Część składowa rzeczy - wszystko to, co możne być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego np. kierownica w samochodzie. Nie stanowią części składowej rzeczy przedmioty z nią połączone tylko dla przemijającego użytku np. przyczepa do samochodu. Częściami składowymi nieruchomości są także prawa związane z jej własnością.

Przynależności - są to rzeczy ruchome, niezbędne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi np. kluczyk stacyjki samochodowej. Nie traci charakteru przynależności przejściowe pozbawienie jej faktycznego związku z rzeczą główną.

Istnieje domniemanie, że czynność prawna dotycząca rzeczy głównej obejmuje także przynależności, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej lub przepisów szczególnych.

Pożytki naturalne rzeczy - są to jej płody, jak również inne odłączone od niej części składowe stanowiące normalny dochód z rzeczy, zgodny z zasadami prawidłowej gospodarki np. ziemipłody, racjonalnie pozyskiwane drewno z lasu.

Pożytki cywilne są to dochody, które przynosi rzecz na podstawie zaistniałego stosunku prawnego np. pieniądze uzyskane z tytułu oddania rzeczy w użytkowanie.

Własność w rozumieniu Kodeksu cywilnego oznacza prawo właściciela do korzystania z rzeczy zgodnie ze społeczno - gospodarczym przeznaczeniem tego prawa oraz pobierania z niej pożytków i innych dochodów z wyłączeniem innych osób. Oznacza też możliwość swobodnego nią rozporządzania.

Zasiedzenie jest formą nabycia własności rzeczy przez jej posiadacza, nie bodącego jej właścicielem wskutek upływu określonego w ustawie czasu. Jest ono możliwe tylko przez posiadacza samoistnego, tj. władającego jak właściciel posiadaną rzeczą, a nie przez posiadacza zależnego najemca, dzierżawca, spedytor, przewoźnik itp.. okres dla nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie wynosi 20 lat, a w przypadku wejścia w jej posiadanie w złej wierze 30 lat. Dla nieruchomości wymagany okres posiadania rzeczy, wyłącznie w dobrej wierze, wynosi 3 lata.

Współwłasność - gdy prawo własności do jednej rzeczy należy do więcej niż jednej osoby. Współwłasność może być:

-współwłasnością w częściach ułamkowych,

-współwłasnością łączną.

Współwłasność w częściach ułamkowych może powstać w wyniku zawartej umowy, na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu, a także w inny sposób np. spadkobrania. Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem, który stanowi odrębny przedmiot samego korzystania ze strony innych współwłaścicieli. W sprawach przekraczających zakres zwykłego zarządu wymagana jest zgoda pozostałych współwłaścicieli.

Współwłasność łączna - charakteryzuje ją to, że współwłaściciele nie mają określonych udziałów i nie mogą rozporządzać samodzielnie swoją częścią. Szczególnym jej wyrazem jest wspólność majątkowa małżeńska. Dopóki ona trwa, każdy z małżonków ma prawo do całości wspólnego mienia, ale nie ma prawa swobodnego - bez zgody drugiego - rozporządzania poszczególnymi jego elementami.

Użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym pośrednim między prawem własności, a prawami rzeczowymi ograniczonymi. Od użytkowania (zwykłego), jako ograniczonego prawa rzeczowego, użytkowanie wieczyste różni się tym, że użytkownik wieczysty może korzystać i rozporządzać swoim prawem jak właściciel.

Przedmiotem użytkowania wieczystego mogą b7yć grunty państwowe lub stanowiące własność gmin i ich związków oddawane pod zabudowę osobom fizycznym, spółdzielniom budownictwa mieszkaniowego lub innym osobom prawnym. Dotyczy to w szczególności terenów państwowych w miastach i osiedlach, a także położonych poza ich granicami, lecz włączonych do planu zagospodarowania przestrzennego miasta lub osiedla.

Użytkowanie wieczyste ustanawia się na okres 99 lat; wyjątkowo na okres krótszy, jednak nie krótszy niż 40 lat.

Prawa rzeczowe ograniczone - pod ich pojęciem, rozumiemy uprawnienia pewnych osób do korzystania z cudzej rzeczy.

Prawami rzeczowymi ograniczone są:

-użytkowanie,

-służebność,

-zastaw,

-spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, do domów jednorodzinnych i lokali mieszkalnych budowanych w celu przeniesienia ich własności na rzecz członków.

-hipoteka

użytkowanie jest uprawnieniem osoby uprawnionej (użytkownika) do korzystania z rzeczy cudzej i pobierania jej pożytków. Użytkownik jest obowiązany zachować rzecz w należytym stanie i korzystać z niej zgodnie z jej przeznaczeniem i zasadami prawidłowej gospodarki. Użytkowanie jest prawem niezbywalnym. Wolno natomiast użytkowaną rzecz wydzierżawić lub oddać w najem.

Służebność jest to obciążenie nieruchomości pozwalające uprawnionej osobie na korzystanie z niej w określony sposób albo pozwalające jej żądać, aby właściciel nieruchomości nie wykonał określonych uprawnień wynikających z prawa własności.

Rozróżniamy:

-służebność gruntowa,

-służebność osobistą.

Zastaw stanowi zabezpieczenie wierzytelności konkretną rzeczą ruchomą oddaną w posiadanie wierzycielowi - zastawnikowi przez dłużnika - zastawcę. Istota zastawu polega na możliwości wyegzekwowania wierzytelności przez zastawnika z przedmiotu zastawu i to z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi zastawcy, jeżeli zobowiązanie zastawcy będącego dłużnikiem wobec zastawnika nie zostanie wykonane w terminie.

Spółdzielcze prawo do lokalu występuje w dwóch formach:

-jako lokatorskie prawo do lokalu,

-jako własnościowe prawo do lokalu i domu jednorodzinnego.

Hipoteka jest ograniczonym prawem rzeczowym, stanowiącym zabezpieczenie wierzytelności pieniężnej na nieruchomości. Warunkiem zaistnienia hipoteki jest umowa między wierzycielem, a dłużnikiem hipotecznym oraz jej wpis do księgi wieczystej. Niewykonanie zobowiązania przez dłużnika, wierzycielowi prawo zaspokojenia swojej należności z obciążonej nieruchomości z prawem pierwszeństwa przed osobistymi wierzycielami dłużnika.

---