Rola i zadania technicznej infrastruktury zarządzania
Infrastruktura - Podstawowe urządzenia i instytucje usługowe potrzebne do należytego funkcjonowania produkcyjnych działów gospodarki. Technologia - konkretne zastosowanie wiedzy naukowej i technicznej do tworzenia, rozwijania i wytwarzania jakiegoś produktu. Technologia to czynnik odgrywający coraz większą rolę w segmentacji strategicznej. Stwierdzenie różnicy technologicznej często jest przesłanką potraktowania dwóch rodzajów działalności jako odrębnych segmentów. Między procesem technologicznym a strukturą organizacyjną istnieje wiele zależności: 1) im bardziej złożona technologia, od produkcji jednostkowej do ciągłej, tym większa jest liczba kierowników i szczebli zarządzania. Złożone technologie powodują smukłość struktur organizacyjnych i wymagają wyższego stopnia nadzoru i koordynacji. 2) Rozpiętość kierowania kierowników najniższego szczebla wzrasta przy przejściu od produkcji jednostkowej do masowej, a następnie od produkcji masowej do ciągłej. Pracownicy niższych szczebli zarówno w produkcji jednostkowej, jak i ciągłej na ogół wykonują pracę wymagającą wysokich umiejętności. W efekcie tworzą niewielkie grupy robocze z konieczności zmniejszające rozpiętość kierowania. Natomiast pracownicy przy linii produkcyjnej zazwyczaj wykonują zadania nie wymagające dużych umiejętności. Jednak kierownik może nadzorować dużą liczbę takich pracowników. 3) Im większa technologiczna złożoność firmy, tym mniejszy jest personel biurowy i administracyjny. Większa liczba kierowników w technologicznie złożonych firmach wymaga obsługi np. do wykonywania dodatkowych prac biurowych czy prac niezwiązanych z produkcją jak administrowanie zasobami ludzkimi. Ponadto skomplikowane urządzenia wymagają większej uwagi służb konserwacyjno-remontowych i programowania produkcji dla zapewniania ich funkcjonowania przez większość czasu. Dla każdego typu technologii istnieją szczególne aspekty struktury organizacyjnej, wiążące się z większą efektywnością. Powodzenie odnoszą te firmy, które mają strukturę odpowiadającą ich poziomowi technologii. Firmy o produkcji masowej powinny mieć strukturę zgodną z klasycznymi zasadami zarządzania. Oddziaływanie technologii na strukturę organizacji jest najsilniejsze w małych firmach. W dużych jest to zazwyczaj odczuwalne tylko na najniższych szczeblach organizacji. Szybkie tempo zmian technologii zwiększa znaczenie prognozowania przyszłych osiągnięć techniki. Odkrycie technik np. nowe źródła energii, przekazywanie i przetwarzanie danych, nowoczesne tworzywa wywarły radykalny wpływ na wiele organizacji. W prognozowaniu techniki stosuje się hipotetyczny opis zdarzeń - metoda tworzenia scenariuszy, przegląd opinii ekspertów i analizowanie ich - metoda delficka. Postęp technologiczny obniża koszty. Wzrastająca trwałość niektórych materiałów wydłuża czas użytkowania produktów, w których skład materiały te wchodzą, co z kolei może hamować rozwój niektórych dziedzin, a w szczególnych przypadkach może doprowadzić do pojawienia nowych dziedzin i upadku tych, które stały się nagle przestarzałe. Zmiany technologiczne mogą powodować modyfikację segmentacji strategicznej, co może oznaczać konieczność podziału całej dotychczasowej działalności przedsiębiorstwa na kilka segmentów, przy jednoczesnej konieczności przeformułowania systemów albo obszarów tego rynku. Mogą też zacierać granice rynków do tak odrębnych by w końcu doprowadzić do powstania nowego, wyodrębnionego systemu rynkowego. Wydajniejsze technologie poprawiają pozycję rynkową przedsiębiorstwa dzięki lepszej strukturze kosztów. Gdy nowa technologia zaczyna wywierać znaczący wpływ na jakąś dziedzinę działalności przedsiębiorstwa, które nie zdołały jej dostatecznie opanować lub nie mają wystarczających środków czy chęci jej opanowania mogą się skłaniać do opuszczenia tej dziedziny. Ci którzy ją dobrze opanowali, choć w danym sektorze ich dotąd nie było, mogą dostrzec korzyści z wejścia na obszar tego sektora. Technologie dzielimy na: podstawowe- szeroko rozpowszechnione, bez wpływu na procesy konkurencji; kluczowe - największym i decydującym wpływie na procesy konkurencji; wyłaniające się - dopiero w fazie rozwoju, sporadycznie o znacznym potencjale rozwojowym dającym przedsiębiorstwu silną pozycję zarówno rynkową i technologiczną, powinno ono starać się o stworzenie pozycji tej i wzmacnianie uwagi technologicznej. Dziedziny o ograniczonym potencjale rozwojowym o słabej pozycji technologicznej i rynkowej i są balastami, których trzeba się pozbyć, chyba że uda się poprawić ich rentowność bez dodatkowych nakładów inwestycyjnych natomiast w tych tzw. “dojnych krowach” należy maksymalnie wykorzystać technologię, jednocześnie ograniczając do minimum inwestycje w tej dziedzinie. W dziedziny o wysokim potencjale rozwojowym, w których technologiczna i rynkowa pozycja jest słaba należy zainwestować duże środki w celu zdecydowanego usprawnienia ich.