1. OPIS TECHNICZNY.

1. DANE OGÓLNE.

Dom wolnostojący dla rodziny pięcioosobowej, parterowy, częściowo podpiwniczony z poddaszem mieszkalnym. Garaż na 1 samochód znajduje się w poziomie piwnicy. Teren na którym zlokalizowana jest inwestycja jest przeznaczony pod zabudowę domkami jednorodzinnymi.

Budynek zlokalizowany przy ul. Karmelkowej 1 w Suwałkach, na terenie uzbrojonym.

2. ZESTAWIENIE POWIERZCHNI I KUBATURY.

 powierzchnia użytkowa 196,3 m2

 powierzchnia całkowita 221,7 m2

 kubatura 783,4 m3

1.3. PRZYGOTOWANIE I WYPOSARZENIE PLACU BUDOWY ORAZ OPIS TERENU.

Podstawowe elementy dokumentacji organizacyjnej budynku opracowuje kierownik budowy. Niezbędne elementy dokumentacji organizacyjnej są następujące:

• harmonogram (terminarz) budowy określający w formie graficznej kolejność i okresy kalendarzowe wykonania poszczególnych etapów i rodzajów robót,

• projekt zagospodarowania placy budowy określający rozmieszczenie dróg dojazdowych, obiektów tymczasowych, urządzeń pomocniczych i składowisk

• wykaz zatrudnienia według potrzebnych w różnych okresach budowy specjalności oraz zestawienie maszyn i urządzeń dla poszczególnych rodzajów robót,

• terminarz lub harmonogram dostaw materiałów i wyrobów

Do podstawowego wyposażenia placu budowy zalicza się:

• ogrodzenie terenu budowy oraz bramy wjazdowe

• drogi dojazdowe do magazynów i składowisk

• stanowiska przygotowania półfabrykatów, a w tym głównie betonów i zapraw, zbrojenia konstrukcji żelbetowych i wyrobu lub przygotowania deskowań

• budynki tymczasowe na przebieralnie i jadalnie, urządzenia sanitarne, magazyny

• wiaty i zadaszenia składowisk niektórych materiałów wrażliwych na niekorzystne warunki atmosferyczne

• składowiska otwarte materiałów budowlanych

• stanowiska maszyn i urządzeń dla bezpośredniej obsługi placu budowy, jak na przykład dźwigi i żurawie, przenośniki taśmowe, rusztowania itd.

• drogi transportu wewnętrznego materiałów na stanowiska robocze, a w tym pomosty przenośne, pochylnie i podesty

• przyłącz poboru wody i energii elektrycznej oraz sieci rozprowadzające

• odwodnienie terenu budowy i zapewnienie odprowadzania ścieków technologicznych i sanitarnych

Z przygotowaniem placy budowy wiąże się obowiązek prawny (Ustawa o Prawie budowlanym) umieszczenia przy wejściu na budowę tablicy informacyjnej. Musi ona zawierać następujące dane:

• nazwę budowy i adres

• nazwę inwestora (właściciela)

• nazwę przedsiębiorstwa wykonującego budowę

• nazwisko, imię i adres zamieszkania: projektanta, kierownika budowy, inspektora nadzoru

• numery telefonów alarmowych

Jeśli przewiduje się prowadzenie robót w warunkach zimowych, należy ponadto wykonać ocieplenie niektórych pomieszczeń i stanowisk roboczych oraz przygotować urządzenia i instalacje grzewcze zaopatrzone w materiały opałowe.

Działka przy której ma być posadowiony budynek znajduje się przy ulicy Karmelkowej w Suwałkach, w podmiejskiej dzielnicy willowej. Ulica ta jest w pełni uzbrojona i posiada sieć kanalizacyjną - ogólnospławną , gazową oraz elektryczną kablową. Centralne ogrzewanie z kotłowni własnej na węgiel i na drewno, kuchnia gazowo - elektryczna. Nawierzchnia ulicy jest utwardzona i pokryta asfaltem , chodnik pokryty jest kostką betonową. Rejon ten jest przeznaczony pod zabudowę domkami jedno i dwurodzinnymi. Kształt działki jest prostokątny o szerokości 42,0 m i długości 35 m. Powierzchnia terenu jest lekko spadzista , ponieważ spadek na długości jest rzędu 1m. Teren ten znajduje się na wysokości 211 - 210 m n.p.m.

Podłoże gruntowe według rozpoznania geotechnicznego to piasek drobny pylasty o I_D=0,34.

1.4. WYPOSAŻENIE W INSTALACJE.

• instalacja wodociągowa podłączona do sieci miejskiej,

• instalacja gazowa,

• ciepła woda użytkowa,

• instalacja elektryczna i ochronna przed porażeniem,

• instalacja centralnego ogrzewania,

• instalacja domofonowa,

• instalacja telefoniczna.

1. PROGRAM UŻYTKOWY BUDYNKU I JEGO OPIS.

Zgodnie z dostarczonymi przez inwestora danymi zaprojektowany domek jest jednopiętrowy i przeznaczony dla rodziny pięcioosobowej. Podpiwniczenie zaprojektowane zostało pod częścią budunku (kuchnią holem, łazienką i pom. gosp.)

Na parterze kuchnia z barkiem. Jadalnia z kominkiem i wyjściem na częściowo zadaszony przez balkon taras jest połączona z pokojem dziennym.

Dach jest spadzisty o kacie nachylenia połaci 39 stopni, kryty dachówką ceramiczną.

Piwnica:

kotłownia 7,5 m²

skład opału. 4,2 m²

spiżarnia . 4,0 m²

pom. gospodarcze. 9,5 m²

garaż 18,0 m²

RAZEM: 43,2 m2

Parter:

pokój dzienny 18,0 m²

jadalnia 22,0 m²

kuchnia 18,0 m²

łazienka 6,7 m²

wiatrołap 4,0 m²

hall 9,5 m²

pom. gospodarcze. 4,5 m²

RAZEM: 82,7 m²

Poddasze:

sypialnia. 21,0 m²

sypialnia 19,0 m²

sypialnia 14,4 m²

łazienka 10,7 m²

korytarz 5,3 m²

RAZEM: 70,4 m2

WYKONANIE WYKOPU SZEROKOPRZESTRZENNEGO

Do prac ziemnych przystępujemy po przeanalizowaniu warunków terenowych oraz ustaleniu etapów poszczególnych przejść koparki, kierunków kopania, dróg dojazdowych i wyjazdowych środków transportowych oraz sposobu zabezpieczenia terenu przed wodą opadową. Przed przystąpieniem do robót należy bezwzględnie wyznaczyć przebieg instalacji podziemnych, a szczególnie linii gazowych i elektrycznych. Teren należy ogrodzić i zaopatrzyć w odpowiednie tablice ostrzegające.

Wykonanie wykopu szerokoprzestrzennego będzie przeprowadzone przy użyciu spycharko-zgniatarek, prowadząc roboty ziemne warstwami na całej powierzchni, lub koparek, kopiąc wykop o szerokości i głębokości równej zasięgowi ramienia koparki, poszerzając i pogłębiając go stopniowo do założonych wymiarów

Ponieważ grunt jest mało spoisty i skarpy zajęłyby dużo miejsca konieczne będzie zabezpieczenie ścian wykopu za pomocą pali i szczelnego deskowania.

Wykopy należy wygrodzić barierami, ustawionymi co najmniej 1,0 m od krawędzi wykopu. Pochylenie skarp w przypadku wykopów szerokoprzestrzennych przy gruncie piaszczystym powinno być rzędu 1:1,25

1.6. OPIS KONSTRUKCJI BUDYNKU.

. ŁAWY FUNDAMENTOWE - wylewane z betonu B 15, stal A-I, wylewane w deskowaniu przestawnym. Głębokość posadowienia ław od 1,3 do 2.0 m poniżej terenu. Grunt nad i pod ławą fundamentową - piasek drobny pylasty.

Ławy zostaną wykonane w deskowaniu przestawnym w systemie U-Form.

Deskowania przestawne składają się z unifikowanych tarcz łączonych na złącza łatwe do założenia i zdjęcia oraz odpowiednich elementów usztywniających. Drewniane deskowania przestawne są używane 5 do 50 razy, stalowe do 300 razy. Tarcze deskowań przestawnych składają się z drewnianej lub stalowej ramki konstrukcyjnej i poszycia, które również może być drewniane lub stalowe.

Głównym elementem systemu U-Form jest płyta wykonana ze stalowego szkieletu pokrytego sklejką wodoodporną lub blachą. Płyty podstawowe mają stałą szerokość 60 cm, długość zaś 60 do 240 cm z modułem 30 cm. W przypadkach gdy wymiary elementu betonowego ławy nie pozwalają zadeskować go płytami podstawowymi stosowane są płyty uzupełniające. Płyty łączone są ze sobą za pomocą zworników i klinów. Jeżeli grubość ławy ustalana jest za pomocą ściągów płaskich, to zwornik łączy również ściąg z płytami. Ściągi płaskie są „tracone”, tj. pozostają w betonie, a ich końcówki wystające z betonu są obłamywane. Oprócz ściągów płaskich stosowane są również ściągi zwojowe i składane. Przy drobnych elementach płyty deskowania nie wymagają dodatkowch usztywnień, gdyż rama płyty ma wystarczającą sztywność. Jednak w celu zapewnienia prostoliniowości ułożenia płyty stosuje się usztywnienia z rur rusztowaniowych, ceowników lub krawędziaków drewnianych.

Jeżeli zbrojenie nie jest wykonane z gotowych siatek, to montuje się je z pojedynczych prętów uprzednio odpowiednio pociętych z ewentualnymi hakami i odgięciami. W celu ułatwienia zachowania rozstawu prętów robi się znaki ołówkiem lub kredą na deskowaniu w miejscach usytuowania prętów głównych i rozdzielczych. Pręty najczęściej wiąże się za pomocą miękkiego drutu zwanego wiązałkowym. Ułożone zbrojenie musi zapewniać odpowiednią grubość otuliny. Do tego celu służą specjalne wkładki dystansowe oraz tzw. betoniki

. ŚCIANY - ściany piwnic i ściany zewnętrzne z pustaka typu SZ-220 na zaprawie cementowo - wapiennej (grubość 30 cm). Ściany działowe wykonane z cegły na zaprawie cementowo - wapiennej. Ściany nośne i osłonowe zostały zaprojektowane jako ściany jednowarstwowe. W ścianach kondygnacji piwnicznej należy wykonać dwie izolacje przeciwwilgociowe. Pierwsza pod posadzką piwnicy , a drugą 20 cm nad poziomem terenu. Na zewnętrznej części ścian piwnic należy wykonać pionową izolację przeciwwilgociową przez dwukrotne posmarowanie lepikiem asfaltowym na gorąco otynkowanych tynkiem cementowo-wapiennym. Pod styropianem należy wykonać izolację przeciwwilgociową z folii polietylenowej.

Mury z pustaków ceramicznych SZ układa się według ogólnych zasad wiązania obowiązujących dla murów z cegły. W narożach, filarach i przy otworach (węgarki) w celu otrzymania prawidłowego wiązania jako element uzupełniający stosuje się ceramiczną cegłę modularną drążoną. Nominalna grubość spoin wynosi 12 mm. Minimalne przesunięcie spoin pionowych w kolejnych warstwach muru z pustaków wynosi 50 mm. Pustaki w ścianach zewnętrznych układa się w taki sposób, aby rzędy szczelin były równoległe do lica ściany, a szczeliny biegły pionowo. Przy takim układzie szczelin w murze izolacyjność cieplna ściany jest najlepsza.

Ściany zewnętrzne są ocieplone metodą lekką. Masę klejącą nakładamy na płytę styropianową na obrzeżach pasami o szerokości 3-4 cm oraz w środku plackami o średnicy ok. 8 cm w liczbie 8-10 sztuk. Po nałożeniu masy klejącej przyklejamy płyty styropianowe o wymiarach 500x1000 mm (maksymalnie) dociskając je do podłoża i wyrównując ich powierzchnię z sąsiednimi płytami. Płyty należy układać mijankowo z przesunięciem pionowych spoin o pół długości płyty. Po okresie około 3 dni przystępujemy do klejenia siatki z włókna szklanego. W tym celu rozprowadzamy na powierzchni ułożonych płyt cienką warstwę (około 2mm) masy klejącej identycznej jak do przyklejania płyt, w którą wciskamy za pomocą packi drewnianej lub metalowej siatkę z włókna szklanego przy zachowaniu jej zakładów min. 5 cm. Następnie na powierzchni ułożonej siatki nanosi się drugą warstwę masy klejącej, którą wyrównuje się przez zatarcie. Po kilku dniach, po odpowiednim stwardnieniu masy klejącej, nanoszone są masy tynkarskie.

. STROPY - nad piwnicą i parterem strop Kleina (na belkach stalowych I220, płyta stropu półciężka). Strop nad poddaszem - lekki, drewniany oparty na płatwiach o wymiarach 12x15 cm z ociepleniem wełny mineralnej.

Płyta Kleina typu półciężkiego z cegły pełnej ceramicznej (elementy murowe grupy 1, kategorii II o wytrzymałości na ściskanie f_b =10MPa, na zaprawie marki M5 o wytrzymałości na ściskanie f_m =5MPa. W co czwartej spoinie, tj. co 43,5cm został ułożony płaskownik 1,5x22mm

Przed przystąpieniem do wykonania płyty stopki belek należy owinąć siatką drucianą w celu stworzenia przyczepności dla tynku sufitowego.

Płyty międzybelkowe typu półciężkiego o grubości 1/4 cegły są wzmocnione żeberkami z cegieł ustawionych na rąb. Cegły układa się długością prostopadle do belek lub murów podporowych, tak aby spoiny poprzeczne (równoległe do belek) w stosunku do warstw sąsiednich były przesunięte o pół cegły.

Płyty Kleina można zbroić bednarką o przekroju poprzecznym 1x20 do 2x30 lub prętami stalowymi ∅ 4,5-8 mm. Końce bednarki należy przygiąć i zagiąć pod kątem prostym na długości około 3 cm, aby można je było wpuścić w spoiny między cegłami i bokiem belki - umożliwi to ułożenie bednarki w płycie na wymaganej wysokości 1 cm od spodu płyty. W podobny sposób zagina się również płyty stalowe.

Cegły w płycie muruje się na zaprawie cementowej 1:3 uplastycznionej mlekiem wapiennym. Sklepienie z wierzchu zalewa się rzadką zaprawą cementową 1:2 lub 1:3, wypełniając wszystkie spoiny i nierówności. W celu uzyskania równej powierzchni sufitu spód płyty ceglanej powinien być położony o 1 cm niżej od spodu belek. Dla uzyskania większej sztywności belek górna stopka belki może być obetonowana: zabezpiecza to również belkę przed rdzą.

Płytę stropową wykonuje się na deskowaniach podwieszonych do dolnej stopki belek za pomocą beleczek drewnianych zawieszonych na belce stalowej na drucie ∅ 4-6 mm lub za pomocą beleczek podwieszonych do belek jarzemkami zaciskającymi.

Końce belek w murze należy powlec mlekiem cementowym lub obetonować w celu zabezpieczenia od rdzy.

. WIEŃCE - wykonane z betonu B15 i stali A-I.

. NADPROŻA - okienne i drzwiowe wykonane z belek prefabrykowanych L-19

. DACH - dwuspadowy, płatwiowo kleszczowy, pokryty dachówką średzką falistą (Roben) na łatach drewnianych. Dojścia do kominów i anten telewizyjno- radiowych po ławach kominiarskichwykonanych z elementów metalowych ocynkowanych, ażurowych zabezpieczonych przed poślizgiem, na wspornikach z płaskownika ocynkowanego 50x4mm

. SCHODY - żelbetowe z betonu klasy B-15, zbrojoną stalą St3S

. PODOKIENNIKI - Wewnętrzne marmurowe, lastricowe lub z PCV. Zewnętrzne z blachy powlekanej.

. PODŁOGI I POSADZKI - w pomieszczeniach mieszkalnych i hallu parkiet dębowy.

W kuchni, łazienkach i wiatrołapie płytki ceramiczne.

W piwnicy posadzka cementowa.

Na tarasie i schodach zewnętrznych kostka betonowa w kolorze czerwonym lub lastriko szlifowane. Wewnętrzne schody na poddasze licowane drewnianą wykładziną dębową.

. STOLARKA - w kondygnacji parteru i poddasza przewidziano okna i drzwi balkonowe podwójne o konstrukcji zespolonej. Drzwi wewnętrzne w części mieszkalnej budynku przyjęto płytowe. W piwnicach przyjęto drzwi deskowe, drzwi zewnętrzne wejściowe - klepkowe. Cała stolarka okienna i drzwiowa jest typowa. Szklona szkłem termoizolacyjnym.

. BALUSTRADY ZEWNĘTRZNE - deski drewniane mocowane na słupkach stalowych.

. ELEWACJE - tynk wodoszczelny przepuszczający parę wodną, szlachetny - ATLAS CERMIT DR lub AKRYLOWE ATLAS CERMIT R200 i N200

. TYNKI WEWNĘTRZNE -cementowo wapienne z gładzią gipsową, lub z płyt kartonowo- gipsowych GKB.

. MALOWANIE - wewnętrzne farbami klejowymi lub emulsyjnymi w kolorach jasnych, w łazienkach wykładzina z glazury do wysokości 2,0m. Wykończenia drewniane na zewnątrz pokryte bejcą i lakierowane lakierem wodoodpornym. Impregnacji drewna konstrukcyjnego (uodpornienie na działanie ognia, grzybów i owadów) należy dokonać środkami nietoksycznymi dopuszczonymi do stosowania w pomieszczeniach mieszkalnych. Stalowe elementy balustrady malowane lakierem bitumicznym.

. INNE ROBOTY - Wokół budynku należy wykonać opaskę z płytek chodnikowych lub kostki betonowej o szerokości 50cm ze spadkiem 2% od budynku.

1.7. IZOLACJE PRZECIWWILGOCIOWE

• pionowa: jedna warstwa gruntująca Abizol R oraz jedna warstwa zabezpieczająca Abizol P,

• pozioma: na ławach pod posadzką piwnic i na murach pod stropem piwnic dwie warstwy papy na lepiku.

1.8. OBRÓBKI BLACHARSKIE

Przewiduje się zastosowanie rynien i rur spustowych z tworzywa sztucznego w kolorze brązowym oraz obróbki blacharskie okapów i kominów z blachy ocynkowanej grubości 0.5 mm.

Pierwszym etapem rozpoczęcia budowy jest odpowiednie przygotowanie placu budowy. Realizacja każdej budowli wymaga przeniesienia na grunt jej położenia zgodnie z projektem, a co za tym idzie, wymaga przeprowadzenia w terenie odpowiednich prac pomiarowych. Do elementarnych prac pomiarowych wykonywanych w trakcie realizacji budowy przez personel budowlany należa pomiary związane przedewszystkim ze szczegółowym wytyczeniem budynku. Sprowadza się to do znajomości elementarnych metod pomiarów poziomych (sytuacyjnych) i metod pomiarów poziomych (wysokościowych) przy użyciu podstawowych przyrządów geodezyjnych.

Urządzenie placu budowy tworzy główny warsztat pracy na budowie. Dobrze przemyślany projekt zagospodarowania placu budowy nie tylko pozwala na rozmieszczenie wszystkich niezbędnych do prowadzenia budowy urządzeń i zachowanie porządku, lecz w decydującym stopniu ułatwia prowadzenie robót.

Niektóre z urządzeń placu budowy powinno się wykonać, jeśli pozwalają na to warunki lokalne budowy, jako stałe dla przyszłego użytkowania po zakończeniu budowy. Odnosi się to przede wszystkim do ujęć i sieci wodociągowych oraz elektrycznych, a nawet urządzeń kanalizacyjnych do odbioru ścieków sanitarnych. Kolejność wykonania robót przy urządzaniu placu budowy powinna uwzględniać:

• wydzielenie terenu budowy i zabezpieczenie od zewnątrz oraz wyposarzenie go w szalet (w.c.) i instalacje wodociągowo- kanalizacyjne i elektryczne

• wykonanie tymczasowych obiektów socjalno- bytowych i biurowych oraz magazynów zamkniętych

• wykonanie pozostałych urządzeń wyposarzenia placu budowy, wskazanych w projekcie zagospodarowania

Istnieje także konieczność odpowiedniego zabezpieczenia placy budowy i zachowania przepisów bezpieczeństwa. Na placu budowy należy pomieścić wszystko, co jest związane z procesem budowy począwszy od ogrodzenia, a skończywszy na pomieszczeniu dla dozorcy.

Po odpowiednim przygotowaniu placu budowy można przystąpić do rozpoczęcia robót ziemnych. Technologia ta polega na wykonaniu wykopów i nasypów przez odspojenie i wydobycie urobku z wykopu, przemieszczenie go na wskazane miejsce i uformowanie nasypu.

Do prac ziemnych przystępujemy po przeanalizowaniu warunków terenowych oraz ustaleniu etapów poszczególnych przejść koparki, kierunków kopania, dróg dojazdowych i wyjazdowych środków transportowych oraz sposobu zabezpieczenia terenu przed wodą opadową. Przed przystąpieniem do robót należy bezwzględnie wyznaczyć przebieg instalacji podziemnych, a szczególnie linii gazowych i elektrycznych. Teren należy ogrodzić i zaopatrzyć w odpowiednie tablice ostrzegające.

Wykonanie wykopu szerokoprzestrzennego będzie przeprowadzone przy użyciu spycharko-zgniatarek (prowadząc roboty ziemne warstwami na całej powierzchni) lub koparek (kopiąc wykop o szerokości i głębokości równej zasięgowi ramienia koparki, poszerzając i pogłębiając go stopniowo do założonych wymiarów)

Ponieważ grunt jest mało spoisty i skarpy zajęłyby dużo miejsca konieczne będzie zabezpieczenie ścian wykopu za pomocą pali i szczelnego deskowania.

Wykopy należy wygrodzić barierami, ustawionymi co najmniej 1,0 m od krawędzi wykopu. Pochylenie skarp w przypadku wykopów szerokoprzestrzennych przy gruncie piaszczystym powinno być rzędu 1:1,25

Kolejnym etapem jest wykonanie deskowania pod ławy.

Ławy zostaną wykonane w deskowaniu przestawnym w systemie U-Form. Głównym elementem tego systemu jest płyta wykonana ze stalowego szkieletu pokrytego sklejką wodoodporną lub blachą.

Deskowania przestawne składają się z unifikowanych tarcz łączonych na złącza łatwe do założenia i zdjęcia oraz odpowiednich elementów usztywniających. Tarcze deskowań przestawnych składają się z drewnianej lub stalowej ramki konstrukcyjnej i poszycia.

Po wykonaniu ław fundamentowych wskazane jest jej zaizolowanie przed wilgocią.

W celu zabezpieczenia budowy przed wpływem wód opadowych i powierzchniowych wykonuje się prosty system odprowadzeń rowkami trapezowymi o spadku podłużnym 2-8%. Wykorzystuje się tu spadki naturalne w terenie otaczającym budowany obiekt

Ponieważ budynek jest posadowiony poniżej zwierciadła wody fundamenty będą zabezpieczone izolacją typu lekkiego.

izolacja pozioma: na ławach pod posadzką piwnic i na murach pod stropem piwnic dwie warstwy papy na lepiku.

Następnie wykonuje się ściany do poziomu stropu piwnicy.

izolacja pionowa: jedna warstwa gruntująca Abizol R oraz jedna warstwa zabezpieczająca Abizol P,

Połączenie izolacji poziomej z izolacją podposadzkową oraz sposób wykonania posadzki piwnicy przedstawia poniższy rysunek:

W izolacjach tych płaszczyzny pionowe izolowane są powłokami z lepików, emulsji lub asfaltowo- gumowych mas dyspersyjnych. Podłoże pod izolacje pionowe mogą w tym przypadku stanowić gładkie ściany betonowe lub tynki cementowe.

Ściany piwnic i ściany zewnętrzne wykonane będą z pustaka typu SZ-220 na zaprawie cementowo - wapiennej (grubość 30 cm). Ściany działowe wykonane z cegły na zaprawie cementowo - wapiennej. Ściany nośne i osłonowe zostały zaprojektowane jako ściany jednowarstwowe. W ścianach kondygnacji piwnicznej należy wykonać dwie izolacje przeciwwilgociowe. Pierwsza pod posadzką piwnicy , a drugą 20 cm nad poziomem terenu. Na zewnętrznej części ścian piwnic należy wykonać pionową izolację przeciwwilgociową przez dwukrotne posmarowanie lepikiem asfaltowym na gorąco otynkowanych tynkiem cementowo-wapiennym. Pod styropianem należy wykonać izolację przeciwwilgociową z folii polietylenowej.

Ściany piwnicy są ocieplone z zewnątrz warstwą 10 cm styropianu. Nad oknami piwnicy układa się nadproża wykonane z belek prefabrykowanych L-19

Wraz z postępem robót murowych należy zwrócić uwagę na wykonanie przewodów wentylacyjnych. Komin powinien mieć swoją podstawę w fundamencie.

Po wykonaniu ścian do poziomu piwnicy „zamyka się” ją stropem. Przewody wentylacyjne i kominowe powinny być osłonięte aby uniknąć gromadzenia się w nich wody albo ich zabetonowania.

Stop nad piwnicą i parterem to strop Kleina (na belkach stalowych I220, płyta stropu półciężka).

Widok stropu pokazuje rysunek:

Schody w poziomie piwnicy są zamocowane w murze za pośrednictwem ławy żelbetowej. Ława ta powinna być wykonana równocześnie ze wznoszeniem murów.

Pierwszym etapem jest wykonanie deskowania. Przy wykonywaniu deskowania formy biegów powinny mieć nadane odpowiednie nachylenie. Stopnie należy kształtować przez zastawki przybite do tarcz bocznych skrzyni deskowania. W celu usztywnienia zastawek należy wzmocnić je deską przybijaną od góry pośrodku biegu.

Schemat powtarza się w przypadku wykonania ścian parteru i stropu nad parterem.

Po przykryciu parteru stropem można przystąpić do wykonania więźby dachowej.

Dach jest dwuspadowy, płatwiowo kleszczowy, pokryty dachówką średzką falistą (Roben) na łatach drewnianych. Dojścia do kominów i anten telewizyjno- radiowych po ławach kominiarskichwykonanych z elementów metalowych ocynkowanych, ażurowych zabezpieczonych przed poślizgiem, na wspornikach z płaskownika ocynkowanego 50x4mm

Sposób wykończenia i obróbki blacharskiej komina pokazuje rysunek:

Kiedy budowa dachu zostanie zakończona można przystąpić do etapu „zamknięcia” budunku. W pozostawionych otworach drzwiowych i okiennych osadza się stolarkę zewnętrzną.

W kondygnacji parteru i poddasza przewidziano okna i drzwi balkonowe podwójne o konstrukcji zespolonej. Drzwi wewnętrzne w części mieszkalnej budynku przyjęto płytowe. W piwnicach przyjęto drzwi deskowe, drzwi zewnętrzne wejściowe - klepkowe. Cała stolarka okienna i drzwiowa jest typowa. Szklona szkłem termoizolacyjnym.

Ostatnim etapem są prace uzupełniające polegające na wykonaniu podłóg, posadzek, okładzin zewnętrznych, instalacji sanitarnych i elektrycznych, tynkowaniu i malowaniu.

Schemat ocieplenia ścian zewnętrznych:

DESKOWANIE SCHODÓW ŻELBETOWYCH WYKONANYCH NA PLACU BUDOWY:

Technologiczna kolejność realizacji schodów

żelbetonowych-płytowych.

Schody żelbetonowe (betonowane na miejscu) składają się ze stopni i cienkiej dolnej płyty. Biegi schodów są utwierdzone jednym końcem w murze oraz połączone z żelbetonowymi belkami spocznikowymi.

Zbrojenie schodów składa się:

-ze zbrojenia stopni trzema prętami stalowymi o średnicy 8-10 mm , umieszczonymi przy nosku podnóżka.

-ze zbrojenia płyty dolnej , tj prętów głównych ,rozdzielczych ,pręty główne są ułożone prostopadle ,a rozdzielone równoległe do ściany,

pręty rozdzielcze biegów wchodzą w belki spoczników.

Zamocowanie biegów w murze uzyskuje się za pośrednictwem ławy żelbetonowej ,szerokość 18 cm przy szerokości biegu 1 m lub 25 cm przy szerokości 1-1,5 m .Ława ta powinna być wykonana równocześnie ze wznoszeniem murów.

Schody z monlitycznymi biegami wspornikowymi mają wiele zalet : są lekkie,ponieważ płyta może być stosunkowo cienka, zaś biegi od spodu nie mają wystarczających belek policzkowych.Do zalet zaliczyć trzeba również łatwość wykonania.

• Schody żelbetonowe należy wykonać z betonu klasy B12 lub B20 (mieszanka betonowa o konsystencji plastycznej).

• Przed przystąpieniem do realizacji konstrukcji należy przygotować niezbędne narzędzia i materiały oraz oczyścić zbrojenie z zendry, luźnych płatków rdzy, kurzu i błota. Pręty zbrojenia zanieczyszczone tłuszczem (smary, oliwa) lub farbą olejną należy opalać, np. lampami lutowniczymi, aż do całkowitego usunięcia zanieczyszczeń.

• Pręty użyte do produkcji zbrojenia powinny być proste. W wypadku krzywizn w prętach zbrojeniowej należy je wyprostować.

• Pierwszym etapem jest wykonanie deskowania. Przy wykonaniu deskowania formy biegów powinny mieć nadane odpowiednie nachylenie. Stopnie kształtować należy przez zestawki przybite do tarcz bocznych skrzyni deskowania. Wcelu usztywnienia zastawek należy wzmocnić je deską przybijaną od góry pośrodku biegu. (patrz rysunek)

• Kolejnym etapem jest ułożenie i zmontowanie zbrojenia. Montaż zbrojenia płyt należy wykonywać bezpośrednio na deskowaniu według naznaczonego rozstawu belek. Betonowanie należy rozpocząć od dołu kolejnymi stopniami na uprzednio przygotowanym już deskowaniu. W czasie betonowania schodów oddzielamy je od muru papierem lub papą. Dla zachowania właściwej grubości otulena prętów zbrojenia zetonu, należy układane na deskowaniu zbrojenie podpierać podkładkami betonowymi o grubości równej grubości otulenia.

• Po wylaniu mieszanki betonowej należy ją zagęścić. Zagęszczanie ręczne masy betonowej wykonuje się za pomocą tzw. „sztychowania” każdej ułożonej warstwy prętami stalowymi w taki sposób, aby końce prętów wchodziły na głębokość 5-10 cm w warstwę poprzednio ułożonego betonu oraz jednoczesnego lekkiego opukiwania deskowania młotkami drewnianymi.

• Po czasie przeznaczonym na dojrzewanie betonu (ok. 14 dni) i odpowiedniej pielęgnacji konstrukcji, demontujemy deskowanie i oczyszczamy schody z wszelkich nierówności i zanieczyszczeń resztkami betonu. Całkowite rozmontowanie deskowania konstrukcji może nastąpić po uprzednim ustaleniu rzeczywistej wytrzymałości betonu. Rusztowanie należy wykonywać stoniowo, unikając jednoczesnego usunięcia większej liczby podpór. Usówanie podpór rusztowań należy przeprowadzić w takiej kolejności, aby nie wywoływać szkodliwych naprężeń w konstrukcji.

• Po rozmontowaniu deskowania konstrukcji należy sprawdzić wytrzymałość jej konstrukcji przez próbne obciążenie.

• Ostatnim etapem jest wykończenie schodów drewnem lub odpowiednio szorstkimi płytkami ceramicznymi.

Technologiczna kolejność robót budowlanych

(do stanu surowego zamkniętego)

• Pierwszym etapem rozpoczęcia budowy jest odpowiednie przygotowanie placu budowy. Realizacja każdej budowli wymaga przeniesienia na grunt jej położenia zgodnie z projektem, a co za tym idzie, wymaga przeprowadzenia w terenie odpowiednich prac pomiarowych (szczegółowe wytyczenie budynku).

• Urządzenie placu budowy. Rozmieszczenie wszystkich niezbędnych do prowadzenia budowy urządzeń

• Do prac ziemnych przystępujemy po przeanalizowaniu warunków terenowych oraz ustaleniu etapów poszczególnych przejść koparki, kierunków kopania, dróg dojazdowych i wyjazdowych środków transportowych oraz sposobu zabezpieczenia terenu przed wodą opadową. Przed przystąpieniem do robót należy bezwzględnie wyznaczyć przebieg instalacji podziemnych, a szczególnie linii gazowych i elektrycznych. Teren należy ogrodzić i zaopatrzyć w odpowiednie tablice ostrzegające.

Wykonanie wykopów i nasypów przez odspojenie i wydobycie urobku z wykopu, przemieszczenie go na wskazane miejsce i uformowanie nasypu.

Wykonanie wykopu szerokoprzestrzennego będzie przeprowadzone przy użyciu spycharko- zgniatarek (prowadząc roboty ziemne warstwami na całej powierzchni) lub koparek (kopiąc wykop o szerokości i głębokości równej zasięgowi ramienia koparki, poszerzając i pogłębiając go stopniowo do założonych wymiarów).

• 
  Ponieważ grunt jest mało spoisty i skarpy zajęłyby dużo miejsca konieczne będzie zabezpieczenie ścian wykopu za pomocą pali i szczelnego deskowania.

• Kolejnym etapem jest wykonanie deskowania pod ławy, ułożenie zbrojenia i wypełnienie ław betonem.

• Po wykonaniu ław fundamentowych wskazane jest jej zaizolowanie przed wilgocią.

Połączenie izolacji poziomej z izolacją podposadzkową oraz sposób wykonania posadzki piwnicy przedstawia poniższy rysunek:

• W celu zabezpieczenia budowy przed wpływem wód opadowych i powierzchniowych wykonuje się prosty system odprowadzeń rowkami trapezowymi o spadku podłużnym 2-8%. Wykorzystuje się tu spadki naturalne w terenie otaczającym budowany obiekt

• Ściany piwnicy są ocieplone z zewnątrz warstwą 10 cm styropianu. Nad oknami piwnicy układa się nadproża wykonane z belek prefabrykowanych L-19

Wraz z postępem robót murowych należy zwrócić uwagę na wykonanie przewodów wentylacyjnych. Komin powinien mieć swoją podstawę w fundamencie.

Po wykonaniu ścian do poziomu piwnicy „zamyka się” ją stropem. Przewody wentylacyjne i kominowe powinny być osłonięte aby uniknąć gromadzenia się w nich wody albo ich zabetonowania.

Stop nad piwnicą i parterem to strop Kleina (na belkach stalowych I220, płyta stropu półciężka).

Widok stropu pokazuje rysunek:

• Schody w poziomie piwnicy są zamocowane w murze za pośrednictwem ławy żelbetowej. Płytę schodów opiera się na stropie.

Deskowanie schodów wykonuje się w sposób pokazany na rysunku:

Schemat powtarza się w przypadku wykonania ścian parteru i stropu nad

parterem.

• Po przykryciu parteru stropem można przystąpić do wykonania więźby dachowej.

Dach jest dwuspadowy, płatwiowo kleszczowy, pokryty dachówką średzką falistą (Roben) na łatach drewnianych. Dojścia do kominów i anten telewizyjno- radiowych po ławach kominiarskichwykonanych z elementów metalowych ocynkowanych, ażurowych zabezpieczonych przed poślizgiem, na wspornikach z płaskownika ocynkowanego 50x4mm

Sposób wykończenia i obróbki blacharskiej komina pokazuje rysunek:

• Kiedy budowa dachu zostanie zakończona można przystąpić do etapu „zamknięcia” budunku. W pozostawionych otworach drzwiowych i okiennych osadza się stolarkę zewnętrzną.

• Ostatnim etapem są prace uzupełniające polegające na wykonaniu podłóg, posadzek, okładzin zewnętrznych, instalacji sanitarnych i elektrycznych, tynkowaniu i malowaniu.

Schemat ocieplenia ścian zewnętrznych:

1. Wymagania techniczne i zasady konstruowania schodów

Schody są częścia budowli złożoną z tzw. biegów, tj. pochylni zaopatrzonych w stopnie, ze spoczników (podestów), tj. z elementów poziomych. Najprostsze i niewysokie schody mogą być jednobiegowe bez spoczników i balustrady.

Część budowli, w której obrysie zawarta jest przestrzeń mieszcząca schody, nazywamy klatką schodową.

Stopień, który może mieć przekrój o różnym kształcie stanowi zasadniczy element schodów: przednia jego powierzchnia (pionowa lub zbliżona do pionu) nosi nazwę przednóżka albo podstopnia, a powierzchnia pozioma - podnóżka. Płyta pozioma stopnia kątowego lub prostokątnego nosi nazwę stoppnicy, a pionowa lub zbliżona do pionowej - podstopnicy. Stopień może składać się z samej tylko stopnicy.

1. Wymiary zasadnicze

Charakterystycznymi wymiarami elementów schodów są h -wysokość stopnia, s -szerokość stopnia, c -zwis podnóżka, L -całkowita szerokość biegu, E -długość biegu mierzona w rzucie poziomym, l -szerokość użytkowa biegu, liczona w świetle między otynkowanym murem i balustradą lub w świetle między dwiema balustradami, jeżeli biegma balustrady z dwu stron, g -odległość od wewnętrznej krawędzi balustrady do końca stopnia, e -prześwit między biegami, B -długość spocznika, D -szerokość spocznika, A -długość klatki schodowej.

Stopnie.

Wymiary stopni powinny być dostosowane do wielkości stopy ludzkiej i długości kroku. Szerokość stopnia powinna być co najmniej taka, aby mogła się na nim zmieścić stopa ludzka. Stopnie zbyt wysokie są niewygodne przy wchodzeniu i schodzeniu, stopnie zbyt niskie - przy schodzeniu.

Na podstawie doświadczeń ustalono orientacyjną zależność między szerokościa s i wysokościa h stopnia, uwzględniając długość kroku człowieka K, wygodę i zużycie energii potrzebnej do wchodzenia w górę

s = K - 2h

Długość średniego kroku męskiego wynosi około 0,70 m, żeńskiego - 0,62 m. Dla schodów po których chodzą zarówno mężczyźni jak i kobiety oraz dzieci, przyjęto ogólną zależność

2h + s = 0,60 ÷ 0,65 m

Projektując stopnie wyższe, a więc mniej wygodne, uzyskujemy zmniejszenie długości biegu, a zatem i całej klatki schodowej.

Zgodnie z przepisami w budynkach jednorodzinnych i w mieszkaniach dwukondygnacyjnych wysokość stopnia nie powinna przekraczać 0,19 m, a w schodach prowadzących do piwnicy, na strych - 0,20 m.

Zwis podnóżka stopnia wynosi od 2 do 4 cm. Zwis zwiększa powierzchnię, na której może stanąć stopa, dzięki czemu stopnie stają się wygodniejsze, a ponadto zwis zabezpiecza przednóżek stopnia od zanieczyszczeń pochodzących z zabrudzonych obcasów.

W przypadku stopni zabiegowych szerokość stopnia w budynkach jednorodzinnych i dwukondygnacyjnych, w najwęższym miejscu nie powinna być mniejsza niż - 0,10 m

Biegi.

Długość biegu zależy od liczby stopni. Liczba stopni w jednym biegu jest ograniczona (zapobieganie znużeniu wchodzących), a poszczególne biegi podzielone są spocznikami. Wygodny bieg liczy 10 ÷ 12 stopni. Schody w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi nie powinny mieć w jednym biegu więcej niż 18 stopni.

Schody, na których mogą minąć się bez trudu dwie osoby, muszą mieć szerokość ok. 1,1 m, aby dwie osoby mogły swobodnie przejść obok siebie - szerokość użytkowa powinna wynosić 1,25 m. Zgodnie z przepisami szerokość biegu powinna wynosić co najmniej 0,7 m

Balustrady.

Biegi i spoczniki od strony nie graniczonej ścianami powinny mieć balustrady z pochwytami. Gdy szerokość biegu wynosi więcej niż 1,5 m, należy stosować pochwyt także od strony ściany. Wysokość balustrady zależy od szerokości wolnej przestrzeni między biegami (tzw. duszy). W przypadku schodów zabiegowych powinna wynosić 1,1 m. Wysokość balustrady mierzy się w pionie od powierzchni podłogi lub podłużnej krawędzi stopnia do wierzchu pochwytu. Szerokość otworów w polu balustrady nie powinna przekraczać 0,15 m.

Wykończenie schodów

Do wykończenia schodów można użyć niemal każdej okładziny podłogowej, pod warunkiem, że nie jest śliska.

Materiałem najczęściej stosowanym do wyłożenia stopni jest drewno. Na tzw. trepy, czyli górną część stopnia, należy używać drewna odpornego na ścieranie. Z drzew liściastych najlepsze jest drewno dębu, jesionu lub buku, a z iglastych - modrzewia. Drewno miękkie, mniej odporne na ścieranie - sosnowe lub świerkowe - można stosować, jeżeli powierzchnia stopni będzie wyłożona wykładziną dywanową lub chodnikiem. Na stopnie można nałożyć także specjalne nakładki antypoślizgowe.

Coraz częściej stosowanym materiałem do wykończenia schodów jest korek. Trzeba wybierać ten specjalnie do tego przeznaczony, wytrzymały na ścieranie.

Płytki ceramiczne lub gres, a także płyty kamienne, stosowane na wyłożenie stopni nie powinny być gładkie, a ich noski, czyli przednia część trepa, muszą być wręcz szorstkie lub z rowkami zapobiegającymi poślizgowi.

Inne wymiary.

Wysokość przejścia pod biegami i spocznikami mierzona w świetle powinna wynosić co najmniej 2 m

1.2. Rozplanowanie klatki schodowej

Jeden ze sposobów rozplanowania schodów zabiegowych podaje rysunek:

W budynku jednorodzinnym w załomie klatki schodowej pod kątem ma być 11 stopni o wysokości h i stałej szerokości s, mierzonej w linii podziałowej (połowa szerokości biegu). Przyjęto szerokość biegu 100 cm, szerokość stopnia w najwęższym miejscu 10 cm oraz, że jeden stopień ma być usytuowany w rzucie symetrycznie na dwusiecznej kąta prostego; poniżej tego stopnia mają być cztery stopnie, a powyżej pozostałe sześć. Na przykładowym rysunku wykreślono krawędź wewnętrzną stopni, przyjmując zaokrąglenie o promieniu Ob. nie mniejszym niż 10 cm. Nastęnie z punktu b przecięcia tej krawędzi z dwusieczną wykreślamy łuk koła stycznie do linii podziałowych poprowadzonych na prostych odcinkach w odległości 50 cm od wewnętrznej krawędzi biegu. Na otrzymanej w ten sposób linii podziałowej odmierzamy szerokość stopnia, poczynając od stopnia 5 w dół i w górę. W dalszym ciągu rozwijamy rzut krawędzi wewnętrznej od prostej poziomej 1-12 (rys. b) oraz odmierzamy wysokość stopni na prostej pionowej i przez punkty podziału prowadzimy proste poziome. Przyjmujemy, że z obydwu stron stopnia 5 jest pewna jednakowa liczba stopni (tutaj 3) zabiegowych. Pozostałe stopnie zakładamy proste. Na rzucie pionowym odmierzamy odcinki 1-2 oraz 9-10, 10-11,11-12. Z punktów podziału prowadzimy prostopadłe i otrzymujemy w ten sposób kontury stopni prostych w rozwinięciu. Pomiędzy punktem 2` i 9` należy wykreślić kontury stopni zabiegowych. Łączymy punkty 2` i 9` prostą i określamy środek b`. Ze środków odcinków 2`-b` i b`-10` wyprowadzonymi z punktów 2` i 9`. Punkty przecięcia m i m` będą stanowiły środki łuków 2`-b` i b`-9`. Łuki na przecięciu z liniami poziomymi określającymi wysokość stopni wyznaczają naroża stopni 3`, 4`, 5`, 6`, 7`, 8`. Odnośne rzuty poziome odmierzamy na rzucie wewnętrznej krawędzi biegu (rys. a) i otrzymane punkty łączymy z właściwymi punktami linii podziałowej. Otrzymujemy w ten sposób krawędzie podnóżków w rzucie. Jeżeli wąskie czoła stopni okazały się mniejsze niż 10 cm, to trzeba zwiększyć liczbę stopni zabiegowych, włączając do nich stopień 1 i 9, i wykreślić rysunki ponownie.

---