O ludziach antyku w pozn utw

CZEGO DOWIEDZIAŁEM SIĘ O LUDZIACH ANTYKU NA PODSTAWIE POZNANYCH UTWORÓW.

Na początku była nicość! I Bóg stworzył… - wiele takich opisów, w różnych formach znajdujemy w starożytnych przekazach: np. w Biblii i mitach. W ówczesnej kulturze, nie mogąc wyjaśnić w sposób materialistyczny powstania świata, odwoływano się do jego boskiego stworzenia. Miało to bardzo dużo pozytywnych cech:

stwarzano Boga, czy bogów, jako tych nieomylnych i nadrzędnych form istnienia, do których w chwilach zwątpienia można było się odwołać,
wyznaczało się ludziom ich „miejsce” - jako osobom całkowicie podporządkowanym bogom, ale jednocześnie sprawującym władzę nad „tym co żyje”
uzyskano boską opiekę nad „świętymi wojnami” w imię rozsławiania imienia Boga, rozsiewania zasad nowej kultury (czyt. Zdobywania nowych ziem)

Zarówno w Biblii jak i mitach ukazano bogów, którzy stworzyli Ziemię, życie oraz ustanowili na niej prawa. W Biblii Bóg jest postrzegany jako coś wielkiego, niepojętego, dobrego, który poprzez swoją boskość jest niewyobrażalny dla człowieka. W mitach bogowie mają cechy ludzkie. Stworzono parę bogów na wzór mężczyzny i kobiety: Uranosa i Gaję, od których wzięli życie pozostali bogowie.

Wiele jest wspólnych cech przy stworzeniu świata, zarówno w Biblii jak i mitach tworzono przecież tę samą Ziemię. Jest jednak i wiele różnic, które wskazują na inne przyczyny, dla których on powstał. W Biblii uzasadniono jej stworzenie jako tego miejsca, w którym ma władać człowiek, a poprzez swe uczynki na niej ma zasłużyć na życie wieczne przy boku Boga. W mitach Świat został stworzony dla życia … bogów. To oni mają na niej wszelką władzę, a człowiek jest dla niej efektem ubocznym, ulepionym w tajemnicy przed innymi przez Prometeusza. W obu podaniach człowiekiem nazywają mężczyznę a kobietę darem bogów dla niego. W mitach Pandora-z grec. pan = wszystko, doron = dar, w Biblii - Ewa stworzona z żebra Adama. W obu przekazach przez kobiety spadły na ludzkość nieszczęścia. Ewa podała Adamowi zakazany owoc - przez co zostali wygnani z raju. Pandora przyniosła na Ziemię puszkę z chorobami i cierpieniami. W ten właśnie sposób uzasadniano wszelkie nieszczęścia - człowiek sam sobie na nie zasłużył mimo wcześniejszych ostrzeżeń otrzymywanych od Boga (bogów).

Nie na wszystkie nieszczęścia jednak swym postępowaniem człowiek zasłużył. Są w samej Biblii dowody na to, że Bóg bawił się ludźmi. Jak inaczej można rozumieć wystawienie na próbę Hioba? Był najwybitniejszym człowiekiem spośród ludzi wschodu - ojcem i głową rodziny. I wszystko stracił, li tylko w imię wystawienia jego wiary na próbę. Ukazanie człowieka w postaci Hioba jako sługi Boga pokazywane jest w jego odpowiedzi na spadające nieszczęścia:

Księga Hioba jest zapowiedzią postaci Chrystusa. Poucza, że Bóg może doświadczać sprawiedliwym cierpieniem, wystawiając wiarę na próbę, a jej pozytywne przejście jest uświęcone Boską łaską.

Nie tylko Bóg biblijny jest władczym stwórcą. W mitologii dochodzi jeszcze oprócz relacji człowiek - Bóg walka o dominację samych bóstw. Czczenie przez człowieka jak najsilniejszego boga zapewniało dostatek, czczenie wielu bóstw - dobrobyt w wielu dziedzinach, lecz trzeba było „miłość” rozłożyć nie na jednego Boba jak to miało miejsce w Biblii, ale na wielu, przez co sama wiara nie była tak „głęboka”.

Aspekt Boga jest widoczny na każdym kroku: w życiu codziennym, oraz wyprawach wojennych.

W Biblii w Apokalipsie św. Jana pojawia się motyw czterech jeźdźców. Pierwszy z nich na białym koniu jest uzbrojony w łuk. Obdarowany zostaje wieńcem i wyrusza głosić Ewangelię. Bardzo wymowny fragment uzasadniający wojny w imię głoszenia Boga, bo jakże inaczej należy rozumieć niesienie jego słowa poparte orężem? Jednak i w Starym Testamencie też jest opis wielu wojen jakie „naród wybrany” musiał toczyć w drodze do „miejsca świętego” i w obronie wiary. Choćby walka Dawida z Goliatem, gdzie oburzony bluźnierstwami Goliata Dawid podejmuje wyzwanie, i w imię obrony czci Boga zabija go.

Wojny w mitach przedstawione są jako, skutki manipulacji losami ludzi przez bogów, np.: w „Micie Trojańskim”, gdzie kanwą wydarzeń są tarcia między bogami, a skutek - krwawa wojna, która doprowadziła w sposób podstępny do upadku Troi.

W związku z powyższymi stwierdzeniami oraz w skutek przeanalizowania ówczesnych kierunków filozofii wyrażonych od kosmologicznych po antropogeniczne i teogeniczne myśli Sokratesa, Platona, czy Arystotelesa, a później i Zenona z Kition ze swą szkołą stoicką, uważam, że przypisanie tego co nie pojęte Bogom, oraz nadanie im cech nadrzędnych, a także podporządkowanie im ludzi, którzy w ich imieniu prowadzili wojny o nowe zdobycze uważam za udowodnione.

„Dał Bóg i zabrał Bóg,

niech imię Boga błogosławione.”

„Dobro przyjęliśmy z ręki Boga.

Czemu zła przyjąć nie możemy?”