Amur biały- (Ctenopharyngodon idella)-Grass carp

Amur biały (Ctenopharyngodon idella syn. Leuciscus idella) - ryba z rodziny karpiowatych. Występowanie: nizinne rzeki Chin oraz w dorzeczu Amuru. Ze względu na zalety użytkowe aklimatyzowany w wielu krajach.
Ciało wydłużone, walcowate z szeroką głową. Grzbiet brunatnozielony, boki srebrzyste. Otwór gębowy w położeniu końcowym. Dwa szeregi zębów gardłowych. Łuska duża, 40-42 w linii bocznej. Amur biały żyje około 15 lat i osiąga do 18 kg przy długości 1,2 m. Pożywienie stanowi roślinność wodna. Młode żywią się zooplanktonem. W sprzyjających warunkach rośnie bardzo szybko. Dojrzewają w 6-7 roku życia. Do tarła wymagają temperatury 20-23 °C. Ikra składana w otwartej toni wodnej spływa z prądem rzeki. Nie posiada wymiaru oraz okresu ochronnego LIMIT DZIENNY - 3 sztuki (łącznie z brzaną, boleniem, brzaną, lipeniem, pstrągiem potokowym, szczupakiem i sandaczem)wg/Wikipedia

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Amur czarny- (Mylopharyngodon piceus)- Black carp

Amur czarny - ryba z rodziny karpiowatych. Występowanie: w spokojnych i głębokich rzekach oraz jeziorach Chin i Tajwanu oraz południowej części dorzecza Amuru. Dorasta do 80 cm długości i żywi się głównie ślimakami z rodzaju Viviparus. Gatunek introdukowany w Europie. Gatunek nie występuje w wodach Polski - poławianą w naszych łowiskach odmianą jest amur biały

wg-Wikipedii

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Brzana-(Barbus barbus l.)-Barbel

- gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych.Występuje w dorzeczach Loary, Rodanu, Renu, Dunaju, Łaby, Odry, Wisły, Niemna, Dniestru i Dniepru oraz na Półwyspie Iberyjskim.
Tylko w wodach słodkich. Introdukowana we Włoszech i Maroku.Ciało długie, niskie i walcowate. Otwór gębowy dolny wysuwany zaopatrzony w dwie pary wąsików. oczy skierowane nieco ku górze. Płetwa ogonowa głęboko wcięta. Ostatni promień płetwy grzbietowej jest twardy i gruby, na tylnej krawędzi ząbkowany. Grzbiet oliwkowozielony lub ciemnoszary, boki jaśniejsze, brzuch biały. Płetwy grzbietowa i ogonowa szare z ciemniejszym obrzeżeniem, pozostałe płetwy czerwonawe. Osiąga przeciętnie około 70 cm, maksymalnie 120 cm długości i 12 kg wagi. Rekord Polski wynosi 85 cm (2003).Ryba typowo rzeczna. Przebywa zazwyczaj w miejscach o twardym, kamienistym lub kamienisto-żwirowym dnie i szybkim nurcie. Osobniki młode najczęściej przebywają bliżej brzegu, starsze zaś w głównym nurcie, w głębszej wodzie. Młode brzany są wrażliwe na spadek zawartości tlenu w wodzie.Głównym pokarmem są larwy owadów wodnych (muchówki, chruściki, widelnice, jętki) oraz kiełże, mięczaki i skąposzczety, rzadziej małe ryby.Samce dojrzewają płciowo w 2 lub 3 roku życia, samice w wieku 4-5 lat. Tarło odbywa się etapami od maja do sierpnia, w temperaturze 15-18 °C, na piaszczystym lub kamienistym podłożu w płytkiej wodzie. U samca na grzbiecie i głowie występuje wysypka tarłowa. Wylęg następuje po 6-8 dniach. młode brzany mają około 9 mm długości zaraz po wykluciu, a po 3 tygodniach osiągają długość 3 cm. Po roku brzana ma około 12 cm. W następnych latach przyrost wynosi około 5 cm. W wieku 13 lat długość wynosi około 50 cm. Ikra brzany jest trująca.Na niektórych obszarach brzana ma duże znaczenie gospodarcze. Chętnie łowiona na wędkę na grunt, spławik oraz spinning.
UWAGA-mięso brzany w okresie tarła jest trujące
okres ochronny-od1.01-30.04

WYMIAR OCHRONNY- 40 cm
LIMIT DZIENNY POŁOWU- 3 sztuki (łącznie z amurem białym, boleniem, brzaną, lipeniem, pstrągiem potokowym, szczupakiem i sandaczem)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

Brzanka-Barbus peloponnesius)-Barbus

Ciało wydłużone, wrzecionowate, pokryte łuskami cykloidalnymi, otwór gębowy w położeniu dolnym, dwie pary wąsików.
Płetwy parzyste zaokrąglone, płetwa ogonowa wcięta. Ubarwienie złociste z brunatnymi plamami na bokach, grzbiet brunatny. Brzanka osiąga do 30 cm długości. Dymorfizm płciowy: płetwa odbytowa samic sięga poza nasadę płetwy ogonowej. Samce mają dłuższe płetwy parzyste. Tarło: maj-lipiec. Brzanki tworzą stada wielopokoleniowe. Żywią się głównie skorupiakami i larwami owadów. Występuje Europa Środkowa - dorzecze Dunaju, Wisły i Dniestru - oraz Bałkany. Zasiedla górne biegi rzek nad podłożem kamienistym i żwirowym. W Polsce występuje głównie w górnym biegu Wisły, w jej karpackich dopływach oraz w dorzeczu górnego Sanu.
Nie posiada okresu ochronnego

Wymiar Ochronny - 20 cm.
Limit dzienny połowu wynosi 5 kilogramów

 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

BOLEŃ - (Aspius aspius) - ASP

Długie, wyciągnięte, bocznie nieco spłaszczone ciało. Głowa spiczasta, oczy małe. Szeroki, końcowo położony otwór gębowy. Nieco wysunięta szczęka dolna ma na końcu garbikowate zgrubienie, chowające się we wgłębieniu szczęki górnej. Łuski małe, 64-76 wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10-11 promieni, w odbytowej 15-18. Krawędź płetwy odbytowej sierpowato wcięta. Zęby gardłowe dwurzędowe. Ubarwienie grzbietu oliwkowozielone z niebieskawym połyskiem. Boki jaśniejsze, żółto lśniące. Strona brzuszna srebrzyście biała. Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są czerwonawe. Długość 50-75 cm, maksymalnie 120 cm (ciężar do 12 kg).Młode ryby żyją w małych stadkach, w pobliżu brzegów. Rosnąc stają się coraz bardziej samotnikami, trzymającymi się nurtu rzeki.W okresie młodzieńczym - wrotki, skorupiaki, i larwy owadów. Po osiągnięciu długości około 9 cm zaczyna odżywiać się rybami. Są to głównie ukleje i płocie oraz okonie, karasie i cierniki. W wieku starszym może atakować żaby, ptaki wodne i małe ssaki (gryzonie). Jedyny typowo drapieżny przedstawiciel rodziny karpiowatych.Występuje-W większych i średnich rzekach nizinnych, a także w zbiornikach zaporowych, w wodach płynących, w większych jeziorach i zatokach w Europy Środkowej od Renu po Ural i Morze Kaspijskie, również w południowej Skandynawii. Podgatunek Aspius aspius taeniatus jest rybą wędrowną, żyjącą w południowych rejonach Morza Kaspijskiego. Blisko spokrewnionym gatunkiem jest Aspius vorax występujący na terenie Syrii w górnym dorzeczu Eufratu.Dojrzewa płciowo w czwartym roku życia, przy długości około 30 cm. Tarło odbywa się od marca do maja w temperaturze od 5 do 14 °C. U samców występuje wysypka tarłowa na wieczkach skrzelowych i płetwach piersiowych. Ikra składana jest zazwyczaj na kamieniach, rzadziej na roślinach wodnych lub zatopionych korzeniach. Inkubacja trwa około 14 dni. Narybek po wykluciu ma około 7 mm długości. Napełnienie pęcherza pławnego następuje po tygodniu, pełne ułuszczenie przy długości 3 cm. W wieku 6 lat ma około 43 cm. Żyje zazwyczaj około 12 lat. Czasem krzyżuje się z jaziem.
Wymiar ochronny wynosi 40 cm
Okres ochronny - od 1 stycznia do 30 kwietnia

Limit dziennego połowu wynosi 3 sztuki łącznie z :szczupak,brzana,li,karp,sandacz,amur,pstrąg potokowy,lipień

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Certa-(Vimba vimba L.)-Blauwneus

Występuje: Zlewiska Morza Północnego do Renu, Bałtyckiego, Azowskiego, Czarnego i Kaspijskiego oraz jeziora Ładoga i Pejpus.Długość do 50 cm (zazwyczaj 30-40 cm).
Ciało wydłużone, mocno bocznie spłaszczone, na brzuchu pozbawiony łusek kil, na grzbiecie przed płetwą grzbietową również pozbawiony łusek rowek. Otwór gębowy miękki o grubych wargach, brzuszny położony w dolnej części wystającego pyska. Płetwa ogonowa głęboko wcięta. Grzbiet szarawoniebieski, boki srebrzyste, brzuch biały, tęczówka szarobrązowa. W okresie tarła grzbiet i boki stają się prawie czarne, a spód ciała pomarańczowy lub żółty.Żyje w dolnych partiach wolno płynących rzek oraz w przybrzeżnych wodach morskich. Przebywa w głębokiej wodzie ponad twardym dnem. W okresie tarła podejmuje dalekie nieraz wędrówki w górę rzek docierając do krainy lipienia.Żywi się zooplanktonem, larwami ochotkowatych, małżoraczkami, gąbkami, ślimakami, małżami, racicznicami oraz ikrą. W czasie wędrówek tarłowych żeruje bardzo słabo.Dojrzałość płciową uzyskuje w 4-5 roku życia. Do odbycia tarła podrzebuje wody o głębokości około 50 cm, przepływie rzędu 1m/s i twardym dnie. Jest ono porcyjne, zaczyna się w maju przy temperaturze około 15° C, a kończy w lipcu. Samica składa około 100 tys. ziaren ikry. Wylęg po 3-6 dniach, po tygodniu zaczyna on swobodnie pływać, ułuszczenie przy długości 2 cm. W wieku 5 lat certa ma około 20 cm i około 300 g, w wieku 10 lat 30 cm i 0,5 kg.W Polsce certa miała bartdzo duże znaczenie gospodarcze jednak zabudowa rzek i nadmierne połowy spowodowały drastyczny spadek jej pogłowia. Na wschodzie posiada certa jeszcze dość duże znaczenie. Wedkarze łowią ją na spławik, na przepływankę, oraz na grunt.
* Wymiar ochronny: 30 cm
* Okres ochronny: a) w rzece Wiśle od zapory we Włocławku do jej ujścia od 1 września do 30 listopada, b) w rzece Wiśle powyżej zapory we Włocławku i w pozostałych wodach od 1 stycznia do 30 czerwca.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Dorsz (Gadus morhua) - Cod

Specyficzne położenie naszego regionu umożliwia naszym rodzimym wędkarzom korzystanie z dobrodziejstw morskich, takich jak: wyprawy dorszowe. Wyjazdy wędkarskie na pobliskie akweny wodne niektórym z nas nie potrafią w pełni oddać atmosfery, która towarzyszy wyprawom morskim na królewskiego Dorsza. Ktoś może zapytać: dlaczego akurat królewskiego? Pragnę przypomnieć odrobinę historii ludzkości, która to na stałe związała się z tą piękną rybą w niektórych latach tocząc o nią różne wojny, traktując ją drożej od złota oraz uzależniając od niej swoje istnienie. O niej to powstały całe książki, np. na czasie: „Dorsz” autorstwa Marka Kurlanskyego, gdzie autor ukazuje splątanie się różnych losów ludzi i dorsza. Dorsz, choć miał ciężkie życie - nękany poprzez naszych pobratymców - jako gatunek żywy, a nie wyłącznie literacki, doczekał się naszych czasów. W wyniku różnych porozumień międzynarodowych, gospodarki krajów nadmorskich objęły naszego bohatera ochroną, zmniejszając częściowo odłów poprzez nakładanie nowych limitów połowowych oraz redukując flotę rybacką. Te oraz inne czynniki wpłynęły na powstawanie i oczywiście popularność wędkarskich wypraw dorszowych na kutrach. Na kutrze wędkarz niejednokrotnie podrywa dubleta, co na wodach słodkich jest raczej niedopuszczalne. Osoby, którym dorsz na stałe wśliznął się do ekwipunku wędkarskiego, korzystają z możliwości wędkowania u naszych bałtyckich sąsiadów. Taka eskapada byłaby niemożliwa kilka lat wstecz z powodów nie tylko czysto technicznych. Bardziej odważni i posiadający większe możliwości finansowe obecnie mają otwarte drogi praktycznie do większości światowych łowisk. Coraz większa rzesza wędkarzy tego typu hobby uważa za jedyną słuszną przygodę z wędką i tylko jej poświęca swoje wolne chwile. Może czas już kończyć opowieści o samych przyjemnościach. Zajmijmy się teraz przypomnieniem sylwetki naszego Bohatera: wg źródła: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dorsz Na podstawie: Wikipedii, Wolnej Encyklopedii Cechy zewnętrzne. Ciało wydłużone o owalnym przekroju poprzecznym. Głowa duża z wydłużonym pyskiem, na podbródku wąs. Oczy niezbyt duże, wypukłe. Płetwa ogonowa bez wcięcia, przecięte płetwy grzbietowe, 2 płetwy odbytowe, piersiowe. Linia boczna łukowato wygięta ponad płetwami piersiowymi. Łuski drobne, wrośnięte w skórę. Ubarwienie. Grzbiet ciemnoszary, oliwkowy, boki nieco jaśniejsze, brzuch biały. Grzbiet, górne części głowy i boki usiane licznymi ciemnymi plamkami. Płetwy ciemne, oliwkowo -szare, czasami na płetwach grzbietowych ciemniejsze skośne, pasma. Tęczówka srebrzysta lub złotawa. Rozmiary.Maksymalna długość dorsza atlantyckiego to 1,70 metra, a dorsza bałtyckiego to 1,30 metra. Przeciętna długość dorsza żyjącego w Morzu Północnym to 30 - 80 cm a w Bałtyku 30 - 70 cm. Przeciętny ciężar 0,8 - 2 kg. maksymalny 40 kg przy długości ponad 160 cm. Zasiedlenie. Morza borealne i subarktyczne głownie w strefie szelfu kontynentalnego od Zatok Biskajskiej do Spitsbergu i Nowej Ziemi. Obficie występuje koło Islandii, Grenlandii i Nowej Fundlandii. W Bałtyku od cieśnin duńskich do Zatoki Botnickiej. Dane z biologii. Gatunek euryhaliczny. Temperatury optymalne dla życia o rozrodu 2-7C. Żywi się głównie rybami śledziowatymi, makrelą, narybkiem innych ryb dorszowatych, w morzach subarktycznych gromadnikiem nawet głowonogami. W Bałtyku dojrzałość płciową samce osiągają po II - III roku życia a samice po III - IV roku życia. W Morzu Północnym dorsz dojrzewa płciowo w V - VI roku, a w Morzu Barentsa w VIII - XII roku życia. Tarło w Bałtyku odbywa się od marca do sierpnia z nasileniem od kwietnia do czerwca, koło Nowej Fundlandii nasilenie tarła trwa od grudnia do marca, koło Islandii od marca do czerwca. Połamania kija Ryba

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

FLĄDRA - (plaice)

Wymiary ochrony- 25 cm
Okres ochrony- 15.02 do 15.05
Na wodach
zarządzanych przez Urząd Morski

Flądry charakteryzują się asymetrią budowy ciała. Dorosłe ryby przez
większość czasu spoczywają na dnie morskim na lewym boku, w tej pozycji
również poruszają się. W związku z tym ich lewe oko przemieszczone jest
na prawą stronę głowy. Kąt pomiędzy kierunkami obojga oczu flądry
wynosi około 70°. Znacznie przesunięta ku stronie brzusznej jest lewa
płetwa piersiowa. Asymetryczne jest również ubarwienie - prawa strona,
skierowana ku górze, jest ciemnopigmentowana, lewa, skierowana w dół,
jest jasna.

Flądra mierzy przeciętnie 32-35 cm, chociaż zdarzają się osobniki
ponad 70 cm. Szerokość stanowi około połowy długości ciała. Flądry
najbardziej lubią miękkie muliste dno oceaniczne, w okolicach skał i
portów. Odżywiają się przeważnie ikrą ryb, małżami i owadami.

---