zatrudnienia

Raport SEC 96-2061 dla LDEI (Pazdziernik 1996)

Spotkanie Rady w Dublinie ( Grudzień 1996)

Nadzwyczajne Spotkanie Rady w Luxemburgu (Listopad 1997) Skoordynowana strategia zatrudnienia i wskazówki oparte na filarach

Raport SEC 98-25 dla LDEI (Styczeń 1998)

Agenda 2000 (czerwiec 1997)

Spotkanie Rady w Berlinie (Marzec 1999) Propozycje finansowe na rok 2000-06

Fundusze Strukturalne 2000-2006




ANEKS 5 Wnioski Rady przyjęte pomiędzy 1993-1999.

1993

Na szczycie w Brukseli 10 i 11 Grudnia 1993, przywódcy States i Rządu popierali wnioski i rekomendacje raportu rządowego. Dołączyli oni „rozwój zatrudnienia w zetknięciu z nowymi wymaganiami związanymi z jakością życia i ochroną środowiska „ do listy mierników, które powinny zostać wzięte pod uwagę. Wezwano także komisje do studiowania pytania o „nowe źródła pracy” jako część zbliżających się wyzwań.

1994

24 i 25 Czerwca 1994 na Korfu przywódcy States i Rząd odnotował, że „jeśli chodzi o rozwój nowego rynku zatrudnienia w połączeniu ze spotykanymi wymaganiami związanymi z jakością życia i ochroną środowiska, wiele działań zostało podjętych, ale także rozwinęło się wiele obszarów pracy, które były zidentyfikowane przez rządowy raport jako wyeksploatowane. Podkreślili oni „ważność badań przeprowadzonych przez Komisję, przed następną Radą europejską w tym przedmiocie. Kolejne działania przeprowadzone przez Portugalie, Irlandie i duńskie Rządy, Rada określiła, iż „ bierze pod uwagę,że lokalne działania rozwojowe oferują znaczny potencjał wzmocnienia ekonomicznego i społecznej struktury UE i tworzenie nowych miejsc pracy. Są niezbędnym elementem nowego modelu rozwoju wspomnianego w raporcie rządowym i pomogą chronić kulturową różnorodność w UE.” Komisja stworzyła także nowy instruktaż, „sporządzić raport nowych źródeł pracy, i przedstawić w Essen szczegółowy opis różnych działań na szczeblu Komisji, aby rozwijać lokalny rynek, szczególnie małe przedsiębiorstwa i przemysł rękodzielniczy”. Ten spis wysunie sugestie uznane za niezbędne do poprawy logiki i efektywności działań. Komisja zatem zaprezentowała dawno oczekiwany raport ze spotkania rady w Essen 9 i 10 grudnia 1994 i zaproponowała strukturę i schemat nadzoru projektu krajowej polityki zatrudnienia. Nowe źródła zatrudnienia słusznie były ulokowane w dziale wzrostu zatrudnienia, wreszcie zaczęto promować działania szczególnie na regionalnym szczeblu, który tworzy miejsca pracy, biorące pod uwagę nowe wymagania w zakresie środowiska i usług społecznych ,aczkolwiek raport ten nie zaskoczył bardziej niż raporty prezentowane przez 3 ostatnie kadencje, jedynie wniosek przyciągnął uwagę „ rada europejska wykorzystała doswiaczenie Danii , Irlandii i Portugalii w rozwoju struktury na szczeblu krajowym oraz struktur i procedur na lokalnym rynku, aby stworzyć scalona koncepcję rozwoju na szczeblu lokalnym.”

1995

W Cannes 26 i 27 czerwca 1995 r Rada poparła z satysfakcja raport komisji dotyczący rozwoju lokalnych działań zniwelowania bezrobocia. Później podkreśliła ważność przyczynienia projektu do stworzenia nowych miejsc pracy, szczególnie w dziedzinie usług związanych ze środowiskiem, jakością życia, rzemiosłem i tradycyjnymi wyrobami. Rada kładzie nacisk na potrzebę rozpowszechnienia działań podjętych na krajowym szczeblu. Oczekuje się podjęcia współpracy Rady Spraw Społecznych i Pracy,które przedstawią raport na szczycie europejskim w Madrycie. W Madrycie Rada Europejska zwróciła uwagę na krótki dokument nakreślony przez Rade Spraw Społecznych i Pracy, który uznał dodatkowe mierniki w tym obszarze, ale zalecił współprace między Member States w formie wymiany doświadczeń. Wnioski szczytu z 15 i 16 grudnia 1995 wymieniają „promowanie lokalnych działań niwelowania bezrobocia” jako 1 z 8 priorytetów wieloletniego programu zatrudnienia.

1996

Spotkanie Rady europejskiej we Florencji 21 i 22 czerwca 1996 oceniło rozpoczęcie traktatu terytorialnego i lokalnego w sprawie bezrobocia. Ich związek z LDEI jest wyraźnie ustalony w jednym z paragrafów. Aby promować wspólny wysiłek w tworzeniu lokalnego rozwoju rynku pracy Rada Europejska zaprasza każdego członka Member States , jeśli to możliwe do wybrania regionu albo miasta, które mogłyby wprowadzić w życie pilotażowe projekty ujęte w traktatach o terytorialnych i lokalnych rynkach zatrudnienia z myślą o urzeczywistnieniu tych projektów w 1999. W tym kontekście rada oczekuje wniosków z konferencji „o lokalnych działaniach na rynku pracy” organizowanej przez irlandzki urząd prezydenta w listopadzie następnego roku. Spotkanie w Dublinie 13 i 14 grudnia 1996,rada europejska wznowiła silne poparcie w tej dziedzinie bez większego zdziwienia, z jednej strony odwoływała się do wysiłku zmodernizowania rynku, usług i wykorzystania nowych źródeł zatrudnienia. Dziedziny ochrony środowiska i usług społecznych oferują obiecujące perspektywy. Z drugiej strony biorąc pod uwagę wnioski raportu komisji specjalnie zebranej w sprawie irlandzkiej konferencji „ lokalny rozwój powinien być promowany przez:

-rozpoznanie możliwości rozwoju rynku zatrudnienia, zwłaszcza nowych dziedzin pracy celujących bardziej wydajnie w potrzeby bezrobotnych i usprawnienie założeń i rozwoju nowych działalności w dynamicznym rynku

-promowanie i wymiana najlepszych doświadczeń i najtrafniejszych spostrzeżeń w tej dziedzinie

-mobilizacja zasobów i istotnych czynników włączając lokalne władze i współprace społeczna na lokalnym rynku. W tym kontekście rada europejska stwierdziła, że dużo Member States rozwijało zdolności lokalnych grup, aby brać aktywny udział w rozwoju i zachęcać do pozytywnych odruchów i uwzględniając rozwój traktatów terytorialnych i proponowanych przez komisję.

1997

Podczas wniosków na szczycie w Amsterdamie, które nie wspominały ani o LDEI ani o nowych źródłach zatrudnienia, nadzwyczajne spotkanie rady europejskiej 20 i 21 listopada 1997 uchwaliło przyznanie im „ wytycznych odnośnie zatrudnienia na rok 1998, zapewniło im to funkcję „drugiego filara” dla rozwoju przedsiębiorstw i wykorzystania szans dla stworzenia nowych miejsc pracy. Jeśli UE chce uporać się z wyzwaniem dotyczącym bezrobocia, wszystkie możliwe źródła pracy oraz nowe technologie oraz innowacje muszą być wykorzystane skutecznie. Dlatego Member States będą podejmować kroki, aby w pełni wykorzystać możliwości lokalnego rynku i nowe działalności związane z potrzebami niezaspokojonego jeszcze rynku w celu zmniejszenia przeszkód dla tych przedsięwzięć

1999

Niektóre poprawki zostały naniesione do wytycznych z 1999 przyjętych przez rade 22 lutego 1999, czyniąc je bardziej odpornymi - np. „ będzie badać przedsięwzięcia, zostało zmienione na „ będzie promować przedsięwzięcia i została wyraźnie zdefiniowana rola lokalnych rządów i wspólników. Do roku 2000 wytyczne były bardziej dopracowane, np.:, „Jeśli UE chce uporać się z wyzwaniem dotyczącym bezrobocia, wszystkie możliwe źródła pracy oraz nowe technologie oraz innowacje muszą być wykorzystane skutecznie. Dlatego Member States będą promować kroki, aby w pełni wykorzystać możliwości lokalnego rynku, szczególnie nowe działalności związane z potrzebami niezaspokojonego jeszcze rynku w celu zmniejszenia przeszkód dla tych przedsięwzięć

Rola i odpowiedzialność wspólników na szczeblu lokalnym, regionalnym i socjalnym musi być w pełni rozpoznana i wspierana. W dodatku rola systemu społecznego zatrudnienia w rozpoznawaniu lokalnych szans zatrudnienia i poprawienia funkcjonowania lokalnego rynku pracy powinna być w pełni wykorzystana. Te polecenie całkiem dobrze odzwierciedlają wnioski drugiego raportu LDEI, które wzywają lokalny rynek zatrudnienia i organizacje do stania się prawdziwymi wspólnikami w stworzeniu strategii „odpornego „ rynku.







Raport Komisji SEC 98-25

Współczynnik 0,2% powinien przeciwstawiać się współczynnikowi o wartości 0,5% i obiektywnie przedstawiać w białej Karcie, wraz z rekomendacjami, zmniejszające się bezrobocie z 2002 roku.

COM (97)524 z 14 listopada 1997 roku „ nowe programy regionalne 1997 - 1999 zgodne z celem strukturalnej polityki społecznej

Raport Komisji SEC 98-25

Raport Komisji SEC 96-2061

---